Hans Kusters Music HKM72053

op het slappe koord

Dat Flip Noorman naast Leonard Cohen ook Tom Waits tot zijn helden rekent, bleek bijvoorbeeld op zijn album ‘De Big One’, dat zowel qua muziek als teksten door Waits beïnvloed was.

Noorman kreeg toestemming van Waits voor zijn ambitieuze plan een Nederlandstalige voorstelling van diens songs te maken, maar zijn wens die door hem hertaalde nummers ook als dubbelalbum uit te brengen leverde hem een weigering op.

Noorman liet zich daardoor niet van de wijs brengen, nam in de Amsterdamse Kleine Komedie een show op en liet die horen aan Waits’ Europese agent. Die bleek geïmponeerd, deed een goed woordje voor Noorman en Waits liet zich onverwacht overtuigen met dit dubbelalbum als gevolg.

Waits zal vermoedelijk

onder de indruk zijn geweest van Noormans minder rauwe, maar aan hem verwante zang en van het inventieve spel van Frans Verburg (toetsen, piano, elektrische bas, drums en marimba), Joost Wesseling (drums, percussie en marimba), Jorn ten Hoopen (gitaren en elektrische bas), Vera van der Bie (viool, contrabas, zingende zaag en zang) en Noorman zelf (gitaar en piano), die Waits’ geluid uit zijn verschillende fases met gevoel voor detail reproduceren. Weliswaar ontbreekt een blazer in het gezelschap, maar dat geluid wordt niet gemist, ook door de solo’s van Van der Bie.

De vindingrijkheid waarmee Noorman zijn teksten vernederlandste, moet Waits zijn ontgaan: net zo min als je zijn teksten letterlijk kunt vertalen, kun je Noormans’ hertalingen terugvertalen. Wat kan een Amerikaan tenslotte met Jan Huigen, het kwartje van Kok, Donald Jones en Annie M. G. Schmidt, Olleke Bolleke en zo verder? Noorman gaf Waits’ songs zo een herkenbare achtergrond, terwijl hij op een vanzelfsprekende manier de originele sfeer ervan handhaafde. Bovendien creëerde hij met zijn Noormannen in maar liefst 21 songs een tamelijk compleet beeld van Waits’ stijlen door de decennia heen.

Het levert een caleidoscopisch beeld op van Waits én van Noorman, die de ideale tovenaarsleerling blijkt: hij evenaart de meester zonder het uit de hand te laten lopen.

****