Larry Mullen jr., de drummer van U2, heeft in een lang profiel van de groep in The Washington Post gezegd dat hij volgend jaar niet op tournee kan.

Als U2 dat wel doet, zo zei hij, dan is het zonder mij: hij vertelde geopereerd te moeten worden om te kunnen blijven drummen. Hij gaf echter geen details over wat hem mankeert.

Dat is op zich natuurlijk al nieuws, al wordt Mullen jr. niet geciteerd maar geparafraseerd: Mullen jr. is immers de meest onzichtbare van de vier leden van de groep.

In dat profiel staat echter veel meer interessants en het is daarmee de moeite waard alles te lezen, hoewel er geen sprake is van spreekwoordelijke kleine lettertjes.

Bono, The Edge, Adam Clayton en Mullen jr. werden geïnterviewd voor een lang stuk vanwege de toekenning van een Lifetime Achievement Award door het Kennedy Center.

Niet alleen duiken in het artikel de titels op van de twee albums die de groep plant: ‘Songs of Ascent’ en ‘Surrender’.

Het eerste zou bijna af zijn, het tweede zou

In Kippenvel 738 draai ik songs van onder anderen Ciara Sidine en Tim Hardin, Shawn Colvin en Allen Toussaint en nieuw of recent werk van de Dieter van der Westen Band en Theo Sieben, Duffhues en Giulia Millanta, Mavis Staples samen met Levon Helm en Joe Edwards. In ons Een-tweetje zit in ieder geval twee keer love en understanding en over De rode draad hangt de schaduw van Danny Whitten, de eerste tweede gitarist van Neil Young’s Crazy Horse. Dat is dus weer twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om acht uur, tot Kippenvel!

Van Bob Dylan komt de handgeschreven tekst van ‘Desolation Row’ te koop.

De tekst van die song uit 1965 moet minimaal 425.000 dollar (410.000 euro) opbrengen.

In de tekst zijn niet alleen verbeteringen aangebracht, het is ook de enig bekende versie van de uitgeschreven tekst: er is nooit een andere versie van opgedoken en ook het Dylan-museum in Tulsa heeft er geen exemplaar van.

Dat maakt deze tekst waardevoller dan teksten van  ‘The Times They Are A-Changin’, ‘Hard Rain’ en ‘Blowin’ in the Wind’, zo stelt veilinghuis Moments in Time: daarvan zijn immers meerdere versies.

Dat doet de verwachtingen oplopen, want voor de teksten van ‘The Times They Are A-Changin’, ‘Lay Lady Lay’ en ‘Subterranean Homesick Blues’ werden kapitale bedragen neergeteld. Voor de eerste werd in 2020 bijvoorbeeld 2.200.000 dollar (2.122.000 euro) gevraagd.

Naar verluidt wordt hij verkocht door een vriend van Dylan, die de tekst lang geleden van hem kreeg.

Die zal zich in die wetenschap vermoedelijk in zijn handen wrijven:

Eerdere berichten over Bob Dylan en over de koopwoede rond zijn teksten vind je in de categorie Nieuws.

Ringo Starr gaat zijn streven naar ‘peace and love’ te koop aanbieden.

Voor die idealen moet je wel diep in de buidel tasten, want de beeldjes van zijn hand met het wereldberoemde V-teken gaat in roestvrij staal 4200 pond (4900 euro) kosten en in brons 1600 (1900 euro).

Daarvoor krijg je in beide gevallen wel een hebbeding in gelimiteerde oplage, want van de roestvrijstalen handen worden er maar 250 gemaakt, net als overigens van de bronzen variant.

Starr gaat de beeldjes verkopen via Julien’s Auctions, die er de loftrompet over steekt, want each life-sized artwork features Ringo Starr’s hand forming his iconic peace symbol, mounted upon a square black base that reads ‘Peace & Love.’ Each hand artwork is housed in a Ringo Peace & Love box and accompanied by a Certificate of Authenticity hand signed by Ringo Star.’:

Na uitgever Simon & Schuster heeft ook Bob Dylan zijn excuses aangeboden voor de niet door hem gezette handtekeningen in negenhonderd exemplaren van zijn ‘The Philosophy of Modern Song’, die te koop waren voor 599 dollar per stuk, zo’n 575 euro.

Dylan wijdt er een persoonlijk excuus aan, dat dan weer niet uitblinkt in logica en dus niet in  duidelijkheid.

Dylan begint zijn verklaring met de bevreemdende distantie tot de echte wereld die ook zijn optredens kenmerkt, als hij schrijft:

‘I’ve been made aware that there’s some cotroversy about signatures on some of my recent artwork prints and on a limited-edition of Philosophy Of Modern Song. I’ve hand-signed each and every art print over the years, and there’s never been a problem.

Zonder zijn verklaringen nu puntsgewijs te willen ontleden, komt die opmerking over het al jarenlang  persoonlijk signeren van zijn grafische werk toch behoorlijk uit de lucht vallen: het lijkt een poging verdere schade te beperken.

Hij wijt het gebruik van de ‘handtekingenmachine’ aan aanvallen van ‘Benigne recidiverende vertigo’ in 2019, ofwel aanvallen van draaiduizeligheid, en de coronamaatregelen die daarop toevalligerwijs op volgden:

‘However, in 2019 I had a bad case of vertigo and it continued into the pandemic years.’

Vervolgens stelt Dylan, dat er vijf man in zijn onmiddellijke nabijheid nodig zijn om zijn persoonlijke handtekeningensessies mogelijk te maken: