Op 2 augustus open een tentoonstelling over Professor Longhair, een van de grootste pianisten van New Orleans.

Met ‘Me got fiyo’ eert het New Orleans Jazz Museum trouwens niet alleen Henry Roeland Byrd, maar ook het driehonderdjarig bestaan van New Orleans.

Op de tentoonstelling wordt zowel het leven van Professor Longhair als zijn artistieke ontwikkeling belicht, zijn mythische status in de jaren vijftig en zijn comeback in de jaren zeventig, zijn ontijdige dood en natuurlijk zijn blijvende invloed op het spel van andere pianisten uit New Orleans: (more…)

Op maandag 2 juli overleed pianist-zanger Henry Butler. Hij was 69 jaar oud.

Butler was een pianist uit New Orleans die in een kenmerkende, traditionele New Orleans-stijl speelde, maar hij overleed in New York.

Butler was blind en leerde zichzelf in zijn jeugd piano spelen en zette na een conservatoriumopleiding met zang als hoofdvak en piano als bijvak de traditie van Professor Longhair en James Booker voort.

Hij gaf muziekonderwijs door de hele VS  en zette een zomerkamp op voor blinde en slechtziende tieners. Daarover werd in 2010 een documentaire gemaakt, ‘The music is gonna get you through’: (more…)

Trombone Shorty is een van de bekendste muzikanten uit New Orleans buiten die stad, maar blijft een kind van die stad.

Daarom heeft hij vergevorderde plannen voor een eendaags festival, dat hij “hometown Threauxdown’ heeft genoemd.

Het moet gaan plaatsvinden op 20 oktober a.s. en de eerste, zeer diverse acts zijn al aangekondigd: natuurlijk speelt Trombone Shorty er met zijn band Orleans Avenue, maar ook Michael Franti & Spearhead, de Preservation Hall Jazz Band, Mannie Fresh, en de New Breed Brass Band geven acte de présence.

Ingespeeld zal Trombone Shorty wel zijn, want hij en New Orleans Avenue hebben dan niet de 29 optredens van hun ‘Voodoo Threauxdown’-tournee achter de rug.

Shorty zegt zo iets te willen terugdoen voor de stad die hem als muzikant vormde en de cultuur, geest en muziek van New Orleans eer te willen bewijzen om zo iets positiefs bij te dragen tegen lage entreeprijzen, zodat het ook een feest wordt voor de New Orleaneans. Met prijzen van 29,50 dollar moet dat lukken.

Eerder organiseerde Trombone Shorty al een paar keer het vergelijkbare ‘Treme Threauxdown’ tijdens het New Orleans Jazz and Heritage Festival.

Soulzangeres Irma Thomas is een van de beroemdste dochters van New Orleans en heeft als bijnaam al sinds de jaren zestig ‘The soulqueen of New Orleans’.

Uit die tijd dateren ook haar grootste hits, vaak door Allen Toussaint voor haar geschreven. Ook daarna bleef zij albums maken en optreden, terwijl zij daarnaast ook jarenlang een restaurant had.

Veel school had zij niet gehad, doordat zij als veertienjarige  getrouwd was en zwanger raakte en daardoor niet meer naar school mocht….

Uiteindelijk ging zij als vijfenveertigjarige toch terug naar school om haar diploma te halen, iets wat haar vijftien jaar kostte door alle keren dat ze op tournee ging.

Deze week ontving zij van Tulane University in New Orleans een eredoctoraat in de letteren: (more…)

De documentaire ‘City of a million dreams’ vertelt het verhaal van de traditie en betekenis van de typische New Orleans –begrafenis met blazers vooruit, die heen treurmuziek spelen en terug feestelijk uithalen, omdat het daarboven beter is dan hier beneden.

Hij wordt gemaakt door onderzoeksjournalist, schrijver en regisseur Jason Berry, die al sinds de jaren negentig materiaal verzamelt, onder meer door die begrafenissen te filmen.

Ook eigentijdser thema’s als de schade aangericht door orkaan Katrina in 2005 en de vele dodelijke schietpartijen in New Orleans komen in de film aan de orde.

Nu heeft Berry nog 20.ooo dolaar nodig voor het maken van de laatste opnamen en voor het afkopen van rechten voor foto’s die hij in de film wil gebruiken.

Dat is een schijntje vergeleken met het al bestede bedrag van zo’n 280.000 dollar, behalve als je het tekort komt natuurlijk.

