In de eerste helft van Kippenvel hoor je vanavond songs van Jan Olsen en Crosby, Stills & Nash en nieuwe of recent werk van Jesper Lindell en Nienke Dingemans, de Leif de Leeuw Band en Robert Finley en in Het een-tweetje rouwt Philip Kroonenberg drie keer.

In de tweede helft zitten veel nieuwe songs, bijvoorbeeld van The Hello Darlins en Jeff Talmadge, Ricky Koole en Rieany Plus en in De rode draad draai ik vijf songs over Baltimore, dat vandaag om een heel andere reden in het nieuws was.

Dat is dus deze week weer twee uur muziek voor wie wil luisteren: tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

In een interview met de New York Times heeft Pete Townsend gezegd dat The Who nog een laatste ding te doen heeft voordat de leden ‘crawl off to die’.

Dat ene ding zou dan een wereldtournee moeten zijn, waarbij de groep waarbij ze in ‘every territory in the world’ optreden, al haalt hij niet veel bevrediging uit optreden met The Who: ‘If I’m really honest, I’ve been touring fort he money. My idea of an ordinary lifestyle is pretty elevated.’ Jammer genoeg legt hij niet uit welke hoge eisen hij dan aan zijn leven stelt, of het moet zijn dat het gaat om het schrijven van nieuwe nummers.

Dat heeft hij veel gedaan de afgelopen jaren, al vindt hij niet dat hij die moet uitbrengen: dat niemand zijn album ‘White City’ kocht, kon hem niets schelen.

Hij wil namelijk niet louter aan de verwachtingen van de fans voldoen en zichzelf herhalen. En passant deelt hij daarbij een forse sneer uit aan AC/DC, van wie hij alle albums hetzelfde vond klinken: ‘It wasn’the the way The Who worked. We were an ideas band.’

Hij zit er niet op te wachten nog op het podium te staan als hij en Roger Daltrey tachtig ijn en te doen of ze jong zijn: The Who was de bezetting uit 1964, toen ze nog maar achttien of negentien waren, en dus in de oorspronkelijke viermansbezetting opereerden, dus met de overleden drummer Keith Moon en de veel later overleden bassist John Entwhistle.

Wie dat wel wil, zo sneert hij: ‘wait for the avatar show. It would be good!’

Townsend’s gedachten over een wereldtournee komen overigens opvallend snel na Daltrey’s aankondiging dat hij van 12 tot en met 29 juni een solotournee van negen optredens door de VS maakt, waarbij hij hits van The Who en solonummers zal spelen met een band en verhalen zal vertellen uit zijn zestigjarige carrière.

Ook dat klikt namelijk als een soort afscheid.

Eerder zei Townsend dat hij Daltrey heeft geschreven met een uitnodiging om te gaan lunchen en  dan eens te praten over de toekomst van The Who. Misschien moeten ze dat toch eens doen…

Eerdere berichten over de leden van The Who vind je in de categorie nieuws.

De Amerikaanse staat Texas heeft een wetsvoorstel aangenomen dat muzikanten beschermt tegen het gebruik van AI (Artificial Intelligence).

De Ensuring Likeness Voice and Image Security (inderdaad ja: ELVIS dus) heeft tot doel artiesten te beschermen tegen misbruik van portretrecht en stemmen door het gebruik van kunstmatige intelligentie. Dat laatste zou ik dan weer liever willen afkorten tot KI, maar dat leidt dan weer tot een ander soort verwarring.

Gouverneur Lee van de staat heeft het wetsvoorstel inmiddels getekend, waarmee het kracht van wet heeft.

Bij die gelegenheid zei hij onder meer: ‘From Beale Street to Broadway, to Bristol and beyond, Tennessee is known for our rich artistic heritage that tells the story of our great state. As the technology landscape evolves with artificial intelligence, I thank the General Assembly for its partnership in creating legal protection for our best-in-class artists and songwriters.’

Voor zover bekend, is Tennessee de eerste wetgever die wetgeving aanneemt om de rol van AI op creatief gebied aan banden te leggen:

De door Patti Boyd bij veilinghuis Christie’s te koop aangeboden spulletjes hebben een totaal van bijna 3.300.000 euro opgebracht.

Een van de topstukken bleek het origineel van het hoesontwerp voor ‘Layla and Other Assorted Love Songs’, het album dat Eric Clapton maakte onder de  groepsnaam Derek and the Dominos in 1970.

Dat was geschat op 40.000 tot 60.000 pond (46.000 tot 70.000 euro), maar bracht 1.976.000 op (2.300.000 euro), dus 33 keer zoveel.

Ook andere voorwerpen gingen over de kop:

Op de soundtrack bij ‘Back to Black, Song from the Original Motion Picture’, de biopic over Amy Winehouse, komen twaalf songs te staan. Dat is de standaardversie.

Drie daarvan komen van Winehouse’ veelzijdige, maar onevenwichtige debuut ‘Frank’: ‘What Is It About Men’, ‘Stronger Than Me’ en ‘Know You Now’.

Drie andere songs komen van ‘Back to Black’: het titelnummer, ‘Love Is a Losing Game’en ‘Tears Dry on Their Own’.

Ook komen er songs op van Billie Holiday (‘All of Me’), Minnie Riperton (‘Les Fleurs’), Dinah Washington (‘Mad About the Boy’) en Sarah Vaughan in duet met Clifford Brown (‘Embraceable You ). ‘

Nick Cave componeerde de filmmuziek en levert ook een song, heel toepasselijk ‘Song for Amy’ geheten.

Op de Deluxe edition komen maar liefst veertien nummer meer te staan: behalve Winehouse’ ‘I Heard Love Is Blind’, ‘Fuck Me Pumps’, ‘(There Is) No Greater Love’, ‘Me & Mr. Jones’, ‘Rehab’ en een live-loungeversie (?) van ‘Valerie’ komen er ook nummers op van Thelonious Monk, the Specials, Little Anthony & the Imperials, the Shangri-Las, Donny Hathaway, the Libertines, Tony Bennett en Willie Nelson.

Behalve in twee verschillende cd-versies komt het album ook uit in twee lp-versies en uiteraard lekker gemakzuchtig digitaal.

De tracklist is als volgt:

Joni Mitchell’s muziek is weer te vinden op Spotify.

Mitchell trok haar muziek twee jaar geleden terug van de muziekstreamer als blijk van solidariteit met Neil Young, die dat deed uit onvrede met het feit  dat de podcasts van Joe Rogan ook via dat medium te horen waren. Rogan verleende in zijn podcast ‘The Joe Rogan Experience’ een podium aan allerlei aanhangers van samenzweringstheorieën.

Young accepteerde het niet, dat Rogan en zijn gasten corona bagatelliseerden en hun afkeuring uitspraken over het vaccinatiebeleid van de Amerikaanse regering en daarachter allerlei kwalijke bedoelingen vermoedden.

Ook Young’s muziek is na zijn aankondiging inmiddels weer op Spotify te vinden.

Eerdere berichten over Joni Mitchell vind je in de categorieën nieuws, rootsmuziek op radio, tv en internet, muziekboeken en muziekbladen.

Mijn recensie van ‘Joni Mitchell – Archives Volume 3, the Asylum Years (1972-1975)’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.