Kippenvel - Ruud Heijjer

elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Bywater Call alleen op 2 mei in Nederland

De Canadese groep Bywater Call rond zangeres Maghan Parnell en gitarist David Barnes treedt op 2 mei op in QBus, Middelste Gracht 123 in Leiden.

Dat is het enige Nederlandse optreden van de groep in de aanloop naar de release van hun nieuwe album ‘Shepherd’.

Het optreden begint om 20:30 uur en de zaal is open om 19:45 uur.

Kaarten zijn te koop bij Plato Leiden in de Vrouwensteeg en kosten vijftien euro.

nieuwe single John Oates: John Prine achterna

John Oates heeft een tweede single uitgebracht van zijn nieuwe soloalbum ‘Reunion’.

Het is een cover van John Prine’s ‘Long Monday’, dat staat op diens ‘Fair & Square’ uit 2005.

In een persbericht schrijft Oates dat hij het nummer koos vanwege het ‘beeldende karakter en de nuchtere schoonheid van het verhaal’.

Uit respect is Oates met tekst en melodie dicht bij het origineel gebleven, schrijft hij ook nog, terwijl hij het met het arrangement toch naar zijn hand gezet heeft.

Opvallend is dat Oates het nummer ‘rijker’ heeft uitgevoerd en het ook emotioneler zingt dan Prine het deed met zijn kenmerkende parlando. Of Oates’ versie daarmee ook mooier is, is zoals altijd aan de luisteraar, al maakt hij het wel makkelijker door de inzet van de daartoe geëigende klassieke middelen. Prine’s song krijgt zo in ieder geval wel een nieuw publiek:

Continue reading

singer-songwriter Eugene Ruffolo: nieuw album af

De New Yorkse singer-songwriter Eugene Ruffolo heeft een nieuw album af, schrijft hij in zijn nieuwsbrief: ‘Ten Good Sermons’ is gemixt en gemasterd en zal dus verschijnen in september.

Uiteraard is hij opgewonden over het resultaat, maar wat ‘It’s a bit of departure for me songwriting-wise’ betekent, blijft op zijn minst onduidelijk tot de eerste nummers door hem vrijgegeven worden.

Eind mei komt hij al naar Europa om op te treden in Ierland en Nederland.

Op 26 en 27 mei speelt hij in de Ierland en vanaf 30 mei tot en met 2 juni vijf dagen achter elkaar bij ons: op 29 mei geeft hij een privéoptreden in Zoetermeer, op 30 mei staat hij op Podium Vreewijk in Rotterdam, op 31 mei bij Get U Concerts in Nijmegen, op 1 juni in Masterdam, op 2 juni geeft hij weer een privéconcert, maar dan in Gouda, terwijl er ook nog een concert gepland staat op 3 juni onder de naam ‘Fellowship of the Acoustics’.

Naar dat privéconcert in Zoetermeer zou je wel moeten kunnen, want je kunt kaartjes reserveren via zijn website:

Continue reading

songtitels Neil Young and Crazy Horse’ ‘Fu##in Up’ (on)bekend

Na de release op 20 april jl. in beperkte oplage op transparant vinyl voor Record Store Day komt er nu een reguliere release van ‘Fu##in’Up’ in alle mogelijke versies.

Die verschijnen vandaag.

Inmiddels zijn dan ook de songtitels bekend, al zijn die zelfs voor Young-afficionado’s nog een interessante puzzel.

Het album is namelijk een live-uitvoering van ‘Ragged Glory’, zoals Young en Crazy Horse die speelde in een club in zijn geboortestad Toronto in 2023.

De songtitels komen op een na echter niet overeen met die op het studioalbum, terwijl ook het aantal nummers verschilt: ‘Fu##in’Up’ telt er negen, terwijl ‘Ragged Glory’ er tien bevatte.

‘Farmer John’ hield zijn originele titel, doordat dat een cover is van de song van Don and Dewey uit 1959. Het origineel van Don ‘Sugarcane’ Harrris en Dewey Terry uit 1959 werd pas in 1964  bekender door The Premiers, een Amerikaanse rockgroep die er destijds een hit mee had. Young speelde die song ooit al tijdens optredens met zijn eerste groep.

De volgorde van de tracks is daarentegen weer wel identiek, zodat de uitkomst is dat het slotnummer ‘Mother Earh (Natural Anthem)’ afviel:

Continue reading

Neil Young and Crazy Horse: beelden langere versie ‘Cortez the Killer’ tijdens eerste Amerikaanse optreden

Neil Young heeft de daad bij het woord gevoegd en tijdens het eerste optreden zijn Amerikaanse Loove Earth-tournee met Crazy Horse in San Diego de door hem aangekondigde langere versie van ‘Cortrez the Killer’ gespeeld, sterker nog: hij opende er zijn optreden mee.

Hij had daarbij dus het recent door hem teruggevonden couplet ingevoegd, maar dat was niet de enige reden dat hij er met zijn groep een klein kwartier over deed.

Het nummer kent immers ook in de studioversie een lange instrumentale opbouw en die duurde deze keer maar liefst zes-en-een-halve minuut, die Young en de zijnen traditiegetrouw besteedden aan het zoekend soleren, waarbij drummer Ralph Molina er overigens een paar keer tamelijk naast zat.

Dat maakt voor de magie die Young, Molina, bassist Billy Talbot en gitarist Micah Nelson, de vaste vervanger van Nils Lofgren, gezamenlijk oproepen helemaal niets uit: ze gaan volkomen op in de muziek en spelen meditatief voor zichzelf, zich schijnbaar onbewust van de aanwezigheid van het publiek.

Na dat nieuwe, oude couplet bereikte die collectieve trance op het podium een hoogtepunt.

Hoewel de beelden blijkbaar zijn gemaakt vanuit de zaal, is het geluid boven verwachting goed en dus slaat bij de fans de ontroering ook ongetwijfeld toe, al idealiseert Young de Inca-samenleving behoorlijk:

Continue reading

‘Sailin’ Shoes Deluxe Edition’ en ‘Dixie Chicken Deluxe Edition’

‘Sailin’ Shoes Deluxe Edition’ – Little Feat

Warner Records 603497837431

‘Dixie Chicken Deluxe Edition’ – Little Feat

Warner Records 603497837461

hoogstaande heimweemuziek

Voor de fans zit de kracht van de rereleases van Little Feat’s tweede en derde album niet in het feit dat die geremasterd zijn, maar in de alternatieve versies van klassiekers van beide, in de eerder niet uitgebrachte songs én in het concert dat deel uitmaakt van ieder van deze twee heruitgaves.

Natuurlijk, de oorspronkelijke albums klinken door in deze versies iets ruimtelijker en helderder, maar niet spectaculair anders. Daarvoor zijn de songs misschien ook te zeer in het audiogeheugen van de fans gebrand, al zouden deze twee dubbelaars ook  een prachtige kennismaking zijn voor de miljoenen die nog geen fan zijn én voor de Amerikaanse Rock & Roll Hall of Fame, die de groep zelfs nog nooit heeft genomineerd, dit in tegenstelling tot veel inmiddels terecht al lang vergeten eendagsvliegen.

Op ‘Sailin’ Shoes’ is de viermansbezetting te horen die op de ‘Dixie Chicken’ zou worden uitgebreid tot zes: drummer Ritchie Hayward, bassist Roy Estrada, toetsenist-zanger Bill Payne en slidegitarist-zanger Lowell George. De elf songs op dat tweede album zijn sterk geïnspireerd op

Continue reading

documentaire over Anita Pallenberg aanstaande

Op 3 mei gaat in de VS een documentaire in première over Anita Pallenberg, ooit de vriendin van Keith Richards.

Voor het 110 minuten durende ‘Catching Fire: The Story of Anita Pallenberg’ interviewden regisseurs Alexis Bloom en Svetlana Zill Marlon Richards, de zoon die Pallenberg en Richards kregen in 1969, en hun dochter Angela, geboren in 1972. Hun derde kind, de in 1976 geboren dochter Tara, werkte blijkbaar niet mee aan de film.

