Of Flip Noorman nog een singer-songwriter is of de spreekstalmeester van een imaginair griezelcircus mag je zelf uitmaken, zeker is dat De Theaterkrant vindt, dat de nummers van zijn derde album ‘De big one’ veel luisteraars verdienen.
Die recensie van Ivo Nieuwenhuis gaat in eerste instantie over de Noormans theatervoorstelling en is ook gemengd in zijn oordeel, maar over de muziek en de teksten is hij duidelijk positief: Continue reading
David Crosby was niet eens de hoofdact op de eerste editie van ‘Once in a blue moon’ , al was hij de grootste naam op het americanafestival in het Amsterdamse Bos waarvan de parkeerplaatsen groter waren dan het intieme festivalterrein.
Crosby en zijn band speelden in de hoofdtent vanaf het begin alles of niets met de Continue reading
Paul McCartney heeft de smaak van optreden in kleine clubs helemaal te pakken. Na een concert in Abbey Road’s Studio 2 trad hij op 26 juli j.l. op op historische grond: de Cavern Club.
Daar onthaalde hij zijn publiek op een op alle manieren volwaardig concert: het duurde langer dan twee uur, bevatte songs uit het allereerste begin van de Beatles en daarvoor, nummers uit de hoogtijdagen van die iconische band, songs uit de periode van Wings en zijn soloalbums én nummers van zijn in september uitkoemnde album ‘Egypt Station’.
Bovendien vergastte hij zijn toeschouwers op anekdotes rond die songs, maar las ze ook stevig de les voor het maken van foto’s en filmpjes met hun telefoons, hoewel hun expliciet was verzocht dat niet te doen. Daarvoor onderbrak hij zelfs het nummer dat hij en zijn band aan het spelen waren.
Blijkbaar schrok hij zelf ook van zijn barse toon, want even later legde hij voor de zekerheid nog maar eens uit waarom hij zo fel was geweest.
We hadden graag zijn reprimande hebben willen ondergaan als we deze recensie lezen en de setlist zien: Continue reading
Op 11 november presenteren Helge Stikker en Marijn Waardenburg hun tweede cd: Travelers tijdens de releaseparty in Paradiso.
Daarna is de groep op 15 november te horen in Met het oog op morgen op Radio1 om 23:00 uur. Op 17 november is Miss Molly and Me vanaf 00:00 uur te horen bij Xnoizz op 3fm.
Vanaf 27 november gaat de band vrijwel onafgebroken op tournee door Nederland tot en met 14 februari 2014:
Op zondagavond 25 november was dan het langverwachte eerste concert van de Rolling Stones in die bliksemtournee ter gelegenheid van het uitkomen van hitscompilatie GRRR!, of was het vanwege hub vijftigjarig bestaan?
Behalve de Stones zelf stonden ook Bill Wyman en Mick Taylor op het podium, net als Mary J. Blige en Jeff Beck.
Wyman kreeg blijkbaar behalve een hand van Richards ook applaus voor het meespelen in It’s only rock and roll en Honky tonk women en Taylor kreeg dat laatste voor zijn solo’s in Midnight rambler.
Blige zong gospelkoortjes achter Jagger in Gimme shelter en Beck soleerde in Going down.
De andere achttien songs deden de Stones in tweeënhalf uur zelf.
Recensies circuleren inmiddels al in groten getale, maar hier zijn wat eerste indrukken uit de Engelse pers: Continue reading
Miss Molly & Me schreven traditiegetrouw weer een liedje bij het nieuwe nummer van Linda.
Deze keer is het thema ‘op kantoor’ en ook dat inspireerde Helge Slikker en Marijn Waardenburg weer tot zo’n klein popliedje waarin meer te horen valt dan je denkt.
Het is inmiddels het zestiende keer dat ze dat doen, dus dat wordt een thematische dubbel-cd over niet al te lange tijd… Continue reading
Hij is een man van veel gezichten, Hugh Laurie.
Begonnen als komiek met Stephen Fry, getransformeerd tot grimmige en eigenzinnige Amerikaanse arts en nu herrezen als de bluesmuzikant die hij zijn hele leven al wilde zijn.
Dat laatste moet je dan weer niet al te letterlijk nemen, want het gaat dan om blues zoals die in New Orleans werd gespeeld en dat is gelukkig andere koek.
Laurie treedt op het moment op in de VS en neemt een klasseband op sleeptouw, gedeeltelijk bestaande uit muzikanten die hem ook op zijn (eerste) plaat Let them talk begeleidden.
De recensie van zo’n concert maakt, dat wij daar graag bij geweest waren, ook vanwege de combinatie van blijkbaar typisch Britse en dus onderkoelde humor en typische New Orleans-muziek:
Wij kijken regelmatig op Bonnie Raitt’s site om te zien of er al Europese optredens op staan.
In plaats daarvan breidt de reeks Amerikaanse steden zich steeds verder uit. Nu is la Raitt al tot eind oktober in de VS onder de pannen. Wij gunnen haar natuurlijk het succes dat Slipstream haar blijkbaar brengt, maar moeten tegelijk ons ongeduld verbijten.
Het is immers niet haar beste plaat van de laatste jaren, maar wel een goede. Ook de beelden die we zagen via de webcam van JazzFest deden ons naar meer verlangen, net als deze recensie van haar optreden in het Ryman Auditorium in Nashville: Continue reading
Bonnie Raitt is nog maar min of meer net begonnen met haar Amerikaanse zomertournee, dus in Europa zullen we nog wel een paar maanden moeten wachten.
Juist daardoor is het interessanter te weten waarop we dan wachten.
Weliswaar konden we daarvan al een aardig beeld krijgen toen we via de webcam keken naar haar set tijdens het tweede weekeinde van het New Orleans Jazz and Heritage Festival, maar zo’n set duurt altijd wat korter dan een regulier optreden.
Met de recensie van Raitt’s show in Chicago zijn we dus blij, want wij zijn al heel lang fan en vast van plan dat ook te blijven, ook al is Slipstream niet haar beste cd: Continue reading
Gisteravond was hij te zien via de livestream via YouTube, maar zijn optreden wordt in tegenstelling tot dat van anderen daarop niet herhaald.
Hoewel het beeld af en toe onscherp was en de verbinding helaas ook regelmatig even wegviel, was er toch veel te genieten, al schrokken wij wel van het clownspak dat Allen Toussaint voor de gelegenheid had aangetrokken.
De muziek was zoals altijd van een grote elegantie met een opvallende dubbele blazerssectie: een vijf man sterke reguliere en een bestaande uit Toussaint’s achtergrondzangeressen, die af en toe ook een deuntje meebliezen.
De set was een mix van Toussaint’s klassiekers en een paar onbekende songs, die ook de recensent van de Times Picayune niet kon thuisbrengen. Zijn oordeel over Toussaint’s outfit vonden wij trouwens zonder meer verrassend: Continue reading
© 2024 Kippenvel – Ruud Heijjer
Theme by Anders Noren — Up ↑