We zouden Jon Cleary centraal stellen in De Rode Draad, een zanger/pianist die een heel album vulde met covers van Allen Toussaint en het bovendien vernoemde naar een song van die geniale schrijver, arrangeur en pianist: Occapella.
In het journaal van vijf uur op Radio 1 hoorde ik vervolgens het nieuws dat Toussaint overleden was in Madrid nadat hij daar een concert had gegeven.
Dat betekent vanavond dus een andere Rode Draad, die bovendien een uur gaat duren en dan nog hebben we niet alle kanten van Toussaint belicht.
Dat kan ook nauwelijks met een loopbaan van zo’n slordige zestig jaar, waarin Toussaint verantwoordelijk was voor talloze producties en songs, waarvan vele hits werden.
Bij vele daarvan is niet op het eerste gehoor duidelijk dat hij daarbij intensief was betrokken, want hij schreef, produceerde, arrangeerde de muziek, leidde de band en speelde piano op hits van Lee Dorsey en vele anderen.
Daarbij bleef hij tegelijk comfortabel in de schaduw, want optreden vond hij nooit bijzonder leuk.
Dat ging hij pas intensief doen nadat Katrina New Orleans geteisterd had en ook Toussaint grote schade had berokkend. Elvis Costello was daarvoor verantwoordelijk, want hij nam Toussaint onder zijn hoede op het podium na de opname van hun gezamenlijke The river in reverse.
Sindsdien kwam Toussaint ook regelmatig naar Europa voor concerten, zowel solo als met een band.
Daarbij speelde hij veel van zijn klassiekers uit de jaren zestig en de vroege jaren zeventig, toen hij niet alleen ook nog vier soloplaten maakte, maar ook ontdekt werd door artiesten als Robert Palmer, Little Feat, Bonnie Raitt, Frankie Miller en the Pointer Sisters.
De laatste jaren was hij zo actiever dan ooit, ook doordat hij regelmatig blazers arrangeerde voor anderen, zoals Hugh Laurie op diens debuut en op GoGo Juice, de nieuwe van Jon Cleary.