FONS FR051CD

https://www.facebook.com/pages/category/Musician-Band/Nostoc-2048554885458504

uitgestelde urgentie.

Na het caleidoscopische debuut ‘Too big for his boots’ van Nostoc was het zestien jaar stil rond de Belgische groep. De vijfmansgroep met twee extra blazers van broers Stan en Bart Reekmans viel destijds dan ook uiteen.

De twee maakten echter in hun vrije tijd bij vlagen een tweede album waarop ze ongeveer alles zelf speelden. Ook waren ze niet gauw tevreden: ze deden de opnamen zo ongeveer drie keer over tussen 2012 tot 2018. Er is echter een directe lijn met hun eerste, want veel van de elf nummers op dit album schreven ze destijds al voor de opvolger die er toen niet kwam.

Dat verband is er ook muzikaal, want in opener ‘Bobbie wearing blue’ zijn niet alleen de onmiddellijk herkenbare koortjes terug, ook de alle kanten op spattende melodie en de stuwende baritonsax van Bertel Schollaert klinken even intrigerend als vertrouwd.

Drummer-percussionist-harmonicaspeler Bart Reekmans en toetsenist Stan Reekmans schreven hun songs samen en zingen beiden. Ze vonden hun inspiratie meer in de rhythm ‘n’ blues met een vaak schurende harmonica dan in de latin van hun eerste.

Toch is dit album weer een hogedrukpan vol grillige composities: er zijn ook invloeden uit jazz en de soundtracks van spaghettiwesterns, terwijl de geest van Tom Waits rondwaart. De gedreven klinkende songs zijn volkomen logisch in hun onvoorspelbaarheid, want de schurende wendingen staan altijd in dienst van de afgerond klinkende gehelen.

Zo overbruggen de broers Reekmans met deze maniakale muziek moeiteloos de jaren waarin het gewone leven tussen droom en daad stond.

****

Ruud Heijjer