Bon Jovi-zanger Jon Bon Jovi heeft een zelfmoordpoging van een vrouw voorkomen.

Bij het opnemen van een muziekvideo op een voetgangersbrug in Nashville op dinsdagavond 10 september jl. zagen hij en de opnameploeg een vrouw die op de rand van een voetgangersbrug staat, blijkbaar van plan om er vanaf te springen.

Bon Jovi en een lid van de ploeg lopen rustig op haar af, praatten vervolgens even met haar en slaagden erin haar over te halen weer op de brug te stappen.

Korte tijd stond er een filmpje van  op YouTube, maar dat is eraf gehaald.

Daaruit blijkt overigens dat de rol van het anonieme lid van Bon Jovi’s filmploeg net zo groot is, of misschien nog wel groter.

Wel lijkt het erop, dat Bon Jovi als bekende Amerikaan haar aandacht weet vast te houden en zo als bliksemafleider werkt, waardoor de vrouw zich liet overhalen.

 Het filmpje is immers nog wel terug te vinden:

Op 25 oktober komt ‘Live at The Fillmore East, 1969’ uit, een livealbum van de eerste Amerikaanse tournee die Crosby, Stills, Nash & Young maakten.

De vier trokken door de VS met drummer Dallas Taylor en bassist Greg Reeves als ritmesectie, de mannen die korte tijd later ook op ‘Déjà Vu’ zouden meespelen.

In de New Yorkse Fillmore East speelden ze twee concerten per dag op 19 en 20 september, maar in Rhino’s persbericht valt te lezen dat het vierde concert is opgenomen.

Het album is onderverdeeld in een akoestische  set en een elektrische, zoals hun concerten dat ook waren en gaat in totaal zeventien nummers tellen: elf akoestische en zes elektrische.

Tijdens de akoestische set speelden ze onder meer: ‘Suite: Judy Blue Eyes’,’Guinnevere’ en ‘Helplessly Hoping’ van het naamloze debuut van Crosby, Stills & Nash, maar ook Stills’ ‘4+20’ en Nash’ ‘Our House’, die beide op ‘Déjà Vu’ terecht zouden komen.  

Daarnaast speelden ze ook enkele songs van de groep waarin Stills en Young voor die tijd al samen zaten, Buffalo Springfield, en nummers van Young’s tweede soloalbum. ‘Everybody Knows This Is Nowhere’:

In Kippenvel 817 hoor je vanavond alleen tussen negen en tien uur songs van Lulu and the Broadsides, Stephen Bruton en Eric van Dijsseldonk en nieuw of recent werk van Jaap Boots en Gildor, Greg Copeland en Eric Devries.

Ben je ook verrast/ de Katwijkse najaarsfeesten zijn begonnen en die trekken zich niets aan van het slechte weer…

De rode draad zit er vanavond ondanks het tijdgebrek in : daarin draai ik songs van de Amerikaanse singer-songwriter Jeff Plankenhorn, de man die in Nederland een nieuw album komt opnemen met de Southern Aces van Jack Hustinx. Ook songs van hen dus. Dat is dus deze week alweer maar een uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om negen uur dus, tot Kippenvel!

De Amerikaanse zanger-gitarist Jeff Pankenhorn komt naar Nederland om songs af te schrijven en ze daarna op te nemen.

Hij doet dat met Jack Hustinx en dien Southern Aces, de band met wie Hustinx twee albums maakte met de ook al uit Austin afkomstige zwarte zanger Malford Milligan.

Plankenhorn en Hustinx kennen elkaar dan ook vanuit Austin, ook vanwege hun gezamenlijke bewondering voor Stephen Bruton. Via Hustinx kende Plankenhorn ook de albums van Milligan met de Southern Aces, want die groep trad nooit in de VS op.

De Southern Aces gaan op zijn verzoek met Hustinx als bandleider en akoestisch gitarist bijna ongewijzigd de Utrechtse studio van Eric Spanjers in: de groep bestaat voor deze opnamen uit drummer Fokke de Jong, bassist Roelof Klijn, toetsenist Roel Spanjers en nieuwe leadgitarist Raymond Nijenhuis.

Plankenhorn is in Austin en omstreken een grote naam en maakte in iets meer dan twintig jaar vijf albums, waarvan het in 2023  verschenen ‘Alone at Sea’ in ieder geval wel in Nederland wordt gedistribueerd, al veroorzaakte het onbegrijpelijk genoeg geen schokgolf.

Dat is jammer, want het is een uitzonderlijk goed album, waarop Pankenhorn niet alleen heel goede songs zette, maar ze ook nog eens prachtig speelde met goede sessiemuzikanten, ze emotioneel zong en met producer en gitarist Colin Linden voor fijne gitaarsolo’s zorgde.

In de VS vond het wel veel weerklank, waardoor Plankenhorn de afgelopen maanden bijna onafgebroken toerde.

Er is dan ook alle reden uit te kijken naar dat nog op te nemen album, al kun je je voorlopig troosten met ‘Alone at Sea’.

Als je regelmatig naar Kippenvel luistert, heb je daarvan al regelmatig songs gehoord.

Mijn recensie ervan vind je in de categorie recensies roots. Ook de recensies van de twee albums van Malford Milligan & the Southern Aces, ‘Life Will Humble You’ en ‘I Was A Witness’, vind je daar.

Enkele andere berichten over Plankenhorn vind je in de categorie nieuws.

Vlak voordat het derde deel van de Neil Young Archives uitkwam op 6 september, liet Young nog een vroege versie van ‘Razor Love’ op de wereld los.

Het nummer stond uiteindelijk op ‘Silver & Gold’ uit 2000, maar deze versie dateert al uit 1984.

Young nam het op op zijn Broken Arrow Ranch in januari van dat jaar en speelde er die ooit modieuze LinnDrum op, Simmons drums en synclavier. Hij produceerde het samen met een van zijn vaste krachten, Tim Mulligan

Hoewel de tekst aarzelt tussen sentiment en ontroering, schept de destijds wel erg moderne muziek een hoop afstand. Die tekent de rusteloze vernieuwing die Young in die jaren overviel blijkbaar in een poging er ook toen nog toe te doen.

Daarbij verloop hij uit het oog, dat wie er toe doet, zijn eigen koers moet varen en niet die van anderen moet volgen.

Het is kortom niet het hoogtepunt van Archives Vol. III, maar fans hoeven daarom niet te treuren, want er maken 198 nummers deel uit van die box:

Patti Scialfa heeft de ziekte van Kahler, een vorm van bloedkanker. Die is in 2018 bij haar geconstateerd.

Dat heeft ze gezegd in de afgelopen weekeinde op het Toronto Film festival voor het eerst vertoonde documentaire ‘Road Diary’ over Bruce Springsteen and the E Street Band.

Bij die ziekte blijven plasmacellen zich ongecontroleerd delen  en worden door hun aantal kwaadaardig. Ze hopen op in het beenmerg, dat ze daardoor aantasten.

Dat kan daardoor aangetast raken en onder meer leiden tot botbreuken.

Daardoor kan ze niet meer mee op tournee met de groep, al treedt ze af en toe nog een paar nummers met ze op. Dat noemt ze ‘een cadeautje’, want: ‘Dat is het nieuwe normaal voor mij. Daar ben ik oké mee.’

Zo zong ze tijdens het laatste Europese optreden van Springsteen en zijn groep op 27 juli in Londen ‘Tougher than the Rest’ mee.

Eerdere berichten over Scialfa vind je in de categorie nieuws.

Mijn column ‘Patti’, die je een liefdesverklaring aan haar zou kunnen noemen naar aanleiding van haar prachtige album ‘Play It as It Lays’, vind je uiteraard in de categorie columns.

Binnenkort komt de Dylan-box ‘The 1974 Live Recordings’, waarop alle concerten van de reünie van Dylan met The Band staan.

Natuurlijk maken daarvan ook de drie concerten deel uit die ze gaven in het New Yorkse Madison Square Garden.

Van die concerten waren nog maar weinig nummers officieel uitgekomen, al waren de concerten als geheel al vele keren als bootleg uit.

Alleen ‘Knockin’ on Heaven’s Door’ en ‘Highway 61 Revisited’ stonden op respectievelijk op ‘Before The Flood’en  A Musical History’ van The Band.

Als voorafje voor de 27 cd’s tellende Dylan-box ‘The 1974 Live Recordings’ is ‘Just Like Tom Thumb’s Blues’ uitgekomen.

Het is de versie uit het eerste van drie uitverkochte concerten die Bob Dylan en The Band gaven op 30 januari 1974 in Madison Square Garden