Queen-gitarist en dassenliefhebber Brian May heeft een documentaire gemaakt over zijn strijd tegen tuberculose onder dassen op het Engelse platteland.

May zet zich al jaren in voor de das en is een verklaard en fel tegenstander van het doden van hier dier om de onder de soort heersende tuberculose te bestrijden en zo het Engelse vee dan weer te beschermen.

‘Brian May: the Badgers, the Farmers and Me’ wordt uitgezonden op 23 augustus as. op BBC2 om negen uur ’s avonds Engelse tijd.

Daarbij vindt May de Britse boeren vooralsnog niet aan zijn kant, want die maken zich begrijpelijkerwijs meer zorgen om hun vee dan om de dassen.

Hij hoopt overigens de Engelse boerengemeenschap met die documentaire ervan te kunnen overtuigen dat het doden van dassen niet nodig is om die ziekte uit te roeien.

In een interview met de Radio Times blijkt, dat hij nogal hoge verwachtingen heeft van zijn film: ‘It will outrage viewers more than anything since the Post Office scandal was revealed’  schreef hij onder meer en dat betekent in ieder geval in het Verenigd Koninkrijk heel wat, want daar werden veel beheerders van postkantoren door rechters veroordeeld vanwege het verduisteren van geld tussen 1999 en 2015, terwijl uiteindelijk bleek dat een falend automatiseringssysteem daaraan ten grondslag lag, terwijl de fabrikant op de hoogte was van de gebreken van het systeem.

Een aantal ‘subpostmasters’ kwam in de gevangenis terecht, anderen gingen persoonlijk failliet vanwege het terugvorderen van het door hen ‘verduisterde’ geld, een aantal huwelijken liep erdoor op de klippen en sommigen pleegden ten gevolge van hun verdenking zelfmoord:

De Amerikaanse publieke omroep PBS zendt op 31 augustus as. de documentaire ‘Bruce Springsteen’s Nebraska: a Celebration in Words and Music’ uit.

Dat is een documentaire warin de lof van dat donkere soloalbum van Springsteen wordt gezongen door onder anderen Emmylou Harris, Lucinda Williiams en Lyle Lovett. Ze praten erover en zingen er songs van, hoewel Williams in de trailer ‘Born in the USA’ zingt.

De man die het allemaal aan elkaar praat is Warren Zanes. Hij schreef ‘Deliver Me from Nowhere: the Making of Bruce Springsteen’s Nebraska’:

In Kippenvel 813 hoor je songs van Joan Armatrading en Marcia Ball, Tom Waits en JD Souther, Jude Johnstone en de James Hunter Six en nieuw of recent werk van Richard Thompson en JJ Grey & Mofro, Jeff Plankenhorn en Summit of the Big Low, Buddy and Julie Miller en Jodymoon.

In Het een-tweetje draai ik drie songs van al zijn hele leven lang totaal onbekende singer-songwriter Greg Copeland, want van hem komt binnenkort een nieuwe EP uit en in De rode draad zitten vijf acts die in oktober optreden op het Ramblin’ Roots-festival in Utrecht. Dat is dus deze week gelukkig weer twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Gillian Welch heeft een tweede song uitgebracht van haar voor 23 augustus aangekondigde album ‘Woodland’.

Dave Rawlings speelt natuurlijk mee, maar is ook de leadzanger in het eerste deel. Welch voegt zich daar pas bij na een aantal zinnen.

Dat gaat het tempo ook drastisch omlaag, terwijl tegelijkertijd helaas nogal overvloedige strijkers hun entree maken. Dat doet nogal af aan de zeggingskrant van de ballad:

Van Tom Waits’ ‘Get Behind the Mule’ is een kale versie uitgekomen. Die heeft als ondertitel ‘spiritual’ en werd uitgebracht ter gelegenheid van het feit dat het album ‘Mule Variations’25 jaar geleden uitkwam.

Waar het nummer op het album wordt gespeeld door Waits, drummer Stephen Hodges, bassist Larry Taylor, gitarist Smokey Hormel en mondharmonicaspeler Charlie Musselwhite, spleet Waist het in deze versie solo op elektrische piano:

George Harrison’s album ‘The Concert for Bangla Desh’ is vanaf nu eindelijk te horen via de diverse muziekstreamers van deze wereld.

Dat concert vond in 1971 plaats in de New Yorkse Madison Square Garden washet eerste liefdadigheidsconcert waarbij allerlei groten uit de popmuziek bijeenkwamen om geld in te zamelen voor een goed doel.

Dat dedn ze op Harrison’s initiatief voor Unicef en om de aandacht te vestigen op de humanitaire ramp in het toen net na een oorlog ontstane Bangla Desh, het voormalige Oost-Pakistan. Ongeveer tien miljoen Pakistanen waren ervoor naar India gevlucht en leden er honger in opvangkampen.

Ook de opbrengsten van die streams gaan via het George Harrison Fond for Unicef naar Unicef.

Harrison bracht voor twee een middag- en een avondconcert op 1 augustus 1971 een groot aantal muzikale vrienden en medestanders bijeen bij vaak achter elkaar maar soms ook samen speelden: Ravi Shankar, Ringo Starr, Bob Dylan, Eric Clapton, Leon Russell, Billy Preston en Jesse Ed Davis waren erbij en nog vele anderen.

Het resulteerde in een driedubbel-lp en een concertfilm.

Aan de oorspronkelijke setlist is Harrison’s studiosingle ‘Bangladesh’ toegevoegd.

de tracklist:

David Gilmour geeft een derde nummer uitgebracht van zijn voor 6 september aangekondigde ‘Luck and Strange’.

Het heet ‘Dark and Velvet Nights’ is een in principe een gedragen rocksong, maar dan met een onverwacht en nogal overbodig strijkersgedeelte in het midden dat bovendien de vaart er behoorlijk uit haalt.

De tekst is een gedicht dat Gilmour kreeg van zijn vrouw Polly op hun huwelijksdag en waarbij hij een ‘groove’ voelde opkomen.

Gilmour soleert ook tegen de strijkers in, hoewel hij in zijn huisstudio staat en de strijkers duidelijk ergens anders zitten.

Vervolgens schreef Polly er weer een aantal coupletten bij:

Op 4 oktober as. komt het vierde deel uit van de Joni Mitchell Archives.

Die box komt uit op cd en lp en beslaat de periode van ‘Hejira’(1976) ‘Don Juan’s Reckless Daughter’(1977) en ‘Mingus’ (1979), maar ook haar deelname aan Bob Dylan’s Rolling Thunder Revue in 1975 en 1976 en haar deelname aan protesten tegen nucleaire wapens.

De cd-versie is uitgebreider dan de lp-versie, want die bestaat uit vier Lp’s met Mitchell’s persoonlijke favorieten.

De cd- box is dus een schatkamer voor haar fans, want hij kent dezelfde opzet als het derde deel, dus met een boekje met niet eerder gepubliceerde foto’s, uitgebreide liner notes en opnieuw een gesprek met vriend, journalist en regisseur Cameron Crowe, al valt te hopen dat het wat minder vrijblijvend is dan dat in deel drie.

Inmiddels is een live-versie van Coyote uit, zoals Mitchell die in december 1975 in Montreal speelde tijdens die Rolling Thunder Revue. In de introductie vertelt ze over het schrijfproces ervan: