Category: Dossier Tom Waits (Page 1 of 7)

Tom Waits in deel documentaire RAI3

27 February 2025 / Ruud

In deel vijf van de documentaireserie ‘Il Fattore Umano’ (‘De menseljjke factor’) van de Italiaanse zender RAI3 is Tom Waits te zien.

Dat is een unicum, want Waits meed de publiciteit sinds het uitkomen van zijn album ‘Bad As Me’ in 2013.

In ‘Ultmata Fermata’ (‘De laatste rit’ ) praat in zijn eigen werkkamer (?) tegen een niet in beeld zijnde interviewer over dakloos zijn en zingt zijn song ; The Fall of Troy’, dat eerder op zijn driedubbelaar ‘Orphans’ terecht kwam.

Ook speelt hij ‘Waltzing Mathilda’ en ‘A Little Rain’ op piano en leest hij zijn gedicht ‘Seeds on the Hard Ground’ voor. Dat gaf hij in samenwerking met zijn label ANTI al twee uit in boekvorm in een beperkte oplage.

De opbrengst ervan kwam toen ten goede aan drie liefdadigheidsorganisaties voor daklozen in de regio waar Waits woont:

Tom Waits: nieuw gedicht voor Keith Richards

18 December 2023 / Ruud

Tom Waits heeft een nieuwe gedicht geschreven voor Keith Richards. Dat deed hij ter gelegenheid van Richards’ verjaardag op 18 december, inderdaad, de dag dat Richards tachtig werd.

Het staat in het nummer van januari 2024 van het Engelse muziekblad Uncut, samen met verhalen die werden aangeleverd doro Mick Jagger, Ron Wood, Jimmy Page, Johnny Marr en anderen. Of Uncut Waits om dat gedicht heeft verzocht of dat Waits Uncut zijn gedicht gunde, is onduidelijk.

Waits en Richards zijn al decennia vrienden, al blijft het een goed bewaard geheim hoe ze die vriendschap vorm geven.

Richards speelde echter op een aantal nummers mee op diverse albums van Waits: dat gebeurde voor het eerst op Waits’ tweede revolutionaire album, ‘Rain Dogs’ (1985). Darop deed hij mee op Blind Love, Big Black Mariah en Union Square. Op ‘Bone Machine’ (1992) was hij te horen in ‘That feel’, dat hij samen met Waits schreef, en op ‘Bad As Me’(2011) speelde hij mee in ‘Chicago’, ‘Satisfied’, ‘Last Leaf’ en ‘Hell Broke Luce’.

Ook lieten de twee zich in interviews bij herhaling lovend over elkaar uit.

Al in 2015 schreef Waits al een gedicht voor Richards en in 2019 opnieuw.

Het nieuwe gedicht luidt als volgt:

Flip Noorman – Flip Noorman zingt Tom Waits (in het Nederlands)

9 October 2023 / Ruud

Hans Kusters Music HKM72053

op het slappe koord

Dat Flip Noorman naast Leonard Cohen ook Tom Waits tot zijn helden rekent, bleek bijvoorbeeld op zijn album ‘De Big One’, dat zowel qua muziek als teksten door Waits beïnvloed was.

Noorman kreeg toestemming van Waits voor zijn ambitieuze plan een Nederlandstalige voorstelling van diens songs te maken, maar zijn wens die door hem hertaalde nummers ook als dubbelalbum uit te brengen leverde hem een weigering op.

Noorman liet zich daardoor niet van de wijs brengen, nam in de Amsterdamse Kleine Komedie een show op en liet die horen aan Waits’ Europese agent. Die bleek geïmponeerd, deed een goed woordje voor Noorman en Waits liet zich onverwacht overtuigen met dit dubbelalbum als gevolg.

Waits zal vermoedelijk

eerste nummers Tom Waits-vertalingen Flip Noorman te horen

6 September 2023 / Ruud

Hoewel het dubbele livealbum ‘Flip Noorman zingt Tom Waits (in het Nederlands)’ pas uitkomt op 10 september, kun je inmiddels al een eerste indruk krijgen van dat bijzondere project.

Er zijn inmiddels namelijk vijf nummers te beluisteren: “Groot in Japan’, ‘Klap klap’, ‘Hou vol’, ‘Chocolade Jezus’ en ‘Walsen met Mathilda’.

Deze vijf staan als een soort alternatieve ep op Spotify en kunnen misschien je honger stillen tot het album uitkomt, of je eetlust opwekken natuurlijk…

Eerdere berichten over hem vind je in de Nieuws, Concerttips, Concertrecensies, Jaarlijsten, Kippenvels Top Zoveel, Rootsmuziek op radio, tv en internet en Luisterpalen.

De recensies van ‘Bellse Parese’ en ‘De Big One’vind je in de categorie Recensies singer-songwriter.

Keith Richards: boekje open over Tom Waits

16 August 2023 / Ruud

In het nieuwe nummer van het Engelse muziekblad ‘Uncut’ doet Rolling Stone Keith Richards niet een, maar meerdere boekjes open over Tom Waits, de man die hij zijn vriend noemt.

Dat je met Waits bevriend knt zijn, is op zich al een bevreemdende gedacht: Waits gedraagt zich als een kluizenaar en schermt zijn privéleven af als geen ander.

Of hij dus vindt dat Keith Richards ook zijn vriend is, blijft onbeantwoordbaar, maar feit is dat de twee elkaar lang geleden regelmatig opzochten: Richards speelde op meerdere albums van Waits mee op verschillende nummers, beginnend bij ‘Rain Dogs’ tot en met zijn recentste ‘Bad As Me’, en ze schreven ook een enkele song samen.

Daardoor is het interview met Richards op zich al interessant, want hoe minder je van iemand weet, hoe groter je nieuwsgierigheid. Bovendien is Waits natuurlijk een meer dan kleurrijk figuur, een eenzaat die een eigenzinnig oeuvre bij elkaar schreef, speelde en zong in een keur van stijlen, maar hield die toch bij elkaar door zijn onvermijdelijk onverwachte onderwerpskeuze en zijn steeds rauwer klinkende zang.

Richards legt uit waarom ritme de heilige graal is en waarom Waits die bezit, hoe hun samenwerking verliep tijdens het schrijven en tot welke muziekgenres hij Waits verrassend genoeg rekent.

Besef dat die nog maar een lokkertje is, want ‘Uncut’ zette uiteraard niet et hele interview online:

alle Island-albums Tom Waits opnieuw uit

17 July 2023 / Ruud

Op 1 september komt een geremasterde versie van Tom Waits ‘Swordfishtrombones’ uit. Dat gebeurd ter gelegenheid van het feit dat het dn dertig jaar geleden is dat het inderdaad baanbrekende album werd uitgebracht.

Tegelijkertijd komen ook zijn twee album daarna in een geremasterde versie uit: ‘Rain Dogs’ (1985) en ‘Franks Wild Years’ (1987).

Vervolgens komen op 6 oktober alle andere albums uit die hij voor het Island-label maakte, zodat de Waits-fans even tijd hebben om te sparen: ‘Bone Machine’ (1992) en ‘The Black Rider’ (1993).

Al deze albums werden gemasterd vanaf de mastertapes bij Bernie Grundman Mastering. Daarbij hield Waits’ eigen geluidstechnicus Karl Derfler vast niet een, maar twee oogjes in het zeil.

De albums worden zowel op cd als op lp uitgebracht, maar de lp-versies gaan degebruikelijke extraatjes bevatten: labels waarop foto’s van Waits van destijds, terwijl artwork en verpakking zoveel mogleijk doriginele lp’s zullen benaderen.

Ook komt er een limited edition van de lp’s. Die zal alleen verkrijgbaar zijn via

Tom Waits schrijft weer songs, zeggen ze…

25 May 2023 / Ruud

Tom Waits zou weer songs aan het schrijven zijn. Dat schrijft althans zijn Ierse boeker, Paul Charles.

Die is groot genoeg om zijn memoires te publiceren, dus dat heeft hij ook gedaan.

In ‘Adventures in Wonderland’ beschrijft hij zijn werk voor acts als Dire Straits, The Police, John Lee Hooker, Van Morrison, The Kinks, Emmylou Harris, The Undertones, U2 en anderen.

Over Waits schrijft hij ook: dat Waits in 2008 drie avonden optrad in The Rat Cellar, een speciaal voor die gebeurtenis opgetrokken circustent in Dublin, en daarna terugreisde naar huis om te gaan schrijven.

Volgens Charles heeft hij toen zelfs wat nummers opgenomen, maar werd hij daarna in principe ‘een tijdje’ afgeleid door de filmwereld.

Zo speelde hij rollen in ‘The Book of Eli’ (2010), ‘The Ballad of Buster Scruggs’ (2018) en ‘Licorice Pizza’ (2021), terwijl hij ook een aantal keren een stem insprak voor films of tv-programma’s.

Nu zou Waits weer aan het componeren geslagen zijn en Charles hoopt ook op optredens:

Tom Waits: onuitgebrachte live-versies uitgebracht

12 August 2022 / Ruud

Van ons lievelingsraadsel Tom Waits is al sinds 2011 geen nieuwe album uitgekomen.

Ter gelegenheid van het feit dat ‘Alice’ en ‘Blood Money’ twintig jaar geleden uitkwamen, bracht Waits nu echter niet eerder vrijgegeven live-versies van ‘All The World Is Green’ en ‘Fish and Bird’ uit.

