Author: Ruud (Page 3 of 1050)

Young is van plan de ‘Archives III’-box ander in te delen dan de twee vorige delen: ‘It has a different approach. There’s more audio vérité in it. We have real-time things happening that people haven’t heard. There’s one scene is myself and Nicolette (Larson), Linda (Ronstadt), and (David) Briggs.

We’re sitting around a table, and I’m singing all the songs that are on the next record to them for the first time. And then they start singing along. It’s just a live thing of people sitting around a table. I think it’s very interesting to hear them…

There’s a really cool film in there called ‘Across The Water’ that is a great Crazy Horse film. It’s really big. It’s bigger than the other volumes.”

Dat kan ook niet anders, want die ‘Archives III’-box zou een periode van dertig jaar (…) gaan beslaan, terwijl datzelfde ook zal gelden voor ‘Archives IV’.

Aan nog twee grote boxen geeft Young de voorkeur: ‘Rather than keep putting out volumes that are smaller. We’re going to put out IV and that’ll be it. We’re starting on the last one. It’s a monumental task.’

Eerdere berichten over Neil Young vind je in de ctegorie nieuws.

Mijn recensie van ‘Colorado’ vind je in de categorie recensies rock en die van ‘Homegrown’ in recensies singer-songwriter.

In Kippenvel 799 hoor je songs van Allen Toussaint en Neil Young met Crazy Horse, Michael Franks en Gerry Griffin en nieuw of recent werk van Jeff Talmadge en Merel van de Keer, Stephanie Struijk en Gulia Millanta, de Pernice Brothers en Heather Little, Duffhues en Flip Noorman, Eric Bibb e Claudia Robbens.

In het een-tweetje zitten vier hits van de verleden week overleden rhythm ‘n blues-legende Clarence ‘Frogman’ Henry en in De rode draad draai ik drie songs van Lowell George, de mythische voorman van de magische tweede bezetting van Little Feat: twee van een eerdere tribute-album en een van ‘Feats Don’t Fail me Now’.

Dat is dus deze week weer twee uur muziek voor wie wil luisteren. Tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Neil Young wil  tijdens zijn komende Amerikaanse tournee van 24 buitenoptredens met Crazy Horse deze zomer een langere versie van ‘Cortez the Killer’ spelen.

Dan gaat het niet om de ongetwijfeld al lange, zoekende gitaarerupties die dit nummer vanaf  de opname kenmerken, maar om een verloren geraakt couplet dat hij recent heeft teruggevonden.

In een zoomgesprek met zijn betalende fans legde Young uit hoe dat tijdens de opnamen voor ‘Zuma’ in zijn werk ging:

Op 19 april komt een nieuw album uit van de Canadess-Nederlandse singer-songwriter Ad Vanderveen.

‘Rise in Love’ is een album over liefde ‘in vele facetten en fases’. Vanderveen schrijft dat liefde een ‘universelere vorm’ kan aannemen’ en ‘veel meer gaan omvatten – naasten, buren, land, de planeet en misschien zelfs daarbuiten. ‘

Liefde is volgens hem ‘een intern proces van groei dat, hoewel het zeer individueel is, ook de wereld als geheel ten goede komt.’

Zoals altijd zijn Vanderveens songs geworteld in de folktraditie van stem plus akoestische gitaar en stem plus piano, maar zijn ze ‘kleurrijk’ georkestreerd.

de songlist:

Van de in 2017 overleden countryster Glen Campbell verschijnt op 19 april een postuum duettenalbum.

Op ‘Glen Campbell Duets: Ghost on the Canvas Sessions’ is Campbell’s album ‘Ghost on the Canvas’ uit 2011 het uitgangspunt. Zijn 61^e album was bedoeld als zijn laatste met nieuw werk en het kwam uit kort na de bekendmaking van het feit dat Campbell aan Alzheimer leed.

Daarop hebben Campbell zeer uiteenlopende groten als Carole King, Linda Perry, Elton John, moderne countryster Eric Church, Brian Wilson en Eric Clapton hun stemmen toegevoegd aan de originele opnamen, zodat postume duetten ontstaan.

Die truc is niet nieuw, want eerder zong Sheryl Crow haar partij in op de versie die Johnny Cash maakte van haar inderdaad ook in deze versie even mooie als onheilspellende ‘Redemption Song’.

De vraag blijft of het voor die ‘gastzangers’ niet een makkelijke manier in om Campbell’s oude nummers nog een keer uit te melken, maar het persbericht spreekt uiteraard van duetten met muzikale gelijken en vrienden.

Inmiddels blijken er al minstens drie nummers te horen te zijn en die variëren van het in strijkers verdrinkende ‘There’s No Me Without You’, het wel heel gelikte ‘Hold On Hope‘ tot het heel rootsy gehouden ‘Nothing But The Whole Wide World To Gain’:

Daryl Hall en John Oates rollend al enige tijd vechtend over straat over Oates’ voorgenomen verkoop van zijn aandeel in hun gezamenlijke bedrijf zonder zijn toestemming, al deed hij zelf eerder al iets soortgelijks.

Hall zocht op de pers en beschuldigde zijn muzikale partner van allerlei lelijke eigenschappen als ‘ultimate partnership betrayal’, vijandig en agressief gedrag.

Dat meningsverschil eindigde dan oook in de rechtszaal, maar Oates hield al die tijd zijn mond, terwijl Hall veelvuldig de aanval koos via de pers.

In een interview met Rolling Stone slaat hij nu een opmerkelijk gematigde toon aan. Hij legt erin uit hoe Hall en hij uit elkaar groeiden tijdens de coronaperiode en hoe hij zijn toekomst ziet: