Florida’s fijnste.
Binnen Mofro voert JJ Grey nu al voor de vierde keer strak de regie. Daarom voegde de zanger-gitarist na twee cd’s zijn naam toe aan de groepsnaam. Toch zijn ook slidegitarist Daryl Hance en co- producer Dan Prothero vanaf het debuut bepalend voor het broeierige groepsgeluid.
Die lui groovende swampy funk in Grey’s elf eigen songs en de obscure cover Everything Good Is Bad heeft opnieuw de onnadrukkelijke muzikale invloed van Tony Joe White-op-zijn-best. In de gortdroge, ruimtelijke productie bepalen bas en drums het swingende beeld, fel gesteund door drie blazers. Het incidentele, expressieve strijkkwartet roept de jaren zestig en zeventig in herinnering.
Grey’s zang is duidelijk beïnvloed door allerlei zwarte zangers. The Truth is daarvan een soulvol voorbeeld, maar ook in de andere songs zingt hij met nog meer uitdrukking dan op voorganger Country Ghetto.
****
Gepubliceerd in Heaven no. 57, november-december 2008/no. 6