Melancholiek meesterwerk.
Geert Maris bracht als Nona Mez al drie cd’s en een ep uit die hem ook in vaderland België geen ster maakten. Aan de kwaliteit van zijn als perfecte fluisterpop verpakte introspectieve teksten lag dat echter niet, want Maris handhaafde een constante kwaliteit. In zijn verstilde songs klonken weemoed en verlangen daarbij steeds door.
Na een stilte van drie jaar blijkt hij in de zeventien songs op zijn nieuwe dubbelaar nog ingetogener dan voorheen. Ze vormen het impressionistische verslag van een persoonlijke crisis die leidde tot wanhoop en lethargie.
Op de tien songs van Radio Rain zingt Maris over een weemoedig en ingehouden bandgeluid heen. Daarin zijn gitaar en omfloerste toetsen bepalend, maar niet overheersend. Ook solo’s zijn ondergeschikt aan de sfeer. Zijn zang komt zo des te harder aan, ook doordat hij zijn schrijnende teksten schijnbaar terloops zingt. Dat geldt ook voor de zeven nog akoestischer songs op Hard Luck Stories, opgenomen met incidentele bijdragen van bevriende muzikanten. Daar schrijnt de eenzaamheid je zo mogelijk nog duidelijker tegemoet.
De Belgische popster Milow herkende gelukkig Maris’ talent voor verlies en verdriet. Hij bracht de cd uit in een prachtig vormgegeven, wellicht symbolisch geïllustreerd digipack op zijn eigen label en zong bovendien mee in het titelnummer van cd 2. Daarin ontsnappen ze rijdend naar betere tijden met Springsteen op de radio, de toekomst achter zich latend.
****
In een andere vorm gepubliceerd in popmagazine Heaven no. 68, september-oktober 2010/no. 5