Rolling Stones-drummer Charlie Watts is in een Londens ziekenhuis overleden op dinsdag 24 augustus. Hij was tachtig jaar oud.

Watts was al ziek en was niet mee op de huidige tournee door de VS met de Stones.was vanaf 1962 de drummer van de Rolling Stones en dat is inderdaad niet vanaf het allereerste begin. Hij was niet alleen een aantal jaren ouder dan de andere Stones, hij had ook al een betaalde baan als grafisch ontwerper en de Stones konden het zich eigenlijk niet veroorloven hem te vragen: hij moest vijf pond per week verdienen.

Watts had een even kale als kenmerkende stijl van drummen: de vele trommels en bekkens die andere drummers aan hun kit toevoegden vond hij onzinnige franje.

Ook zijn onaangedane gezichtsuitdrukking tijdens optredens was karakteristiek voor Watts, die een hekel had aan de massale adoratie de Rolling Stones ten deel viel.

Ondanks zijn iconische drumpartijen op b.v. ‘Tumbling Dice en ‘Brown Sugar’ bleef de jazz zijn grote liefde, net als maatpakken van Saville Row en het fokken van racepaarden dat waren.

Het belang van Watts voor de Stones en voor de Engelse rhythm ‘n’ blues en de vorm van rock die door de Stones werd gemunt kan niet genoeg op waarde worden geschat.

Een lang en genuanceerd in memoriam staat bv. op de site van de New York Times: Continue reading

In Kippenvel 686 draaien we songs van Jodymoon en Robert Plant en Alison Kraus, Chris Whitley en William Bell en nieuw of recent werk van Malford Milligan and the Southern Aces, de  Reverend Shawn Amos & Doctor Roberts, Tip Jar en JMF, Rick Treffers en Paul de Munnik.

In ons Een-tweetje zitten twee songs van Jackson Browne: een van zijn eerste en een van zijn gloednieuwe ‘Downhill from Everywhere’ en in De rode draad staat Mike Finnegan centraal, die op woensdag 11 august overleed. Hij was toetsenist van dienst bij o.a. Crosby, Stills, Nash en soms Young, Keb’ Mo’, Kara Grainger en een lid Bonnie Raitt’s band. Dat is dus ook vanavond weer twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Paul McCartney’s boek ‘The Lyrics’ ligt op schema.

Waar het eerder werd aangekondigd voor de maand november, is immers nu de datum vastgezet op de tweede van die maand.

Het gaat dienen als alternatieve autobiografie, want de 154 teksten plukte hij uit zijn hele loopbaan: sommige dateren zelfs uit de jaren voor de Beatles.

Daarnaast selecteerde hij ook vroege versies van songteksten, brieven en foto’s uit zijn persoonlijke archief.

McCartney koos ervoor ze alfabetisch op te nemen in plaats van chronologisch.

Hij schreef er commentaren bij: de omstandigheden waaronder hij ze schreef, de mensen die hem ertoe inspireerden en hoe hij nu over die teksten denkt.

In het voorwoord schrijft hij dat hij geen dagboeken heeft bijgehouden en dat dit boek dus moet dienen als zijn autobiografie, die hij zelf als zodanig beschouwt: Continue reading

Neil Young heeft de eerste release aangekondigd van zijn serie Official Bootleg.

Op 1 oktober komt namelijk ‘Carnegie Hall December 1970’ uit.

Dat concert was het eerste dat Young ooit gaf in Carnegie Hall en werd opgenomen op een analoge multitrack-recorder.

Dit was het eerste concert van twee: op de avond van de vierde speelde Young er voor de eerste keer en om twaalf uur ’s nachts volgde het tweede.

Van dat eerste concert is nooit eerder een bootleg verschenen.

Dat album is trouwens wel het eerste in zijn Offical Bootleg-serie, maar zeker niet het laatste, want Young heeft nog een andere titels in petto: ‘Under het Rainbow, November 5, 1973’en ‘Ducks’.

De eerste titel stamt uit de tour na het uitkomen van ‘Tonight’s the Night’ en de tweede dateert uit 1977.

De tracklist van ‘Carnegie Hall December 1970’: Continue reading

In een interview dat David Crosby gaf aan Ultimate Classic Rock gaat het uiteraard over de totstandkoming van ‘For Free’, Crosby’s vijfde solo-album sinds 2014.

Een serie va zoveel albums achter elkaar is op zich al een prestatie, maar het niveau van ‘For Free’ maakt de bewieroking van interviewer Matt Wardlaw op zijn minst begrijpelijk, als je althans opener ‘River Rise’ buiten beschouwing laat: die samenwerking met Michael McDonald is muzikaal écht te makkelijk en daardoor te eentonig, al is Crosby zelf er verbazend genoeg heel erg over te spreken.

Crosby is zelf ook meer dan tevreden over zijn nieuwe als geheel, al zou het gek zijn als het anders was: niet alleen heb je als artiest aan het schrijven, opnemen en produceren weken zo niet maanden besteed, wat de kritische afstand tot het uiteindelijke product aanmerkelijk beperkt, zo’n nieuw album moet ook nog aan de man gebracht worden.

In dit geval doen we met die vileine veronderstelling David Crosby echter schromelijk te kort, want na ‘River Rise’ blijkt hij in zijn teksten beschouwend, introspectief, uitgesproken én vrolijk te zijn, terwijl de muziek weer die kenmerkende combinatie van folk en jazz is waarop hij patent heeft.

Voeg daaraan een deze keer zeer geslaagde Joni Mitchell-cover aan toe én  Donald Fagen’s voor Crosby geschreven tekst ‘Rodriguez for a Night’, die door Crosby en zijn zoon en toetsenist James Raymond van uitermate Steely Dan-achtige muziek is voorzien, en je begrijpt waarom de recensies ook internationaal zeer lovend zijn.

Anecdotes over waarom je opper-Beach Boy Brian Wilson hoort aftellen in het afsluitende ‘I Won’t Stay for Long’, wat de muziekstreamers hebben gedaan met de inkosten van hemzelf en andere musici, waarom een robot de hoofdpersoon is in ‘Secret Dancer’ en een door de redactie opgestelde top negen van de albums van Steely Dan maken dit vraaggesprek leuk leesvoer: Continue reading

Van de zwarte Texaanse zanger Malford Milligan is een tweede single uitgekomen.

Uiteraard nam hij die op met zijn Nederlandse Southern Aces, want het is een song van zijn voor 24 september as. aangekondigde tweede album ‘I Was A Witness’.

‘This Old world’ is een compositie van de in 2009 overleden singer-songwriter Steven Bruton, een vriend van Milligan.

Het is een statige, emotioneel gezongen ballad, die ingehouden maar intens wordt gespeeld en doet verlangen naar het album.

Dat is thematisch en autobiografisch, want Milligan zingt erop over het opgroeien als zwarte albino in een gesegregeerd Texas: Continue reading

Nadat Bob Dylan op 13 augustus jl. werd beschuldigd  van verkrachting 1965 door een anonieme, inmiddels 67 jaar oude vrouw, buitelen de experts over elkaar heen in pogingen aan te tonen dat Dylan in de door haar genoemde periode helemaal niet in New York was.

Zo zou Dylan van 26 april tot 3 juni in het Verenigd Koninkrijk zijn geweest, twee weken in Los Angeles en nog twee dagen in Woodstock.

Bovendien werden destijds opnamen van Dylan gemaakt voor de documentaire ‘Don’t Look Back’ door D.A. Pennebaker en zijn crew en daardoor zou hij nauwelijks of niet de gelegenheid hebben gehad alleen met haar te zijn.

Daarmee zou de bodem wegvallen onder haar beweringen dat Dylan in 1965 eerst een vriendschappelijke band met de toen twaalfjarige zou hebben opgebouwd en haar alcohol en drugs hebben verstrekt.

Het eerdere bericht over deze aanlacht tegen Dylan vind je in de categorie Nieuws, net als veel eerdere berichten over hem.

Binnenkort komt er een gitaar van Keith Richards te koop.

Op zich is dat misschien alleen nieuws voor gefortuneerde fans en beleggers wereldwijd, maar deze Gibson 1952 SJ Southern Jumbo Sunburst Acoustic Guitar heeft nog een uniek extraatje: een kogelgat.

Richards vuurde er namelijk een pistool op af, nadat hij de gitaar tussen twee kussens in had geklemd.

Dat is op zich al merkwaardig, maar nog merkwaardiger is de reden waarom hij dat deed: 1995 ‘betrapte’ hij Ron Wood, die er in zijn hotelkamer op speelde na een optreden van de Rolling Stones in Memphis.

Jo Wood, inderdaad de ex-vrouw van, beschreef het incident al in haar memoires ‘It’s Only Rock’n’Roll: 30 Years Married to a Rolling Stone’: Richards aan Wood hoe hij aan de gitaar kwam en antwoordde die dat hij die had geleend van Mick Jagger, waarop Richards in grote woede ontstak, met de schietpartij tot gevolg.

Het minimumbod is overigens 150.000 dollar, ofwel iets meer dan 128.000 euro : Continue reading

Vanavond is er geen Kippenvel van acht tot tien en trouwens ook niet op een ander tijdstip.

Gerhard en ik lassen een korte onderbreking is waarin ik in ieder geval ga luieren naar mooie muziek en ga nadenken over nieuwe onderwerpen voor De Rode Draad: ogen, revolutie, broers, en moeilijkheden zijn voorbeelden van thema’s die we soms al langer dan een jaar in de grondverf hebben staan, maar waarbij nog een enkel puntje op de spreekwoordelijke i moet worden gezet.

Als je wordt overvallen door muzikale onthoudingsverschijnselen, kun je tot en met maandag 23 augustus a.s. de aflevering van 10 augustus nog eens terugluisteren. Ook kun je je troosten met de gedachte, dat Kippenvel terug is op dinsdag 24 augustus a.s., want langer dan een week kunnen wijzelf ook niet zonder.

Tot volgende week, tot Kippenvel!

Een inmiddels 67 jaar oude, anonieme vrouw heeft in New York een aanklacht ingediend tegen Bob Dylan.

Dylan zou in 1965 eerst een vriendschappelijke band met haar hebben opgebouwd en haar alcohol en drugs hebben verstrekt.

Vervolgens zou hij vanaf april tot ergens in mei seks met haar hebben gehad en haar dus zowel lichamelijk als geestelijk hebben mishandeld: mishandeling, opsluiting en het opzettelijk toebrengen van geestelijke schade zijn maar een paar van de in de aanklacht genoemde beschuldigingen.

Er is in de aanklacht ook onder meer sprake van langdurig lichamelijk en geestelijk lijden, vernedering, angst, dissociatie, woede, depressie en emotionele en psychologische schade.

Een woordvoerder van Dylan ontkent alle beschuldigingen met klem.

Eerdere berichten over Bob Dylan vind je in de categorie Nieuws.