Category: muziekboeken (Page 1 of 7)

Op 11 juni is een nieuwe biografie over Joni Mitchell uitgekomen.

‘Traveling’ is geschreven door Ann Powers, een muziekrecensent met een originele blik en een lange staat van dienst voor de NPR, de publieke en dus onafhankelijke Amerikaanse radiozender NPR.

In haar boek probeert Powers de vraag te beantwoorden waarom zoveel mensen van Mitchell houden. Om die vraag te kunnen beantwoorden sprak ze juist niet met haar, want ze wilde afstand behouden om de inmiddels legendarische singer-songwriter onder haar vergrootglas te kunnen leggen.

Wel interviewde ze onder anderen James Taylor en David Crosby, maar ook drummer Brian Blade, met wie Mitchell pas veel later samenwerkte en met Brandi Carlile, de singer-songwriter die zich als een loodsmannetje aan Mitchell vastklemt en zich opwerpt als haar belangenbehartigster en grootste fan.

De recensie op de site van ‘No Depression’ maakt meer dan nieuwsgierig, want het boek lijkt daarin een beschouwing in de meest letterlijke zin:

Op 11 april komt het boek ‘All You Need Is Love’ uit.

Daarin staan interviews met de Beatles en mensen uit hun omgeving die eerder als stonden in ‘The Love You Make’ uit 1983 en is samengesteld door Steven Gaines en Peter Brown. De laatste was de personal assistant van Beatles-manager Brian Epstein.

In het persbericht worden grote woorden niet geschuwd: ‘All You Need Is Love’ is a ground-breaking oral history of the Beatles and how it all came to an end.

“Based on never-before-published or heard interviews with Paul McCartney, George Harrison, Ringo Starr, Yoko Ono, and their families, friends, and business associates, this is a landmark book, containing stunning new revelations, about the biggest band the world has ever seen.’

Na publicatie van ‘The Love You Make’ zouden Paul en Linda McCartney een exemplaar van het boek hebben berscheurd en de bladzijden in de open haard hebben verbrand, zo verklaart Steven Gaines in een interview in The Times: ‘There was an omerta, a code of silence around the Beatles, and they didn’t think anyone would come forward to tell the truth.’

‘All You Need Is Love’ zou nog meer incidenten en schandalen bevatten dan dat boek: zo beweert het boek dat Yoko Ono Lennon zou hebben gestimuleerd heroïne te gebruiken, of juist niet, hoe Lennon Mick Jagger in verlegenheid bracht door Allen Klein  mee te nemen naar een vergadering van de Beatles waarvoor hij ook Jagger had uitgenodigd en hoe George Harrison besloot beter gitaar te willen spelen dan Cliff Richards.

Die laatste twee mogen dan niet zo schokkend zijn, de eerste bewering is dat wel: Ono zou haar heroïnegebruik tegenover Lennon hebben opgehemeld en hem dus hebben overgehaald, maar zelf heeft ze sindsdien gezegd dat hij haar expliciet vroeg naar haar ervaringen en er dus zelf toe besloot. Ze ei hem dat het ‘gewoon een mooi gevoel was’. Bovendien spoten ze het niet, maar inhaleerden ze het alleen, een wonderlijke relativering voor een uiterst verslavende drug:

Elton John heeft inmiddels zijn afscheidstournee ‘Farewell Yellow Brick Road afgesloten, maar kan er blijkbaar geen genoeg van krijgen.

Dat is niet zo gek, want hij is daarmee met tussenpozen maar liefst vijf jaar van huis geweest.

Hij wil dat tijdperk blijkbaar in stijk afsluiten, want het boek ‘Farewell Yellow Brick Road: Memories of My Life in Tour’ gaat uitkomen op 24 september.

Dat duurt nog wel even inderdaad, maar toch zocht John inmiddels zelf de publiciteit om hem maar vast aan te prijzen:

In maart 2024 verschijnt de biografie van The Blind Boys Of Alabama. Die heet ‘Spirit of the Century’ naar het album waarmee ze een glorieuze comeback maakten in 2001.

Daarin wordt de geschiedenis van de gospelgroep beschreven die veel pieken en dalen kende en dan bedoel ik niet die van The Valley of Death.

Het boek werd geschreven door Prestom Lauterbach, die eerder boeken schreef als ‘The Chitlin’ Circuit’(2011), ‘Beale Street Dynasty’(2015) en ‘Bluff City’(2019), maar ook ‘Brother Robert’ (2020) over blueslegende Robert Johnson en ‘Timekeeper’(2021) met en over Memphis-souldrummer Howard Grimes.

Lauterbach interviewde voor het boek niet alleen de relatieve nieuwkomers Richie McKinney, drummer en roadmanager, en Joey Williams, gitarist en het enige niet blinde lid, maar ook de inmiddels overleden oorspronkelijke lid en voorman Clarence Fountain en zijn opvolger, Jimmy Carter. De laatste is een generatiegenoot van Fountain en de andere oorspronkelijke leden en zat voor zijn overstap naar The Blind Boys Of Alabama in de The Blind Boys Of Mississippi.

Dat kan behalve een heel interessant boek ook  een heel dik boek worden, want The Blind Boys of Alabama werd al opgericht in 1939 op het Alabama Institute for the Negro Deaf and Blind in Talledega…

Eerdere berichten over de Blind Boys of Alabama vind je in de categorieën Nieuws, Luisterpalen en Concerttips.

De recensies van het samen met Marc Cohn opgenomen ‘Work To Do’, ‘Echoes from the South’, ‘Take The High Road’, ‘Higher Ground’ en ‘Spirit of the Century ‘ en het samen met Ben Harper opgenomen ‘There Will Be A Light’ vind je in de categorie Recensies gospel.

Bernie Taupin, de fameuze tekstschrijver van heel veel nummers van Elton John vanaf diens debuutalbum ‘Empty Sky’ in 1969, heeft zijn memoires aangekondigd.

‘Scattershot: Life, Music, Elton and Me’ gaat vooral over de samenwerking tussen hem en John, maar ‘readers visit Los Angeles with Bernie and Elton on the cusp of global fame. We spend time in Australia at an infamous rock ‘n’ roll hotel in an endless blizzard of drugs and spend late-night hours with John Lennon, Bob Marley, and Frank Sinatra. And beyond the world of popular music, we witness memorable encounters with writers like Graham Greene, painters like Andy Warhol and Salvador Dali, and scores of notable misfits, miscreants, eccentrics, and geniuses, known and unknown. And of course, even if they’re not famous in their own right, they are stars on the page, and we discover how they inspired the indelible lyrics to songs such as ‘Tiny Dancer,’ ‘Candle in the Wind,’ ‘Bennie and The Jets’, and so many more.

Uitgever Hachette Books noemt het dan ook nog ‘an exciting, multi-decade whirlwind told in a non-linear yet grounded narrative’, terwijl Taupin zelf er het volgende over zegt: ‘It’s contemplative, self-assessing and attempts to stay off the beaten path in not regurgitating what’s already been written.’

Dat gaan we allemaal nog zien, want autobiografieën van muzikanten vallen maar al te vaak tegen…

Eerdere berichten over Bernie Taupin vind je in de categorie Nieuws.

Jan Donkers schrijft voor Concerto Books een boek over de veertig songs die een grote rol hebben gespeeld in zijn leven.

Volgens het persbericht selecteerde hij voor ‘Forty Tracks’ nummers ‘waarbij je hebt gehuild, gedanst, geneukt, van het volle leven hebt genoten’.

Bovendien zullen de verhalen bij de songs worden geïllustreerd door bekende striptekenaars als Robert Crumb, Derf Backderf, Erik Kriek, Joost Swarte, Gerrut de Jager en Christoph Mueller.

Donkers behoeft natuurlijk eigenlijk geen introductie, maar vooruit: hij was een van de eersten die in Nederland popjournalistiek bedreef, maakte voor de VPRO met Wim Noordhoek, Rik Zaal en Roel Bentz van den Berg baanbrekende radioprogramma’s waarin vaak tot dat moment genegeerde pop- en rootsmuziek centraal stond, is een tegendraads Amerika-kenner en staat natuurlijk te boek als een van de grote promotors van americana.

Zijn smaak is echter veel breder dan dat genre: hij noemt zelf the Ramones,Mahmoud Ahmed, Son House, Bruce Springsteen, Roky Erickson, Guillermo Portabales, André Hazes, Jacques BrelenSlobberbone als bepalende factoren in zijn leven en dan hebben we nog 31 namen te gaan.

Om de productie van het boek mogelijk te maken, heeft Concerto Books een crowdfundings-actie gestart, uiteraard met geldteruggarantie.

Voor 25 euro krijg je het door Donkers gesigneerde boek thuisgestuurd, terwijl je voor zestig, 125 of 160 euro al op allerlei manieren meer krijgt dan dat.

Daartoe hoort ook een print van een voor het boek gemaakte illustraties:

Over The Band-drummer Levon Helm zijn al de nodige boeken verschenen. We noemen ‘Levon’en The Midnight Ramble’ en ‘Levon’, terwijl hij zelf ‘The Wheel’s on Fire, Levon Helm and the story of The Band’ schreef samen met Stephen Davis.

Nu is weer een boek over de in 2012 overleden drummer-zanger en parttime mandolinespeler aangekondigd.

‘Levon Helm: Rock, Roll & Ramble’: the Inside Story of the Man, the Music and the Midnight Ramble’ is de in ieder geval gedeeltelijk fraai allitererende titel van het boek dat muziekjournalist John Barry over hem schreef.

Barry kan wel degelijk een nieuwe invalshoek hebben gevonden, want hij woonde al in Woodstock tijdens Helm’s leven en was een regelmatige gast tijdens diens ‘midnight rambles’ in de Levon Helm Studios.

Bovendien documenteerde hij op Helm’s verzoek die concerten, die plaatsvonden van 2004 tot 2012, terwijl hij ook uitgebreide gesprekken met hem opnam over belangrijke plaatsen,  periodes en thema’s in zijn leven, als noemt Barry zijn boek nadrukkelijk geen biografie. Die schreven Helm en Davis immers al, zo schrijft hij in zijn voorwoord.

Het lijkt er erg op, dat Barry het boek in eigen beheer uitbrengt:

concertobooks.nl

9 789493 109476

Boots in het kwadraat

Heel misschien doet Jaap Boots ook weleens boodschappen

of de was, maar dan zonder hoedje,

want dan is hij het nog niet:

Singer-songwriter Jaap Boots is een overtuigd liefhebber van allerlei soorten pop- en rootsmuziek.

Hij was een radio-dj die zijn eigen programma’s samenstelde en maakt ook met grote tussenpozen soloalbums.

Bovendien schrijft hij zo af en toe een boek over zijn liefde voor popmuziek.

In 2014 verscheen ‘Donderweg –  Mijn leven in de fastlane van de popmuziek’, waarin hij op een persoonlijke manier schreef over de popmuzikanten die hij ontmoette en zojuist is ‘Bambalam, 30 rockgedichten’ uitgekomen.

In het door Erik Kriek expressief geïllustreerde boek staan inderdaad dertig gedichten waarin Boots zijn liefde voor muziek en zijn muzikale helden belijdt.

Die lopen uiteen van Jerry Lee Lewis en Tom Waits, via Martha Reeves en Bruce Springsteen tot Echo & the Bunnymen en AC/DC.

Het gedicht over Bruce Spingsteen was al te lezen in ‘Recordzine’ 385 van 11 maarrt jl. en geeft er een goede indruk van hoe Boots ondanks alles nog altijd fan is:

a Plume book – ISBN 978-0-14-218032-7

In dit boek beschrijft Bettye LaVette haar wordingsgeschiedenis tot de zangeres zoals wij haar kennen in haar eigen woorden, al tekende David Ritz die op. Dat is niet zo gek, want LaVette schrijft eigenlijk nooit een song, maar interpreteert die van anderen op zo’n manier dat ze van haar worden.

Ze werd uiteindelijk toch nog bekend door haar rauwe zang, die bijtend en doorleefd is, maar ook teder en vol mededogen: op het eerste gezicht een perfecte paradox, net als LaVette zelf.

Misschien juist daardoor heeft het haar tientallen jaren gekost haar naam tot handelsmerk te verheffen. Van die strijd is dit boek het verslag in vaak korte, kale én krachtige zinnen die haar zangstijl echoën.

Betty Jo Haskins is zo echt als maar kan zijn, al leende ze haar achternaam LaVette van een vrouw die voor haar een voorbeeld was van stijl, klasse en een zelfbewuste, vrije seksuele moraal.

Haar leven stond dan ook tientallen jaren in het teken van het hartstochtelijk veroveren van letterlijk de ene man na de andere, wat ook betekende dat ze haar vorige verovering dumpte, ook als ze met hem getrouwd was. Het stond ook in het teken van eindeloze hoeveelheden met enthousiasme gebruikte drugs én van de ene gemiste kans na de andere: producers die haar een hit beloofden die niet kwam, een heel album dat op het laatste moment toch werd afgeblazen en platenbazen die haar geweldig vonden maar niet terugbelden.

LaVette’s bestaan werd echter ondanks alle gemiste kansen vooral bepaald door haar bezetenheid voor zingen, zozeer zelfs Continue reading