verdrietcyclus
Op zijn zesde album zette Dusty Stray een cover van ‘I’m So Glad’ van deltabluesman Skip James uit 1931en twaalf eigen songs. Die zijn thematisch verwant, want ‘Fire Place’ is een scheidingsplaat zoals bijvoorbeeld Bruce Springsteen, Jaap Boots en Rick Treffers die ooit maakten.
Anders dan zij verpakt de Amsterdamse Amerikaan Jonathan Brown zijn liefdesverdriet en eenzaamheid in zacht ruisende toetsen en akoestische snareninstrumenten. Dat levert een even lieflijke als gelaagde sound op die misleidt:
zijn melodieën klinken etherisch en sprookjesachtig, maar contrasteren schrijnend met teksten vol wanhoop en verlangen.
Brown, die zelf gitaar ukelele en oed speelt, nam zijn nummers op met Mario Ramirez – bas en percussie, Stuart Cullen – gitaar, banjo, toetsen, achtergrondzang en productie, Maruja Bobo Remijn – viool en incidentele achtergrondzangeressen Jesje De Schepper, Dorien, Nina en Bobo Remijn. In die sfeer gedijt Brown’s wanhoop mooi: hij zingt zijn teksten over een liefde voorbijging schijnbaar laconiek, soms meditatief mijmerend.
Daarbij bouwt hij ambiguïteit in, want al in ‘Anymore’, zingt hij ‘I don’t think I want to be with you anymore’: hij heeft er behoefte aan alleen te zijn en excuseert zich voor het feit dat hij het per brief uitmaakte. In het nummer daarna blijkt echter een toch op zijn minst milde obsessie voor zijn ex: hij bezingt alle lijstjes die hij over zijn ex-geliefde opstelde, zelfs een van alle lijstjes die hij maakte.
Gaandeweg maakt hij zich ook enig zelfverwijt en in slotnummer ‘Inside’ lijkt hij in zijn lot te berusten, al blijft dat mooi onzeker. Dat is maar een van de redenen dat dit album een blijvertje is.
****