elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: nieuws (Page 1 of 726)

Paul McCartney: geurige wraak

In een kruidige anekdote over Paul en Linda McCartney probeert de uitgever van ‘Wings: The Story of a Band on the Run’ de belangstelling voor het op 4 november jl. uitgekomen boek nog wat te vergroten.

De vraag is of dat nodig is, maar het antwoord daarop zal in deze vluchtige tijd wel ‘ja’ zijn. Een andere vraag is, of de anekdote van Wings-drummer Denny Seiwell daarvoor het beste middel is.

Seiwell vertelt namelijk hoe de McCartney’s een bordje vol babypoep van destijds nog erg jonge dochter Stella naar een journalist stuurden in reactie op een negatieve concertrecensie.

De woede van de McCartney’s werd gewekt door het feit dat de helaas niet bij name genoemde journalist het concert helemaal niet had gezien.

Hij had de groep een tijdlang gevolgd om een achtergrondstuk te schrijven over de tournee, het meenemen van de gezinnen en het leven onderweg.

Seiwell zegt dat de groep hem gastvrij ontving:

Continue reading

Bob Dylan: eredoctoraat Berklee College of Music

Aan Bob Dylan is een eredoctoraat toegekend door het Berklee College of Music en bovendien heeft hij dat geaccepteerd.

Dylan wordt geëerd vanwege zijn ‘extraordinary influence on modern music’en ‘lifelong commitment to creative exploration.’

 Beide gebeurtenissen zijn redelijk uniek, want het is de eerste keer sinds 1970 dat een Amerikaanse universiteit hem zo onderscheidt. Toen kreeg hij er een van de universiteit van Princeton en in 2004 een van de Schotse University of St. Andrews.

Rolling Stone meldt dat Dylan de plechtigheid op Princeton gebruikte als inspiratie voor zijn songs ‘Day of the locusts’.

De website citeert dit gedeelte van de songtekst: ‘Oh, the benches were stained with tears and perspiration.

The birdies were flying from tree to tree/There was little to say, there was no conversation/As I stepped to the stage to pick up my degree/And the locusts sang off in the distance/Yeah, the locusts sang such a sweet melody/Oh, the locusts sang off in the distance/Yeah, the locusts sang and they were singing for me.’

Ook heeft Rolling Stone er ‘Chronicles’ op nageslagen, het eerste deel van Dylan’s memires, hoewel er nooit delen op zijn gevolgd: ‘I was glad to get the degree, though.

I could use it. The very look and touch and scent of it spelled respectability and had something of the spirit of the universe in it. After whispering and mumbling my way through the ceremony, I was handed the scroll. We piled back into the big Buick and drove away.’

Dylan reageerde deze keer met een knipoog: ‘Thank you, Berklee College of Music, for bestowing on me this prestigious honor. What a pleasant surprise.

Who knows what path my career might have taken if I’d been fortunate enough to learn from some of the great musicians who taught at Berklee. It’s something to think about.’

Of hij ook een nummer over schrijft, zullen we moeten afwachten.

Intussen put Berklee zich uit in superlatieven:

Continue reading

Kippenvel 871

In Kippenvel 871 hoor je vanavond songs van The Band en Paul McCartney, Lucinda Williams en Tony Joe White, Bonnie Raitt en Marc Cohn en nieuw of recent werk van Philip Kroonenberg en Candi Staton, Daniël Lohues en Harry hedriks, Miss Emily en Emily Haden Lee inderdaad, Tim Grimm en de Sunshine Cleaners en Xan Tyler samen met Dusty Stray.

In Het een-tweetje draai ik drie songs van Marcia Ball, die verleden week bekend maakte te moeten stoppen met optreden vanwege ALS

en in De Rode Draad staat de met allerlei extra’s uitgebrachte rerelease van Little Feat’s The LAst Record Album centraal. Dat is dus ook deze week weer muziek voor wie wil luisteren, tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!

Elles Bailey: toelichting bij ‘Take a Step Back’

Elles Bailey heeft in haar nieuwsbrief uitgelegd waar de inspiratie voor haar muzikaal toch teleurstellende nieuwe single ‘Take a Step Back’ vandaan komt:

‘Sometimes relationships can be all fire, all pleasure and all pain simultaneously and you either have to embrace it – or take a step back.

