Déjà Vu is een monument van een album vanwege de grilligheid ervan, vanwege de belofte die Crosby, Stills, Nash & Young daarna nooit konden inlossen en vanwege nog altijd intrigerende songs als het ‘Carry On’, ‘Almost Cut My Hair’, het titelnummer, ‘4+20’ en ‘Country Girl’.

De 50th Anniversary Deluxe Edition voegt aan de tien songs van het album 21 demo’s en alternatieve versies van songs op het album en de zeventien destijds afgevallen nummers toe.

Ook daarin blijkt de artistieke dominantie van in de eerste plaats Stephen Stills en David Crosby als goede tweede: van Graham Nash zijn maar vier extraatjes te horen, al zijn die in hun snak naar alledaags geluk wel mooi.

Neil Young hield zich al helemaal afzijdig: juist die extra opnamen bewijzen dat hij Crosby, Stills, Nash & Young zag als een zijproject, want hij komt daar nauwelijks op voor in de songs van de anderen stelde slechts een alternatieve versie beschikbaar en een song die afviel.

‘Birds’ kwam dan in een andere vorm uiteraard weer wel terecht op ‘After the Goldrush’, waar Young tegelijkertijd in een studio elders in Los Angeles aan werkte…..

Toch is er meer dan genoeg te genieten: wat was Stephen Stills destijds toch goed en wat een prachtige alternatieve versies van songs van David Crosby!

In De rode draad draaien we vanavond vijf songs van die nieuwe versie: een song van ieder van de vier die het oorspronkelijke album makkelijk had kunnen halen en een alternatieve versie van ‘Woodstock’, al was het maar doordat het een van de weinige songs is waarop ze inderdaad alle vier te horen zijn…..