elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: New Orleans (Page 1 of 11)

Ivan Neville: speciale Mardi gras-single

Ivan Neville heeft een speciale Mardi Gras-single uitgebracht.

Het gaat om een nummer van zijn vorig jaar uitgekomen soloalbum ‘Touch My Soul’, dat op zijn minst nogal wisselvallig is, al waren veel Amerikaanse recensies uitermate positief.

Misschien kwam dat ook doordat hij al in geen negentien jaar meer een album onder zijn eigen naam had uitgebracht.

‘The Greatest Place on Earth’ is veruit het beste nummer ervan, ook al doordat het een van de weinige nummers is met dat typische funkritme en die heerlijk dwarse blazers die New Orleans muzikaal kenmerken.

In de video zitten zowel historische als recente beelden van second line-parades, Mardi Gras-indianen en het feestende French Quarter.

In het filmpje duiken ook Trombone Shorty op en leden van de Preservation Hall Jazz Band als Ben Jaffe en Charlie Gabriel, die het samen met Ivan Neville schreven. Verder is Ivan Neville er uiteraard in te zien en af en toe een drummer. Als dat dezelfde is als op het album, is dat Deven Trusclair, de drummer van Dunpstaphunk, Ivan Neville’s vaste groep.

Het is een van de voorbeelden van muziek die zelfs carnavalhaters in ieder geval voor een kleine vijf minuten overtuigen van de leuke kanten van dat feest, al moet je daarvoor dan wel naar The City That Care Forgot:

Continue reading

Dr. John’s ‘Gumbo’ vijftig jaar jong

Van Dr. John’s vijfde album ‘Gumbo’ is dit jaar geen nieuwe versie uitgekomen: geen gemasterde release van het origineel en al helemaal geen box met het album plus outtakes, niet eerder uitgebrachte nummers, de er altijd bij horende zeldzame foto’s en lines notes van gerenommeerde muziekjournalisten of tijdgenoten.

Toch is daar alle reden voor, want het is de eerste keer dat hij de lange, in New Orleans bestaande traditie eerde van de rhythm ’n blues-piano in stuiterend swingende uitvoeringen van bv. ‘Iko Iko’ en Professor Longhair’s ‘Big Chief’, terwijl Dr. John van diens ‘Tipitina’ een slepend, weemoedig nummer maakt. Ook put hij met vier nummers uitvoerig uit het werk van Huey Smith. Diens versie van de traditional ‘Little Liza Jane’ is bovendien het uitgangspunt van die van Dr. John.

Ook het enige nummer dat Dr. John zelf schreef, ‘Somebody Changed the Lock on my Door’ staat direct in de traditie van New Orleans met zijn combinatie van dixieland en rhythm ’n   blues.

Zelf zei hij daarover later:

‘In 1972, I recorded Gumbo, an album that was both a tribute to and my interpretation of the music I had grown up with in New Orleans in the 1940s and 1950s. I tried to keep a lot of the little changes that were characteristic of New Orleans, while working my own funknology on piano and guitar.’ en in een interview tijdens de opnamen ervan voor de Ann Arbor Sun: ‘The album we’re working on is going to be called ‘Gumbo’ and it could very well be called ‘More Gumbo, Less Gris Gris’. De voodoo-invloeden zijn daarop in tegenstelling tot de vier voorgangers inderdaad helemaal afwezig, maar Dr. John opende een even traditionele als nieuwe wereld voor ons, want de traditionele muziek uit New Orleans was nagenoeg onbekend, behalve in de Crescent City zelf dan.

Continue reading

New Orleans: straat voor Allen Toussaint

In New Orleans wordt een straat vernoemd naar Allen Toussaint.

Dat is unaniem besloten door de gemeenteraad van The Crescent City op donderdag 6 januari jl.

De Robert E. Lee Boulevard ligt in de wijk Lakeview en Toussaint woonde er de laatste tien jaar van zijn leven ook .

Toch is dat niet de enige reden, want het eerbewijs krijgt des te meer lading als je weet, dat de straat nu nog vernoemd is naar generaal die opperbevelhebber was van het leger van de zuidelijke staten in de Amerikaanse Burgeroorlog.

Ook enkele andere straten die herinneren aan het slavernijverleden krijgen trouwens een andere naam; zo wordt Slidell Street omgedoopt tot Red Allen Way.

John Slidell was de ambassadeur van de zuidelijken in Frankrijk en ook senator van Louisiana, terwijl Allen een bekend jazztrompettist was.

De naamswijzigingen gaan in per 1 februari as.

Eerder werden al andere straten en pleinen omgedoopt: Caffin Avenue werd Fats Domino Avenue en Palmer Park werd Marsalis Harmony Park.

Charles Caffin was een slaveneigenaar die een plantage had die gelegen was in het gebied dat zich ontwikkelde tot de Lower Ninth Ward, terwijl Benjamin Palmer, een dominee, een dominee was die de slavernij verdedigde:

Continue reading

Preservation Hall Jazz Band strikt groten.

De traditionele New Orleans-jazzband Preservation Hall Jazz Band geeft binnenkort een concert via een livestream die wordt uitgezonden op hun website, facebookpagina, YouTube en het ons onbekende Twitch.

Dat is schering en inslag, maar de traditionalisten hebben zich versterkt met een aantal grote namen. Die komen uit allerlei onverwachte hoeken. Dat de ‘soul queen of New Orleans’ Irma Thomas meedoet is een inkoppertje en dat Elvis Costello meewerkt, is ook nog niet zo heel verrassend.

De eclectische zanger-gitarist hielp Allen Toussaint in 2006 al liefdevol met een tournee en het album ‘The river in reverse’.

Dave Grohl, Beck, Jim James en Dave Matthews zijn echter blijkbaar echter ook fans.

Het concert vindt plaats op 20 juni om 9 uur Eastern Time, wat dus betekent dat het drie uur ’s nachts bij ons is: Continue reading

Jon Cleary speelt voor Offbeat

Met het wegvallen van de optredens in clubs en het sluiten van cafés en restaurants in new Orleans vielen ook de advertenties voor in Offbeat weg en dus ook de inkomsten voor dit fameuze blad over New Orleans-muziek.

Daarmee wordt het direct in zijn voortbestaan bedreigd, reden waarom het op dit moment alleen digitaal verschijnt.

Offbeat is een blad dat door en voor fans van New Orleans, haar muziek, haar keuken en haar cultuur wordt gemaakt.

Dat wil niet zeggen dat het bij tijd en wijle niet kritisch is, maar het maakt zich ook sterk voor de belangen van die plaatselijke artiesten die moeten werken voor hun geld.

Zij hebben er dus vaak veel aan te danken en dat realiseert zanger-toetsenist Jon Cleary zich ook.

In en interview in het blad haalt hij herinneringen op aan hoe hij vanuit Engeland in New Orleans terecht kwam en dat is mooi om nog eens te lezen: Continue reading

Dayna Kurtz: Lulu & the Broadsides

Dayna Kurtz hoort zeker tot onze favoriete zangeressen, want deze vrouw kan zingend verlangen en verleiden als geen ander.

Zij maakte haar laatste twee albums alleen met Robert Maché, want dat waren selecties uit hun gezamenlijke optredens.

Nu is zij onverwacht terug met Maché aan haar zijde, maar ook met drummer Carlo Nuccio, bassist James Singleton en toetsenist Glenn Hartman. Gezamenlijk heten zij Lulu & the Broadsides.

In de clip van ‘He’s a king’ en ‘You’re trouble’bewijzen zij dat Kurtz ook in deze rootsy setting een fatale sirene is, maar dan wel in de klassieke betekenis van het woord, terwijl de gelouterde New Orleans-veteranen achter haar rauw swingen.

Samen maakten zij een album met acht tracks, dat heel misleidend ‘Sampler’ heet.

De twee songs doen ons koortsig verlangen naar meer: Continue reading

eerste dag WWOZ’s New Orleans Jazz and Heritage Festival

Later vandaag begint WWOZ, het rootsradiostation in New Orleans, met het uitzenden van de eerste dag van het fictie New Orleans Jazz and Heritage Festival dat ze hebben samengesteld uit oude opnamen.

Die eerste dag is meteen al erg interessant, al is het tijdsverschil acht uur en wordt het al gauw een latertje, terwijl JazzFest zich in het echt toch afspeelt tussen elf uur ’s morgens en zeven uur ’s avonds uiterlijk.

In het blokjesschema zijn onder anderen Bonnie Raitt, Eddie Bo, Brass Band en Fats Domino te zien, terwijl de programma’s van alle volgende dagen er ook al staan:

Enjoy, y’all! Continue reading

New Orleans Jazz and Heritage Festival ook niet in de herfst, maar op WWOZ

Na uitstel kwam inderdaad afstel: het New Orleans Jazz and Heritage Festival gaat dit jaar definitief niet door, ook niet in de herfst. Dat is na precies vijftig edities niet alleen een klap voor de toeristenindustrie van New Orleans, maar ook voor de muziekliefhebbers in en buitend die stad.

