In 2019 was er al sprake van, maar inmiddels is er meer bekend over het postume album van Dr. John.

‘Things Happen That Way’ komt op 23 september as. uit.

Het werd geproduceerd door Dr. John, maar samen met gitarist Shane Theriot.

Behalve Theriot speelden drummer Carla Nuccio, bassist Wil Lee en toetsenisten Jon Cleary en Davis Torkanowsky mee.

Zoals al eerder bekend was , zijn de tien nummers een mix van covers en eigen songs: Dr. John coverde Hank Williams’ ‘So Lonesome I Could Cry’ én ‘Ramblin’Man’, Jack Clement’s ‘Guess Things Happen That Way’ en Willie Nelson’s ‘Funny How Time Slips Away’.

Nelson zingt trouwens mee in ‘Gimme That Old Time Religion’ en Aaron Nveville in ‘End of the Line’ van de Travelling Wilburys.

Dr. John nam er ook een nieuwe versie van zijn eigen ‘I Walk on Guilded Splinters’ voor op met als onverwachte begeleiders Lukas Nelson and the Promise of the Real.

In zijn eigen ‘Holy Water’ zingt hij over de gevangenisstraf die hij in de jaren zestig uitzat vanwege zijn drugsgebruik en hij roept zichzelf ter verantwoording in ‘Give Myself a Good Talkin To’.

Hoe het geheel uitpakt weten we natuurlijk nog niet, maar we hebben geen goede herinneringen aan de nummers op ‘N’awlinz: Dis, dat or d’udda’ en op ‘City that Care Forgot’ waarin Nelson meedeed en hebben op voorhand al onze bedenkingen bij die countrycovers.

‘I Walk on Guilded Splinters’ krijgt dan wel weer een fijne, lome uitvoering, die minstens zo dreigend is als het origineel en misschien wel meer in balans, al is dat bij dat nummer misschien een vreemde opmerking:

Na de aankondiging van het gezamenlijke album ‘Carry Me Home’ van Mavis Staples en Levon Helm wreven wij ons al een paar keer in onze handen, vergenoegd als wij zijn bij dat vooruitzicht.

Dat gevoel wordt alleen maar versterkt door het artikel op de Engelse site Folkradio, waarin citaten opduiken van Staples en van Amy Helm, ooit zangeres van Olabelle, maar ook de dochter van Levon Helm.

Bovendien staan daar de data van de Europese optredens van Staples in juni, waaronder een in Nederland:

Hoewel Graham Nash’ laatste twee soloalbums ‘Songs for Survivors’ en ‘This Path Tonight’ zonder meer goed zijn, brengt hij een live-album uit met daarop alle songs van zijn solodebuut ‘Songs for Beginners’ en de opvolger daarvan, ‘Wild Tales’.

Ook die waren goed, zowel muzikaal als tekstueel en dat blijken ze nog steeds in de geïnspireerde versies die de inmiddels tachtig jaar oude Nash er met zijn band van speelde.

Dat verklaart de aandacht die hij naar aanleiding van die release krijgt minstens voor een deel, want uiteraard was hij ook ooit het meest poppy lid van zowel Crosby, Stills & Nash als Crosby, Stills, Nash & Young én een korte tijd de vriend van Joni Mitchell.

In dit uitgebreide interview met Simon Hattenstone van ‘The Irish Times’ komen die aspecten inderdaad allemaal aan de orde, net als het feit dat Nash een onverbeterlijke rokkenjager was, maar Hattenstone voegt daar een persoonlijke kijk aan toe door af en toe zijn eigen oordeel in het commentaar op zijn interview te vervlechten.

Hoewel dat inderdaad maar zijn persoonlijke indruk is, zou hij daarin best eens gelijk kunnen hebben:

Op vrijdag 6 mei komt een nieuwe single uit van Tip Jar.

‘Love & Understanding’ is de tweede single voor het zesde album van de groep van zanger- toetsenist Bart de Win en zangeres Arianne Knegt.

Ze namen het op in de studio van Eric van de Lest, die net als op ‘One Lifetime’ drums speelt.

Dat Harry Hendriks gitaar en banjo speelde en de Amerikaan Bill Small bas, terwijl de laatste en Walt Wilkins met De Win en Knegt meezongen, hoeft niet te verbazen, want ze werkten de laatste jaren al vaak samen.

Het nummer is zowel jazzy als rootsy en weerspiegelt zo zo ongeveer alle muzikale wortels van De Win.

Het gaat as. vrijdag in première om zeven uur ’s avonds:

Vanavond is er opnieuw geen aflevering van Kippenvel.

Dat is nu inderdaad al de zoveelste keer, want ook op 19 april was het raak, of beter gezegd natuurlijk: was het mis, terwijl veel andere afleveringen de laatste tijd maar een uur duurden en bovendien ook nog op een ander tijdstip de lucht in gingen.

Vanavond is het trouwens niet de schuld van een of andere belangrijke lokale voetbalwedstrijd. Sterker nog: er is helemaal geen sprake van schuld, maar van de onverenigbaarheid van Kippenvel met een vergadering  die we niet eens zelf uitgeschreven hebben.

Toch moeten we daarbij zijn en het opnemen van Kippenvel bleek ook al niet mogelijk vanwege de onverenigbaarheid van onze agenda’s, zodat we het hoofd in arren moede maar weer een weekje in de schoot leggen.

Vanaf volgende week gaan we er weer wekelijks twee uur tegenaan en dat doen we dan ook nog tussen acht en tien, terwijl er bovendien geen voetbalwedstrijden in het uitzendschema zitten, althans niet op dit moment.

Tot volgende week om act uur dus, tot Kippenvel 717!

Dolly Parton is teruggekomen op haar besluit van half maart jl . een nominatie voor de Rock and Roll Hall of Fame niet te accepteren: in een interview met de NPR, de Amerikaanse publieke omroep, samen met James Patterson over hun gezamenlijk geschreven boek ‘’Run, Rose, Run’ zei ze een eventuele uitverkiezing te zullen accepteren.

De reden is even eenvoudig als merkwaardig: Parton was zich niet bewust van het feit dat i het verleden ook anderen dan rockers tot lid waren verkozen:

Sting heeft in een interview met MOJO Magazine gezegd, dat geen enkele volwassen vent in een band kan zitten.

Dat belemmert je ontwikkeling, zo vindt  hij, want een band is een soort tienerbende en daarin moet je je aanpassen aan het geluid ervan.

Als bewijs voor zijn stelling zegt hij geen groei te zien bij groepen als AC/DC en de Rolling Stones, al zegt hij veel van de muziek van beide te houden.

Ironisch genoeg zat Sting van zijn 26^e tot zijn 32e in The Police en waren ook drummer Stuart Copeland en geen Andy Summers hemelbestormende pubers meer, maar waren de drie al muziekveteranen, toen ze hun groep oprichtten en met hun slimme mix van punk en reggae en meeliftten op de golven van de punk.

Ook zegt hij heel gratuit dat hij hoopt dat hij niet naar Copeland en Summers teruggegaan zou zijn, als ‘The Dream of the Blue Turtles’ zijn eerste soloalbum was geflopt.

Hij gebruikt daar inderdaad in een en dezelfde zin ‘hoopt’, ‘zou’ en ‘was’…..

Eerdere berichten over Sting, Stuart Copeland en Andy Summers én over The Police vind je in de categorie Nieuws.