levenslustige oude geest
Op het eerste volledige album van de Amerikaanse zangeres-saxofoniste Helen Rose staan tien songs, waarvan ze er slechts aan drie meeschreef. Daarvan was producer Marvin Etzioni een van de andere componisten, terwijl de oorspronkelijke Lone Justice-bassist ook (mede)verantwoordelijk was voor vier andere songs en samen met Rose en Ben Peeler de traditional ‘When the levee breaks’ arrangeerde.
Waar hij belangrijk is achter de schermen, is de 24-jarige Rose dat ervoor: zij blijkt in verschillende stijlen steeds een veelzijdige en buitengewoon overtuigende zangeres.
Een van de hoogtepunten is het muzikaal zorgvuldige ‘Flatlands of North Dakota’: dat nummer is een directe verwijzing naar Bobby Gentry’s ‘Ode to Billie Jo’ door de onheilspellende tegenmelodie van de strijkers en de thematisch verwante tekst over een vrouw die koste wat het kost wil ontsnappen aan North Dakota.
Er zijn parallellen met haar eigen leven: Rose spaarde het budget voor de opnamen van dit album bij elkaar met een baantje in New York en wist de legendarische drummer James Gatson te strikken, bassist Derrick Anderson, Eric Heywood op pedal steel, Jonah Tochin op elektrische gitaar en haar vader Alex op banjo en akoestische gitaar. Zij stellen haar in staat met lome timing zinderend te rocken, emotioneel de blues te belijden, sensueel te fluisteren in verstilde ballads en uitbundig klassieke soul te zingen.
Ook in die songs resoneert de directe manier van opnemen van de jaren zestig en zeventig. Ze stellen Rose’s zang terecht centraal en zij klinkt daardoor even spontaan als doorleefd, ook door haar honkende saxofoon.
****
Ruud Heijjer