Als doekje voor het bloeden zendt WWOZ, de rootszender van New Orleans, opnamen uit van artiesten die daar in het verleden hebben opgetreden.

Dat doet het radiostation op de dagen en de uren dat JazzFest zou plaatsvinden, dus van 23 tot en met 26 april en van 30 april tot en met 3 mei a.s. van elf tot zeven plaatselijke tijd.

Bij ons is dat van zeven uur ’s avonds tot drie uur ’s nachts.

Verwacht dus optredens van de ‘usual suspects’, want WWOZ concentreert zich terecht op de acts uit New Orleans, de rest van Louisiana en enkele sterk verwante geesten, maar laat de grote namen uit de rest van de wereld terecht links liggen: onder anderen Dr. John, Fats Domino, The Neville Brothers, Irma Thomas, The Meters, Allen Toussaint, Henry Butler, Marcia Ball, Trombone Shorty, Ernie K-Doe en Bo Dollis and the Wild Magnolias zullen te horen zijn.

 

Ook zal WWWOZ het optreden uitzenden van Professor Longhair, The Wild Magnolias en Dr. John dat in 1974 onder de naam ‘The Fire Benefit’werd georganiseerd.

 

In die zin zou navrant genoeg het weleens het muzikaal meest authentieke JazzFest sinds lang kunnen worden…….

Ani DiFranco-radio

Singer-songwriter Ani DiFranco bevalt het thuiszitten maar matig.

Net als veel andere artiesten zoekt zij daarvoor een alternatief en dat heeft zij gevonden ook: zij begint hier eigen radiostation vanuit haar huis in New Orleans.

Vanaf 15 april zendt zij via het internet op Righteous Babe Radio uit in een mix van livemuziek, bootlegs en interviews met artiesten op haar gelijknamige label, maar ook met anderen.

Zo maakt ze van de nood een deugd, al leefde dat vage verlangen al lang bij haar; ooit werd ze benaderd met de vraag of ze geen radioshow wilde presenteren, maar gaandeweg de besprekingen daarover voelde ze zich ingeperkt worden door de commercie en het hoeft niemand te verbazen dat dat ook direct het einde van die gesprekken was.

Op woensdag, vrijdag en zaterdag gaat ze de opnamen van een aantal van haar eigen concerten uitzenden. Die zijn niet eerder uitgebracht, maar ook niet gemixt voor deze gelegenheid, dus je krijgt ze te horen ‘As is’, schrijft DiFranco, zo refererend aan een song van haar tegelijk toegankelijke en gelaagde album ‘Plastic castle’.

Die opnamen worden uitgezonden om 9 uur Central Daylight Time en worden voorafgegaan door een uur muziek van artiesten met wie DiFranco op het podium heeft gestaan.

Ook belooft ze interviews op maandag, woensdag en vrijdag om twaalf uur ’s middags CDT. Die worden dan om vijf uur ’s middags herhaald.

Voor onze tijd moet je daar zeven uur bij optellen.

Nu is 24 uur Ani DiFranco achter elkaar ook voor ons wat te veel, maar ze is een volstrekt unieke singer-songwriter, doordat ze haar maatschappelijke idealen al dertig jaar koestert zonder daaraan concessies te doen, muzikaal uitermate veelzijdig is en ook nog een aantal van de allermooiste songs over de liefde heeft geschreven: Continue reading

livestreams Jon Cleary: New Orleans-muziekgeschiedenis

De van oorsprong Britse zanger-pianist Jon Cleary is inmiddels wereldberoemd in New Orleans, al lukt hem maar niet om buiten de stadsgrenzen op grote schaal door te breken ondanks de steun die Bonnie Raitt hem door de jaren heen geeft.

Niet alleen noemde ze hen nogal eens het achtste wereldwonder, ook speelt hij in haar band en dus ook vaak in haar voorprogramma.

De onverschilligheid voor de wetten van de opbouw van een optreden is ook goed te zien in de Quarantini sessions die Cleary live speelt, maar ook op Facebook.

Hij zit achter een vleugel, speelt eigen favorieten en verzoeknummers, beantwoordt vragen en filosofeert erop los.

Inmiddels staan er al acht afleveringen van meer dan een uur online.

Dat is genieten, mits gedoseerd, maar dat is met meer dingen zo: Continue reading

« Older posts