elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: muziekboeken (Page 4 of 7)

Robbie Robertson’s boek Legends, icons & rebels: music that changed the world

Ex-voorman van the Band Robbie Robertson heeft een boek geschreven, hoewel: Legends, icons & rebels: music that changed the world is geschreven door hem, zijn zoon Sebastian,  Jim Guerinot en Jared Levine.

Het boek bevat korte stukken over en illustraties van 27 belangrijke muzikanten, onder wie Louis Jordan, Aretha Franklin, Elvis Presley, Billie Holiday, Joni Mitchell, Ray Charles, Hank Williams, James Brown, the Beatles en Bob Dylan. Het is bedoeld voor jonge lezers en bevat ook een cd met muziek van de betreffende artiesten.

Naar verluidt kwam Sebastian Robertson met het idee: op zijn werk reageerden kinderen enthousiaster op  bijvoorbeeld Marvin Gaye of Johnny Cash dan op muziek speciaal voor kinderen gemaakt.

Sebastian zei tegen zijn vader dat ze iets moesten doen voor kinderen op een leeftijd dat ze vatbaar waren voor muziek. Zo zouden ze hen voor de rest van hun leven op het goede spoor kunnen zetten en hun smaak kunnen (helpen) vormen.

Daarbij ging het de Robertsons niet om wat populair is, maar wat écht goed is. Robbie Robertson is ervan overtuigd, dat je nooit meer dezelfde wordt als je alle artiesten uit zijn boek kent: dan weet je immers wat echt geweldige muziek is en hoe alles daaruit voortkwam.

Legends, icons & rebels: music that changed the World komt in de VS uit op 8 oktober: Continue reading

Donald Fagen graaft zich autobio: Eminent hipsters

Op 22 oktober brengt Penguin Eminent hipsters uit, een op zijn minst een autobiografisch getint boek van Steely Dan’s Donald Fagen.

Daarin schrijft  Fagen over de radioprogramma’s die hem beïnvloedden tijdens zijn jeugd in New Jersey, zijn toenmalige voorliefde voor science fiction, de jazz-optredens die hij bezocht in New York en zijn jaren op Bard College, waar hij Walter Becker ontmoette: Continue reading

Dancing in the street – Mark Kurlansky

Iedereen van een zekere leeftijd kent uiteraard Dancing in the street, de single van Martha Reeves and the Vandellas it 1964, al was het maar in de versie van David Bowie en Mick Jagger uit 1985. En passant is in de clip van de laatste versie trouwens heel goed te zien waarom Bowie beter niet met Jagger had kunnen samenwerken: de toch altijd al afstandelijke Bowie verbleekt bijna letterlijk bij het spreekwoordelijk brutale charisma van de Stones-zanger.

In die laatste versie is het protest helemaal uit de tekst verdwenen, maar dat komt doordat de tijd veranderd was. Daarnaast zijn er overigens nog tientallen andere versies van, waarvan vele overigens totaal overbodig want hopeloos mislukt.

Schrijver Mark Kurlansky had al een stuk of vijf boeken op zijn naam over uiteenlopende onderwerpen als honkbal in de Dominicaanse Republiek en de maaltijden die mensen klaarmaakten tijdens de depressie van de jaren twintig en dertig, maar weidt nu een boek van zo’n 250 pagina’s aan Dancing in the street. Hij ziet dat namelijk als een cruciale song in de verandering die de VS onderging in de jaren zestig: Ready for a Brand New Beat – How “Dancing in the Street” Became the Anthem for a Changing America.

Hij schetst het belang van het nummer tegen de achtergrond van de strijd voor burgerrechten van de zwarte bevolking, de oorlog en Vietnam en de Britse popinvasie.

De Amerikaanse publieke radio NPR interviewde Kurlansly erover: Continue reading

Bill Wyman’s Scrapbook

Bill Wyman blikt met veel reserve terug op de reünie met de Stones die hij in december in Wembley beleefde.

Al eerder sprak hij zijn teleurstelling it over het feit dat hij maar voor twee songs mocht opdraven, reden waarom hij weigerde voor die tien minuten per concert naar de VS te vliegen.

Hij spreek in een interview met The Huffington Post zijn teleurstelling uit voer die bescheiden bijdrage, die hem overviel. Tenslotte had hij drie dagen met de band moeten repeteren…

Op basis daarvan heeft besloten nooit meer met de Stones te zullen spelen.

Hoewel dat misschien groot nieuws is, is het niet meer dan een terzijde in het interview, want dat gaat  vooral over zijn op 8 april in slechts 1962 exemplaren verschenen Scrapbook: een fotoboek dat zo’n beetje zijn hele leven beslaat vanaf zijn prille jeugd.

Wyman levert zelf het handgeschreven commentaar bij de vele foto’s, maar dat mag ook wel voor de prijs van 229 pond (270 euro) plus verzendkosten: Continue reading

Boek Waits en Corbijn op punt van uitkomen

Er was al jaren geleden sprake van en vervolgens gebeurde er dan steeds niets, maar de laatste weken werd het steeds duidelijker: het boek Waits – Corbijn ‘77-‘11 gaat er echt komen.

Het boek laat de samenwerking zien tussen de eigenzinnige Anton Corbijn, zo ongeveer de huisfotograaf van de nog eigenzinniger zanger en muzikant Tom Waits.

Het boek is 272 pagina’s dik, bevat meer dan 220 foto’s in kleur en zwart-wit en is 25,5 bij 36 centimeter groot.

Dat mag ook wel, want het kost in Nederland een kleine 160 euro.

Waits-Corbijn ’77-’11 verschijnt op 8 mei.

Een eerste impressie? Continue reading

Springsteen over Springsteen

Op 1 april kwam bij de Chicago Review Press Springsteen on Springsteen uit, een boek vol interviews met Bruce Springtseen van 1973 tot 2012 en  met foto’s van Frank Stefanko, de man van de covers van Darkness on the edge of town en The river.

Behalve interviews uit tijdschriften zijn vraaggesprekken afgedrukt met onder anderen Ted Koppel, schrijver Nick Hornby en acteur Ed Norton. Ook staan er speeches in die Springsteen hield voor de Rock and Roll Hall of Fame en bij politieke bijeenkomsten.

Daarbij zijn interviews die nog nooit eerder in druk verschenen.

American Songwriter plaatste daarvan een uitgebreid fragment op de site: Continue reading

Fotoboek Anton Corbijn en Tom Waits toch uit!

In 2010 berichtten ook wij er al enthousiast over en we hebben zelfs geprobeerd het te bestellen, maar  dat mislukte elke keer. Dat was geen wonder, want hoewel het was aangekondigd, kwam het niet uit.

Toen al was het boek een jaar vertraagd, want oorspronkelijk stond het gepland voor 2009. Dat het 2013 werd voordat het uitkomt, zal Corbijn noch Waits boeien, vermoeden wij…

’77-’11 is een fotoboek met foto’s van Tom Waits gemaakt door Anton Corbijn, een van de eigenzinnigste  popfotografen.

Corbijn selecteerde foto’s die de hele loopbaan van de dwarse zanger/songschrijver dekken. Het boek gaat volgens sommige berichten 160 pagina’s tellen, maar volgens andere 220 en bevat ongeveer 75 kleurenfoto’s.

Daarin staan niet alleen meer dan 200 portretten van Waits door Corbijn, maar ook zo’n vijftig pagina’s met overdenkingen en foto’s van Waits. De introductie wordt dan weer geschreven door filmregisseur Jim Jarmusch, die Waits ook enkele keren tot een rol in een van zijn films wist te verleiden.

De oplage blijft volgens de berichten beperkt tot 6600 exemplaren. Het boek komt uit op 8 mei bij de Duitse uitgeverij Schirmer-Mosel.

Informatie over het boek  is te vinden op: Continue reading

Ernie K-Doe herinnerd

Aan het einde van het jaar zijn er lijstjes, lijstjes en nog eens lijstjes.

