hoge toppen
Net een jaar na zijn sensationele album ‘Thin Air’ brengt Toby Uffendell-Philips onder zijn artiestennaam Summit of the Big Low alweer de naamloze opvolger daarvan uit. Daarop zette hij tien songs die hij nog meer in zijn eentje opnam en produceerde dan die op zijn vorige: slechts in een nummer zingt zijn zus Cydney op achtergrond mee, terwijl zijn geestelijk leidsman Burgs te horen is in het intro van het autobiografische ‘Blizzard Child’.
Zijn geluid ligt in acht van de tien nummers direct in de lijn van die prachtige voorganger: net als op dat album bouwt hij zijn dromerige folky, maar catchy melodieën laag na laag op, gebruik makend van tinkelende en soms rooty klinkende gitaren, drums en percussie, zachte lagen stuwende elektronica, eindeloos ingedubde koortjes en dromerige leadzang.
Dat resulteert opnieuw in een mysterieuze sfeer waarop zijn teksten naadloos aansluiten:
in die teksten zingt hij peinzend over verlangen, spijt en weemoed, maar hij kijkt behalve naar binnen ook naar buiten. In opener ‘Battle Lines’ neemt hij al stelling tegen oorlog en in het als single uitgekomen ‘Dust’ pleit hij even naïef als idealistisch voor vrede.
Muzikaal verbreedt hij zijn muziek verrassend in ‘Wildfire’ en in ‘You Look Out For Me’: het eerste deint niet alleen soepel uptempo, maar bevat bovendien fluit en saxofoon die het nummer bepalen. Daardoor doet het denken aan het geluid van zijn debuut ‘The Sanctuary of Sound’ uit 2001. Het tweede is een sombere ballad, waarin de sax de wanhoop van de tekst echoot.
Net als op ‘Thin Air’ blijkt Toby Uffindell-Philips op dit alweer zeer goede album bovendien een kenner van de popmuziek, want veel van zijn songs bevatten verwijzingen naar songs uit het verleden. Dat maakt ook dit album zo mogelijk nog intrigerender.
****
Een eerder bericht over Summit of the Big Low vind je in de categorieën Nieuws Onterecht Onbekend.