Het eerste nummer stond op ‘Blood Money’ en is nu te horen in de versie zoals Waits en zijn band die speelden in Milaan in 2008 tijdens de ‘Glitter and Doom’-tournee:

zeldzaam optreden Tom Waits

9 April 2022 / Ruud

Tom Waits heeft al in geen jaren meer opgetreden, maar maakte op 6 april een uitzondering voor Hal Wilner, de eigenzinnige producer die op overleed op 7 april 2020, maar vooral zijn vriend.

Waits stond op het podium van St Ann’s Warehouse in Brooklyn en zong daar drie nummers, waaronder ‘Oh Shenandoah’ en ‘I’ll be seeing You’.

Het eerste zong hij ook op het door Wilner geproduceerde ‘Son Of Rogue’s Gallery: Pirate Ballads, Sea Songs & Chanteys’ uit 2006, het tweede is bekend van Frank Sinatra.

Welke song het derde was, is onduidelijk.

Onder de andere artiesten waren Laurie Anderson, Suzanne Vega, Bono en The Edge, Elvis Costello, Gavin Friday, Michael Stipe en Joan Wasser.

Bono en The Edge deden ‘Get it On / Walk On’ en ‘Angel of Harlem’ en Gavin Friday ‘Apologia’ en ‘Each Man Kills the Thing He Loves’.

Eerdere berichten over Tom Waits vind je in de categorie Nieuws, Columns, en Dossier Tom Waits.

De recensie van zijn recentste album ‘Bad As Me’ vind je in Recensies roots.

‘Tom Waits by Matt Mahurin’

2 May 2020 / Ruud

Abrams

ISBN 9781419 739095

Het is een ongewone titel voor een boek, ‘Tom Waits by Matt Mahurin’, maar de kaft maakt al duidelijk dat die die goed gekozen is.

Daarop zie je Waits’ karakteristieke kop: die heeft als nek een boomstam waarin muzieknoten zijn uitgehakt met een bijl met een hartvormig blad, terwijl uit zijn mond een cirkelzaag, een pump, een schedel, een vestzakhorloge én twee dobbelstenen met daarop het alziend oog komen.

Het voor Waits al even kenmerkende hoedje is veranderd in een helse fabriek, opgestookt door een duivel. Die gooit rozen in een oven, terwijl acht schoorstenen zwarte rook uitbraken.

Aan de voet van die fabriek liggen onder meer toetsenborden, een gitaar, een wiel van een auto, het toetsenbord van een typemachine en een gasmasker, terwijl een onbestemde vogel met een hoge hoed in de verte staart.

Dat aan Waits’ boomstamnek een hond is vastgeketend die naar vlinders bijt en dat er takken aan zijn hoofd ontspruiten waarop blaadjes met teksten zijn geprikt is in deze allegorie net zo vanzelfsprekend als de vaag onheilspellende schuur op de achtergrond, de gehavende nok van een circustent die wegdrijft in de lucht aan een tros ballonnen met daaraan een heen en weer slingerende trapezewerker en hoog daarboven de maansikkel met daarop een staande microfoon.

Het is een interpretatie van Matt Mahurin, maar dat is dan ook de man die samen met Tom Waits verantwoordelijk is voor het beeld dat we van hem kennen, al is Anton Corbijn de andere architect ervan.

Mahurin is een fotograaf en illustrator die af en aan al zo’n 35 jaar voor Waits werkt, maar ‘met hem samenwerken’ vindt Mahurin daarvoor een betere term.

Hij fotografeerde als beginnend fotograaf Waits voor het eerst voor diens ‘Anthology’, het album dat Asylum in 1984 uitbracht aan het einde van hun samenwerking, hoewel hij toen nog nooit een song van Waits had gehoord. Daarna deed hij dat ook voor tijdschriften en de albumhoezen van ‘Alice’, ‘Mule variations’ en ‘Bad as me’. Bovendien regisseerde hij de video’s voor ‘Hold on’, ‘What’s he building’ en ‘Hell broke luce’.

Tijdens het reorganiseren van zijn archief vroeg en kreeg hij Waits’ toestemming voor dit boek en hij selecteerde daarvoor zo’n honderd foto’s als uitgangspunt. Ook maakte hij illustraties die geïnspireerd zijn op songs van Waits.

Hij beschouwt het boek dan ook niet als een collectie portretten, maar als het portret van een creatieve samenwerking, zo schrijft hij in zijn voorwoord. Ze waren vanaf de eerste fotosessie immers ook altijd met zijn tweeën: nooit waren er assistenten bij.

Veel foto’s zijn in zwart-wit, maar ook de kleurenfoto’s zijn stemmig en mysterieus met hun sepiatinten. Daardoor en door de Continue reading