Category: rootsmuziek op radio, tv en internet (Page 1 of 83)

Vanavond is om 21:25 het eerste deel te zien van de vierdelige tv-serie ‘Dolly Parton for President’.

Die werd door Ilse DeLange en Frank Evenblij gemaakt voor omroep Max.

Daarvoor reisden de twee af naar Parton’s geboortestaat Tennessee en haar geboorteplaats Sevierville.

Daar proberen ze erachter te komen, waarom ‘iedereen’ dol is op Parton. ‘Jong en oud, republikein en democraat, ongeacht huidskleur: Dolly raakt iets universeel menselijks met haar muziek en persoonlijkheid’ is althans de stelling die de twee poneren als waarheid.

Parton is door haar bijna hysterische positiviteit natuurlijk een fenomeen, net zoals vanwege haar kinderlijke plezier in haar talloze cosmetische verbeteringen.

Of DeLange en Evenblij erin slagen aan dat beeld veel nieuws toe te voegen staat nog te bezien, want in deze aankondigingen staan daarvoor weinig aanknopingspunten:

Op zondag 6 oktober jl. was Roel Spanjers met zijn band te gast bij Leo Blokhuis op Radio 2.

Ze speelden daar twee songs van zijn nieuwe ‘Birdcatcher II’: ’Falling Short’ en ‘See Them Off’.

Spanjers en de zijn maakten daar de vele goede recensies van zijn album meer dan waar, inclusief degene die ik publiceerde.

Die songs zijn terug te luisteren en te zien via onderstaande links:

Nu fans nog tot november moeten wachten op de fysieke release van ‘Woodland’ is deze combinatie van songs en interview van Gillian Welch en Dave Rawlings voor de NPR extra interessant, al waren deze 53 minuten anders ook de moeite van het bekijken meer dan waard.

Welch en Rawlings vertellen niet alleen bijvoorbeeld over hun nieuwe song ‘Hashtag’, maar ook over de reden waarom het duo jarenlang alleen naar Welch heette en over de roemruchte geschiedenis van hun Woodland-studio, waar ooit de Nitty Gritty Dirt Band ‘Will the Circle Be Unbroken’ (1972) opnam en Neil Young ‘Comes a Time’ (1978), door een tornado werd verwoest in 2021 en hoe ze jaren besteedden aan het weer opbouwen van de studio.   

Ook spelen ze songs van die nieuwe: ‘Empty Trainload of Sky’ ‘Hashtag’, ‘Lawman’ en ‘Howdy, Howdy’. Ze zitten tegenover elkaar, zoals ze tijdens corona in hun woonkamer ook gezeten zullen hebben, hun nummer spelend alsof ze alleen voor elkaar bestemd zijn: het geluid is kaal, maar hun gitaren vullen elkaar aan en hun stemmen kringelen om elkaar heen en zo laten de twee horen én zien dat ze hun eigen muzikale universum hebben geschapen.

Ze sluiten af met het bloedmooie ‘What we Had’, dat muzikaal een meer dan oppervlakkige gelijkenis toont met Neil Young’s ‘Lotta Love’, van ‘Comes a Time’, inderdaad:

Op dinsdag 11 juni om 21:50 uur is de Blokhuis Extra-documentaire ‘Jesus Is Just Alright’ te zien op NPO Extra.

Daarin  kijkt Leo Blokhuis naar de kruisverbanden tussen de Bijbelse figuur Jezus van Nazareth en popmuziek.

Daarin is inderdaad bijvoorbeeld ‘Jesus is just alright’ te horen, een gospelnummer dat in de vroege jaren zeventig een hit werd in de versie van The Doobie Brothers.

Blokhuis koos ook nummers van Lenny Kravitz, U2, de Edwin Hawkins Singers, George Michael, Helen Reddy, Cliff Richard, Prince en maakte een minispecial rond het fenomeen Jesus Christ Superstar.

