Voor Beatles-fans is Derek Taylor een household name, maar voor de rest van de wereld vermoedelijk niet: Taylor was niet alleen de persman voor de Beatles in 1964, maar ook voor hun onderneming Apple van 1968 tot 1970.
Bovendien was hij een van de intimi en van de vertrouwelingen van de Beatles, ook na het uiteenvallen van de band, en zo maakte hij zo ongeveer alles mee wat de Beatles ook meemaakten: de gekte rond de band, de vriendschap en de ruzies, het creatieve proces en tegelijkertijd de ontwikkelingen in zijn eigen leven.
Daarover schreef hij in 1973 ‘As time goes by’, zijn memoires over die jaren.
Dat boek was heel lang niet meer te krijgen, maar nu is het opnieuw uitgebracht door de Amerikaanse uitgever Faber & Faber.
Rolling Stone’s Rob Sheffield is in een inleidend artikel razend enthousiast over dat boek, terwijl je er ok een gedeelte uit kunt lezen.
Dat gaat via een enorme letterlijke én figuurlijke omweg net zo goed over de geboorte van zijn dochter Annabel Lucie als over de publieke geboorte van Paul McCartney’s ‘Hey Jude’ in zo’n typische Engelse pub in zo’n typisch Engels dorpje.
Als dat fragment je aanspreekt ondanks de typische dopestijl waarin Taylor het schreef, moet je maar niet wachten op een Nederlandse vertaling:
www.rollingstone.com/music/news/paul-mccartney-hey-jude-english-village-derek-taylor-excerpt-w519594
Rob Sheffield publiceerde trouwens zelf ook een boek over de Beatles. ‘Dreaming the Beatles, the love story of one band and the whole world’.
Het hoofdstuk dat Rolling Stone daarvan publiceerde smaakt naar meer, want Sheffield schrijft niet alleen samenhangend, maar ook persoonlijk én polemisch:
www.rollingstone.com/music/features/rob-sheffields-new-beatles-book-read-an-excerpt-w476952
In een interview met de Los Angeles Review of Books zegt hij daar trouwens ook nog allerlei even zinnige als prikkelende dingen over:
https://lareviewofbooks.org/article/dreaming-the-beatles-an-interview-with-rob-sheffield/#!