Black Hen BHCD0087
levende blues.
De Canadese zangeres-gitariste Kat Danser plantte haar voeten voor haar vijfde album nog steviger in de blues dan op voorganger ‘Baptized by the mud’, een titel die overigens exemplarisch is voor haar rootsy aanpak.
Op dat album uit 2013 werkte Danser al samen met meestergitarist-producer Steve Dawson en die samenwerking zetten ze voort in deze acht door haar geschreven songs en twee covers van Sam McGee en Mississippi Fred McDowell.
Dawson produceerde niet alleen, maar speelde ook gitaar, iets wat hij ook haar vorige deed. Hij bracht drummer Gary Craig, contrabassist/mandolinespeler Jeremy Holmes, fiddelaar-mandolinespeler Matt Combs en saxofonist-harmonicaspeler Jim Hoke mee. Zij begeleiden de hees en swingend zingende Danser fel groovend, maar laten veel ruimte voor haar zang en Dawson’s emotionele sologitaar.
Danser zingt vaak en gemeend over een zwervend bestaan waarin de trein of auto haar redding zijn van een altijd teleurstellende liefde. Ze bezingt niet alleen Kansas, maar beeldt zich in Memphis te zijn. In die laatste song zingt ze dat Mavis haar het licht liet zien, zo verwijzend naar de gospelinvloeden in haar zang. Daardoor is het niet meer dan logisch, dat ze de VS net zo gepassioneerd als betrokken een symbolische spiegel voorhoudt in ‘Light the flame’.
Ook in het akoestische ‘My town’ is de inmiddels tot doktor in de muzikale etnografica gepromoveerde Danser persoonlijk: daarin bezingt ze haar door mishandeling en misbruik getekende jeugd in een klein stadje waarin iedereen dat wist, maar er alleen over praatte.
Zo zingt Danser niet over de blues, maar leeft ze die.
***1/2
Ruud Heijjer