Dat de NPR dus de mooiste muziekbiografieën op een rijtje zette, is dan ook logisch.

De titel die Ann Powers erop zette, is Ernie K-Doe: The R&B Emperor of New Orleans, Ben Sandmel’s  biografie van een van de meest buitenissige artiesten uit het daarmee toch al gezegende New Orleans.

De man dankt zijn eeuwige faam vooral aan Mother in law, een single geschreven door Allen Toussaint in 1961. Vanzelfsprekend werd Toussaint geïnterviewd over het schrijven van die song.

K-Doe had destijds nog wel een enkele andere hit, maar Mother in law was inderdaad zijn grootste. Wel ging Here come the girls uit 1970 in 2007 een tweede leven leiden in het Verenigd Koninkrijk, toen drogisterijketen Boots het gebruikte voor een kerstcommercial.

K-Doe maakte in de jaren tachtig nog een hoogst originele carrière als dj bij New Orleans’ publieke radiostations  WTUL en WWOZ en noemde in de jaren negentig zijn eigen club naar Mother in law, waar hij vol vuur bleef optreden tot zijn dood in 2001: Continue reading

Leonard Cohen: Hallelujah

Leonard Cohen heeft misschien zijns ondanks diverse prijsnummers. Suzanne is daarvan het vroegste, maar ook Hallelujah is er een. Deze song werd al jaren geleden tot een klassieker door coverversies van onder anderen nogal verschillende artiesten als John Cale, Jeff Buckley en Lisa Loïs.

Alan Light schreef The Holy or the Broken: Leonard Cohen, Jeff Buckley and the unlikely ascent of Hallelujah. Dat is dus overduidelijk een boek over die laatste song, waarin hij inderdaad zowel Cohen als Jeff Buckley centraal stelt.

De laatste had tenslotte pas postuum een hit met de song en werd daardoor alsnog een cultheld, terwijl zijn twee platen bij zijn leven niet veel hadden losgemaakt.

Zowel Rolling Stone als uitgever Simon & Schuster verwennen ons met lange uittreksels, zodat we het boek zelf misschien wel helemaal niet meer hoeven te lezen: Continue reading

Dolly Parton droomt…

Normaal gesproken besteden wij geen aandacht aan Dolly Parton, al heeft ze tussen 1999 en 2002 drie tamelijk rootsy platen gemaakt.

Daarna was haar verkenning van dat genre echter weer afgelopen en keerde ze terug naar de meer mainstream country, een goede reden om haar links te laten liggen.

Parton is echter ook een fenomeen dat zich erop laat voorstaan dat ze haar uiterlijk een aantal malen drastisch heeft laten verbeteren met de uitspraak dat het nog heel wat kost om iemand er zo goedkoop te laten uitzien. Dat is toch op zijn minst een ongewone manier om te reageren op ondergane plastische ingrepen.

Deze week kwam zij bovendien met een reactie op het gerucht dat zij een romantische relatie zou hebben met haar oudste vriendin, Judy Odge.

Parton vertelde al sinds de derde of vierde klas van de basisschool met Odge bevriend te zijn, maar geen verhouding met haar te hebben.

In haar nieuwe boek ‘Dream more: celebrate the dreamer’ in you onthult zij wel andere geheimen, zoals het feit dat zij haar uiterlijk modelleerde naar de lokale schoonheid van twijfelachtig allooi in Sevierville, Tennessee, waar Parton opgroeide.

Nog onwaarschijnlijker is de anekdote dat Parton eens deelnam aan een Dolly Parton-imitatie, een wedstrijd die zij verloor van een van haar concurrenten…

Of ‘Dream more: celebrate the dreamer’ in you na haar eveneens autobiografische ‘My life and other unfinished business’ uit 1994 de moeite waard is, kun je misschien beoordelen op basis van de inmiddels vrijgegeven fragmenten: Continue reading

« Older posts Newer posts »