Als je de trailer ziet, wil je misschien wel op zoek naar die oude sok: (more…)

Wij draaien al songs van Jon Cleary zo lang als Kippenvel bestaat en dat is inmiddels alweer elf jaar. Zo lang is Cleary ook al een belofte die hij nooit helemaal inlost, al maakte hij ook een paar albums die het verdienden klassiekers te worden. Dan ontbrak het hem niet aan inspiratie, maar aan ambitie om zo’n album zonder reserve te promoten.

Naar zijn sinds januari op stapel staande nieuwe album kijken wij uit, want het kan tenslotte nog altijd, helemaal doordat hij weer in Bonnie Raitt’s band zit en dus naar Europa komt voor haar tournee, als haar gezondheid dat tenminste toelaat.

Inmiddels is wel een releasedatum voor Cleary’s album bekend: op 13 juli komt ‘Dyna-mite’ uit in de VS.

Anders dan bij zijn vorige albums, gebeurt dat niet op het door hemzelf opgerichte FHQ Records, maar op het label van Thirty Tigers, een bedrijf dat independent artists helpt hun muziek onder de aandacht te brengen. Zij brachten onder meer de nieuwe albums van John Prine, John Oattes en Mary Gauthier uit en dat vergroot dus de kans dat ‘Dyna-mite’ ook makkelijk in Europa te krijgen zal zijn. Misschien dat Cleary dan eindelijk eens meer wordt dan een van Kippenvels lievelingen…….

Het inmiddels door Cleary geschreven, op YouTube gezette titelnummer dat namelijk verlangen naar de andere negen songs. Het diende zich blijkbaar opeens aan, terwijl hij in het vliegtuig zat om op tournee te gaan en heeft een tourposter van Etta James als inspiratie, waarop haar bijnaam ‘Li’l Miss Dyna-mite’ stond: (more…)

Van alle necrologieën over Allen Toussaint is de documentaire uit 2006 die op YouTube te zien zonder twijfel de mooiste. Daarin steken niet alleen collega’s als Dr. John, Bonnie Raitt, Elvis Costello, Jools Holland en Paul Simon de loftrompet, maar wordt Toussaint zelf ook uitgebreid geïnterviewd.

In een uur wordt zo ongeveer zijn hele muzikale loopbaan samengevat van de jaren vijftig tot en met zeventig, inderdaad zijn beste tijd,terwijl aansluitend een concert van de Southern gentleman te zien is van ongeveer vijf kwartier: (more…)

In een kort interview met Rolling Stone gaat Dr. John in op de muziekscene in New Orleans vandaag de dag, tien jaar nadat orkaan Katrina de stad zwaar trof.

Mac Rebennack is gematigd positief over de wederopstanding van de musici, maar klaagt ook over sommige nieuwe bewoners van de stad. Die klagen over geluidsoverlast als er een second line parade langskomt en leven daarmee niet in de realiteit van New Orleans.

Ook het stadsbestuur werkt de street parades tegen en dat was voor Katrina niet het geval.

Als ook maar een politicus zich de waarde van de second line parades zou realiseren, zou dat al een hoop verschil maken, vindt Dr. John: (more…)

Op vrijdag 19 juni is in New Orleans Harold Battiste overleden op 83-jarige leeftijd.

Battiste was niet zo bekend, maar was als muzikant en arrangeur zo’n vijftig jaar actief. In de jaren zestig werkte hij mee aan Sam Cooke’s You send me en A change is gonna come, terwijl hij tijdens zijn tijd n de studio’s an Loas Angeles eind jaren zestig ook altsax speelde op Sonny & Cher’s I got you babe.

Ongetwijfeld belangrijker is zijn medewerking aan de eerste albums van Mac Rebennak, die in 1968 als Dr. John the Night tripper het door Battiste geproduceerde Gris-gris uitbracht.

Ook richtte hij met muzikanten uit New Orleans het label A.F. O. (All For One) op in een poging ervoor te zorgen dat artiesten ook inderdaad betaald kregen voor hun muziek, al was ook dat label geen lang leven beschoren:

http://www.nola.com/music/index.ssf/2015/06/harold_battiste_dies.html

Big Chief Bo Dollis, de leider van de New Orleans Mardi gras-indians Wld Magnolias is overleden, 71 jaar oud.

Bo Dollis was een van de bepalende figuren in de wereld van de Mardi gras-indian tribes, want hij introduceerde andere percussie-instrumenten dan de tamboerijn en organiseerde in 1970 samen met Big Chief Monk Boudreaux van de Golden Eagles een Mardi Gras Indian second line festival als onderdeel van het New Orleans Jazz and Heritage Festival.

In datzelfde jaar nam hij met zijn Wild Magnolias ook als eerste een single op: Handa Wanda (Part 1 and Part 2).

In 1974 volgde de lp Wild Magnolias op het Franse label Barclay: (more…)