Op 20 november j.l. was er in New Orleans al een street parade voor Dr. John, want dat was zijn geboortedag in 1941. Dat is echter niet de enige herdenkingsplechtigheid, als je dat woord al mag gebruiken.

Op 27 november is er in Tipitina’s namelijk een concert onder de accurate naam ‘A tribute to Dr. John’.

Bassist van Meters-faam George Porter Jr. brengt daar onder anderen drummer Herlin Riley, percussionist Alfred ‘Uganda’ Roberts,  organist John ‘Papa’ Gros, Lower 911- gitaristen Renard Poché en John Fohl, toetsenist-zanger Ivan Neville, toetsenist-zanger Jon Cleary, gitarist-bandleider Deacon John, gitarist-bandleider Walter Wolfman’ Washington, Big Chief Monk Boudreaux, gitarist-zanger Anders Osborne, pianist David Torkanowsky, James Andrews, harmonicaspeler Johnny Sansone en drummer Stanton Moore bijeen voor een eenmalig eerbetoon.

Als je dan ook nog weet dat een gedeelte van de opbrengst van de avond gaat naar de New Orleans Musicians’ Clinic, die onder anderen door Dr. John werd opgericht, zou je alle reden hebben erheen te gaan, maar dat dachten er wel meer: (more…)

Je moet ervoor naar New Orleans, maar dan kun je in een voormalige kapsalon wekelijks intieme concerten bijwonen van musici bij in New Orleans wonen

In de alweer een aantal jaren in opkomst zijnde wijk Bywater is namelijk de voormalige Keep It Real Barbershop.

Daar organiseert  Rhonda de ‘Luna Libre Live’-avonden, waar muzikanten akoestisch komen spelen en zingen.

Toegang wordt niet geheven, maar een vrijwillige bijdrage wordt zeer op prijs gesteld. Het opgehaalde geld gaat in zijn geheel naar de act van de avond.

Findley serveert tegen betaling eten en drankjes.

Helaas is dat wekelijkse concert op dinsdag van zeven tot tien, zodat wij er niet eens heen zouden kunnen en dat is extra jammer, doordat vanavond Dayna Kurtz op het programma staat.

Cahrmant detail: hoewel de kapsalon is gevestigd op  3600 St. Claude Avenue, wordt het publiek gevraagd via de achtertuin aan Congress Street naar binnen te komen…. (more…)

Het is uiteraard mosterd na de maaltijd, want de dood van Dr. John is alweer geschiedenis en met het bijzetten van ‘the good doctor’ in het pantheon van de popmuziek heeft hij dan meteen afgedaan, maar voor ons ligt dat anders.

Dat we een impressionistische beschrijving van zijn leven tegenkwamen op de site van Rolling Stone deed ons dan ook deugd, hoewel het verband met zijn muziek wel erg losjes is en met name zijn goede albums vanaf 2000 schandelijk worden verwaarloosd.

Voor een overzicht van zijn meest relevante albums zorgen we zelf dan wel.

Toch lazen we het verhaal met lichte weemoed, die hoog oplaaide toen we bij het einde leerden dat Jon Cleary Mac Rebennack vier dagen voor zijn dood nog opzocht in het verzorgingshuis waar hij inmiddels was opgenomen met een platenspeler en platen met songs uit Rebennack’s jeugd.

Wat zich bij die ontmoeting afspeelde, is ontroerend en doet Cleary nog hoger in onze achting stijgen: (more…)

Op woensdag 28 augustus zendt WWOZ, New Orleans’ bekendste radiostation, een herhaling uit van het enige radioprogramma dat Art Neville ooit samenstelde en presenteerde ’Art Neville’s 13th ward bag’ werd opgenomen in de zomer van 1981 en daarin draaide Art Neville muziek van de groepen die hij hielp groot maken als de Meters en de Neville Brothers, maar ook van zijn eerste band The Hawkettes, de Wild Magnolias en Alvin ‘Shine’Robinon.

Het programma duurde destijds negentig minuten, maar wordt nu herhaald van twee tot vier ’s middags lokale tijd, want WWOZ-oprichter Jerry Brock was destijds de technicus en geeft nu commentaar bij het programma samen met Melissa Weber, de curator van het Hogan Jazz Archive van Tulane University: (more…)

De oudste van de vier gebroeders Neville, toetsenist Art, is overleden in zijn huis in Valence Street in New Orleans. Hij was 81 jaar oud.

Art Neville was niet alleen de oudste van de vier broers Neville: hij was het ook die Charles,  Aaron en Cyril uiteindelijk in 1976 bij elkaar bracht in The Wild Tchoupitoulas, die daarna opgingen in de Neville Brothers.

Op dat moment was Art Neville al zo’n twintig jaar muzikant, want hij debuteerde met zijn Hawkettes met  ‘Mardi Gras mambo’ in 1954, toen hij zestien jaar oud was.

Die single schopte het onmiddellijk tot de status van klassieker en wordt nog altijd veel gedraaid voor en tijdens de New Orleans-variant van carnaval.

Zijn eerste bekendheid dankte Art Neville aan het feit dat dat zijn Art Neville and the Neville Sounds evolueerde in de huisband voor de producties van Allen Toussaint in 1968. The Meters speelden niet alleen mee op talloze sessies drummer Joesph ‘Ziggaboo’ Modeliste, bassist George Porter jr., gitarist Leo Nocentelli en Art Neville maakten ook een aantal albums onder eigen naam met merendeels zeer besmettelijke, naadloze funk waarin alle instrumenten ritme waren.

Op het titelloze album ‘The Wild Tchoupitoulas’ doen de  Meters nog mee, maar ook zijn Charles, Cyril en Aaron er dan al bij .Als de Neville Brothers maakten ze wisselvallige albums, maar onder leiding van Daniel Lanois en Malcolm Burn namen ze ‘Yellow moon’ (1989) en ‘Brothers keeper’ (1990) op. Die vestigden hun naam als supergroep definitief, hoewel de ego’s van de broers die kwalificatie regelmatig in de weg zaten: hun albums daarna waren weer wisselvallig tot slecht.

Op het podium kwamen de Neville Brothers tot hun beste prestaties, bijvoorbeeld op het New Orleans jazz and Heritage Festival, waar zij vaak op het grootste podium de laatste act waren op de slotdag, maar ze beleven ook wel eens weg, boos doordat die plek hun niet werd gegund.

Na het uitvallen van de Neville Brothers in 2004 trad Art nog regelmatig op met Modeliste, Porter jr. en Nocentelli, maar ook in andere samenstellingen: (more…)

De uitvaartdienst voor Dr. John was alleen voor genodigden, en terecht: tenslotte konden fans daarvoor uitgebreid hun respect betuigen voor een van de grootste muzikanten van New Orleans en was er daarna ook nog een second line-parade.

Toch waren we natuurlijk graag bij alle drie geweest, al was het maar te zien hoe je afscheid neemt van een man die meer nog dan Allen Toussaint de fakkeldrager was van de New Orleans-funk.

Dat voorrecht was Offbeat’s John Wirt gegund, die zich al decennia bewijst als muziekschrijver, maar ook een fan is: wij vinden dat de ideale combinatie van kennis en gevoel, al valt op muziekjournalistiek heel wat af te dingen.

Dat doen we een andere keer dan wel weer, want die gaan we niet voeren over Dr. John’s hoofd, een van onze grootste helden.

Dan lezen we liever hoe het  eraan toe ging tijdens die dienst, waar bijvoorbeeld Cyril Neville, Jon Cleary, Irma Thomas en Shannon McNally optraden: (more…)

De uitvaart van Dave Bartholomew zal plaatsvinden op maandag 8 juli.

In de St. Gabriel the Archangel-kerk kunnen fans afscheid nemen van Bartholomew van negen tot kwart voor twaalf ‘s morgens, waarna van twaalf tot een openbare dienst zal plaatsvinden.

Ook zal op een nader bekend te maken datum een muzikaal eerbetoon worden georganiseerd.

Dr. John laat binnen een week na zijn uitvaart alweer van zich horen.

Dat is geen kwestie van voodoo, maar een boodschap van zijn familie aan de fans die de goede dokter willen gedenken.

Daarbij hebben ze blijkbaar een uitspraak in gedachten van de oma van Mac Rebennack, die hij zelf regelmatig zou hebben geciteerd: ‘Don’t give flowers to the dead. Give money to the living.’

Daarom vraagt de familie fans geld over te maken naar de New Orleans Musicians’ Assistance Foundation. Die ondersteunt de New Orleans Musicians Clinic, waarvan Rebennack in 1998 medeoprichter was.

Het is een organisatie die medische zorg verleent ‘musicians, artists, performers, cultural workers, tradition bearers of New Orleans (Mardi Gras Indians, Social Aid & Pleasure Club Members), service industry workers and more.’ en waarover Rebennack ooit gezegd schijnt te hebben: ‘Ain’t an easy life playin’ music in New Orleans. An’ what you all been puttin’ in the tip jar is nice, but it ain’t gonna pay no medical bills. They do a hell of a job and they workin’ their buns off. The clinic does more than anyone else to help musicians who’s sufferin’. We gotta pull your coat tail to this here thing and get ‘em some lace. We need more. The cause is righteously righteous. Hit up your friends, hit up your neighbors. They ain’t quittin an neither should you.’

Natuurlijk is New Orleans ver van ons bed, maar toch: (more…)

Met een filmpje van zo’n negen en een van vier minuten is het behelpen, maar toch: het geeft in ieder geval een goede indruk van hoe het eraan toe ging afgelopen zaterdagmiddag om een uur of drie plaatselijke tijd in New Orleans.

Daar hadden zich voor het Orpheum-theater duizenden mensen verzameld die in traditionele stijl afscheid namen van New Orleans, die in een door twee paarden getrokken lijkkoets deel uitmaakte van de stoet.

Er waren ook Mardi gras-indians, parasols en marching bands, terwijl op de achtergrond het gewone leven niet eens stilstond: (more…)

Kort na de dood van Dr. John is weer een New Orleans-legende overleden: Dave Bartoholomew stierf op 23 juni op honderdjarige leeftijd.

De trompettist, songschrijver, arrangeur en producer Bartholomew wordt wel gezien als de architect van de New Orleans-sound, want hij werkte samen met Fats Domino, Lloyd Price, Smiley Lewis, Shirley & Lee, earl King, Chis Kenner, Robert Parker en Tommy Ridgely én met producer Cosimo Matassa, die andere gezichtsbepalende figuur in New Orleans in de jaren vijftig.

Barthlomew zei zelf altijd dat hij de ‘big beat’-sound had uitgevonden, maar een feit is dat dat hij een groep samenstelde met drummer Earl Palmer en saxofonisten Red Tyler en Lee Allen.

Met zijn groep speelde hij op talloze hits in de jaren vijftig, terwijl hij in totaal ook zo’n vierhonderd songs schreef.

Bartholomew werd in 1998 verkozen in de Songwriters Hall of Fame, kreeg de Offbeats Magazine Lifetime Achievement Award in Music in 2010 en een Grammy Trustees Award in 2014. Ook werd hij door Offbeat uitgeroepen tot Master of Louisiana music.