Category: aangekondigde albums (Page 1 of 4)

Ex-Zombies-zanger Colin Blunstone brengt op 21 november een box uit met een dubbele live-cd en een dvd, al zijn die ook los van elkaar verkrijgbaar.

Daarop staat in ieder geval een concert dat hij gaf in Londen. Daar deed hij onder meer zijn hele solodebuut uit 1971: ‘One Year’.

Het nieuwe album gaat dan ook ‘One Year and More: Live from Union Chapel’ heten.

Het concert werd op genomen op 21 november 2024, zodat het precies een jaar later uitkomt.

Blunstone had daar toen al drie avonden opgetreden, maar liet het laatste concert vastleggen.

Eerst zong hij een aantal Zombie-successen, een paar solonummers en enkele covers.

Na een pauze zong hij de tien songs van zijn eerste soloplaat in de volgorde waarin ze daarop staan.

Hij werd begeleid door zijn liveband: drummer Steve Rodford, bassist Søren Koch, toetsenist Dave Bainbridge en gitarist Chas Cronk. Ook deed het Q Strings-strijkkwartet mee.

In een filmpje legt Bluntsone het zelf uit:

Continue reading

Lucinda Williams heeft bekend gemaakt dat haar nieuwe album met eigen songs uitkomt op 23 januari 2026.

’World Gone Wrong’ wordt in het persbericht aangekondigd als een ‘a raw and fearless commentary on modern America’ en ‘a pure reflection of our very turbulent times, intense and musically powerful.’ 

Het is dan ook ‘a wake-up call and a battle cry, finding beauty, grit, and grace in a world on edge.’

Het album werd geproduceerd door Williams’ manager en echtgenoot Tom Overby en Ray Kennedy, in wiens studio het werd opgenomen.

Het bevat tien songs: negen daarvan schreef Williams zelf, terwijl ze ook Bob Marley’s ‘So Much Trouble in the World’ opnam.

Norah Jones, Mavis Staples en de countrygetinte singer-songwriter Brittney Spencer doen er ook op mee.

Spencer zingt mee op het titelnummer en in ‘Something’s Gotta Give’,  Staples in ‘So Much Trouble in the World’ zingt en speelt piano op ‘We’ve Come Too Far to Turn Around’.

Inmiddels is het titelnummer uit. Dat gaat over ‘working-class Americans who are struggling in today’s economic and social climate.’

In een live-uitvoering heeft Williams tijdens de soepel voort deinende rocksong schijnbaar nog ondersteuning voor de tekst nodig. Ze kijkt althans voortdurend naar beneden in plaats van naar haar publiek en lijkt dan de tekst te lezen.

Ze zingt onder meer: ‘Come on baby, we gotta be strong/ Dark days are getting long/ Looking for comfort in the song/ Everybody knows the world’s gone wrong.’

Continue reading

Het album ‘The Best of The Band’ komt opnieuw uit. De releasedastum is 12 december as.

Het album is opnieuw gemasterd en komt uit als lp, cd en SHM-cd. De cd en de SHM-cd zijn gemasterd voor het digitale geluid. De Super High Material-cd zou bovendien een helderder en dieper geluid hebben door het gebruik van een polycarbonaat.

Oorspronkelijk kwam het uit op 16 juli 1976, vlak voor hun The Last Waltz-concert in The Winterland Ballroom in San Francisco waarin ze hun geschiedenis en invloeden eerden als gevolg van het feit dat Robertson niet langer deel wilde uitmaken van de groep en ze die dus ophieven.

Ze hadden er toen al een gezamenlijke geschiedenis van zestien jaar optreden en opnemen opzitten, want ze begonnen ooit als The Hawks, de begeleiders van de Canadese zanger-gitarist Ronnie Hawkins, werden daarna de groep van Bob Dylan en begonnen toen pas aan die indrukwekkende carrière onder eigen naam.

Op ‘The Best of The Band’ staan inderdaad klassiekers, maar het reduceert de groep die op “Music from Big Pink’(1968) en ‘The Band’(1969)  de americana eigenhandig uitvond zonder dat te weten tot elf songs en bovendien zijn er inmiddels wel heel veel compilaties te koop, terwijl de oorspronkelijke albums zo ongeveer allemaal op cd uitgekomen zijn met outtakes en alternatieve versies.

de tracklist:

Continue reading

De Amerikaanse songwriter Bobby Charles maakte een naamloos album in 1972, dat hem een grote status bezorgde onder collega-muzikanten, maar niet bij het publiek. Daarop speelden onder anderen Ben Keith, Dr. John en leden van The Band.

Toch schreef hij al in de jaren vijftig nummers die door anderen tot klassiekers werden gemaakt: ‘Later, Alligator’ (Bill Haley and His Comets), ‘(I Don’t Know Why) But I Do’ (Allen Toussaint en Clarence ‘Frogman’ Henry) en ‘Walking to New Orleans’ (Fats Domino).

Hoewel in de jaren negentig nog drie albums van hem uitkwamen, bleef hij liever uit de publiciteit om te schrijven en op te nemen.

Dat deed hij voortdurend, opnieuw met talloze grote namen als gasten: onder anderen Neil Young, Maria Muldaur, Willie Nelson, Delbert McClinton en Sonny Landreth deden met hem mee.

