Wat gebeurt er eigenlijk met een album nadat het is gerecenseerd? Het is gehoord, misschien zelfs serieus beluisterd, en iemand heeft daarover zijn mening gegeven, hopelijk met argumenten, maar dat is het dan wel weer.

Het zou kunnen dat een lezer van plan is er nog eens naar te luisteren, maar in een tijd waarin muziekstreamers alle muziek reduceren tot achtergrondmuziek, zou het zo maar eens bij dat goede voornemen kunnen blijven.

De paradox is namelijk, dat hoe meer muziek er moeiteloos beschikbaar is, hoe minder er met aandacht naar geluisterd wordt: het verwordt tot geruis van de branding op een zomerse dag aan het strand.

Bespaar Rich DePaolo dat lot: hij nam in 2003 in eigen beheer ‘For the loss of divinity’ op, een nooit ontdekt meesterwerk, en verbrak verleden jaar een stilte van vijftien jaar met het even goede, ook al zelf uitgebrachte ‘Killed for kings’.

Beide albums staan vol gelaagde songs, waarin DePaolo invloeden uit folk combineert met die uit singer-songwriter in melodieën die een natuurlijk vloeiende lijn combineren met onverwachte veranderingen.

Die arrangementen zijn paradoxaal genoeg tegelijkertijd rijk als spaarzaam: elke partij moet eindeloos zijn uitgeprobeerd, maar de sound klinkt nog altijd natuurlijk en spontaan.

De gelaagde, haarzuivere koortjes die hij zelf indubde en de felle gitaarsolo’s verlenen aan die songs een enorme urgentie, ook doordat hij ruimte erin integreerde als een volwaardig instrument.

DePaolo’s emotioneel gezongen teksten maken zijn songs af: vanaf de eerste keer dat je ze hoort, zijn ze tegelijkertijd origineel en klassiek, nieuw en vertrouwd, mooi en intens.

Op zijn twee albums cirkelt hij al zingend om het mysterie heen dat hij oproept, waarbij de muziek uitdrukt wat zijn woorden niet zeggen.

De Paolo is maar een kleine vis in een enorme zee, want hij heeft geen publiciteitsmachine achter zich in het versplinterde muzieklandschap van vandaag.

Als je ze hoort, kunnen zijn songs hun weerhaken in je ziel slaan, zoals ze dat deden in de mijne. Dat gevaar loop jij dus ook, als je ze beluistert.

Dat kan zonder veel moeite: zijn beide albums zijn te streamen via zijn website: www.richdepaolo.com

Daarheen surfen is iets anders dan gedachteloos een muziekstreamer aanzetten. Je zult merken dat ze meer zijn dan het geruis van de branding: geen achtergrondmuziek, maar voorgrondmuziek.