Ze namen ook beelden op die destijds in huiselijke kring geschoten werden op 8mm-film.

Filmster Scarlett Johansson leest als commentaar gedeelten voor uit Pallenbergs nooit gepubliceerde memoires.

nieuw soloalbum van David Gilmour

Gitarist-zanger David Gilmour heeft een nieuw soloalbum aangekondigd.

‘Luck and Strange’ komt uit op 6 september, terwijl op 26 april  als eerste single ‘The Piper’s call’ uitkomt.

Het album is geproduceerd door David en Charlie Andrew, die eerder Alt-J en Wolf Alice produceerden en bevat negen nummers: acht nieuwe en een nieuwe versie van ‘Between two Points’s een nummer van het album ‘seventeen Stars’ van The Montgolfier Brothers uit 1999.

Gilmour vroeg bassisten Guy pratt en Tom Herbert, drummers Adam Betts, Steve GAdd en Steve DiStanislao, toetsenisten Rob Gentry en Roger Eno, terwijl Will Gardner arrangementen schreef voor strijkers en een koor.

In het titelnummer speelt Pink Floyd-toetsenist Richard Wright mee. Zijn partij werd al in 2007 opgenomen tijdens een jam bij Gilmour thuis.

Gilmour schreef de teksten opnieuw samen met zijn vrouw Polly, terwijl hun dochter Romany harp speelt en de leadzang doet op ‘Between Two Points’ en hun zoon Gabriel achtergrondzang.

de tracklist:

Continue reading

musical over Fleetwood Mac op Broadway

Na de succesvolle tv-serie ‘Daisy Jones & the Six’ over Fleetwood Mac op het Amerikaanse Amazon Prime is er nu een musical over de  groep die draait op Broadway.

In ‘Stereophonic’ is het heel duidelijk 1976 en zit een groep die op weg is naar de sterrenstatus in een studio in Sausalito in Californië.

Gedurende drie uur zitten de vijf leden van die band in vier bedrijven in de studio met twee jonge en onervaren technici die zich naar die positie hebben gebluft en al die tijd komt de naam van de band niet ter sprake in de teksten van schrijver David Adjmi. In die zin roept de voorstelling de herinnering van Basil Fawlty op: ‘Don’t mention the war!’

Adjmi verzon namelijk een Engelse drummer en een al even Britse, alcoholische bassist die getrouwd is met de Engelse zangeres-toetseniste. Zij is bevriend met de Amerikaanse zangeres die aritmisch met een tamboerijn zwaait en een Amerikaanse zanger-gitarist die zichzelf de leider vindt en de producer van hun volgende album wil zijn.

Bijzonder is dat Will Butler van Arcade Fire songs heeft geschreven die blijkbaar naadloos in die tijd passen, maar vooral dat de vijf acteurs zelf hun instrumenten bespelen:

Continue reading

‘Thanks, I’ll  Eat It Here’ van Lowell George uit plus bonus-cd?

Het enige soloalbum van Little Feat-voorman Lowell George kwam uit op lp in een speciale versie.

Het werd op 20 april jl. uitgebracht als dubbel-lp ter gelegenheid van Record Store Day in een beperkte oplage door Rhino met behalve de originele plaat een hele reeks alternatieve takes en drie songs die niet op het album stonden.

Ook maken nieuwe liner notes deel uit van deze versie. Die zijn geschreven door de ‘George family’, dus misschien door weduwe Elizabeth  en dochter Inara.

Het lijkt daarmee een kwestie van tijd te zijn tot deze versie ook op cd uitkomt end at zou fans de gelegenheid geven ee beter beeld te krijgen van George’ overigens mislukte pogingen een coherent soloalbum te maken van een stel van zijn eigen oude nummers, songs van Allen Toussaint en Jackson Browne en een aantal soms wel erg naar middle of the road kklinkende covers…

de tracklist:

Continue reading
« Older posts