Ik ga deze vooraanstaande popprofessor niet voor de voeten lopen, maar zou toch graag meer obscure gospels willen horen als ‘Let Jesus Fix It’ van de Space Spiritual Singers, ‘Jesus is Listening’ van in de jaren vijftig nog piepjonge Candi Staton and the Jewel Gospel Trio, ‘Jesus Came at Midnight’ van de Kansas City Soul Revivers en de field recording ‘Jesus Going to Make up My Dying Bed’ van Horace Sprott, maar ook bijvoorbeeld ‘Baby King’ van Marc Cohn, en ‘I Want Jesus’ van het Sherman Holmes Project.

Er is maar een manier om er achter te komen of Blokhuis dat ook doet….

dinsdag 11 juni, 21:50 uur, NPO Extra

NPO 2 Extra is te zien op tv via kanaal 82, via de NPO-app of via www.npo.nl/npo2extra

Eerdere berichten over Leo Blokhuis vind in de de categorie rootsmuziek op radio, tv en internet, muziekboeken, concerttips en nieuws.

Vanavond om 21:50 uur is er een aflevering van Blokhuis Extra over Leon Russell te zien op NPO 2 Extra.

Deze altijd enigszins enigmatische figuur speelde vaak een rol op de achtergrond in de popmuziek,  maar wel een belangrijke.

Zo was hij in de jaren zestig lid van The Wrecking Crew, een groep studiomuzikanten die te horen was op allerlei belangrijke opnamen als die van de Byrds en de Beach Boys in de eerste helft van dat decennium.

Daarna was hij de bandleider van Joe Cocker tijdens zijn Mad Dogs and Englsimen-tournee en in die zin zijn kwade genius, want hij bracht hem naar verluidt aan de drugs.

Daarna speelde hij mee op The Concert for Bangla Desh van George Harrison en op veel soloalbums van diverse Beatles en anderen.

Ook bracht hij een aantal soloalbums en maakte hij een soort comeback in 2010 met een duoplaat met Elton John.

Hij kreeg zes gouden platen en twee Grammy Awards, werd verkozen tot lid van de Rock and Roll Hall of Fame en de Songwriters Hall of Fame.

De promo staat inmiddels uiteraard online:

Neil Young heeft de daad bij het woord gevoegd en tijdens het eerste optreden zijn Amerikaanse Loove Earth-tournee met Crazy Horse in San Diego de door hem aangekondigde langere versie van ‘Cortrez the Killer’ gespeeld, sterker nog: hij opende er zijn optreden mee.

Hij had daarbij dus het recent door hem teruggevonden couplet ingevoegd, maar dat was niet de enige reden dat hij er met zijn groep een klein kwartier over deed.

Het nummer kent immers ook in de studioversie een lange instrumentale opbouw en die duurde deze keer maar liefst zes-en-een-halve minuut, die Young en de zijnen traditiegetrouw besteedden aan het zoekend soleren, waarbij drummer Ralph Molina er overigens een paar keer tamelijk naast zat.

Dat maakt voor de magie die Young, Molina, bassist Billy Talbot en gitarist Micah Nelson, de vaste vervanger van Nils Lofgren, gezamenlijk oproepen helemaal niets uit: ze gaan volkomen op in de muziek en spelen meditatief voor zichzelf, zich schijnbaar onbewust van de aanwezigheid van het publiek.

Na dat nieuwe, oude couplet bereikte die collectieve trance op het podium een hoogtepunt.

Hoewel de beelden blijkbaar zijn gemaakt vanuit de zaal, is het geluid boven verwachting goed en dus slaat bij de fans de ontroering ook ongetwijfeld toe, al idealiseert Young de Inca-samenleving behoorlijk:

De eigenzinnige componist, zanger, toetsenist en saxofonist Randall Bramblett bracht al in 2021 een jazzy eerbetoon aan de Allman Brothers met een concert in Birmingham, Alabama met de Big Band of Brothers.

