Van Michael Ward with Dogs and Fishes is een nieuwe single uitgekomen.

‘Big Bite’ is de voorloper van het voor 23 augustus aangekondigde album ‘Brighter Days’.

In het nummer nemen Ward c.s. nog maar eens uiterst uitgesproken stelling in het Amerikaanse politieke debat tussen doven.

De tekst zou daaruit een uitweg bieden door de lont eruit te halen, maar met een fragment uit een toespraak van Benito Mussolini in het midden ervan en de vergelijking met Donald Trump lijkt dat bij voorbaat tot mislukken gedoemd:

Op 30 augustus as. komt het nieuwe album uit van blueszangeres Shemekia Copeland.

‘Blame It on Eve’ telt twaalf songs waarin Copeland opnieuw van de blues uitgaat, maar oversteekt naar andere vormen van rootsmuziek en gitaarrock met gastmuzikanten als Alejandro Escovedo, Luther Dickinson en Jerry Douglas.

Net als op albums als ‘Done Come Too Far’ (2022) , ‘Uncivil War’ (2020)  en ‘America’s Child’ (2018) wordt dit album geproduceerd door gitarist wil Kimbrough en maakte Copeland de blues relevant door haar zeer uitgesproken teksten. Daarin neemt ze stelling in in de VS beladen zaken als het recht op abortus en klimaatverandering, maar ook zingt ze geïnspireerd ‘Wine O’Clock en ‘I’m a Tough Mother’.

Daarin laat ze zowel muzikaal als tekstueel weinig aan het twijfel over:

Iman Bowie, de weduwe van David Bowie inderdaad, heeft een foto gepubliceerd van een schilderij gemaakt door haar in 2016 overleden man.

Dat was niet eerder in zijn geheel te zien. Eerder vormde het de achtergrond op portretfoto’s gemaakt van de zanger, acteur en fulltime raadsel door fotograaf Jimmy King in 2014.

Nu is het abstracte doek in geel en blauw dus helemaal te zien op Instagram.

Daarmee is het dus ook nieuws, al kun je je afvragen of het net zo veel aandacht zou krijgen als het van een andere amateurschilder was geweest.

Het zeer lovende bijschrift verhult namelijk niet, dat het doek een interne logica mist:

Dat folky singer-songwriter en schilder Bob Neuwirth herontdekt dreigt te worden door de Bob Dylan-biopic ‘A Complete Unknown’ is gezien de titel van die film hoogst symbolisch.

Neuwith bleef ondanks zes albums in muzikale kringen minder dan een cultheld, al was hij bevriend met Joan Baez, Bob Dylan, Janis Joplin, Kris Kristofferson, John Cale, T Bone Burnett en Patti Smith, om er maar een paar te noemen.

Zo schreef hij mee aan Janis Joplin’s ‘Mercedes Benz’ en ging hij met Dylan mee op veel van zijn vroege tournees. Daardoor is hij ook te zien in D.A. Pennebaker’s Dylan-documentaire ‘Don’t Look Back’, Ook hielp hij Dylan de groep muzikanten samen te stellen die met hem op tournee ging als de Rolling Thunder Review.

Nu gaat hij worden gespeeld door acteur Will Harrison, die we zouden kunnen kennen als Graham Dunne, de gitarist van de band die centraal staat in ‘Daisy Jones & the Six’. Die serie werd duidelijk gebaseerd op het wel en vele wee van Fleetwood Mac ten tijde van Lindsey Buckingham en Stevie Nicks.

Een kans om Neuwirth twee jaar na zijn dood op 82-jarige leeftijd beter te leren kennen is via een documentaire die zal worden geproduceerd door zijn vriendin Paula Batson, die zelf ook in de muziekindustrie werkzaam was.

Daarin zullen ook beelden te zien zijn van een tribute-concert dat na zijn dood in 2022 werd georganiseerd: onder anderen T Bone Burnett, Maria Muldaur, de recent ook overleden folklegende Happy Traum en Eric Clapton zijn songs speelden en zongen.

Bovendien wordt Neuwirth’s debuutalbum opnieuw uitgebracht op 27 september as. Dat gebeurt samen met een filmpje met beelden uit de jaren zestig die door hem zelf geschoten zijn.

Dat eerste album nam hij op in Los Angeles voor het destijds fameuze Asylum-label en dus deden een hele hoop toenmalige sterren mee:

John Landau heeft zijn muziekrechten verkocht aan Primary Wave.

Landau is de man die bekend staat als de manager van Bruce Springsteen vanaf het moment dat hij zo’n vijftig jaar geleden schreef in Real Paper: ‘I saw my rock and roll past flash before my eyes. I saw something else. I saw rock and roll’s future ans its name is Bruce Springsteen.’, maar hij is daardoor ook de co-producer van Springsteen’s albums sinds ‘Born to Run’ uit 1975. Dat was het abum waarmee Springsteen zijn muziek definitief vorm gaf na lange gesprekken met Landau.

Daarvoor had de ook voor Rolling Stone schrijvende Landauj bijvoorbeeld al Jackson Browne’s ‘The Pretender’ geproduceerd en hij was in de jaren negentig naast Springsteen’s manager ook een tijdlang Shania Twain’s manager tijdens de hoogtijdagen van haar hitsuccessen.

Op basis daarvan werd hij in 2020 lid gemaakt van de Rock & Roll Hall of Fame.

Wat de verkoop van zijn rechten Landau oplevert, is niet bekend gemaakt, maar dat moet een lieve duit zijn….  

Op vrijdag 16 augustus is een Amerikaanse gearresteerd die ervan wordt beschuldigd dat zij Elvis Presley’s landgoed Graceland heeft willen verkopen zonder er eigenaresse van te zijn.

Jeanine Findley, die minstens zes valse namen gebruikte, probeerde de indruk te wekken dat Lisa Marie Presley, Elvis’ in januari van dit jaar overleden dochter, in 2018 een lening van 3,8 miljoen dollar (3,45 miljoen euro) had afgesloten met Graceland als onderpand bij een uiteraard niet bestaand bedrijf.

Doordat Lisa Marie Presley die lening niet zou hebben afbetaald, wilde Findley nu 2,85 miljoen dollar (2,6 miljoen euro) van de Presleys.

De vrouw had allerlei documenten vervalst waaruit zou moeten blijken dat dit inderdaad het geval was en had ook al een aankondiging geplaatst in een lokale krant dat Graceland zou worden geveild.

In een rechtszaak die toen door de Presleys werd aangespannen, beweerde ze overigens dat de hele zaak het gevolg was van een vanuit Nigeria gerunde identiteitsfraude…

Nu riskeert ze een gevangenisstraf die kan oplopen tot twintig jaar.

Eerdere berichten over Graceland, Lisa Marie Presley en Elvis vind je in de categorie nieuws.

Na het tributeconcert voor Robbie Robertson op 17 oktober as. in Los Angeles begint een reeks van achttien concerten waarop songs van hem zullen worden gespeeld onder de veelzeggende naam; ‘Life is a Carnival: Last Waltz Tour ‘24’.

De band bestaat uit muzikanten die ook hun medewerking verlenen aan dat ereconcert: gitarist Mike Campbell en toetsenist Benmont Tench, beiden Heartbreakers, bassist Don Was, drummer Terence Higgins, toetsenist Ivan Neville en Mark Mullins & the Levee Horns en anderen maken er deel van uit.

Die tournee gaat op 19 oktober van start in San Fransisco en eindigt op 16 november in Toronto. Dat is toepasselijk, doordat concertlocatie The Warfield minder dan een kilometer af is van de Winterland Ballroom in Sam Francisco. Daar deed The Band de concerten van The Last Waltz, terwijl Robertson uit Canada kwam:

John Oates krijgt op 16 september verrassend genoeg de BMI Troubadour Award uitgereikt in het kantoor van de BMI in Nashville.

Hoewel ik me bij een troubadour eerder een singer-songwriter voorstel dan een man die klassiek werd als de helft van blue-eyed soul-duo Hall & Oates, is die hem toegekend doordat hij ‘has made a profound impact on the creative community as their craft continues to set the pace for generations to follow’, zo staat in het juryrapport.

‘John Oates has enriched Nashville and its music scene with his special blend of soulful storytelling and guitar playing’, schrijft Clay Bradley, de vice-president creatieve zaken van BMI Nashville, en: ‘His influence has elevated our community to be more accepting and open to all genres of music.’

In ieder geval bevindt Oates zich in uitstekend gezelschap, want Lucinda Williams, John Prine, John Hiatt, Robert Earl keen en Billy Gibbons gingen hem voor, al is Gibbons ook een nogal onverwachte keuze.

Eerdere onderscheidingen die Oates ten deel vielen zijn de uitverkiezing in de Rock and Roll Hall of Fame in 2014 samen met Daryl Hall en het hem toegekende lidmaatschap van de Songwriters Hall of Fame in 2004.

Eerdere berichten over John Oates (en dus meestal toch ook over Daryl Hall) vind je in de categorie nieuws.

Er is een biopic in de maak over de Amerikaanse ex-president Ronald Reagan.

Daarin doen grote sterren mee als Dennis Quaid als Reagan, maar ook Jon Voight en Creed-zanger Scott Stapp als Frank Sinatra.

Dat laatste gegeven is al verrassend, want Creed maakte tenslotte een soort poppy variant op grunge, al ging de groep in 2012 voor de tweede keer uit elkaar.

Ook verrassend is dat Bob Dylan een nummer heeft ingezongen voor de film. Hij koos daarvoor ‘Don’t Fence Me In’, een nummer van Cole Porter. Dat is te horen tijdens de aftiteling.

Zoals bekend is Dylan de laatste jaren een groot fan van wat het ‘American Songbook’ wordt genoemd en maakte hij zelf ook al albums gevuld met nummers daaruit.

Ook Kiss’ Gene Simmons nam trouwens een klassieke song op voor de film: hij koos ‘Stormy Weather’.

Eerdere berichten over Bob Dylan en zelfs over Gene Simons en de rest van Kiss vind je in de categorie nieuws.

De New-Yorkse singer-songwriter Eugene Ruffolo heeft een eerste single uitgebracht van zijn op 16 september digitaal te verschijnen album ‘Ten Good Sermons’.

‘Precious Stones’ gaat over de banden die vriendschap en liefde opleveren.

Het erbij horende filmpje liet hij filmen in de Catskill-gebergte.

De single bewist dat Ruffolo nog steeds beschikt over een uiterste weemoedige, expressieve stem en een goed gevoel voor een meeslepende melodie: