Wat ik vind van het besluit van Huub van der Lubbe De Dijk te verlaten, liet ik al weten in het stukje ‘De Dijk stopt ermee, verdomme!’
Daar heb ik weinig aan toe te voegen en ik neem er zeker geen woord van terug.
Waarom het einde van de Dijk zo te betreuren valt, bewijst ‘De rode draad’ van vanavond wel. Daarin draai ik bewust niet hun grote, vroege successen, maar ik concentreer me op de albums die de groep maakte sinds ze in persoon kennismaakten met Solomon Burke in de voorbereiding op hun concert in de Heineken Music Hall in 2007.
Eerst was er ‘Het moet en het zal (Enough Is Enough)’ dat tot stand kwam tijdens de opnamen van hun album ‘Brussel’ in 2008, maar daarna maakten ze het album ‘Hold On Tight’ samen met de man die behalve een soullegende ook dominee en een zich aanstellende egocentrist was.
De opspelende twijfels over het doorgaan of stoppen die Huub van der Lubbe ook al kwelden na de dood van Burke in een vliegtuig dat al op Schiphol was geland, leidden niet alleen tot heftige interne discussies en het besluit om door te gaan, maar ook tot albums die zowel tekstueel dieper groeven als muzikaal origineler waren: ‘Scherp de zeis, ‘Allemansplein’ en ‘Nu of nou’ stellen hun oude werk in de schaduw, al zong hun publiek liever mee met ‘Niemand in de stad’, ‘Dansen op de vulkaan’, ‘Bloedend hart’ of ‘Ik kan het niet alleen’.
Het was een lijn die ze tot in het oneindige hadden mogen doortrekken, maar de eeuwige twijfelaar Huub van der Lubbe besliste anders.
Daarom draai ik vanavond niet alleen in totaal zes nummers, ik koos ook songs die die twijfels al verwoordden, in ieder geval in retrospectief.
De poëtische kant van De Dijk komt deze keer dus minder aan bod, al heb ik daar wel een mooi voorbeeld van, net als van de maatschappelijke betrokkenheid die in veel van Huub van der Lubbes teksten zat.
tot vanavond dus om acht uur dus, tot Kippenvel!