Die achttien man tellende groep bracht in 2019 immers ‘A Jazz Celebration of the Allman Brothers Band’ uit en dit was hun eerste concert met dat repertoire.

Ook onder anderen Marc Broussard en Ruthie Foster deden een vocale duit in het zakje, al zijn er ook instrumentale stukken bij

Dat ruim anderhalf uur durende concert werd uitgezonden door Alabama Television, maar is inmiddels ook te streamen.

Behalve uitbundige jazz is er ook een hoop enthousiaste rock te horen:

Jeff Plankenhorn’s album ‘Alone at Sea’ maakte niet voor niets deel uit van Kippenvel’s Top Zoveel 2023 en was zelfs het eerste album van het eerste uur: een onderscheiding die de zanger-gitarist volledig verdiende.

Het is namelijk zowel muzikaal als tekstueel een hoogtepunt: rootsy en autobiografisch, maar helaas te laat onder mijn aandacht gebracht voor de top tien die ik als recensent op van muziekmagazine Heaven ook dit jaar weer aanleverde. Anders had het er beslist ingestaan, zoals de recensie op deze website ook aantoont.

Ook solo gespeeld blijft de song meer dan overeind: de magnetiserende gitaarriff van het intro, de hypnotiserende wijs, de weemoedige tekst en Plankenhorn’s emotionele zangzorgen daarvoor.

Hoewel het album ook in Nederland uit is, wordt het niet gepromoot. Laat deze clip dan de reden zijn dat jij besluit er niet zonder te kunnen:

Op YouTube is een meer dan twintig minuten durende documentaire te zien over de opnames van het nieuwe album van de Blind Boys of Alabama, ‘Echoes from the South’.

Daarin zijn de zes leden te zien in de studio, terwijl ze het titelnummer live opnemen met drummer Chad Gamble, bassist Dennis Crouch en pianist Phil Cook en Joey Williams op gitaar. Ook zingen ze ‘The Last Time’ en ‘Heaven Help Us All’.

Te zien is hoe Jimmy Carter aanwijzingen geeft over hoe de anderen dat moeten zingen, maar later geeft ook de relatief jonge Joey Williams ‘the elders’ aanwijzingen.

Interessant is, hoe Paul Beasley zijn geëxalteerde uitroepen in ‘Jesus You Have Been Good To Me’ inzingt, heel gewoontjes zittend op iets wat nog het meest lijkt op een klapstoeltje.

Hoewel een duidelijke lijn ontbreekt, zijn er interviewfragmenten met Jimmy Carter, de in mei overleden Ben Moore en de niet alleen jonge, maar ook ziende Joey Williams. Carter mijmert daarbij over zijn ‘oude’ stembanden en zegt bijvoorbeeld te hopen dat hij nog een paar jaar heeft, al is dat inmiddels ingehaald door de realiteit: Carter is inmiddels met muzikaal pensioen.

Ook aan de lunch blijken de Blind Boys gewoon door te zingen en gaat groepslid Reverend Julius Love zingend voor in gebed, compleet met call and response van de andere Blind Boys:

Op dinsdag 3 oktober besteedt Leo Blokhuis in Blokhuis Extra. Dit keer aandacht aan de countryrockbands Poco en de Eagles.

De aanleiding is alsnog het overlijden van Randy Meisner op 26 juli jl., heel even de bassist en een van de  zangers van Poco, maar bekender als een van de oprichters en als de eerste bassist van de Eagles.

Blokhuis legt ook verbanden met allerlei andere West Coast-groepen en -artiesten uit die tijd; Buffalo Springfield, Crosby, Stills, Nash & Young, Loggins & Messina, Linda Ronstadt, Emmylou Harris en The Flying Burrito Brothers.

Het persbericht rept dan ook over ‘een aflevering vol meerstemmigheid’.

Het precieze tijdstip van het uitzenden van deze special is onduidelijk, maar Kippenvel is in ieder geval van acht tot tien vanavond!

De trailer van Blokhuis’ special is hier te zien: