In Kippenvel 792 draai ik songs van Larry John McNally en Anders Osborne, Crowded House en Mavis Staples, de James Hunter Six en Lizz Wright en nieuw of recent werk van Vera van der Poel en Dufhuess, Summit of the Big Low en Richard Lindgren, Jennifer Porter en Peter Gabriel.

In Het een-tweetje doe ik het eindelijk eens rustig aan met een song van Jackson Browne die door de Eagles een wereldhit werd maar ook een van Wouter Planteijdt en in de Rode draad in het tweede uur vanavond het tweede deel van een onderwerp dat tien jaar ook al eens het onderwerp was: handen! Vanavond zijn dat die van een grootmoeder en van een baby in songs van Bill Withers, de Legendary Ingramettes én Louise Taylor. Dat is deze week dus weer wél twee uur muziek voor wie wil luisteren.

tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Degene die de bas van Paul McCartney op haar zolder vond, hoopt op een beloning van de ex-Beatle.

Dat zegt zij in een interview met het Engelse schandaalblad The Sun.

Cathy Guest vond de bas na de dood van haar echtgenoot Hadyn, die de bas volgens haar had geërfd van zijn broer Graham.

Haar man had de bas minstens zo’n twintig jaar jaren en speelde er ook op, net als op andere gitaren die hij had.

Voordat ze de bas retourneerde, stuurde ze foto’s van het instrument naar vertegenwoordigers van McCartney, die bevestigden dat dat de basgitaar was die ze zochten.

Ook deed ze een briefde in de gitaarkoffer waarin ze haar situatie beschreef: ze is een alleenstaande ouder met twee studerende kinderen.

Volgens Guest hebben vertegenwoordigers van McCartney contact met haar opgenomen en her over een beloning gehad, maar blijkbaar heeft ze niets meer van ze gehoord nadat de basgitaar bij haar was opgehaald en probeert ze nu via de pers druk te zetten:

Zangeres Lizz Wright komt met een nieuw album. ‘Shadow’ verschijnt op 12 april as. Dat is haar zevende sinds 2003.

De eerste single daarvan is ‘Sweet Feeling’, een nummer van Candi Staton’s debuut ‘I’m Just A Prisoner’ uit 1970.

De blues is daarbij meer dan ooit Wright’s  inspiratie en die is ingegeven door haar woonplaats Chicago, een bluesstad bij uitstek.

Daar blijkt zij sinds 2020 de chefkok te zijn in Carver 47:

https://www.carver47.com

Inmiddels heeft ze echter ook haar eigen label opgericht en daarvoor een eerste album opgenomen.

Wright blijkt nog steeds die warme, sensuele stem en die lome timing te hebben, terwijl de muziek lekker rootsy is met dat trage ritme, een dominant orgel en een zoekende, bluesy gitaarsolo.

De song maakt meer dan nieuwsgierig naar ‘Shadow’:

www.youtube.com/watch?v=bVzjDs3W8FU

Zanger-gitarist Anders Osborne heeft een nieuw album aangekondigd. Het gaat ‘Picasso’s Villa’ heten.

Het persbericht van Proper Records beschrijft het album als ‘a condensed story about living in America between 2018-2021, the fears, confusion, deep joy and peace achieved through true friendship, family, community, hours of meditation and detachment from ego.’

Dat klinkt helemaal niet slecht, maar inmiddels is er een single van uitgekomen, ‘Bewildered’, terwijl op het internet ook een liveversie van het titelnummer te zien en te horen is.

Daarop blijkt Osborne weliswaar een man die zijn verslavingen opnieuw heeft overwonnen, maar ook iemand die de gelaagde New Orleans-ritmes en gepijnigde gitaarsolo’s van zijn beste albums nog altijd heeft ingeruild voor fantasieloze maatsoorten. Dat is echter onvermijdelijk, doordat Chad Cromwell al jarenlang Osborne’s vaste drummer is, want hij was altijd al een powerdrummer die vooral goed is in de maat slaan.

Mij doen deze songs vooral met veel heimwee terugdenken aan ‘Which Way To Here’,  ‘Living Room’ en ‘Ash Wednesday Blues’, maar die dagen liggen ver achter Osborne én mij….

‘Picasso’s Villa’:

Was er een paar dagen geleden nog het nieuws dat Brian Wilson zou meedoen aan het afmaken van een album met countrysongs van Fred Vail, de ex-manager van de Beach Boys, en Wilson hem daarbij in heldere én afstandelijke woorden zijn zegen gaf, nu is er het bericht dat Wilson onder bewind wordt gesteld.

Daartoe is inmiddels een verzoek bij een rechtbank ingediend. Daarin worden zijn manager LeeAnn Hard en Jean Sievers zijn publicist genoemd als bewindvoerders.

Zij hebben het verzoek ook ingediend en stellen dat hij niet langer in staat is voor zichzelf te zorgen. Hij zou lijden aan dementie en daardoor niet in staat zijn voor zichzelf te zorgen na het overlijden van zijn vrouw Melina Ledbetter, die de dagelijkse zorg voor hem had.

Wilson’s familie en doctoren hebben zich achter het plan geschaard, zo blijkt uit een bericht op Facebook. Daardoor lijkt de uitspraak op 26 april nog louter pro forma:

Van Brian Wilson komt in de toekomst een countryalbum uit, al kan het ook een album mét Brian Wilson zijn.

Elk van die twee mededelingen is echter verrassend genoeg, want he genie van de Beach Boys maakte nooit eerder zelfs maar een uitstapje in die richting.

‘Cows in the Pasture’ zou ergens in 2025 moeten verschijnen, dus we hebben alle tijd om het idee te wennen.

De eerste opnamen ervoor dateren al uit 1970, toen de toenmalige Beach Boys-mager Fred Vail samen met wilson veertien songs begon te schrijven die ze opnamen met countrycracks als gitarist James Burton, pianist Glen D. Hardin en steelgitarist Red Rhodes. Dat was ten tijde van het Beach Boys-abum ‘Sunflower’.

De opnamen werden echter niet voltooid, want van het opnemen van de zang kwam het niet: Wilson had allerlei persoonlijke problemen, zoals ieder Beach Boys-fan weet.

Vail heeft het project nu nieuw leven ingeblazen en gaat het afmaken samen met producer Sam Parker en sterren van allerlei aard.

Een eerste naam is die van T Bone Burnett, weliswaar een interessante producer en songschrijver, maar geen ster.

Wilson is wel weer bij het project betrokken, maar als ‘executive producer’, wat ook kan betekenen dat hij het allemaal wel goed vindt. Wel zou hij op een van de nummers meezingen en geeft hij Vail zijn zegen in een persbericht aan Rolling Stone, waarin hij onder meer schrijft:  ‘Fred always loved country music and he was a big rodeo guy. He’s a hell of a guy, one hell of a promoter, and I’m glad his album is coming out.’

Eerdere berichten over de Beach Boys vind je in de categorie nieuws.

Ook zanger Rod Stewart heeft de rechten van zijn songs verkocht. Irving  Azoff’s Iconic Artists Group is de gelukkige, nadat Stewart verleden jaar niet tot overeenstemming kwam met Hipgnosis Songs

De vraag is of de term ‘de gelukkige’ hier van toepassing is, want naar verluidt betaalde Iconic Artists Group daar een kleine honderd miljoen dollar (92 miljoen euro) voor.

Het bedrijf is echter niet opgericht om aan liefdadigheid te doen en ziet de catalogus van Stewart dus als een rendabele belegging, net  als eerder het werk van bijvoorbeeld de Beach Boys, Cher, Linda Ronstadt, David Crosby, Stephen Stills en Graham Nash.

Bovendien zou het bedrijf van beleggers nog ongeveer een miljard dollar hebben gekregen om nog meer liedjes te kopen…

Eerdere berichten over Rod Stewart vind je in de categorie nieuws.

Andere berichten over artiesten die hun songs verkopen staan in de categorie Dossier: crisis in de platenindustrie.

Paul McCartney’s inmiddels bijna mythische Höfner-bas is teruggevonden.

Die symmetrische Höfner 500/1-bas kocht McCartney in 1961 in Hamburg voor dertig pond en bespeelde hij op de eerste twee lp’s van de Beatles, dus ook op hits als ‘Love Me Do’ en ‘She Loves You’.

Hij werd gestolen uit een busje in de Londense buurt Notting Hill op 10 oktober1972 en was sindsdien spoorloos.

Nu is het instrument opgespoord door het Lost Bass Project, een initiatief uit 2018, waarbij allerlei fans informatie uitwisselden.

Verleden jaar kreeg dat initiatief nieuwe vleugels doordat het veelvuldig in de publiciteit kwam, wat weer nieuwe tips opleverde.

 Door dit vliegwieleffect werd niet alleen