Category: recensies singer-songwriter (Page 1 of 17)

Berkalin Records

BRK-10049

www.jefftalmadge.com

tijdloze troubadour

Singer-songwriter Jeff Talmadge nam negen songs en een instrumental op voor dit comeback-album, dat hij maakte na een onderbreking van meer dan tien jaar.

De Texaanse zanger-gitarist blijkt ook op zijn achtste album een bedachtzame, folky singer-songwriter: zijn nieuwe songs sluiten naadloos aan bij zijn eerdere albums, waarvan ‘Gravity and the Moon’ (2003), ‘Blissville’ (2004) en ‘At Least That Much Was True’ (2007) door Bert de Ruiters toenmalige Nederlandse label Corazong werden uitgebracht.

De ooit als advocaat werkzame Talmadge zingtzegt zijn verhalen opnieuw op vloeiende melodieën, die even stemmig als dienstbaar worden gespeeld door Benny ‘Bugs’ Franklin op percussie, Bradley Kopp op gitaar en achtergrondzang en J. David Leonard op drums, percussie, bas, toetsen, cello en een keur aan gitaren.

Leonard en Kopp produceerden de songs ook samen met Talmadge, die met zijn sonore stem en zijn laconieke toon overtuigend de karakters en gebeurtenissen oproept die hij bezingt:

Excelsior

De vijftien songs die singer-songwriter Philip Kroonenberg op zijn negende soloalbum zette, zijn autobiografischer dan ooit.

Ze vormen een drieluik met zijn twee vorige albums: op ‘Some More Time’ bezong hij de kanker die zijn vrouw trof en hoe zij die na een zwaar proces overwon, op ‘The Therapist’ kon hij het zich weer veroorloven verbaasd, verontwaardigd en verdrietig te kijken naar de wereld en zijn medemensen als de psychotherapeut die hij ook is.

Hoe onwaarschijnlijk het ook moge zijn, zijn vrouw werd in november 2022 getroffen door een totaal andere vorm van kanker en in deze songcyclus bezingt hij de stadia van optimisme, ongeloof, pessimisme en verdriet die daarop volgden.

Hij nam ze op op akoestische gitaar en liet het geluid kaal op aanraden van zijn vrouw. Behalve Reyer Zwart op contrabas en harmonium zijn alleen twee van zijn drie dochters erop te horen: Patsy zingt tweede stem en Dunja speelt op twee van de songs piano. Ook schreef zij mee aan de muziek van ‘Alone’ terwijl derde dochter Lynn dat deed bij ‘Angel’, maar niet te horen is.

Patsy’s stem zorgt samen met Kroonenbergs soepele, muzikaal zeer folky melodieën voor

www.veravanderpoel.com

ondanks alles

Net als haar zuster Beatrice is Vera van der Poel een veterane in de Nederlandse muziek. Samen zongen ze ooit in Mimezine en Beeswamp en ze laten nog altijd de glorieuze tijden van Abba herleven, maar hebben beiden ook een solocarrière.

Vera van der Poel maakte in 2012 al ‘Love and Taboo’ onder de naam Divera, terwijl ze in 2017 onder haar eigen naam ‘Time Versus Time’ uitbracht.

De vijf songs op deze EP zijn muzikaal en tekstueel het vervolg op beide, want zowel de invloeden uit

Rootsy 7350050362126

schoonheid gewrongen uit pijn

De Zweedse zanger-gitarist Richard Lindgren is een productief man, want hij bracht in elf jaar veertien studioalbums uit. Dat maakt de lange stilte na ‘Death and Love’(2019) des te opmerkelijker, want die periode duurde zo’n vier jaar.

In die tijd schreef hij niet alleen veel songs, ook formeerde hij een nieuwe begeleidingsband waarin het aantal gitaristen opvalt: dat zijn er veel van zijn negen nieuwe nummers drie of vier en in sommige zelfs vijf, terwijl Lindgren zelf ook akoestische of elektrische gitaar speelt.

Toch resulteert dat niet in ongenuanceerde, dicht gespeelde songs, want opener ‘Big Fat Nothing’ is eerder gebaseerd op het majestueuze, ruimtelijk deinende treurritme van drummer-producer Christoffer Olssen Segerberg en bassist-toetsenist en producer Ale William Sjöström dan op iets anders.

Lindgren buit in die zes minuten durende song met

www.wendywebbmusic.com

lange adem

De Amerikaanse zangeres-pianiste Wendy Webb maakt al sinds 2003 albums en zette op ‘Silver Lining’, haar zesde, tien eigen songs en een cover.

Ze nam haar piano en zang live op en liet zich anders dan op ‘Step Out of Line’ (2017) slechts begeleiden door twee muzikanten: John McLane speelde ook op ‘This Is The Moment’ (2015) al

Rhino R2 7177547/603497834303

intieme transformatie

Het derde deel van Joni Mitchell’s Archives beslaat de jaren 1971 tot en met 1975 en daarmee de albums ‘For The Roses’ (1972), ‘Court and Spark’ (1974) en ‘The Hissing Of Summer Lawns’ (1975). Dat zijn de jaren waarin Mitchell van bijna solo opgenomen songs toegroeide naar een voller en duidelijker door jazz beïnvloed geluid.

Dat  ze ook daarvoor al jazzinvloeden verwerkte in haar spaarzaam op muziek gezette ballads, blijkt bijvoorbeeld uit de oudste demo op de eerste cd, een versie van ‘Cold Blue Steel and Sweet Fire’ voor ‘For The Roses’. Die heeft door akkoorden en melodie een duidelijke jazzinslag, terwijl de demo van het titelnummer van dat album muzikaal dan weer sterk doet denken aan de Engelse folky singer-songwriter Nick Drake.

Die ontwikkeling

5051083184618

www.sarahmccoy.com

eredienst

Hoewel Sarah McCoy’s tweede album al uitkwam in januari van dit jaar, werd het blijkbaar alleen in Frankrijk opgepikt, terwijl haar debuut ‘Blood Siren’ in 2019 internationaal goede recensies kreeg.

Toch zijn de tien songs en het gedicht die McCoy op haar tweede album zette een logisch vervolg op dat debuut, al zijn er accentverschillen tussen de twee.

In meeste de songs op ‘Blood Siren’ bestond de begeleiding