Chroniqueur schrijft geschiedenis.
Dr. John heeft New Orleans in de geest nooit verlaten. Daarvan getuigt hij met vaste begeleiders Herman Ernest III (drums), David Barard (bas) en nieuwe gitarist Renard Poché. In 14 nummers, waarvan 4 geschreven met de overleden legende Doc Pomus, verkent Dr. John nogmaals de koppige, maar vloeiende ritmes van de stad die hem vormde.
Ondersteund door wisselende percussionisten rollen Ernest III, Barard en Poché de dwarse grooves strak maar door elkaar geweven uit, terwijl de dokter toetsen speelt. De blazerssectie van trombonist Fred Wesley (ex-James Brown) speelt daaroverheen felle riffs en gasten als David ‘Fathead’ Newman en Sonny Landreth zorgen voor geïnspireerde solo’s.
Opgenomen in de studio waar Anders Osborne zijn Ash Wednesday Blues volspeelde, knauwt en gromt Dr. John de lof op meer dan 45 jaar New Orleans in een persoonlijke interpretatie. Hij zingt over de valstrikken van de liefde, de werking van gris-gris en het religieus geïnspireerde verlangen naar een betere wereld.
Deze alleskunner mengt funk en jazz en betuigt er al doende groot respect voor. Twee keer maakt hij een uitstapje naar de rhythm & blues; in de 12 andere nummers swingen Dr. John en zijn gezellen complex maar moeiteloos in wat hij dansmuziek noemt, waarbij de glansrol van drummer Ernest III opvalt.
Zo overtreffen ze de reguliere voorganger Anutha Zone, dat op zich al geen toevalstreffer was: deze master of swing bewijst zijn bron te hebben teruggevonden.
*****
Gepubliceerd in Heaven no. 16, januari-februari 2002/no. 1