De achtste editie van het jaarlijks door Joe Walsh georganiseerde VetAid is geannuleerd.

Het zou op 11 november plaatsvinden in Belmont Park in Elmont net ten oosten van New York, maar is vanwege ‘ reasons beyond their control’ afgeblazen.

Wat die redenen zijn, is niet bekend gemaakt.

Daarmee komt de uitkering aan diverse goede doelen die zich inzetten voor Amerikaanse veteranen in New York en New Jersey echter niet in gevaar, zo is tegelijkertijd bekend gemaakt.

Er wordt aan de dertien vooraf bepaalde organisaties in totaal 400.000 dollar (zo’n 370.000 euro) overgemaakt, want zo schrijft Walsh in een persbericht:

Continue reading

Als het aan Pete Townsend ligt, gaat The Who in 2025 weer op tournee.

Nu zegt hij dat al langer en was Roger Daltrey niet voor dat idee te porren, ook doordat de twee meer via de pers met elkaar communiceerden dat in het echt.

Nu schijnen ze te hebben geluncht, een modern eufemisme voor een gesprek voeren dat ergens over gaat, maar toch weer niet te diep.

Dat schrijft The Standard in een stuk over The Townsend Studio aan de University of West London, waar de gitarist van The Who als zijn synthesizers en andere toetseninstrumenten heeft ondergebracht.

Ook geeft hij daarin commentaar op de reünie van Oasis en laat hij weten hoe de stand van zaken is met betrekking tot The Who.

Op basis van die ontmoeting zegt Townsend nu namelijk dat ze beiden in ‘ goede vorm’ zijn, al ‘kraken ze allebei een beetje’, maar ze zullen zeker volgend jaar ‘iets’ doen.

Wat dat precies is? Townsend weet als veteraan vast, dat je altijd iets te raden moet laten voor een volgend bericht in de pers, dus zegt hij daarover met een prachtig allitererend slot het volgende:

Continue reading

Kate Bush heeft samen met War Child een animatiefilm van vier minuten gemaakt bij haar song ‘ Snowflake’ . Ze schreef het script ervoor en regisseerde ‘ Little Shrew (Snowflake)’ ook zelf.

In de film is een spitsmuis op zoek naar hoop in een door bombardementen vernietigde stad.

‘ Snowflake’ stond op ‘ 50 Words for Snow’ uit 2011 en voor deze film kortte ze het ook in:

Continue reading

Ergens in het lange en ook nogal bewonderende interview met Rolling Stone’s Angie Martoccio zegt Stevie Nicks, dat zij bijna een singer-songwriter was geworden.

De interviewer brengt naar voren, dat zij in het laatste jaar van haar middelbare school korte tijd onder contract stond van een platenmaatschappij en suggereert dat ze daarmee een zangeres als Joni Mitchell of Linda Ronstadt had kunnen worden.

Nicks beaamt dat: een vriend van haar vader werkte voor 20th Century Fox n en liet haar naar Los Angeles komen. Daar speelde ze drie songs voor hem.

Hij was onder de indruk en zei dat zijn maatschappij haar onder contract wilde nemen en inderdaad, korte tijd later kwam het per post naar huis.

Haar ouders vonden echter dat ze eerst haar middelbare school moest afmaken en haar moeder wilde bovendien dat ze daarna ging studeren.

Nicks zelf zegt dat ze daar goed mee kon leven, al ondertekende ze het contract wel.

Daarin stond echter een clausule die Nicks een ‘key-man clause’ noemt:

Continue reading

In Rolling Stone heeft Eagle  Joe Walsh een hoekje open gedaan over de moeilijkheden die de muziekmiljonairs hebben moeten overwinnen om te kunnen optreden in de Sphere in Las Vegas.

Het waren zaken die niet direct met hun muziek te maken hadden, maar indirect juist wel: Walsh noemt het zelfs een ‘ breekpunt’, als ze het niet hadden kunnen oplossen.

In de Sphere zitten namelijk 160.000 speakers achter het scherm, zo onthulde Walsh. Dat heeft als gevolg dat je als muzikant altijd wel recht tegenover een speaker staat en dat het volume dus laag kan zijn.

Doordat het geluid in de hele Sphere tegelijkertijd uit die speakers moet komen, moeten de computers die het geluid sturen dat iets vertragen. 

Als je dat als muzikant hoort, kun je niet spelen, zo legt Walsh uit, want dan komt het geluid uit verschillende gedeelten van de Sphere op verschillende momenten bij het podium aan en weet je niet meer welk geluid je zelf maakt.

Daarom namen de Eagles hun toevlucht tot zeer geavanceerde in-ear-monitors. Dat was de oplossing, maar tegelijkertijd was het de eerste keer in dertig jaar toeren dat ze het geluid zo moesten aanpassen.

Het geeft maar aan, dat het in de herfst van je loopbaan nog een groot aantal malen de kassa spekken niet moet worden onderschat… 

Eerdere berichten over de eindeloze verlengde reeks optredens van de Eagles in The Sphere in Las Vegas en andere berichten van financiële aard over de groep die mede aan de basis stond van de countryrock maar in een goedgeleide, op winstmaximalisatie gerichte multinational veranderde, vind je in de categorie nieuws.

In ‘ We All Shine On; John, Yoko and Me’ beschrijft Elliot Mintz zijn relatie met John Lennon en Yoko Ono. Daarvan lijkt inderdaad sprake, want hij was een tijdlang de woordvoerder van het tweetal.

In zijn boek stelt hij dat Ono voor de moord op Lennon was gewaarschuwd voor het feit dat hij  gevaar liep. Dat staat in een voorpublicatie de de Times bracht.

Dat bleek hem toen hij er bij Ono op aandrong, dat ze een radio-interview zou doen na zijn dood om zo geruchten te ontzenuwen.

Ono antwoordde door te zeggen dat ze haar adviseurs daarover zou raadplegen: tarotkaartenlezers en numerologen. Die vertrouwde ze.

Mintz reageerde daar naar eigen zeggen op door te vragen waarom Ono dan geen waarschuwingen had ontvangen voorafgaand aan de moord op Lennon, als die zo goed waren.

Tot zijn verrassing stelde Ono vervolgens de wedervraag hoe hij wist dat ze niet was gewaarschuwd.

Mintz reageerde al net zo geërgerd en droeg het daarna rechtstreeks: Heeft een van je adviseurs je ervoor gewaarschuwd dat John gevaar liep?

Daarop antwoordde Ono, dat ze erop gewezen was dat Lennon gevaar liep in New York en dat hij daar onmiddellijk weg moest. Om die reden had ze hem die zomer naar Bermuda gestuurd, maar ze kon hem niet eeuwig weghouden uit New York.

Toen Mintz met zijn mond vol tanden zat, legde Ono het hem nog preciezer uit: nadat acteur Sal Mineo werd gedood, hadden zij en Lennon het erover gehad.

Lennon had echter gezegd: ‘ If they’re going to get you, they are going to get you.’ Het kon Lennon ook niets schelen wat Ono’s adviseurs zeiden: hij geloofde niet in bodyguards en kon ze niet verdragen. Hij wilde vrij zijn, zo voegde Ono eraan toe…

Eerdere berichten over John Lennon en Yoko Ono vind je in de categorie nieuws.

Stevie Nicks heeft er opnieuw geen spijt van dat ze Lindsey Buckingham uit Fleetwood Mac heeft gezet.

Dat zegt ze in een interview met Rolling Stone. Ze heeft naar eigen zeggen zo lang met hem omgegaan als ze kon en heeft hem ‘meer dan driehonderd miljoen’ kansen hebben gegeven.

Terugkijkend vindt ze dat het gegaan is zoals het moest gaan: het was niet gepland, maar spontaan en kwam doordat ze een song had meegenomen die ze met LeAnn Rimes had geschreven en die ze met Buckingham wilde spelen: ze dacht dat ze ‘ Borrowed’ mooi konden doen.

Buckingham was echter tegen niemand ‘ aardig’, ook niet tegen de door Nicks met name genoemde Harry Styles, de eigenzinnige popster met wie zij vriendschappelijk omgaat.

In gedachten hoorde Nicks haar moeder zeggen: Ga je echt de komende vijftien jaar van je leven met die man doorbrengen?’ en ze hoorde haar vader, volgens haar een man met een erg pragmatische aard, zeggen: ‘ Het is tijd voor een scheiding.’

Mischien ter rechtvaardiging voegde ze eraan toe, dat allebei haar ouders Buckingham graag mochten en dat zij door dat denkbeeldige gesprek haar beslissing nam, al vertelde ze het pas na afloop.

Wel wenst ze hem het beste, waarbij ze hem in de studio de samenwerking met anderen toewenst. Hij is immers een ‘icoon’ en kan anderen dingen leren, kan nog altijd muziek maken en lol hebben, zo legde ze uit.

Veel eerdere afleveringen in de Fleetwood Mac-soap vind je in de categorie nieuws.