In 2004 kwam van zijn opnamen door de decennia heen een alternatief overzicht uit. ‘The Last Train to Memphis’ werd samengesteld door Charles zelf samen met Jim Bateman en Keith.

Dat album komt binnenkort opnieuw uit: dat gebeurt voor het eerst als lp, terwijl het opnieuw uitkomt als dubbel-cd.

De lp bevat zestien songs en de dubbel-cd net als in 2004 35:

Continue reading

Op vrijdag 24 oktober komt de Buruce Springsteen-biopic ‘Deliver Me from Nowhere’ in de Amerikaanse bioscopen.

Ook bij die film hoort een soundtrack, al kun je je afvragen of het logisch is dat hoofdrolspeler Jeremy Allen White daarop  de songs van Springsteen zingt. Hoe goed hij de songs van The Boss ook doet, dat is precies wat iedereen zal zeggen…

Bovendien zijn maar negen van de twaalf songs gezongen door White, terwijl de drie andere worden gezongen door Jay Buchanan, Jake Kiszka, Sam F. Kiszka, Aksel Coe en Bobby Emmett, die in de film de groep Cats on a Smooth Surface vormen.

Er zijn inderdaad meer voor de hand liggende bandnamen…

de soundtrack:

Continue reading

Op 21 november verschijnt het nieuwe album van singer-songwriter Philip Kroonenberg.

‘Say When’ gaat veertien nummers tellen.

Kroonenberg nam ze op met drummer Adreas Tsikotis, percussionist Rick Spangenberg, bassist Aad van Pijlen, toetsenist Roel Spanjers  en gitarist Arto Boyadijan.

Ze namen de door Kroonenberg en Van Pijlen geschreven muziek songs live in studio SSE Noord en voegden slechts een enkele overdub toe.

Kroonenberg zingt uiteraard zijn eigen teksten en speelde akoestische gitaar en mondharmonica.

Het persbericht gaat grote woorden niet uit de weg: ‘Om de wereld en alle liefhebbers van zijn muziek te laten zien dat er leven na de dood is, heeft hij een plaat gemaakt met de band waarop hij op de Parade jong en niet zo jong aan het dansen bracht.’ en ‘De laatste jaren waren niet de makkelijkste voor zanger/gitarist/songwriter Philip Kroonenberg vanwege de langdurige ziekte  van zijn geliefde Jellie. Op muzikaal gebied resulteerde e.e.a. in de cd’s ; Some More Time’, ‘The Therapist’ en ‘Wherever You Are, waarop hij hun liefde en het afscheid bezingt.’

De albumpresentatie vindt plaats op 8 december in het Haagse Paard van Troje.

Inmiddels is ‘Grandma’s got a Date’ uit en dat is inderdaad een heel fijn swingend nummer. De geest van JJ Cale werd daarin vaardig over de zes, terwijl behalve Kroonenbergs schorre zang de gemeen klinkende slide van Arto Boyadijan een hoofdrol voor zich opeist:

Continue reading

Op 7 november komt een nieuw album uit van de Amsterdamse Amerikaan Dusty Stray.

‘Home’ wordt een duo-album dat hij opnam met de Schotse singer-songwriter Xan Tyler, die zelf recent haar soloalbum ‘Holding Up Half the Sky’ uitbracht.

De twee namen daarvoor tien songs op:

The End of a New Beginning

Sweet Freedom

Home

The End of the World

Mine

All Around Me

I Should Have Said

So Said

Last Words

True Love will Find You in the End

‘The End of a New Beginning’ is al te horen en blijkt zo’n fluistersong te zijn waar Dusty Stray patent op heeft:

Continue reading

Op 28 november komt er een nieuwe versie van Neil Young’s klassieke album ‘Tonight’s the Night’ uit.

Dat gebeurt vanwege het feit dat het dan vijftig jaar geleden is dat dat ‘overdosis’-album uitkwam en vast ook doordat Young zijn erfenis zowel artistiek als financieel veilig wil stellen.

Op die nieuwe versie staan zes bonusnummers, waarvan er twee helemaal nooit uitkwamen en twee andere alleen als stream.

Ook van ‘Lookout Joe’ staat een nieuwe versie op de aangekondigde jubileumeditie. Merkwaardig is, dat dat in de plaats komt van het nummer zoals dat op de oorspronkelijke album staat.

De reden kan toch nauwelijks zijn, dat het werd opgenomen in S.I. R., in Los Angeles en niet op Neil Young’s Broken Arrow-ranch, zoals die eerdere versie…

Young pleegt hier een vreemde vorm van geschiedvervalsing: het bij een rerelease immers logisch het oorspronkelijke album opnieuw uit te brengen aangevuld met extra’s en niet om de geschiedenis ervan met terugwerkende kracht onherstelbaar te verbeteren..

Die nieuwe versie van ‘Lookout Joe’ is nooit eerder uitgekomen, net zomin als ‘Tonight ’s the Night (Take 3)’.

‘Raised On Robbery’ en  ‘Speakin’ Out Jam’ stonden eerder alleen op Neil Young’s ‘Archives Vol. II’ en  ‘de nieuwe versies van Wonderin’ en ‘Walk On’ konden tot nu toe alleen worden gestreamd via Neil Young’s website.

Op zich is er voor Young-fans op die nieuwe versie nog wel wat te halen…

Het album komt uit als lp, cd en digitaal.

de tracklist:

Continue reading