elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: muziekboeken (Page 1 of 7)

Elton John: ook boek afscheidstournee

Elton John heeft inmiddels zijn afscheidstournee ‘Farewell Yellow Brick Road afgesloten, maar kan er blijkbaar geen genoeg van krijgen.

Dat is niet zo gek, want hij is daarmee met tussenpozen maar liefst vijf jaar van huis geweest.

Hij wil dat tijdperk blijkbaar in stijk afsluiten, want het boek ‘Farewell Yellow Brick Road: Memories of My Life in Tour’ gaat uitkomen op 24 september.

Dat duurt nog wel even inderdaad, maar toch zocht John inmiddels zelf de publiciteit om hem maar vast aan te prijzen:

Continue reading

biografie The Blind Boys of Alabama aangekondigd

In maart 2024 verschijnt de biografie van The Blind Boys Of Alabama. Die heet ‘Spirit of the Century’ naar het album waarmee ze een glorieuze comeback maakten in 2001.

Daarin wordt de geschiedenis van de gospelgroep beschreven die veel pieken en dalen kende en dan bedoel ik niet die van The Valley of Death.

Het boek werd geschreven door Prestom Lauterbach, die eerder boeken schreef als ‘The Chitlin’ Circuit’(2011), ‘Beale Street Dynasty’(2015) en ‘Bluff City’(2019), maar ook ‘Brother Robert’ (2020) over blueslegende Robert Johnson en ‘Timekeeper’(2021) met en over Memphis-souldrummer Howard Grimes.

Lauterbach interviewde voor het boek niet alleen de relatieve nieuwkomers Richie McKinney, drummer en roadmanager, en Joey Williams, gitarist en het enige niet blinde lid, maar ook de inmiddels overleden oorspronkelijke lid en voorman Clarence Fountain en zijn opvolger, Jimmy Carter. De laatste is een generatiegenoot van Fountain en de andere oorspronkelijke leden en zat voor zijn overstap naar The Blind Boys Of Alabama in de The Blind Boys Of Mississippi.

Dat kan behalve een heel interessant boek ook  een heel dik boek worden, want The Blind Boys of Alabama werd al opgericht in 1939 op het Alabama Institute for the Negro Deaf and Blind in Talledega…

Eerdere berichten over de Blind Boys of Alabama vind je in de categorieën Nieuws, Luisterpalen en Concerttips.

De recensies van het samen met Marc Cohn opgenomen ‘Work To Do’, ‘Echoes from the South’, ‘Take The High Road’, ‘Higher Ground’ en ‘Spirit of the Century ‘ en het samen met Ben Harper opgenomen ‘There Will Be A Light’ vind je in de categorie Recensies gospel.

nieuw muziekboek Jan Donkers: ‘Forty Tracks’

Jan Donkers schrijft voor Concerto Books een boek over de veertig songs die een grote rol hebben gespeeld in zijn leven.

Volgens het persbericht selecteerde hij voor ‘Forty Tracks’ nummers ‘waarbij je hebt gehuild, gedanst, geneukt, van het volle leven hebt genoten’.

Bovendien zullen de verhalen bij de songs worden geïllustreerd door bekende striptekenaars als Robert Crumb, Derf Backderf, Erik Kriek, Joost Swarte, Gerrut de Jager en Christoph Mueller.

Donkers behoeft natuurlijk eigenlijk geen introductie, maar vooruit: hij was een van de eersten die in Nederland popjournalistiek bedreef, maakte voor de VPRO met Wim Noordhoek, Rik Zaal en Roel Bentz van den Berg baanbrekende radioprogramma’s waarin vaak tot dat moment genegeerde pop- en rootsmuziek centraal stond, is een tegendraads Amerika-kenner en staat natuurlijk te boek als een van de grote promotors van americana.

Zijn smaak is echter veel breder dan dat genre: hij noemt zelf the Ramones,Mahmoud Ahmed, Son House, Bruce Springsteen, Roky Erickson, Guillermo Portabales, André Hazes, Jacques BrelenSlobberbone als bepalende factoren in zijn leven en dan hebben we nog 31 namen te gaan.

Om de productie van het boek mogelijk te maken, heeft Concerto Books een crowdfundings-actie gestart, uiteraard met geldteruggarantie.

Voor 25 euro krijg je het door Donkers gesigneerde boek thuisgestuurd, terwijl je voor zestig, 125 of 160 euro al op allerlei manieren meer krijgt dan dat.

Daartoe hoort ook een print van een voor het boek gemaakte illustraties:

Continue reading

Levon Helm: nog een boek…

Over The Band-drummer Levon Helm zijn al de nodige boeken verschenen. We noemen ‘Levon’en The Midnight Ramble’ en ‘Levon’, terwijl hij zelf ‘The Wheel’s on Fire, Levon Helm and the story of The Band’ schreef samen met Stephen Davis.

Nu is weer een boek over de in 2012 overleden drummer-zanger en parttime mandolinespeler aangekondigd.

‘Levon Helm: Rock, Roll & Ramble’: the Inside Story of the Man, the Music and the Midnight Ramble’ is de in ieder geval gedeeltelijk fraai allitererende titel van het boek dat muziekjournalist John Barry over hem schreef.

Barry kan wel degelijk een nieuwe invalshoek hebben gevonden, want hij woonde al in Woodstock tijdens Helm’s leven en was een regelmatige gast tijdens diens ‘midnight rambles’ in de Levon Helm Studios.

Bovendien documenteerde hij op Helm’s verzoek die concerten, die plaatsvonden van 2004 tot 2012, terwijl hij ook uitgebreide gesprekken met hem opnam over belangrijke plaatsen,  periodes en thema’s in zijn leven, als noemt Barry zijn boek nadrukkelijk geen biografie. Die schreven Helm en Davis immers al, zo schrijft hij in zijn voorwoord.

Het lijkt er erg op, dat Barry het boek in eigen beheer uitbrengt:

Continue reading

Boek Jaap Boots: ‘Bambalam, 30 rockgedichten’

Singer-songwriter Jaap Boots is een overtuigd liefhebber van allerlei soorten pop- en rootsmuziek.

Hij was een radio-dj die zijn eigen programma’s samenstelde en maakt ook met grote tussenpozen soloalbums.

Bovendien schrijft hij zo af en toe een boek over zijn liefde voor popmuziek.

In 2014 verscheen ‘Donderweg –  Mijn leven in de fastlane van de popmuziek’, waarin hij op een persoonlijke manier schreef over de popmuzikanten die hij ontmoette en zojuist is ‘Bambalam, 30 rockgedichten’ uitgekomen.

In het door Erik Kriek expressief geïllustreerde boek staan inderdaad dertig gedichten waarin Boots zijn liefde voor muziek en zijn muzikale helden belijdt.

Die lopen uiteen van Jerry Lee Lewis en Tom Waits, via Martha Reeves en Bruce Springsteen tot Echo & the Bunnymen en AC/DC.

Het gedicht over Bruce Spingsteen was al te lezen in ‘Recordzine’ 385 van 11 maarrt jl. en geeft er een goede indruk van hoe Boots ondanks alles nog altijd fan is:

Continue reading

Bettye laVette – ‘A woman like me – a memoir with David Ritz’

a Plume book – ISBN 978-0-14-218032-7

 

In dit boek beschrijft Bettye LaVette haar wordingsgeschiedenis tot de zangeres zoals wij haar kennen in haar eigen woorden, al tekende David Ritz die op. Dat is niet zo gek, want LaVette schrijft eigenlijk nooit een song, maar interpreteert die van anderen op zo’n manier dat ze van haar worden.

Ze werd uiteindelijk toch nog bekend door haar rauwe zang, die bijtend en doorleefd is, maar ook teder en vol mededogen: op het eerste gezicht een perfecte paradox, net als LaVette zelf.

Misschien juist daardoor heeft het haar tientallen jaren gekost haar naam tot handelsmerk te verheffen. Van die strijd is dit boek het verslag in vaak korte, kale én krachtige zinnen die haar zangstijl echoën.

Betty Jo Haskins is zo echt als maar kan zijn, al leende ze haar achternaam LaVette van een vrouw die voor haar een voorbeeld was van stijl, klasse en een zelfbewuste, vrije seksuele moraal.

Haar leven stond dan ook tientallen jaren in het teken van het hartstochtelijk veroveren van letterlijk de ene man na de andere, wat ook betekende dat ze haar vorige verovering dumpte, ook als ze met hem getrouwd was. Het stond ook in het teken van eindeloze hoeveelheden met enthousiasme gebruikte drugs én van de ene gemiste kans na de andere: producers die haar een hit beloofden die niet kwam, een heel album dat op het laatste moment toch werd afgeblazen en platenbazen die haar geweldig vonden maar niet terugbelden.

LaVette’s bestaan werd echter ondanks alle gemiste kansen vooral bepaald door haar bezetenheid voor zingen, zozeer zelfs Continue reading

‘Tom Waits by Matt Mahurin’

Abrams

ISBN 9781419 739095

Het is een ongewone titel voor een boek, ‘Tom Waits by Matt Mahurin’, maar de kaft maakt al duidelijk dat die die goed gekozen is.

Daarop zie je Waits’ karakteristieke kop: die heeft als nek een boomstam waarin muzieknoten zijn uitgehakt met een bijl met een hartvormig blad, terwijl uit zijn mond een cirkelzaag, een pump, een schedel, een vestzakhorloge én twee dobbelstenen met daarop het alziend oog komen.

Het voor Waits al even kenmerkende hoedje is veranderd in een helse fabriek, opgestookt door een duivel. Die gooit rozen in een oven, terwijl acht schoorstenen zwarte rook uitbraken.

Aan de voet van die fabriek liggen onder meer toetsenborden, een gitaar, een wiel van een auto, het toetsenbord van een typemachine en een gasmasker, terwijl een onbestemde vogel met een hoge hoed in de verte staart.

Dat aan Waits’ boomstamnek een hond is vastgeketend die naar vlinders bijt en dat er takken aan zijn hoofd ontspruiten waarop blaadjes met teksten zijn geprikt is in deze allegorie net zo vanzelfsprekend als de vaag onheilspellende schuur op de achtergrond, de gehavende nok van een circustent die wegdrijft in de lucht aan een tros ballonnen met daaraan een heen en weer slingerende trapezewerker en hoog daarboven de maansikkel met daarop een staande microfoon.

Het is een interpretatie van Matt Mahurin, maar dat is dan ook de man die samen met Tom Waits verantwoordelijk is voor het beeld dat we van hem kennen, al is Anton Corbijn de andere architect ervan.

Mahurin is een fotograaf en illustrator die af en aan al zo’n 35 jaar voor Waits werkt, maar ‘met hem samenwerken’ vindt Mahurin daarvoor een betere term.

Hij fotografeerde als beginnend fotograaf Waits voor het eerst voor diens ‘Anthology’, het album dat Asylum in 1984 uitbracht aan het einde van hun samenwerking, hoewel hij toen nog nooit een song van Waits had gehoord. Daarna deed hij dat ook voor tijdschriften en de albumhoezen van ‘Alice’, ‘Mule variations’ en ‘Bad as me’. Bovendien regisseerde hij de video’s voor ‘Hold on’, ‘What’s he building’ en ‘Hell broke luce’.

Tijdens het reorganiseren van zijn archief vroeg en kreeg hij Waits’ toestemming voor dit boek en hij selecteerde daarvoor zo’n honderd foto’s als uitgangspunt. Ook maakte hij illustraties die geïnspireerd zijn op songs van Waits.

Hij beschouwt het boek dan ook niet als een collectie portretten, maar als het portret van een creatieve samenwerking, zo schrijft hij in zijn voorwoord. Ze waren vanaf de eerste fotosessie immers ook altijd met zijn tweeën: nooit waren er assistenten bij.

Veel foto’s zijn in zwart-wit, maar ook de kleurenfoto’s zijn stemmig en mysterieus met hun sepiatinten. Daardoor en door de Continue reading

nieuw fotoboek van of met Tom Waits……

Van Tom Waits komt een nieuw fotoboek uit, al hij is niet de schrijver.

Eigenlijk komt er dan ook een nieuw fotoboek uit van Matt Mahurin, maar ondanks dat die fotograaf en illustrator met tussenpozen al zo’n dertig jaar voor Waits werkt, zullen weinigen zijn naam onthouden hebben.

Toch fotografeerde Mahurin Waits voor tijdschriften en een aantal van zijn albumhoezen, terwijl hij ook de regisseur was van een aantal video’s van Waits-songs.

Zo maakte Mahurin de foto’s voor de hoes van ‘Alice’, ‘Mule variations’ en ‘Bad as me’, terwijl hij ook de video’s maakte voor ‘Hold on’, ‘What’s he building’ en ‘Hell broke luce’.

Voor dit boek nam Mahurin zo’n honderd foto’s van waits als uitgangspunt  ‘to explore his own surreal, poetic, and occasion­ally dark vision’.

Die variëren van concertfoto’s tot ‘richly imagined scenes in which Waits is more muse than musician’. Ook staan er twintig afbeeldingen in die geïnspireerd zijn op songtitels van Waits.

Waits schreef er een voorwoord voor en Mahurin schreef over hun samenwerking door de jaren heen.

De voorbeelden van het werk van Mahunin op zijn site laten zowel zijn grimmige als zijn poëtische kant zien: Continue reading

fragment Ani DiFranco’s ‘No walls and the recurring dream’

In de VS verschijnen veel juichende recensies over Ani DiFranco’s memoires ‘No walls and the recucrring dream’.

Natuurlijk zoeken wij ook een excuus om dat boek aan Sint-Nicolaas te vragen en we spellen ze dan ook minutieus, ook doordat dat soort bekentenislectuur nog weleens tegenvalt.

We kennen DiFranco als een indrukwekkende songwriter, die zichzelf door de jaren heen in haar teksten zonder reserves binnenstebuiten heeft gekeerd en weten dus dat ze in weinig woorden veel kan zeggen.

Of dat ook geldt voor haar 320 pagina’s tellende boek?

Dit fragment geeft daarvoor misschien een aanwijzing: Continue reading

« Older posts