Dolly Parton zit nog vol ambities, juist ook na het uitverkiezing in de Rock ‘n’ Roll Hall of Fame dit jaar.

Zo wil zij een reünie van Led Zeppelin bewerkstelligen. Ze wil namelijk opnieuw ‘Stairway to Heaven’ opnemen, maar dan nu in een rockversie. Eerder deed ze dat al in een bluegrassversie op ‘Halos & Horns’ in 2002.

Dat nummer moet een van de songs worden van een rock ‘n’ roll-album dat ze altijd al heeft willen maken, zo zegt ze. Dat komt mede doordat haar man een grote fan van het genre is en ze ook wel eens een keer een album wil opnemen dat in de eerste plaats voor hem is.

Ook zegt Parton dat de  nieuwe versie meer in de lijn van het origineel zal liggen. Als het aan haar ligt, komt Robert Plant erop meezingen en speelt Jimmy Page er ook op mee.

Van Bruce Springsteen is ‘Don’t Play The Song To Me’ uitgekomen.

Deze versie van Ben E. King’s hit uit 1962 en die van Aretha Franklin uit 1970 is een van de vijftien songs op zijn ‘Only The Strong Survive’, die uitkomt op 11 november as.

Springsteen blijft met hoorbaar plezier redelijk dicht bij het origineel:

Eindelijk is er daar dan Kippenvel 733. Dat zou eens tijd worden ook.

Vanavond draaien we songs van onder anderen Michelle Lewis en Tori Amos, Malford Milligan and the Southern Aces en de Beatles en nieuw of recent werk van Dr. John, de Dieter van der Westen Band, JP den Tex en Jeffrey Halford and the Healers, Kaaiman en Gretchen Peters, Merel van de Keer en Boaz.

In ons Een-tweetje draaien we twee songs die twee geliefden van ooit voor elkaar schreven: Joni Mitchell en James Taylor.

In De rode draad herdenken we de al in juni overleden Geert Maris, die als Nona Mez vijf prachtige albums maakte vol verstilling en melancholie. Dat doen we op de enige manier waarop dat kan, namelijk door van ieder album een song te draaien.

Volgend jaar gaat Joni Mitchell nog eenmaal optreden, zo vertelde Brandi Carlile.

Carlile werpt zich de laatste tijd op als vertolker van Joni Mitchell en als haar pr-agent.

Die erebaantjes combineert ze volgend jaar juni opnieuw, als ze twee concerten geeft in The Gorge Amphitheatre in Washington onder de naam ‘Echoes Through The Canyon.

Op 9 juni staat ze daar op eigen kracht, maar de avond erna is Joni Mitchell de ster, al wordt het weer een concert zoals ‘deze zomer op het Newport Folk Festival, waar Mitchell haar eigen songs meezong met Carlile, Marcus Mumford, Wynona Judd en anderen.

Wie deze keer mogen aanschuiven, is nog niet bekend, maar dat zal de opwinding onder fans niet temperen:

In de aanloop naar de release van de jubileumversie van ‘Revolver’ op 28 oktober zijn al diverse alternatieve versies uitgekomen van nummers van dat album.

Nu is er een akoestische demo van ‘Yellow Submarine (Songwriting Work Tape/Part 1)’ online gezet die wordt gezongen door John Lennon.

Dat is sowieso al opvallend, want Beatles-fans en -experts wisten het allemaal: ‘Yellow Submarine’ is een van die poppy niemendalletjes waarin Paul McCartney gespecialiseerd was en waaraan Lennon een ook wel publiek beleden hekel had.

Niet alleen blijkt nu dat Lennon ook heet meegeschreven aan dat nummer, ook de tekst is radicaal anders. Hij zingt de duidelijk afwijkende beginregels bijna mompelend voor zich uit, iets wat goed past bij de weemoedige inhoud ervan: “In the place where I was born/ No one cared, no one cared /And the name that I was born /No one cared, no one cared.”

In zijn memoires ’Surrender: 40 Songs, One Story’ belijdt Bono nog maar eens schuld aan het gratis verspreiden van het U2-album ‘Songs of Innocence’ aan de ongeveer 500 miljoen abonnees van iTunes in 2014.

Hij noemt het in zijn boek een vorm van ‘roekeloze ambitie’ en zegt dat hij alleen er verantwoordelijk voor was.

In de door The Guardian gepubliceerde fragmenten staat niet alleen die gebeurtenis  beschreven, maar nog veel meer.

In het bijzonder het gedeelte over de relatie met zijn vader en zijn vriendschap met de Obama’s zijn interessant: