Category: Dossier Ook al dood….. (Page 1 of 20)

De Belgische gitarist en producer Jean-Marie Aerts is overleden op 21 april. Hij was 72 jaar.

Aerts stierf ‘na een lange en moedige strijd’, maakte zijn echtgenote bekend. Aerts leed namelijk in ieder geval in 2022 al aan prostaatkanker.

Aerts werd bekend als gitarist van T.C. Matic, de dwarse rockband met Arno als boegbeeld en zanger, maar produceerde ook minstens tweehonderd albums, zowel van Belgische artiesten als De Kreuners, Jo LeMaire en Raymond van het Groenwoud, als van de muzikaal aan T. C. Matic verwante Urban Dance Squad, voor wie hij ‘Mental Floss for the Globe’ produceerde.

Aerts was al een aantal jaren en gitarist van naam binnen de Vlaamse wereld van singer-songwriters en aanverwante artiesten, toen hij in 1980 in Leuven een nieuwe groep zag optreden: T.C. Matic. Hij speelde tot dat moment bij Raymond van het Groenewoud en Johan Verminnen en was de producer die met groepen als Once More en De Kreuners had gewerkt.

Hij vond T.C. Matic’s muziek bij die eerste kennismaking

Continue reading

Gitarist-songschrijver en ex-Allman Brother Dickey Betts is op donderdag 18 maart overleden aan een longaandoening en kanker . Hij was tachtig jaar oud.

Betts begon op ukelele, banjo en mandoline toen hij vijf was en speelde als tiener al in allerlei groepen in Florida als sologitarist, zoals Second Coming, met daarin ook bassist Berry Oakley. Ondertussen verdiende hij de kost als schilder en postbezorger.

In 1969 werden Oakley en Betts door Duane Allman gevraagd toe te treden tot zijn groep, nadat ze hadden gejamd. Zij haalden hem vervolgens weer over toch zijn broer Gregg maar te vragen als zanger, want de broers hadden toen al ruzie.

Daarmee legden de vier met drummer Jaimoe Johanson de basis voor de Southern rock: door blues en country geïnspireerde rock met twee leadgitaristen en lange songs waarin veel ruimte was voor improvisatie.

Die kwam volop tot uiting op ‘Live at the Fillmore East’ uit 1971 en ‘Eat a Peach’ uit 1972. Dat album werd opgedragen aan leadgitarist Duane Allman, die kort daarvoor was omgekomen bij een motorongeluk. Daardoor werd Betts ook de  belangrijkste gitarist, iets waarbij hij zich slecht op zijn gemak voelde.

Ook Oakley kwam om bij een motorongeluk. Dat was voordat hun album ‘Brothers and Sisters’ in 1973 uitkwam.

Betts schreef voor de dat album grote hits als

Continue reading

Drummer Gerry Conway is overleden op 29 maart. Hij was 76 jaar oud en leed aan MND: motorneuronziekte. Bij die ziekte worden de motorische zenuwen in de hersenstam of in het ruggenmerg aangetast.

Conway was vooral bekend als drummer voor de Engelse Folkgroep Fairport Convention, de trendstetters van de Engelse folk aan het eind van de jaren zestig.

Hij zette samen met Trevor Lucas in 1967 Eclection op, maar  stond met Lucas en Sandy Denny in 1970 ook aan de wieg Fotheringay, de groep die zij oprichtten nadat zangeres Sandy Denny Fairport Convention had verlaten..

In de jaren zeventig was hij sessiedrummer voor vooral veel grote Engelse namen van toen: hij speelde op albums van Iain Matthews, John Cale, Steeleye Span, Al Stewart, Sandy Denny en Cat Stewart vanaf ‘Teaser and the Fire Cat’ (1971) totdat Stevens er eind jaren zeventig de brui aan gaf.

In de jaren tachtig speelde hij bij Richard Thompson, Jethro Tull en Pentangle. In 1998 werd weer hij lid van het heropgerichte Fairport Convention tot zijn ziekte verder spelen verhinderde in 2022.

Clarence ‘Frogman’ Henry is op zondag 7 april overleden aan een niet nader bekend gemaakte oorzaak, al was bekend dat zijn gezondheid de laatste jaren achteruit ging en hij recent een operatie had ondergaan. Hij was 87 jaar.

Henry had zijn eerste hit met ‘Ain’t Got No Home’, maar 1961 had hij zijn grootste hit met , zijn versie van ‘(I Don’t Know Why) But I Do’.

In 1964 was hij het voorprogramma van de Beatles tijdens hun Noord-Amerikaanse tournee.

Henry speelde piano en trombone en was in de vroege jaren vijftig lid van vergeten groepen als Bobby Mitchell and the Toppers en Eddie Smith and His Chiefs.

Aan het eind van een lang en uitputtend concert met die laatste groep begon Henry improviserend aan wat zou uitgroeien tot ‘Ain’t Got No Home’:  ‘I just hit a riff on the piano. I kept it. It stayed in mind.’

Het onvolprezen New Orleans-tijdschrift ‘Offbeat’ zette een lang interview met Henry over zijn carrière opnieuw online.

Het is vollediger en mooier dan welke necrologie dan ooit, maar daarin komt niet zijn kikkergeluid ter sprake: Henry creëerde dat door in te ademen terwijl hij zong. Dat deed hij al op de middelbare school om zo meisjes te plagen.

Dit is overigens geen irrelevant detail, want Henry trouwde zeven keer en dat is ook objectief gezien een indrukwekkend aantal keren.

Zijn levensloop deed hij verder zelf uit de doeken:

Continue reading

Toetsenist Jim Beard is overleden. Hij was 63 jaar oud en overleed in een New Yorks ziekenhuis aan de gevolgen van ‘de complicatie van een plotselinge ziekte’, zo staat in een nietszeggende verklaring.

Beard  was dan weliswaar geen naam die op ieders lippen lag, hij was al sinds 2008 een van de leden van Steely Dan en in feite de uitvoerend bandleider, bijvoorbeeld verantwoordelijk voor het instuderen van de nummers door de groep voorafgaand aan de tournees, maar speelde ook op Walter Becker’s solowerk. Zijn laatste concert met Steely Dan was op 29 januari tijdens de Amerikaanse tournee van Donald Fagen en zijn gezellen.

Beaard studeerde arrangeren en piano bij George Shaering en hij speelde onder anderen vanaf halverwege de jaren tachtig in een indrukwekkende rij jazzrockformaties: John McLaughlin’s Mahavishnu Orchestra, bij Wayne Shorter, en bij gitaristen Joe Schofield en Pat Metheny.

Vanaf 1990 bracht hij een reeks soloalbums uit en werkte met een heel scala aan artiesten als Bela Fleck, John Mayer, Esperanda Spalding en Steve Vai.

De website van Steely Dan meldt het overlijden van Beard weliswaar, maar doet dat uiterst minimaal:

Continue reading

De dj Jim Ladd is overleden in zijn woonplaats Los Angeles, 75 jaar oud. Zijn doodsoorzaak is niet bekend gemaakt.

Ladd maakte meer dan vijftig jaar radioprogramma’s waarin hij de ‘classic rock’ van zijn tijd draaide voor radiostations in Los Angeles en vanaf 2012 voor een van de stations van het Amerikaanse SiriusXM. Daar had hij een programma op het ‘Deep Tracks’- kanaal, zodat we rustig kunnen aannemen dat hij daar alleen werd beluisterd door fans van het genre, ver weg van de popwaan van de dag.

Hij maakte zijn eerste programma’s al in de jaren zestig en diende radiostations met de even mysterieuze als schitterende benamingen als KNAC, KLOS, KNMET en KLSX. Hij draaide daar de muziek van zijn tijd en interviewde ook allerlei grote namen uit die stroming. Zijn interviews met de leden van The Doors kwamen bijvoorbeeld later uit als ‘No One Gets Out Of Here Alive’.

Zijn programma voor KMEt werd uitgezonden door zo’n 160 amerikaanse radiostations, zodat hij uitgroeide tot een nationale figuur.

Roger Waters vroeg hem op basis van zijn reputatie als dj voor zijn album ‘Radio K.A.O.S.’ en nam Ladd ook mee op de tournee bij dat album.

Ladd speelde verder een radio-dj van een nachtprogramma in Cameron Crowe’s ‘Say Anything…’ (1989) en was als dj te horen in films als ‘Tequila Sunsrise’, ‘Rush’,  ‘She’s Out Of Countrol’ en ‘Defendor , terwijl hij al in 1991 het semi-autobiografische ‘Radio Waves: Life and Revolution On The FM Dial’publiceerde en ook nog enkele tv-programma’s presenteerde.‘.

Vakgenoten als Wolfman Jack en de Engelsman John Peel waren zeker wereldwijd beroemder, maar Ladd was wel de inspiratie achter het titelnummer van het album ‘The Last DJ’ van Tom Petty and the Heartbreakers (2002).

Ladd kreeg vanwege zijn verdiensten voor de muziek een ster op de Hollywood Walk of Fame.

Onder de reacties op X zijn grote namen uit de jaren zestig en zeventig als John Densmore, Grace Slick en Pater Frampton:

Continue reading

Zanger-gitarist Denny Laine is op 5 december overleden in zijn woonplaats Naples in de Amerikaanse staat Florida aan de gevolgen van een longziekte. Hij was 79 jaar.

Laine was in 1964 een van de oprichters van de Engelse groep The Moody Blues en de zanger van hun hit ‘Go Now’. Dat was hun eerste en misschien ook wel grootste hit.

Laine stapte echter in 1966 al uit de groep door de nadruk op het intensieve toerschema in plaats van op een opvolger van die hit.

Daarna was hij lid van groepen als de Electric String Band, Ginger Baker’s Airforce en van Balls, een groep met een van lef getuigende naam die desondanks totaal onbekend bleef.

Hij kwam pas weer teug in de schijnwerpers, toen hij een van de leden was van de door Paul McCartney opgerichte groep Wings.

Hij was naast McCartney en diens vrouw Linda het derde vaste lid van die groep totdat de groep in 1981 uiteen ging.

Ook daarna speelde hij incidenteel nog mee op soloalbums van McCartney als ‘Tug of War’ en ‘Pipes of Peace’, terwijl hij zelf tot 2008 ook nog een stel soloalbums uitbracht.

Denny Laine heette eigenlijk Brian Frederick Arthur Hines en had al gitaar leren spelen toen hij vijf was, weg als hij was van de Belgische gitarist Django Reinhardt, die een stijl uitvond die bekend werd als gypsyjazz.

Laine veranderde zijn naam al op zijn twaalfde als eerbetoon aan popzanger Frankie Laine, toen hij voor het eerst een betaald optreden had als Denny Laine and the Diplomats.

Laine schreef samen met McCartney in 1977 het overigens afschuwelijk sentimentele, uiterst goed verkopende kerstlied ‘Mul of Kintyre’.

Laine’s overlijden komt ironisch genoeg precies na de aankondiging over de jubileumrelease van Wings’ ‘Band on the Run’ in februari 2024. In feite was hij toen naast Paul en Linda McCartney het enige vaste lid van die door dat album uiterst succesvol wordende groep.

Dat Laine erg van kerstliedjes hield, blijkt wel uit deze post van zijn vrouw Elizabeth Hines op zijn facebookpagina:

Continue reading

Rudolph Isley, een van de originele Isley Brothers, is thuis in zijn slaap overleden op woensdag 11 oktober. Hij was 84 jaar. Een doodsoorzaak is niet bekend gemaakt.

Onlangs kwam hij nog in het nieuws doordat hij een proces aanspande tegen zijn broer Ronald, doordat die de naam van de band in augustus 2022 als zijn eigendom had geregistreerd, terwijl de naam en de inkomsten van hen beiden waten en op voet van gelijkwaardigheid moesten worden verdeeld:

Continue reading

In zijn woonplaats LaPlace is drummer Russell Batiste, Jr. overleden op 30 september. Hij was 57 jaar oud en overleed aan een hartaanval.

Bartiste jr. speelde drums in de Meters na het vertrek van Joseph ‘Ziggaboo’ Modeliste en in de opvolger daarvan, The Funky Meters, met bassist George Porter jr. , maar ook in de groep van de laatste, de Running Pardners en het het trio van organist Joe Krown en Papa Gros Funk, maar ook bij Walter Wolfman Washington, Dumpstaphunk, Bonerama, the Wild Magnolias, Harry Connick jr., Robbie Robertson en PHISH.

Batiste jr. begon met drummen toen hij vier jaar was, maar leerde ook toetsen, sax, bas en gitaar spelen.

Hij heette eigenlijk David Russell Batiste Jr. , maar was bang verward te worden met zijn vader, naar wie hij vernoemd was. Die was aanvankelijk lid van The Gladiators en later van de Batiste Brothers Band. Daarvan werd Russell op zijn beurt ook lid toen hij zeven was.

Hij was een tijd in trek bij grote acts, maar vond optreden in New Orleans het leukst en speelde het liefst met verschillende bands op dezelfde dag.

Ook had hij een tijdlang een eigen groep waarmee hij twee albums maakte, Russell Batiste Jr. and the Orkestra from ‘Da Hood, en later nog Russell Batiste and Friends, waarmee hij tot zijn dood optrad.

https://www.latimes.com/entertainment-arts/business/story/2023-10-08/drummer-russell-batiste-jr-dies-heart-attack-new-orleans

Jazzbassist Richard Davis is overleden. Hij was 93 jaar oud.

Davis was voor alles een jazzbassist, maar speelde ook mee op Van Morrison’s  baanbrekende ‘Astral Weeks’ uit 1968.

Daarvoor had hij al een lange staat van dienst opgebouwd bij pianist Ahmad Jamal en Sarah Vaughn en als bassist bij musici die de free jazz vormgaven als Eric Dolphy (‘Iron Man’ en ‘Out to Lunch!’) en Pharoah Sanders’ (‘The Creator Has a Master Plan’).

Davis’ spel op ‘Astral Weeks’ leidde tot sessies met veel groten uit de jaren zeventig. Onder anderen Bruce Springsteen (  The Angel’ op ‘Greetings From Asbury Park, N.J.’ en ‘Meeting Across the River’ op ‘Born to Run’), Janis Ian (‘At Seventeen’ en ‘The Man You Are in Me’ op ‘Stars’), Paul Simon (‘Something So Right’ op ‘There Goes Rhymin’ Simon’), Carly Simon (‘Mind on My Man’), Bonnie Raitt ( ‘Got You On My Mind’ en ‘You Go to be Ready for Love (If You wanna Be Mine)’ op ‘Streetlights’), Laura Nyro en Judy Collins maakten gebruik van zijn diensten.

In de jaren erna speelde hij nog op albums van veel jazzgroten en werd hij professor op de University of Wisconsin tot 2016.