This truly is one of my favourite moments on the album. I love the sound we captured in the room. It’s so live, so full of swagger, so soulful and yet equally just as playful. It’s definitely the kind of song that puts a strut in your stride.’

Eerder maakte ze al bekend dat ze het door Luke Potashnick geproduceerde album opnam met allerlei muzikanten en dat haar liveband er niet bij betrokken was.

Die speelt wel weer tijdens de tournee die Bailey in februari en maart gaat maken door het Verenigd Koninkrijk en Europa.

Ook zijn sommige songs al tien jaar oud, terwijl ze ook drie jaar deed over het opnemen.

Het is dan ook een heel persoonlijk album: ‘There’s definitely an empowerment to this record.

I feel like that has actually evolved since I first started making it – as though I was a different person. There is a quiet strength running through this album and a deep-rooted honesty and whilst there are some moments that reflect on some of the hardest chapters of my story, there’s a feeling of joy threaded through every note. It’s like a kind of light has found its way in, even in some of the darkest moments.

‘Can’t Take My Story Away’ komt uit op 26 januari 2026.

Eerdere berichten over Elles Bailey vind je in de categorieën nieuws, aangekondigde albums en onterecht onbekend.

In dat laatste bericht vind je de korte recensie van haar tweede album, ‘The Road I Call Home’.

Die schreef ik in 2019 voor Heaven magazine, maar fragmenten ervan zijn alleen in het mei-juni-nummer van dat jaar terug te vinden.

Mijn recensie van ‘Beneath the Neon Glow’ vind je via deze link echter op de site van Heaven magazine, al 25 jaar het mooiste Nederlandse blad over muziek:

Recensie – Heaven magazine

Mijn recensie van ‘Beneath the Neon Glow Reimagined’ vind je dan weer in de rubriek recensies roots.

Paul McCartney: in veel opzichten was ik inderdaad dood

The Guardian publiceerde recent een uittreksel uit ‘Wings: the Story of a Band on the Run’ van Paul McCartney.

In de vrijgegeven fragmenten kijkt McCartney onder meer terug op de geruchten uit 1969 dat hij was overleden en dat zijn plaats in The Beatles was ingenomen door een dubbelganger.

Dat verhaal werd onder meer gevoed door het symbolisch uitleggen van de hoesfoto van het Beatles-album ‘Abbey Road’. De volgorde waarin de vier op de oversteekplaats liepen, zou erop duiden dat het een begrafenisstoet was met McCartney in de rol van overledene: Hij liep immers niet alleen op de derde plek, maar deed dat ook nog op blote voeten…

Aanvankelijk was hij verbijsterd: ‘At one point, I turned to my new wife and asked, ‘Linda, how can I possibly be dead?

She smiled as she held our new baby, Mary, as aware of the power of gossip and the absurdity of these ridiculous newspaper headlines as I was. But she did point out that we had beaten a hasty retreat from London to our remote farm up in Scotland, precisely to get away from the kind of malevolent talk that was bringing the Beatles down.’

Toch ziet hij er nu wel een kern van waarheid in, al is dat metaforisch: ‘But now that over a half century has passed since those truly crazy times, I’m beginning to think that the rumors were more accurate than one might have thought at the time,” he said. “In so many ways, I was dead. … A 27-year-old about-to-become-ex-Beatle, drowning in a sea of legal and personal rows that were sapping my energy, in need of a complete life makeover. Would I ever be able to move on from what had been an amazing decade, I thought. Would I be able to surmount the crises that seemed to be exploding daily?’

De twee trokken zich met hun gezin terug op de Schotse boerderij die McCartney had gekocht op aanraden van een van zijn accountants, al stonden zijn handen op dat moment nog verkeerd voor het doen van het boerenwerk en de  benodigde renovatie: ‘I took great satisfaction in learning how to do all these things, in doing a good job, in being self-dependent.

When I think back on it, the isolation was just what we needed. Despite the harsh conditions, the Scottish setting gave me the time to create. It was becoming clear to our inner circle that something exciting was happening. The old Paul was no longer the new Paul. For the first time in years, I felt free, suddenly leading and directing my own life.’

In het artikel staat nog veel meer lezenswaardigs over wat het uiteenvallen van The Beatles met hem deed en over zijn eerste jaren daarna:

Continue reading

Sting verlengt wereldtournee

Vanaf 9 mei 2026 gaat Sting weer op wereldtournee, zij het dat de nu gepubliceerde concerten  alle in de VS plaatsvinden.

Hij doet dat echter opnieuw met zijn vaste gitarist Dominic Miller en Chris Maas, de drummer die ook tijdens de eerdere etappes van de tournee achter de kit zat.

Vanaf 9 mei is hij te zien met een concert met oude hts in een nieuw jasje en onbekendere songs.

Continue reading

Mike Mills wil ruiken als Ariana Grande

Ex-R.E.M.-gitarist Mike Mills wil ruiken als Ariana Grande.

Dat kun je althans afleiden uit de eerste single van de nieuwe groep die hij is begonnen met Darius Rucker (Hootie and the Blowfish) en drummer Steve Gorman (Black Crowes).

Ze namen ‘My Cologne’ op als eerste single onder de naam How Owl Howl als knipoog naar haar parfummerk R.E.M., inderdaad, en ook haar nummer van die naam, dat op haar album ‘Sweetener’ staat.

Mills legt zelf op Instagram uit hoe het allemaal zo gekomen is, al  vergist hij zich daarbij wel behoorlijk over hoe haar eerste single heette: ‘Ariana Grande put out a record not long ago, and her first single was called ‘R.E.M. It’s the dream stage of sleep, that’s where we got it. It’s universal. That’s fine.

And she put out a line of perfume called R.E.M. I said, well, okay, that’s okay. And one of the containers for her perfume was a cassette, I mean, literally a cassette, and it said R.E.M. on it. And then I said, OK, that’s going over the line. I gotta say something about that.

We are not upset or anything. I thought it was just funny. So we made a wrote a song called ‘My Cologne.’ The chorus line is, ‘I want to smell like Ariana Grande, and I think she wants you to smell like me.’ It’s all in good fun, and I hope she likes it.’

Of ‘My Cologne’ van dat alles ook getuigt? Het lijkt toch eerder op een energiek en lawaaiig tussendoortje:

Continue reading

Blondie: pers als podium

De kern van het Amerikaanse Blondie bestaat sinds de dood van drummer Clem Burke alleen nog uit frontvrouw Debbie Harry en gitarist Chris Stein.

Zij werden door het Engelse NME uitgebreid geïnterviewd vanwege de rerelease op cd en vinyl van hun comebackalbum ‘No Exit’ uit 1999 en blijken vol plannen te zitten.

Blijkbaar heeft het album, uitgebreid met allerlei remixen, nieuwe liner notes, nieuw artwork en een eerder alleen in Japan uitgekomen nummer, de twee nieuwe inspiratie gegeven.

Probleem is wel, dat Stein vanwege gezondheidsredenen niet meer blijkt te spelen, al zegt Harry dat dat misschien nog wel verandert.

Ook zegt ze er bezwaar tegen te hebben op te treden onder de groepsnaam, doordat zij dan het enige originele lid zou zijn. Wel zou ze het overwegen als ‘Blondie Presents’.

Voor het in 2026 te verschijnen album ‘High Noon’ schreef Burke nog aan veel nummers mee, al nam Blondie ook een nummers op van gitarist Johnny Marr en een van hun huidige bassist Glen Matlock.

Het album zou een keur aan stijlen bevatten, een eigenschap die Harry kenmerkend vindt voor de groep.

Of dat ook muziek oplevert die de moeite waard is, kunnen we vaststellen in het eerste of tweede kwartaal van 2026.

Eerdere berichten over Blondie vind je in de rubriek nieuws.

Bywater Call: alweer nieuwe single

De Canadese rootsrockers van Bywater Call hebben een tweede single uitgebracht die net als voorganger ‘Hold Me Down’ niet op hun recente livealbum staat.

‘Ain’t No Friend of Mine’ is een op zijn minst energieke combinatie van blues en rock.

Meghan Parnell schrijft er dan ook dit over: ‘We wanted to write something bold and confident, mixing traditional blues influences with a modern rock attitude.

The intention was to convey the strength in acknowledging hurt, letting it out, sharing it and then letting it go for good. This is reflective in the gang vocal yell in the chorus, which is meant to be freeing and powerful to sing along to.’, waarvan akte:

Continue reading
« Older posts