De mythische Amerikaanse moeder aller jambands Grateful Dead wordt het onderwerp van een serie van zes colleges van vijftig minuten aan de al even befaamde Stanford-universiteit.

‘Psychedelia and Grove: the Music and Culture of the Grateful Dead’ zal onderverdeeld worden in drie gedeelten: een overzicht van de evolutie van de groep, een analyse van de ‘inhoudelijk verschillende en zich altijd ontwikkelende’ muziek van de groep en de culturele impact van de groep op de maatschappij, inclusief de invloeden op kunst, literatuur en sociale verandering, waarbij ook aandacht zal worden besteed aan de unieke fancultuur en het fenomeen van de agn. ‘deadhead’, de spreekwoordelijk fanatieke fan die zich helemaal identificeert met de groep.

De colleges zullen worden geven door David Gans, die het radioprogramma de Grateful Dead Hour samenstelt en presenteert, een van de twee presentatoren is van ‘Tales from the Golden Road’, een twee uur durende talkshow op het Grateful Dead-kanaal van SiriusXM en een van de schrijvers van ‘This Is All A Dream We Dreamed: an Oral History of the Grateful Dead’ is:

Op tweede kerstdag draai ki elders zelden of nooit gehoorde gospels met Jezus in een hoofdrol, maar ook andere songs waarin Hij prominent aanwezig is of waarin andere weemoedige kerstgedachten een rol spelen.

Dat betekent dus onder anderen Marc Cohn met de Blind Boys of Alabama, Bruce Springsteen, Candi Staton and the Jewel Gospel trio, Zijlstra, The Sherman Holmes Project, Horace Sprott en het B-kantje van de enige single van de Space Spititual Singers, maar ook een een-tweetje met de Legendary Ingramettes. Jim Byrnes en de Kansas City Soul Revivers over Jezus’ komst en songs over Kerstmis van onder anderen Jim White en Kenney White, Jude Johnstone en Spottiswoode and his Enemies.

Dat is dus juist vanavond tussen acht en tien weer twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

De naam The section al niet veel mensen iets zeggen, maar drummer Russel Kunkel, bassist Lee Sklar en gitaristen Waddy Wachtel en Danny Kotchmar des te meer, want zij begeleidden talloze groten uit de jaren zeventig als Carole King, James Taylor, Linda Ronstadt, Jackson Browne en Warren Zevon. Om die reden stonden ze ook wel bekend als The Mellow Mafia, maar dat was een bijnaam die van weinig respect getuigde.

Sinds 2019 gaat de groep door het leven onder een andere naam, want ze noemen zich nu Immediate Family, misschien ook doordat gitarist Steve Postell tot de groep is toegetreden. Postell is ook een veteraan die al decennia meegaat in allerlei rollen en was een van de begeleiders van David Crosby op ‘For Free’, diens laatste soloalbum.

Ze maakten sindsdien ook twee ep’s en een album waarop ze vooral eigen nummers spelen en enkele cover van Taylor en Zevon. Daarop zijn hun songs bijna zonder uitzondering op riffs gebaseerde rocksongs, misschien toch om af te komen van die bijnaam.

Dat levert helaas een enigszins monotoon geluid op, al is met de meeste individuele songs niets mis.

Het ontbreekt de sessiemannen echter duidelijk aan iemand die de lijnen voor hen uitzet, al genieten ze daar hoorbaar van.

Over deze groep is een documentaire gemaakt door Denny Tedesco, die eerder The Wrecking Crew  aan de vergetelheid ontrukte.

In de film komen King, Taylor, Ronstadt en Browne aan het woord, net als David Crosby, Don Henley en Stevie Nicks, maar ook Phil Collins en Keith Richards.

De documentaire is inmiddels in première gegaan en details vind je op:

Timothée Chalamet, de acteur die de jonge Dylan gaat spelen in de biopic ‘Complete Unknown’, heeft van Dylan-manager Jeff Rosen de beschikking gekregen over een hele reeks onuitgebrachte, vroege Dylan-songs.

Het gaat om songs die Dylan opnam tussen 1959 en 1964 met een lengte van twaalf uur.

Chalamet zegt wel, dat sommige van die songs al op bootlegs staan als ‘The Minnesota Tapes’:

De soundtrack die Robbie Robertson maakte voor Martin Scorsese’s film ‘Killers of the Flower Moon’ is een van de vijftien soundtracks die op de shortlist staat voor een Oscar.

Daarmee is de verkiezing van de muziek van de in juni overleden Robertson nog niet zeker, want deze lijst wordt weer teruggebracht tot een klein aantal genomineerde soundtracks, waaruit dan de uiteindelijke winnaar wordt gekozen.

Ook in de categorie ‘Best Original Song’ is Robertson genomineerd met een van de door hem geschreven nummers voor de film: het bijna zeseneenhalve minuut durende slotnummer ‘Wahzhazhe (A Song For My People)’ maakt ook kans op een Oscar:

Julian Lennon, inderdaad de zoon van, heeft in een interview met Esquire weer gesproken over zijn gemengde gevoelens bij het door Paul McCartney voor hem en zijn moeder Cynthia geschreven ‘Hey Jude’: hij vindt McCartney’s motief nog altijd heel mooi, maar werd er soms helemaal gek van.

Hij betrekt de tekst nog steeds op zichzelf en dan vooral op het feit dat hij ook muziek wilde maken, terwijl de schaduw van zijn na de scheiding compleet afwezige vader misschien juist daarom wel enorm is.

Meer dan opvallend is dan ook , dat zijn album uit 2022 ‘Jude’ heet.

Dat blijkt niet toevallig: hij vertelt uitgebreid over de omstandigheden waaronder het ontstond en biedt zo ook een inkijkje in hoe zijn getroebleerde jeugd hem min of meer tot de dag van vandaag beïnvloedt:

Vanavond is er helaas geen aflevering van Kippenvel.

De reden is zoals altijd een wedstrijd in de strijd om de KNVB-beker.

Quick Boys neemt het op tegen De Graafschap, een club uit het betaald voetbal, en speelt daar om 18:45 uur tegen op Nieuw-Zuid.

Het thuisvoordeel heeft de Katwijkse club dus duidelijk, maar ook heeft Quick Boys ruim de tijd, want enig hoofdrekenen leert, dat de wedstrijd ruim voor negen uur afgelopen moet zijn en dt ik de resterende tijd tot 21:00 uur ook nog kan worden nabeschouwd.

Dan zou Kippenvel de twee helft kunnen verzorgen, of de derde zo je wilt. RTV Sport maakt er echter een thema-avond van en gaat door tot tien uur, op die manier Kippenvel verbannend naar het strafbankje.

Daar zit ik dan ook te kniezen, wetend dat ik niet al worden opgesteld.

Op Kippenvel 786 zul je dan ook even moeten wachten, net als ik overigens.

Dat si jammer, maar er is niets aan te doen: Koning Voetbal is een echte vorst, zo eentje die heerst. Ik snotter wel een zakdoek of wat vol, melancholiek als ik nu eenmaal ben.

Tot binnenkort dus maar weer, tot Kippenvel!