Fleetwood Mac-zangeres Christine McVie is op 30 november overleden na een korte ziekte. Zij was 79 jaar oud.
Dat heeft haar familie bekend gemaakt. Een doodsoorzaak hebben zij niet meegedeeld:
Continue readingCategory: Dossier Ook al dood….. (Page 1 of 17)
Gisteren, bij het voorbereiden van Kippenvel 733 van 25 oktober, wilde ik weer eens een song draaien van ‘Radio Rain & Hard Luck Stories’ dat prachtige vijfde album van Nona Mez, zoals de Leuvense singer-songwriter Geert Maris zich vanaf zijn debuut ‘Songs of Leaving’ (2002) noemde.
Ik draai al songs van hem in Kippenvel zolang ik mij kan herinneren, maar tussen twee nummers zit natuurlijk ook weleens een tijdje. Met de herfst in aantocht en het aangekondigde coveralbum van Bruce Springsteen was het de hoogste tijd voor de song waarin Maris zijn liefde voor Springsteen belijdt: “Hard Luck Stories’, het openingsnummer van de tweede cd van dat dubbelalbum.
Daarom en doordat ‘Radio Rain & Hard Luck Stories’ alweer uit 2010 dateert, zocht ik naar de website van Nona Mez om te zien of Maris misschien nog iets nieuws had gemaakt. Zo kwam ik terecht op zijn facebookpagina.
Het laatste bericht erop dateerde uit 2012: erg lang geleden, ook voor een bescheiden volbloedromanticus die zichzelf in zijn teksten figuurlijk wegcijferde.
Mijn zoekopdracht daarna leverde een schokkend resultaat op:
Continue readingDe twee zusters van pianiste-zangeres Carly Simon zijn overleden.
Joanna Simon stierf op woensdag 19 oktober, 85 jaar oud aan schildklierkanker.
Lucy Simon overleed op donderdag 20 oktober aan de gevolgen van borstkanker. Zij was 82 jaar oud.
Joanna Simon was in de jaren zestig mezzosopraan en was als achtergrondzangeres te horen op Carly Simon’s album ‘No Secrets’(1972). Nadat ze in 1986 gestopt was met zingen, werd ze cultuurverslaggever voor PBS, de Amerikaanse publieke omroep In die rol won ze een Emmy voor een reportage over geestesziekte en creativiteit. Na 1992 werkte ze als makelaar in Manhattan.
Lucy Simon schreef de muziek voor de succesvolle Broadway-musical ‘The Secret Garden’. Daarvoor kreeg ze in 1991 een Tony-nominatie.
In de jaren zeventig maakte ze twee soloplaten: “Lucy Simon’ (1975) en ‘Stolen Time’(1977), terwijl ze met haar man, de producer David Levine, twee albums met kinderliedjes maakte. Voor zowel ‘Harmony: a Sesame Street Record’ (1981) als ‘Harmony 2’(1983) ontvingen ze een Grammy.
In de jaren zestig traden Lucy en Carly Simon op in de folkclubs van New York en in 1964 maakten ze als een eerste album als The Simon Sisters.
‘Winkin’, Blinkin’ and Noddin’ ’ haalde de 73e plaats in de Billboard Hot 100.
Het is een traditioneel klinkende folksong, die ze in 1991 nog een keer samen zongen in een tv-show.
De muziek is geschreven door Lucy, die voor de tekst een populair gedicht voor kinderen van Eugene Field uit 1889 gebruikte, zoals Lucy ook zelf zegt. Hij noemde het overigens ‘Wynken, Blynken, and Nod’:
Continue readingIn New Orleans is op woensdag 24 augustus Carlo Nuccio overleden aan leverkanker, Nuccio was pas 61 jaar oud.
Nuccio was een veelzijdig drummer en een veelzijdig muzikant: hij drumde op albums van Anders Osborne, bluesman en John Mooney, maar ook op Emmylou Harris ‘Red Dirt Girl’, Kristin Hersh’ ‘Sky Motel’ en Marianne Faithfull’s ‘Horses and High Heels’ en vanaf het debuut van Tori Amos, ‘Little earthquakes’, op heel veel van haar albums. Ook was hij recent de drummer op ‘Sampler’, het eerste album dat Dayna Kurtz maakte met haar begeleidingsband The Broadsides.
Verder speelt hij mee op het nog te verschijnen postume album van Dr. John, ‘Things Happen That Way’.
Bovendien was hij een van de oprichters van de Continental Drifters.
Nuccio was een man met een even warrige als interessante levensloop, waarin drank en drugs langdurig even belangrijk waren als zijn drums, maar ook een veelzijdig man: hij werkte als studiotechnicus, live-mixer en producer, speelde naast drums ook gitaar, schreef songs voor The Continental Drifters en maakte in 1998 het soloalbum ‘Loose Strings’:
Continue readingZangeres Julee Cruise is overleden aan de gevolgen van SLE, vermoedelijk op 10 juni. Zij was 65 jaar oud.
Cruise werd wereldberoemd als zangeres van de songs van de tv-serie ‘Twin Peaks’ van regisseur David Lynch.
Deze door zijn duistere symboliek topzware serie, die meer vragen opwierp dan beantwoordde, had een instrumentaal, steeds herhaald thema, maar Lynch schreef ook een tekst bij de muziek van Angelo Badalamenti.
Vooral door dat nummer werd Cruise bekend, want het wereldwijd een hit. ‘Into the Night’ en ‘The Nightingale’ werden eveneens bekend. Ook die nummers stonden op de soundtrack van de serie, maar een paar jaar later ook op haar eigen eerste album.
Lynch en Cruise werkten toen al een paar jaar intensief samen, want in 1986 zong zij al het door Lynch en Badalamenti geschreven ‘Mysteries of Love’ voor Lynch’ film ‘Blue Velvet’ en in 1989 werkten de twee mee aan Cruise’ debuutalbum ‘Floating into the Night’.
Zij speelde ook de rol van zangeres in de bar van het dorp en was in diverse afleveringen te zien.
In 1990 werd zij lid van de B-52s en verving daar Cindy Wilson tot 1999.
In 1993 bracht ze ‘Voice of Love’uit, in 2002 ‘The Art of Being a Girl’ en in 2001 ‘My Secret Life.
Ook in het in 2017 gemaakte derde seizoen van ‘Twin Peaks’ was ze te zien. Daarin zong ze een versie van ‘The World Spins’.
In 2018 werd SLE bij haar geconstateerd, een auto-immuunziekte die ontstekingen veroorzaakt in onder weer de gewrichten, slijmvliezen en nieren.
In dat jaar kam ook de ep “Three Demos’ uit, met daarop inderdaad de demo’s van dat nummer én die van ‘Falling’ en ‘Floating’.
Haar echtgenoot Edward Grinnan postte op het nieuws op Facebook. Zijn bericht begint met regels die op zijn minst zouden kunnen betekenen dat Cruise euthanasie heeft laten plegen:
‘For those of you who go back I thought you might want to know that I said goodby to my wife, Julee Cruise, today. She left this realm on her own terms. No regrets. She is at peace.’:
https://www.facebook.com/groups/801315293816343/permalink/1052034908744379
De Amerikaan Ronny Hawkins is overleden in Canada, zijn tweede vaderland. Hij was 87 jaar en ‘al enige tijd ziek’.
Hawkins was en van de vele Amerikaanse rockabilly-zangers in de tweede helft van de jaren vijftig.
Hij trad met zijn net als hij uit Arkansas afkomstige begeleidingsband veel op en had ook enkele kleine hits als ‘Hey! Bo Diddley’ en ‘Forty Days’, maar had veel concurrenten: mannen als Elvis Presley, Carl Perkins en Jerry Lee Lewis streefden hem in populariteit voorbij.
Naar verluidt heeft de inmiddels vergeten Conway Twitty Hawkins geadviseerd zijn succes in Canada te zoeken. Dat deed hij al in 1958, maar zijn begeleiders wilden niet mee op een na: zijn drummer Levon Helm.
Hawkins’ optredens in Canada werden een succes, hoewel de leden van zijn band The Hawks aanvankelijk steeds wisselden. Hij en Helm rekruteerden uiteindelijk in 1960 achtereenvolgens gitarist Robbie Robertson en bassist Rick Danko in 1960 en in 1961 pianist Richard Manuel en. toetsenist Garth Hudson.
In die bezetting speelden ze tot eind 1963, toen Helm, Danko, Manuel, Hudson en Robertson de vooral uit covers bestaande optredens te benauwend vonden worden.
Via Bob Dylan groeide The Band uit tot een van de gezichtsbepalende groepen van het eind van de jaren zestig en de jaren zeventig, hoewel hun belang jammer genoeg pas nadien groter werd geschat dan tijdens hun bestaan.
Hawkins huurde na hun vertrek andere muzikanten in en groeide uit tot de nestor van de Canadese rockmuziek. Zo speelde gitarist Pat Travers ook nog bij hem.
Hij ging er ook fulltime wonen in 1964 en groeide er uit tot een icoon. Hij had er in de jaren tachtig een tv-show en maakte ongeveer 25 albums.
Ook speelde hij curieus genoeg al in 1975 de rol van Bob Dylan in de film ‘Renaldo and Clara’. Later speelde hij ook met Kris Kristofferson in ‘Heaven’s Gate’ en in films met bedenkelijke titels als ‘Prom Night II’ en ‘Snake Eater’.
Hawkins werd door The Band altijd gezien als hun mentor en dus trad hij ook op tijdens hun afscheidsconcert ‘The Last Waltz’:
Continue readingDrummer Alan White is na een korte ziekte overleden. Dat is door zijn familie bekend gemaakt via Facebook. White was 72 jaar oud.
White werd vooral bekend als drummer van Yes, de groep waarin hij in 1972 Bill Bruford opvolgde en speelde mee vanaf ‘Close to the Edge’ tot en met ‘The Quest’ uit 2021.
Yes gaf de volgende verklaring uit:
Continue readingFolkzanger Bob Neuwirth is op woensdag 18 mei jl. overleden in Santa Monica aan een hartaandoening. Hij was 82 jaar.
Neuwirth was een van de vroege folkies in de jaren zestig en raakte bevriend met groten als Joan Baez en Bob Dylan, maar ook met John Cale, Janis Joplin, Patti Smith en T Bone Burnett.
Hoewel Neuwirth al 1974 zijn eerste soloalbum maakte en vanaf 1991 vervolgens nog vijf albums uitbracht tot 2000, bleef hij een grote onbekende, al schreef hij mee aan Janis Joplin’s fameuze ‘(Oh Lord, Won’t You Buy Me a ) Mercedes Benz’ en overtuigde hij haar ervan het door Kris Kristofferson geschreven ‘Me and Bobby McGee’ op te nemen.
Ook was hij te zien in de door D.A. Pennebaker geregisseerde Dylan-documentaire ‘Don’t Look Back’ en stelde hij de band samen die Dylan begeleidde tijdens diens Rolling Thunder Revue.
Neuwirth was behalve folkzanger en songschrijver ook producer en schilder:
Continue readingNaar nu bekend is geworden, is Benjamin Moore jr. op 12 mei overleden in een ziekenhuis in Santa Fe in de Amerikaanse staat Nieuw-Mexico. Hij was tachtig jaar oud.
Moore was sinds 2008 lid van de Blind Boys of Alabama, nadat hij blind was geworden.
Ook daarvoor was hij al zanger en gitarist. Eigenlijk stond zijn hele leven in het teken van de muziek, want hij begon in The Echoes of Zion, een gospelgroep die geled werd door zijn vader en was ook nog de vervanger van Bobby Purify in het duo dat de laatste had met zijn broer James:
Continue readingMisschien kwam het overlijden van Henny Vrienten vandaag niet onverwacht, maar de bekendmaking kwam toch aan, wellicht doordat de op 72-jarige leeftijd gestorven Vrienten tijdens de tweede helft van zijn lange muziekcarrière ook vaak lang buiten de publiciteit bleef, terwijl hij het ene na het andere project aannam en afleverde:
De man die in Doe Maar net als Jan Pijnenburg, Jan Hendriks en Ernst Janz in een mum van tijd uitgroeide tot sekssymbool schreef vanaf de eerste hit van die groep slimme songs, die muzikaal en tekstueel ingenieus in elkaar staken.
‘Sinds een dag of twee’ bevatte de paradox al waaraan Doe Maar ten onder zou gaan: ‘ ’t Is wel een beetje raar, 32 jaar / Trillend op m’n benen, als ze is verdwenen.’
Vrienten bezong misschien zijn eigen verliefdheid, maar hij noch de anderen hadden er rekening mee gehouden dat vervolgens zo ongeveer alle meisjes van vijftien en zestien van toen verliefd op hen zouden worden met alle hysterische concerttaferelen van dien die we alleen van de Beatles kenden…
Die bekendheid bezorgde de groep een slechte naam bij ‘serieuze’ popliefhebbers, die neerkeken op de populariteit van de groep, maar die vergaten dat Doe Maar grossierde in aanstekelijk gespeelde en inventief berijmde nummers van Vrienten én van Ernst Jansz, waardoor het Nederlands ook een taal werd om popmuziek in te maken. Daarvoor was het toch vooral voorbehouden aan de werelden van cabaret en chanson om in het Nederlands te zingen..
Het ook door Doe Maar niet voorziene succes was voor Vrienten eigenlijk al een tweede carrière, nadat hij in de jaren zeventig al geflopte soloplaten had gemaakt als Paul Santos en Ruby Carmichael.
Vrienten en de anderen werden door het succes overspoeld, juist doordat het helemaal niet meer om hun nummers ging: op concertbeelden uit die dagen is zijn wanhoop om de gekte voor het podium vaak duidelijk van zijn gezicht af te lezen.
Na het imploderen van Doe Maar trok hij zich dan terug uit de popwereld om als een ambachtsman muziek voor tv-programma’s documentaires en films te componeren, Daaronder zijn Jeroen Krabbés ‘Left Luggage’ en ‘De ontdekking van de hemel’.
Bij Sesamstraat en Het Klokhuis vulde hij als opvolger van de overleden huiscomponist Harry Bannink diens grote schoenen alsof die op maat voor hem waren gemaakt:
Continue reading