Manu Chao bracht zeer recent weer eens een nieuw album uit: ‘Viva Tu’ is zijn eerste in zeventien jaar.

Alle reden om daar veel werk van te maken, zou je danken, en dat vertaalt de altijd rebelse Chao onder meer door er een duet op te zetten met Willie Nelson, rebel van huis uit.

Samen zingen ze ‘Heaven’s Bad Day’, een door Chao geschreven, vrolijke countrysong die is voorzien van beelden van jonge deugnieten die lijken te zijn weggelopen uit een film van Comedy Capers.

Het nummer is niet kenmerkend van Manu Chao’s eigen muziek, terwijl de door velen geliefde, als altijd blatende Nelson ook niet veel onderscheidends toevoegt.

Het zomers aandoende niemendalletje duurt net iets meer dan twee minuten :

Art Garfunkel heeft een album aangekondigd dat hij opnam met zijn zoon, Art Garfunkel jr.

Net als zijn vader zingt hij en dat doen de twee op ‘Father and Son’ samen in twaalf klassiekers.

Senior is erg positief over hun opnamen in het persbericht: ‘I like to say that my son is a better singer than I am, I mean, I’m prety good… but he is better.’

Junior blijkt in Cyndi Lauper’s ‘Time After Time’ inderdaad te kunnen zingen, al mist zijn inderdaad haarzuivere stem wel duidelijk pit: die is eerder kwijnend dan iets anders.

Ook de overvloedige strijkers doen er geen goed aan, net zo min als het feit dat de video is geplaatst door Schlager für Alle:

Van gitarist Eric Clapton is een nieuw album aangekondigd.

‘Meanwhile’ komt uit op 4 oktober as.  en gaat veertien nummers tellen. Zes daarvan zijn maar nieuw en de andere acht zijn al eerder uitgebrachte singles.

OP dat album speelt de inmiddels overleden Jeff Beck nog mee en zingt Van Morrison op de drie songs waarin Clapton de in zijn ogen belachelijke, beperkende coronamaatregelen veroordeelde.

Ook vaste producer en toetsenist Simon Climie is weer van de partij.

Om de fans wakker te schudden is inmiddels het kalm voortdeinende ‘One Woman’ uit, waarvan je niet direct opveert, doordat het refereert naar de tijd dat Clapton Bob Marley coverde door een aantal van zijn songs heel precies na te spelen.

Het is dan ook de vraag of ; Meanwhile een goed album is of goede nummers bevat. Na het onverwacht goede ‘Clapton’ (2010) bracht Eric Clapton immers nog twee studioalbums uit: het rampzalige ‘Old Sock’ (2013) uit en het op zijn minst wisselvallige ‘I Still Do'(2016), of je moet het curieuze gelegenheidsalbum ‘Happy Xmas’ (2018) willen meetellen:

Ani DiFranco zet de recent over haar gemaakte documentaire ‘1-800-ON-HER-OWN’ in september en oktober in om het recht op abortus te benadrukken en het belang van stemmen voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen.

Dat doet ze in de zogenaamde ‘swing states’, staten dus waar noch Kamala Harris, noch Donald Trump een afgetekende meerderheid in de peilingen heeft.

Of dat helpt, is de vraag: DiFranco heeft als cultartiest weliswaar al decennia een trouwe schare fans, maar haar stellingname is zo duidelijk, dat ze twijfelende Republikeinen vermoedelijk niet zal kunnen overhalen. Daarvoor zijn haar standpunten nu eenmaal te uitgesproken. Het is bovendien ook nog maar de vraag, of ze Harris een ideale presidentskandidaat vindt…

Tijdens een paar voorstellingen geeft DiFranco ook zelf acte présence: in Michigan en Wisconsin staan interviews gepland met haar en regisseuse Dana Flor.

Eerdere berichten over DiFranco vind je in de categorieën Nieuws, Rootsmuziek op radio, tv en internet, Andere rootsradio, New Orleans, Muziekboeken, Concerttips, De rode draad en Dossier Politiek en popmuziek.

Op 8 november komt een speciale editie uit van het debuut van Talking Heads.

Op deze versie van ‘77’ staan namelijk allerlei niet eerder uitgebrachte nummers en andere versies van songs van hun debuut plus een optreden van 10 oktober 1977 in de New Yorkse punk-club CBGB.

Het album komt zoals gebruikelijk uit in verschillende versies: als box met vier lp’s en vier seven inch-singles, als box met drie cd’s, als Blu-Ray en als standaard dubbel-lp.

Bij de boxen zit een boek van tachtig pagina’s met niet eerder gepubliceerde foto’s, afbeeldingen van flyers en liner notes van zowel David Byrne, als van Chris Frantz, Tina Weymouth en Jerry Harrison, plus van Ed Statius. de opnametechnicus van destijds.

Als voorafje is er een andere versie van ‘Psycho Killer’ te horen waarop de in 1992 overleden Arthur Russell cello speelt, de man die bijna lid werd van de groep:

R.E.M. heeft een digitaal compilatiealbum uitgebracht ter ondersteuning van de Amerikaanse National Voter Registration Day.

Het heet ‘We Are Hope Despite The Times’ en is vernoemd naar een tekstregel uit hun eigen ‘These Days’ van ‘Life’s Rich Pageant’ (1986).

Op het abum staat achttien songs die door de bandleden zelf zijn uitgekozen met een nadruk op thema’s als sociale verantwoordelijkheid en activisme.

Je vindt er dus nummers als ‘World Leader Pretend’, ‘Fall On me’, ‘Welcome to the Occupation’ en ‘The end of the World as We Know It (and I Feel Fine)‘ op terug.

Met de release wil R. E.M. hun fans stimuleren  websites te bezoeken als www.vot.gov en www.headcount.org  zich te registreren als kiezers voor de aankomende Amerikaanse presidentsverkiezingen van november.

de tracklist: