Category: New Orleans (Page 1 of 13)

De Jazz & Heritage Foundation uit New Orleans heeft de originele studio van de tot een legende uitgegroeide producer Cosimo Matassa gekocht en heeft plannen voor een waardige bestemming ervan.

De ruimte op de hoek van North Rampart Street en Dumaine, net ten noorden van het French Quarter, was de eerste studio van de toen nog piepjonge Cosimo Matassa, die de achterkamer van de winkel in huishoudelijke apparaten en platen van zijn vader verbouwde tot opnamestudio.

Daar nam hij allerlei singles op van artiesten die zouden uitgroeien tot iconen van de rhythm-and-blues en rock-‘n-roll uit New Orleans, zoals Little Richard en Fats Domino, maar ook iets minder bekende namen als Bobby Charles.

Offbeat, het digitale tijdschrift dat veel aandacht besteedt aan de muziek van New Orleans, bericht erover:

In de aanloop naar het uitkomen van ‘The Bywater Sessions’ heeft zanger-toetsenist Jon Cleary een liveversie van zijn ‘So Damn good’ op zijn facebookpagina gezet.

Die speelde hij live met zijn Absolute Monster Gentlemen in de studio, compleet met blazerssectie.

Dat laatste voegt zeker iets toe, maar het is niet alleen een song die hij al op ‘Moonburn’ zette, zijn tweede album uit 1998, hij speelt het ook nog een in een veel hoger tempo dan op dat album, zodat alle finesse die hij ook in een nummer kan leggen, er wel uit verdwijnt.

Daar wordt het niet interessanter van, om het maar eens voorzichtig te zeggen: hij degradeert het tot een voertuig voor zijn virtuositeit op de toetsen.

Dat het nummer deel uitmaakt van een door een toetsenbordenfabrikant gesponsorde serie zal dus geen toeval zijn:

Aan het eind van deze week komt Jon Cleary’s nieuwe album uit, ‘The Bywater Sessions’.

Dat is zijn eerste volwaardige album sinds ‘Dynamite’ uit 2018, maar al eerder werd bekend dat daarop vier nieuwe versies staan van nummers die hij al eerder opnam: zijn ‘So Damn Good’ van Moonburn uit 1998, maar ook te vinden op  ‘Jon Cleary and the Absolute Monster Gentlemen’ uit 2002, ‘Unnecessarily Mercenary’ (ook van ‘Moonburn’), plus ‘Just Kissed My Baby’, zijn cover van het nummer van The Meters van ‘Jon Cleary and the Absolute Monster Gentlemen’ en ‘Boneyard’ van ‘Go Go Juice’. 

Er staan dus maar zes nieuwe songs op en dat lijkt een recept voor een forse teleurstelling.

Intussen zette Cleary een filmpje op Facebook van zijn in een enkele take opgenomen van die klassieker van The Meters met zijn vernieuwde en uitgebreide Absolute Monster Gentlemen, met zowel Cleary als de blazerssectie in aparte ruimtes achter glas tegen de overspraak.

Dat is toch wel weer fijn om te horen en te zien:

In New Orleans is op 4 april het programma rond National Voodoo Day begonnen met een persconferentie, maar de eigenlijke programmaonderdelen zijn op zaterdag 5 en zondag 6 april..

Daarin worden het geestelijke, culturele en historische belang van voodoo benadrukt.

Dat gebeurt met een symposium over traditionele Afrikaanse godsdiensten en ‘global healing’, een expositie, een tentoonstelling over Afrikaans natuurbehoud, een kinderprogramma over de rijke voodoo-tradities, een processie die de slachtoffers van de trans-Atlantische slavenhandel eert, een voodooceremonie op Conqo Square door voodoobeoefenaren uit Benin, Haiti en New Orleans zelf en een ceremoniële afsluiting:

Van het voor 11 april aangekondigde album ‘Audience with the Queen’ van Irma Thomas met Galactic als begeleiders is een derde nummer uitgekomen.

Dat is een cover van Nancy Wilson’s ‘How Glad I Am’ uit 1964.

Het nummer is een favoriet van zowel saxofonist Ben Ellman als Thomas zelf.

Het is de door gospel beïnvloede opener van het album en doordat Thomas en Galactic kozen voor een gedragen versie afwijkend van de rest van album:

Het Amerikaanse State Department heeft New Orleans voorgedragen als een van de twee steden voor het lidmaatschap van het UNESCO Creative Cities Network (UCCN).

Gesteund door de aanbeveling van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken heeft de stad vervolgens op 3 maart  een aanvraag daarvoor ingediend.

Als die wordt gehonoreerd zou dat een erkenning zijn van de rijke muzikale traditie van die stad en de culturele en economische invloed die die heeft.

Het doel van de pas in 2004 opgerichte UCCN heeft als doel het verbinden van steden over de hele wereldwijd door middel van de kunsten en creativiteit om zo internationale samenwerking op het gebied van milieuvriendelijke groei tot stand te brengen.

Inmiddels zijn er al 350 steden in meer dan honderd landen lid van:

De uit New Orleans afkomstige drummers Shannon Powell en Herlin Riley zijn dit jaar onder de eerste lichting van twintig jazzmuzikanten jazzmuzikanten die zijn benoemd tot Jazz Legacy Fellow van de Andrew W. Mellon Foundation in samenwerking met de Jazz Foundation of America.

Behalve de eer is er ook een geldprijs aan verbonden en advies en begeleiding om het hun mogelijk te maken te blijven optreden en masterclasses te geven:

De veelzijdige zanger-pianist Harry Connick Jr. maakt al albums in allerlei genres: hij was net zo thuis in funk en jazz als in gospel en standards uit het American Songbook.  al was New Orleans op vele daarvan niet ver weg: tenslotte is de man die ooit een wonderkind was, een van de beroemde zonen van de Crescent City.

Voor 2026 zijn twee optredens aangekondigd die voor hem heel speciaal moeten zijn: niet alleen staat hij op 22 en 23 mei in de grote zaal van de New-Yorkse Carnegie Hall, daar wordt een compositie die hij schreef ter ere van zijn moeder uitgevoerd.

‘Elaboratio’ bestaat uit drie delen en wordt gespeeld ter ere van wat haar honderdste verjaardag had zullen zijn, maat Anita Frances Livingston overleed toen Connick Jr. dertien was.

Connick Jr. bevindt zich dat seizoen in meer dan uitstekend gezelschap, want op andere avonden staan bijvoorbeeld Samuel Barber, Leonard Bernstein , Duke Ellington, George Gershwin, Philip Glass en een andere beroemde New Orleanean centraal: Wynton Marsalis.

Het is te hopen dat Connick Jr.’s stuk tegen die concurrentie op kan:

Bluesman Freddie King is dit jaar de King of the Krewe du Vieux Parade tijdens het carnaval in New Orleans.

Hij is niet de enige muzikant die een dergelijke eer te beurt valt, want nu is bekend geworden dat de Krewe of Freret Irma Thomas op 22 februari eert tijdens de traditionele optocht van de ‘floats’, zoals de praalwagens van het carnaval in New Orleans heten.

Het thema van die wagen is uiteraard ‘Time is on our Side’, een woordspeling op Thomas’ hit ‘Time is on my Side’ uit 1964.

Op de praalwagen zijn uiteraard een kroon te zien voor de Soul Queen of New Orleans, maar ook haar hitsingles, een gigantische microfoon, pianotoetsen en een pop die de zingende Thomas voorstelt.

Uiteraard is Thomas blij met het eerbewijs, al zal ze zelf niet op de wagen plaatsnemen: ‘I am delighted to have worked with the Krewe of Freret to craft this beautiful float.

It has been a joy to see it come to life and I can’t wait for my fans to see it parading down St. Charles Avenue alongside other local musical legends. This is truly a special moment for me and for the city of New Orleans.’

Thomas bevindt zich in goed gezelschap, want de de wagen van de Krewe of Freret maakt deel uit van een stoet wagen die alle gewijd zijn aan muzikanten uit Ndew Orleans: Trombone Shorty, Juvenile, Big Freedia, Boyfriend, Dr. John, Louis Armstrong, Buddy Bolden, Ellis Marsalis, Professor Longhair en Allen Toussaint, 

Tijdens de rit strooien leden van de Krewe of Freret met speciaal voor de gelegenheid gemaakte kettingen met glazen kralen en een houten medaillon waarop Thomas beeltenis te zien is:

De rootsy zangeres Maria Muldaur en blueszanger Benny Turner hebben samen een single opgenomen die op Valentijnsdag uitkomt.

Misschien is het juister te zeggen dat Turner die single maakte met Muldaur, want hij had Dinah Washington’s ‘Baby (You’ve Got What It Takes)’ al opgenomen voor zijn recente album ‘BT’, maar had het er uiteindelijk niet op gezet.

Muldaur hoorde die song toen ze in New Orleans was en van het een kwam toen het ander.

Je kunt ‘Baby (You’ve Got What It Takes)’ nog niet horen, want het nummer komt inderdaad pas op 14 februari uit.

Dat Muldaur in New Orleans was om op te nemen met Tuba Skinny voor een album met songs van Victoria Spivey, is misschien nog wel veel beter nieuws, want eerder maakte ze al stijlvaste albums met songs van onder anderen Memphis Minnie en Blue Lu Barker en in 2021 ‘Let’s Get Happy Together’ met Tuba Skinny.

Eerdere berichten over Maria Muldaur vind je in de categorieën nieuws en rootsmuziek op radio, tv en internet.