Wie houdt van popmuziek, heeft de eigenschap anderen te willen laten meegenieten van de schoonheid ervan. Dat kan uitmonden in eindeloos cd’s opzetten voor vrienden, gejaagd zoekend naar nét dat nummer waarin al dat moois is samengebald – of erover schrijven, natuurlijk.
Daarachter zit de drang iedereen te willen overtuigen van het bijzondere karakter van akkoordenschema’s of metaforen. Echte liefhebbers leggen daarbij onvermijdelijk een onstuitbare bekeringsijver aan de dag: de muziek is niet alleen mooi, alle anderen moeten dat óók vinden.

Voor die aficionado’s zijn mooie tijden aangebroken. Al jaren geleden begonnen zonen (en dochters?) van helden uit de jaren zestig en zeventig hun plaatsen op te eisen in de popwereld: de alweer verdwenen Julian Lennon, Chris Stills, Ethan Johns, Wallflowers-voorman Jacob Dylan, de zelf kinderloos verdronken Jeff Buckley, Mississippi All Stars Luther en Cody Dickinson, Marcel de Groot, Rufus Wainwright en Stroke Albert Hammond jr., het zijn er een paar uit een lange rij.

Enkele jaren geleden alweer vond een in de lijn van erfopvolging niet te overtreffen bekendmaking plaats. Niet alleen Spanje veerde destijds immers op bij de mededeling dat de toen zestigjarige Adonis van het Lichte Lied, Julio Iglesias, een broertje kreeg.

Deze stijlvolle, inmiddels enigszins verlopen Don Juan had zelf door de jaren heen trouwens al het nodige gedaan om een ware dynastie te vestigen. Twee van de zoons uit zijn eerste huwelijk hebben ieder een zangcarrière, al is de uiterst suggestief met zijn bekken bewegende  Enrique zijn oudere broer Julio Jr. in bekendheid vele malen de baas. Bovendien heeft papa Julio uit zijn huidige huwelijk met Miranda Rijnsburger ook nog vier kinderen, misschien uit angst dat de eerste twee niet al zijn zangtalenten geërfd hebben.

Ongetwijfeld trouwde hij deze Nederlandse uit liefde, want het huwelijk houdt toen al veertien jaar stand, maar leeftijdsverschil ging de overigens tussendoor ook nog ijverig opnemende charmezanger bij zijn zoektocht naar liefde niet uit de weg, wellicht ook uit overwegingen van reproductie. Hij scheelt tweeëntwintig jaar met zijn nog altijd stijlvolle echtgenote, die in een vroeger leven model was, en vergrootte zo de kansen op een geslaagde kloon van hemzelf aanmerkelijk.

Of hij daarbij een voorbeeld nam aan zijn vader of die juist ten voorbeeld diende, blijft onduidelijk, maar deze op dat moment zevenentachtigjarige vrouwenarts (!) in ruste, doctor Iglesias Puga, deelde zijn liefde voor jongere ega’s: zijn veertigjarige echtgenote Ronna Keitt, die ook modellenwerk heeft gedaan, was zwanger van een zoon.

Dit groteske wonder is de perfectionering van een ontwikkeling waarbij marketeers van platenmaatschappijen innig samenwerken met hun A&R managers. Die gaan na het succesvol introduceren van een act, of dat nu een boy band is of een gevoelig zingend meisje-met-piano, gezamenlijk nijver op zoek naar een fotokopie daarvan.

Bij gebrek aan zoekresultaten grijpen zij zonder aarzelen zélf naar wapens als de massale auditie en de make up-kwast, de vocal coach en de choreograaf. Schaamteloos spiegelen zij iedereen meer voor dan Andy Warhol’s fiteen minutes of fame, op zoek naar bruikbare grondstoffen om te kneden tot een gekloonde eenheidsworst die misschien aan minimale kwaliteitseisen voldoet, maar naar niets smaakt.

De resultaten van deze onovertroffen MeToo-marketing zijn niet alleen in de hitparades aller landen te zien, maar ook in voorheen in zichzelf gekeerde genres: de door Manu Chao geijkte wereld-patancho, de instant-woede van al lang zowel uiterlijk als muzikaal tot clichés verworden rappers, de als mitrailleurs bespeelde gitaren van mechanisch snakeneckende nu-metal bands en het authentiek verantwoorde gejammer van exotische wereldburgers die op eensnarige instrumenten en pittoresk ontstemde kleitrommeltjes hameren.

Op basis van market research surveys, opportunity studies en development contracts, geobjectiveerde en diepborende trials onder representatieve focus groups, maar vooral de drang om return on investment te maken, zijn deze niches opgekweekt door music bizz execs die alleen naar de muziek van hun calculators en  mobieltjes luisteren.

Hoe bizar Julio Iglesias het ook mag vinden, zijn vader en zijn Amerikaanse vrouw vonden het potentiële talent dichter bij huis. Met dit eerder alleen in het oude testament door Abraham en Sarah vertoonde bewijs van ongeknakte viriliteit verslaan zij via enkele soepele heupbewegingen alle in marketing en business administration afgestudeerde high flyers.

De twee gevorderde tortelduifjes zagen op het moment van de lancering van hun volgende ster in elkaars ogen behalve liefde ongetwijfeld de verkoopcijfers van de 296 verschillende lp’s en cd’s die zoon Julio Sr. inmiddels heeft volgezongen. Daarvan zijn namelijk wereldwijd in totaal 250 miljoen exemplaren verkocht. Dat zijn cijfers waarvan de A & R managers nog altijd alleen maar kunnen dromen.