Natuurlijk willen ook de Ieren lezen over ‘Ocean To Ocean’, het nieuwe album van Tori Amos. Tenslotte woonde zij voor haar verhuizing naar het Verenigd Koninkrijk ook een tijd in de Ierse Republiek.
In het uitvoerige vraaggesprek gaat het echter in de eerste helft over de dood van Amos’ moeder en de daaropvolgende relatieve gevangenschap in haar huis in Cornwall ten tijde van corona en de bestorming van het Amerikaanse Congres begin januari, maar ook over haar mening als Amerikaanse over Brexit.
Hoewel Ierland nog altijd lid is van de EU, loop zij in haar antwoord over eieren, want haar man is heeft de Engelse nationaliteit, net als haar dochter.
Halverwege het interview zit een rare, want niet ingeleide draai naar haar levensloop en een soort carrièreoverzicht dat wordt toegespitst op haar vrijmoedige teksten over seks en verkrachting op haar debuut (“Me and a Gun’) en ’29 Years’ van ‘Ocean To Ocean’, dat gaat over het verwerken van geestelijke schade.
De rest van het vraaggesprek gaat over vrouwelijke artiesten die kritiek over zich afriepen door hun uitgesprokenheid: Sinéad O’Çonnor en Madonna, maar ook Amos zelf en van de nieuwe generatie Phoebe Bridgers, Billie Eilish en Annie Clark, die als St Vincent muziek uitbrengt.
Interviewer Ed Power is weliswaar goed op de hoogte van Amos’ loopbaan, maar had er blijkbaar de kracht niet meer voor van zijn vragen een coherent stuk te smeden.(en ja: dit is een heel slechte grap, want Gerard Joling verdient het echt niet te worden vergeleken met een artieste van de statuur van Amos): Continue reading