Van T-Bone Burnett verschijnt op 19 april een nieuw soloalbum met daarop twaalf nummers.

‘The Other Side’ is zijn eerste reguliere soloalbum sinds ‘The True False Identity’ uit 2006 en daardoor alleen dus al onverwacht. Wel bracht hij in 2008 ‘Tooth of Crime’ uit met songs bij een toneelstuk van Sam Shepard en in 2019 en 2021 twee trioalbums met drummer Jay Bellerose en toetsenist Keefus Ciancia onder de naam The Invisible Light.

Op ‘The Other Side’ doen Rosanne Cash mee, maar ook Lucius-zangeressen Jess Wolfe en Holly Laessig, Weyes Blood en Steven Soles. T-Bone Burnett produceerde het met Colin Lnden en Mike Piersante.

Hij kreeg weliswaar een bijna mythische status als singer-songwriter door weerbarstige albums als ‘The Criminal Under My Own Hat’ (1992), maar was daarna actiever als producer: zo produceerde hij albums van zijn toenmalige echtgenote, singer-songwriter Sam Phillips, de twee albums die Robert Plant en Allsion Kraus samen maakten en veel muziek voor films als ‘O Brother, Where Art Thou?’ en tv-series als het door zijn vrouw Calli Khouri geproduceerde ‘Nashville’ en daardoor vrij recent nog onder anderen ‘Gravel & Dust’ (2019) van Ilse DeLange

In een persbericht schrijft Burnett dat deze songs het gevolg zijn van de nieuwe gitaren die hij kocht: ’Every tme I picked up one, a songwould pour out of it. There were all these songs in these guitars and they just came out over a three-week period.’

 Inmiddels is eerste single ‘Waiting for You’ te horen.

Op die rudimentaire ballad zijn Wolfe en Laessig zachtjes te horen als achtergrondzangeressen:

 Afgelopen weekeinde ontstond enige ophef, toen bekend werd dat Paul McCartney in zijn podcast ‘A Life in Lyrics’ iets had gezegd over de inspiratie over een tekstregel uit zijn klassieker ‘Yesterday’.

De regel ‘I said something wrong, now I long for yesterday’ zou ontstaan zijn doordat hij zijn moeder ooit het verwijt had gemaakt dat ze bekakt sprak en hij dat verweet: ze zou ‘ask’ hebben uitgesproken als ‘asrk’, wat een beetje doet denken aan de ‘intrusive r’ die Engelsen soms gebruiken om twee woorden te verbinden.

Dat was groot nieuws, zoals alles wat McCartney doet of zegt groot nieuws is.

Dat valt echter wel mee voor wie McCartney’s tweedelige ‘De Lyrics’ erop naslaat: vanaf pagina 836 doet hij de ontstaansgeschiedenis van het nummer uit de doeken en hoewel hij aanvankelijk alleen zegt dat hij de tekst bedacht tijdens een autorit naar het Portugese Albufeira, waar hij met Jane Asher in het appartement van Shadows-gitarist Bruce Welch mocht verblijven.

Tegen het eind van dat hoofdstuk zegt hij echter:

Dat maanlander Odysseus na zijn landing verleden week op het maanoppervlak is omgevallen, was al duidelijk, net als het door Intuitive Machines bekend gemaakte gegeven dat zijn levensduur daardoor drastisch zou worden bekort.

Misschien werd die val veroorzaakt door het gewicht  van de popmuziek die het met zich meevoerde: zo was muziek van onder anderen Marvin Gaye, Santana, Chuck Berrry, Sly & the Family Stone, Jimi Hendrix, Bob Marley, Janis Ian, Elvis Presley, The Who en Timbaland.

Heel bijzonder is het feit dat daar ook niet eerder uitgebrachte nummers bij zijn: het zou gaan om opnamen van Hendrix, gemaakt voor hij de Experience formeerde.

Ook werden foto’s van het eerste Woodstok-festival meegestuurd en artwork van Pink Floyd’s ‘Dark Side of the Moon’.

Dat alles is opgeslagen op een nanofiche, zodat het aan het letterlijke gewicht niet kan hebben gelegen.

De nadruk op het door velen nog altijd voor magisch versleten popjaar 1969 wordt veroorzaakt doordat de eerste maanlanding ook in dat jaar plaatsvond, door de mythische ‘Summer of Love’ van dat jaar en door het feit dat  samensteller Dennis Santana (What’s in a name? inderdaad) van Space Blue samenwerkte met Melody Trust, een bedrijf dat de rechten heeft op zo’n 25.000 songs:

Adele heeft haar concerten in Las Vegas voor de hele maand maart geannuleerd.

In een verklaring schrijft zij, dat zij aan het eind van haar vorige serie ziek werd, maar toch enkele concerten heeft gegeven. Daarvan ondervindt ze nog steeds de gevolgen, zo schrijft ze, want ook in de periode daarna herstelde ze niet.

Die ziekte heeft een weerslag op haar stem, waardoor haar dokter haar heeft gezegd ‘grondig rust te nemen’.

Dat doet ze dus alle vijf weekenden die maart telt:

Net als twee weken geleden is er vanavond geen Kippenvel: bij slecht nieuws moet je tenslotte volgens de managementcursussen altijd in de eerste zin het slechte nieuws melden, zodat je daarna lekker empathisch kunt gaan zitten doen.

Daar wacht ik echter nog even mee, want eerst moet nog maar weer eens de oorzaak worden benoemd, al kun je dat wel raden: dat is een voetbalwedstrijd inderdaad, het zal eens iets anders zijn…

Ook deze keer is het Rijnsburgse Boys dat een competitiewedstrijd moet inhalen en net als twee weken begint die wedstrijd om acht uur.

Weer kan niemand garanderen dat de strijd tegen FC Lisse om tien uur beslecht is,

waardoor de uitzending van Kippenvel in het slot wordt gegooid.

In zitten afwachten op de bank tot het moment waarop ik dan uiteindelijk mag invallen doet Kippenvel geen recht, want in mijn programma draai ik voorgrondmuziek en die verdient het dan ook centraal te staan.

Er rest mij dan ook niets anders dan de hele dag te gaan zitten kniezen en mokken. Ik hoop dat jou die gevoelens ook overvallen bij gebrek aan beter…

Geen nieuwe muziek dus van de rootsy nieuwe albums van Rieany Plus en Sem Jansen & Leif de Leeuw en van dat op 1 maart as. uitkomende album van de Zweed Jesper Lindell, die The Band en Van Morrison tot zijn helden rekent, en trouwens ook niets van het net verschenen soloalbum van de gerenommeerde bassist Gerco Aerts.

Voor al dat prachtigs en nog veel meer zul je nog een week geduld moeten hebben.

Wel kun je Kippenvel 792 van 20 februari nog eens terugluisteren, want daarin zat uiteraard ook veel moois.

tot toen of tot dan dus, tot Kippenvel!

Patti Boyd heeft een aantal liefdesbrieven van George Harrison en van Eric Clapton te koop aangeboden.

De vrouw die Harrison’s partner was  en op wie Clapton verliefd werd en die daardoor de inspiratie was voor onder meer Harrison’s ‘Something’ en Clapton’s ‘Layla’ en ‘Wonderful Tonight’ terwijl de twee mannen toch goede vrienden waren én bleven, doet dat via veilinghuis Christie’s.

Dat Harrison en Clapton bevriend bleven, zegt iets over hun karakters, want Boyd was sinds 1964 Harrison’s vriendin en sinds 1966 zijn vrouw. Clapton werd verliefd op haar rond 1970, maar de vriendschap tussen de twee bleef op de een of andere manier overeind.

Boyd verliet Harrison in 1974, scheidde uiteindelijk in 1977 van hem,  trouwde met Clapton in 1979 en scheidde tien jaar later weer van hem.

Overigens veilt de nu 89 jaar oude Boyd nog veel meer: foto’s, het originele artwork voor ‘Layla and other Assorted Love Songs’, een psychedelisch mini-jurkje ontworpen door het Nederlandse duo The Fool, enz.: