Category: recensies albums 2024 (Page 2 of 3)

Mighty Fine – Leif de Leeuw Band

24 March 2024 / Ruud

LDLB09/Coast to Coast

8714691175689

www.leifdeleeuw.com

bloedbroeders

Nog geen drie maanden na het rootsy en intieme duo-album dat leadgitarist Leif de Leeuw en zanger-gitarist Sem Jansen maakten, brengt de Leif de Leeuw Band een groepsalbum met negen songs uit die drummers Tim Koning en Joram Bemelmans, bassist Boris Oud, zanger-gitarist Sem Jansen en De Leeuw opnamen met Sven Figee als organist en pianist.

In die meestal door Jansen en de Leeuw geschreven songs blijkt weer, dat hun gedroomde vaderland het Amerikaanse zuiden. Dat ze nog altijd fan zijn van de Allman Brothers Band, is net zo hoorbaar als op hun vijf albums sinds 2014 én op ‘Plays the Allman Brothers Band’ (2019): in het intro van opener ‘Rosalie’ zitten meanderende gitaarlijnen die onmiddellijk naar de Allmans verwijzen, terwijl

mam – Marlijn

20 March 2024 / Ruud

6097157988910

hinken

Marlijn Weerdenburg was ooit de helft van Miss Molly & Me, een duo dat ze vormde met Helge Slikker en dat drie albums vol luchtige, maar knappe popliedjes maakte.

Daarna maakte ze in 2020 een eerste, even veelzijdig als stuurloos soloalbum en groeide ze uit tot actrice, musicalster en tv-presentatrice, met de presentatie van ‘Wie is de mol?’-spinoff ‘Moltalk’ en ‘DNA onbekend’ als meest prestigieuze publiekstrekkers.

Nu is de muziek terug, want ze maakte een tweede soloalbum na het overlijden van haar moeder met tien songs en een korte instrumental. Ze schreef ze met mensen met wie ze ook op die vorige samengewerkte als jazzzangeres Izaline Callister en Bertolf, maar ook met singer-songwriter Stephanie Struijk, tekstschrijver Jan Tekstra en rapper Glen Faria samen met Elfsha Amonoo-Neizer.

Dat levert zoals haar website meldt inderdaad opnieuw een mix op van

Ain’t No Hollywood Girl – Nienke Dingemans

13 March 2024 / Ruud

HCR033

www.nienkedingemans.com

verbreding of verbrokkeling?

Deze tien songs van de jonge bluesy singer-songwriter Nienke Dingemans vormen de opvolger van haar EP ‘Devil on my Shoulder’, haar indrukwekkende debuut-EP door de rootsy intensiteit en haar doordringende, metalen stem.

Opener ‘Hollywood Girl’ sluit daarbij nauw aan met zijn open geluid, net als de andere songs opnieuw geproduceerd door Joost Verbraak en Jan van Bijnen. Geassisteerd door bassist Joris Verbogt bespeelden zij ook de meeste instrumenten: Van Bijnen harmonica, zijn melancholiek tokkelende banjo en zijn zoekende lapsteel en Verbraak drums, percussie en diens trompet die om Dingemans’ introspectieve zang heen zwerft.

De erop volgende nummers zijn eveneens rootsy: galopperende country, een ruimtelijke ballad en rockabilly vormen een uiteenlopend, maar logisch vervolg op haar eerste.

In ‘A Place Called Home’ tapt ze onverwacht uit nog twee andere vaatjes.

‘Wherever You are’ – Philip Kroonenberg

8 March 2024 / Ruud

Excelsior

De vijftien songs die singer-songwriter Philip Kroonenberg op zijn negende soloalbum zette, zijn autobiografischer dan ooit.

Ze vormen een drieluik met zijn twee vorige albums: op ‘Some More Time’ bezong hij de kanker die zijn vrouw trof en hoe zij die na een zwaar proces overwon, op ‘The Therapist’ kon hij het zich weer veroorloven verbaasd, verontwaardigd en verdrietig te kijken naar de wereld en zijn medemensen als de psychotherapeut die hij ook is.

Hoe onwaarschijnlijk het ook moge zijn, zijn vrouw werd in november 2022 getroffen door een totaal andere vorm van kanker en in deze songcyclus bezingt hij de stadia van optimisme, ongeloof, pessimisme en verdriet die daarop volgden.

Hij nam ze op op akoestische gitaar en liet het geluid kaal op aanraden van zijn vrouw. Behalve Reyer Zwart op contrabas en harmonium zijn alleen twee van zijn drie dochters erop te horen: Patsy zingt tweede stem en Dunja speelt op twee van de songs piano. Ook schreef zij mee aan de muziek van ‘Alone’ terwijl derde dochter Lynn dat deed bij ‘Angel’, maar niet te horen is.

Patsy’s stem zorgt samen met Kroonenbergs soepele, muzikaal zeer folky melodieën voor

Jesper Lindell – Before the Sun

1 March 2024 / Ruud

GG Records/Border GG43

www.jesperlindell.com

wat een band!

De muzikale weg van de Zweedse zanger-gitarist Jesper Lindell is grillig: hij zat in een groep die ‘King Harvest’ heette naar het nummer van The Band, nam een album op voor BMG dat niet beviel en dus niet uitkwam, toerde als gitarist met Bryan Ferry en nam daarna in 2017 de EP ‘Little Less Blue’ op, opnieuw voor BMG. Daarvan vond ‘Moving Slow’ respons op Spotify.

Dat leverde het budget op voor een opvolger, maar degenen die in hem geloofden ruimden het veld en weer verdween daarmee BMG’s vertrouwen in hem. Dat spreadsheetmanagement dwong hem ertoe zijn contract af te kopen en in 2019 ‘Everyday Dreams’ zelf uit te brengen.

Zijn internationale tournee daarna werd geannuleerd toen corona uitbrak en ook speelde Lindell’s nierziekte zo op, dat een transplantatie noodzakelijk bleek. Toch bracht hij het met een groep opgenomen album ‘Twilights’ (2022) uit en ‘Windows Vol. 1’, een solo-EP (2023).

Al verwerkt hij zijn inspiratie wel hoorbaar op zijn eigen manier, hij is op die albums

Big Love Virus – Zwardsick

29 February 2024 / Ruud

www.zwardsick.com

besmettelijke liefde

In de opener en titelsong van deze zes nummers tellende EP komen alle elementen samen die van Zwardsick een unieke groep maken: het intro van saxofonisten-klarinettist Bill Nagel, het onvermijdelijk voortdeinende ritme van drummer-percussionist Rick Potma en bassist-organist Arie van Duijvenvoorde, de grommende zang van Philip Hayden en de om zijn stem heen cirkelende gitaar van Aad Zuijderduin.

Ruimte en dreiging gaan hand en hand en dat is ook zo in het hypnotiserende, bijna minimalistisch beginnende ‘Stuck Here In The Middle’. Dat ontspoort in het midden inderdaad al even prettig, voordat de groep weer de riff weer oppakt die door Nagels spel aan muziek uit het Midden-Oosten doet denken, al volgt de definitieve explosie kort daarna. Daarin voeren de leden het nummer maatvast tot een climax om het daarna langzaam laten wegsterven.

Net als op de albums ‘Zwardsick Jam – Skin’, ‘Burdock Bubbles’, ‘Aquatic Swamp’ en ‘It Sux’ is het

Sem Jansen & Leif de Leeuw – From a Living Room

27 February 2024 / Ruud

DUOSL-001

akoestische essentie

Sem Jansen en Leif de Leeuw zijn al jaren de zanger en de gitarist van de Leif de Leeuw Band, ook toen Sem voor zijn transitie Britt Jansen was. Over dat proces van acceptatie en verandering bracht hij eind 2021 zijn ontroerende, autobiografische solodebuut ‘Uncle Sem’ uit. Daarop werd hij overigens rootsy begeleid door de leden van die groep.

Jansen en De Leeuw traden ook al op als akoestisch duo en de laatste stelde voor een aantal songs op te nemen in Jansens woonkamer met alleen een bonte verzameling oude gitaren: akoestische, elektrische, steelgitaren en een bas.

De veertien nummers die daarvan het resultaat zijn, variëren van een nieuwe versie van ‘If Only I’ van Jansens soloalbum via nieuwe songs van hem, van De Leeuw en van hun samen via vijf verstilde instrumentals van De Leeuw tot drie van hun favoriete covers.

Steeds gebruiken ze

Songs for Rieany Plus – Rieany Plus

26 February 2024 / Ruud

sterke veteranen

Gezichtsbepalend in Rieany Plus is zangeres Rieany Jansen, een veterane uit het Nederlandse club- en theatercircuit (onder meer Midnight Hour, Boerenleenband en Rienne Va Plus). Zij wordt in deze twaalf rootsy songs meer dan begeleid door Sjoerd van Bommel-drums, Mike Roelofs- piano, Hammond B-3 en Wurlitzer, Jan Hendriks-gitaar en zang en BJ Baartmans – gitaar, mandoline, slidegitaar en zang.

Die nummers werden geschreven door een keur van Nederlandse muzikanten:

Consolation Songs – Vera van der Poel

21 February 2024 / Ruud

www.veravanderpoel.com

ondanks alles

Net als haar zuster Beatrice is Vera van der Poel een veterane in de Nederlandse muziek. Samen zongen ze ooit in Mimezine en Beeswamp en ze laten nog altijd de glorieuze tijden van Abba herleven, maar hebben beiden ook een solocarrière.

Vera van der Poel maakte in 2012 al ‘Love and Taboo’ onder de naam Divera, terwijl ze in 2017 onder haar eigen naam ‘Time Versus Time’ uitbracht.

De vijf songs op deze EP zijn muzikaal en tekstueel het vervolg op beide, want zowel de invloeden uit

Warlock Enemy – Dufhuess

31 January 2024 / Ruud

Zwarte Vleugels/Sonic Rendezvous

www.duffhues.c om

bluesy sjamaan

Sinds Dufhuess in 2001 debuteerde met ‘Piranesi’s Rome’ bouwt hij aan een samenhangend oeuvre van albums die worden bepaald door zijn eigenzinnige kijk op blues en folk. Zijn tien eigen songs op deze nieuwe vormen zijn tiende album, al staan er inclusief twee hidden tracks twaalf op.

Weer nam hij ze solo op in een bunker bij maximaal dertien graden, net zoals die van ‘Murder Call’, zijn vorige. Hij deed dat in mono, zoals hij dat al jaren doet, maar dat doet ook deze keer niets af aan de hevigheid ervan.

Daarbij vallen Duffhues’ vele