elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: De Rode Draad (Page 1 of 31)

De rode draad van Kippenvel 730 van 23 augustus: drie maal Gretchen Peters

In De rode draad van vanavond stellen we Gretchen Peters centraal, de singer-songwriter uit Austin die op haar album ‘Hello Cruel World’ uit 2012 bleek te zijn uitgegroeid tot een tekstschrijver van de buitencategorie en dat niveau zonder kennelijke moeite vasthield op ‘Blackbirds’ en ‘Arguing with Ghosts’.

De actuele aanleiding is het uitkomen van haar ‘The Show – Live from the UK’ een dubbelalbum waarop ze achttien songs zette: tien met een strijkkwartet als begeleiders en acht met haar liveband.

Dat album sluit een tijdperk af, want net daarvoor maakte Peters bekend te stoppen met toeren in 2023.

Dat is een mooie aanleiding om de titelsongs van haar laatste drie albums met eigen werk te draaien en nog maar eens te laten horen hoe goed zij is.

Veel berichten over Gretchen Peters vind je in de categorie Nieuws.


De recensie van ‘Hello Cruel World’ vind je in de categorie recensies singer-songwriter.

De rode draad van Kippenvel 728: ook de duivel komt om zijn loontje

‘Sympathy for the Devil’ van de Rollings Stones is uitgegroeid tot een radioklassieker en inderdaad, het is een intrigerend nummer, zowel muzikaal als tekstueel.

Muzikaal is het met zijn opzwepende, Afrikaans aandoende ritme een totaal onverklaarbaar buitenbeentje van de Stones, zowel op het vooral akoestische en door blues beïnvloede album ‘Beggars Banquet’ als in hun totale oeuvre.

Tekstueel is het al even boeiend door Jagger’s onder meer door Baudelaire geïnspireerde tekst, die hij met zijn gebruikelijke combinatie van testosteron en branie zingt: in deze versie geniet Lucifer hoogmoedig van zijn macht, terwijl zijn hoogmoed er toch al eerder voor zorgde dat hij uit de hemel werd verstoten.

Bij Rickie Lee Jones is de duivel een vrouw, ook een interessante gedachte, en bovendien hoeft zij niets meer te bewijzen. Ze is benadrukt het ritme van haar versie nauwelijks en klinkt eerder verveeld dan iets anders: moet ze dan écht nog een keer uitleggen wie hier de macht heeft?

Hans Theessink gaat terug naar de blues, niet zo gek voor een man die zijn leven in het teken van dat genre stelde na het in zijn puberteit zien van platenhoezen met hem tot dat moment onbekende blueshelden in de platenbakken van de plaatselijke vestiging van V & D.

Ook hij begint relaxed, maar bij hem komt de dreiging gaandeweg: naarmate het nummer vordert laat de muziek horen, dat er met hem niet te spotten valt.

Toch is er voor hem geen ontkomen aan, want Janis Ian bezingt zijn lot in ‘Dark Side of the Sun’, een schitterend nummer van haar ‘The Light at the end of the Line’, of is dat het moment waarop hij uit de hemel verstoten is en moet zijn tijd nog komen?

De rode draad van Kippenvel 727 van 2 augustus

In De rode draad van vanavond draai ik vier songs van ‘Waiting for Columbus, Live Deluxe’, de acht cd’s of lp’s tellende box met daarin vier optredens van Little Feat uit de die tournee uit 1977.

Het selecteren was nog een hele klus, want in totaal staat daarop net iets meer dan zeven uur muziek en doordat de setlists van die concerten veel overeenkomsten vertonen, zocht ik naar interessante, niet eerder uitgebrachte versies van songs die Little Feat-fans natuurlijk allang kennen van het oorspronkelijke dubbelalbum uit 1978 of de met tien songs uitgebreide rerelease uit 2002.

Bovendien was het ook makkelijk geweest daarmee een heel uur te vullen, dus ik heb me ingehouden: uiteindelijk viel mijn keuze op een song van ieder van de drie schrijvers voor de band: Lowell George natuurlijk, maar ook Paul Barrere en Bill Payne. Zij wilden steeds meer invloed, iets wat heel duidelijk tegen George’ zere been was: hij vond hun songs niet goed genoeg: te stuurloos en te jazzy.

Als eerste draai ik echter toch ‘Join the Band’, het korte eerste nummer van het oorspronkelijke album.

De bandleden zongen het eendrachtig voordat ze het podium opgingen in het trappenhuis van het Lisner Auditorium, terwijl het ook in de zaal hoorbaar was, tot hoorbaar enthousiasme van de in de zaal aanwezige fans.

In Washington en omstreken had de band namelijk al vaak opgetreden toen ze in 1974 hun ‘Feats Don’t Fail me Now’ in Maryland opnamen en er zo een schare trouwe fans opgebouwd.

De gretige golf vol verwachting die door de zaal sloeg, is ook nu nog ontroerend….

De recensie van ‘Waiting for Columbus Live Deluxe ‘ komt morgen online.

De rode draad van Kippenvel 723: Taj Mahal, veel meer dan een bluesman

De muzikale loopbaan van de inmiddels tachtig jaar oude Taj Mahal duurt inmiddels al meer dan 55 jaar.

Door insiders wordt Henry St. Claire Fredericks jr. de ‘Ry Cooder van de Cariben’ genoemd en daarvoor is net zo veel voor te zeggen als ertegen.

De onder meer gitaar, piano, banjo, harmonica en bas spelende Mahal heeft vrijwel altijd de blues als uitgangspunt genomen en daaraan inderdaad elementen toegevoegd uit het Caribische gebied, maar ook Afrikaanse, Indiase en Hawaiiaanse.

Zijn eerste groep was The Rising Sons, die hij vormde met Ry Cooder inderdaad.

Die groep kwam ondanks het opnemen van genoeg songs voor een album niet verder dan een uitgebrachte single, terwijl de opnamen pas in 1992 uitkwamen.

Verleden jaar kwam ‘Get On Board – the songs of Sonny Terry & Brownie McGhee’ uit, een duoplaat met Ry Cooder. Daarop spelen ze songs die hun al boeiden in hun jeugd. Die cirkel is dus rond.

Mahal maakte overigens een kleine dertig studio-albums, maar ook meer dan tien live-albums.

We doen een poging zijn muziek te vangen in zeven songs: dat zijn er veel voor De rode draad, maar nog te weinig om Mahal recht te doen in al zijn facetten.

Achter de rest moet je dus zelf aan…

Tot vanavond tussen acht en tien, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 720 van 7 juni: De Dijk stopt ermee, verdomme!

Wat ik vind van het besluit van Huub van der Lubbe De Dijk te verlaten, liet ik al weten in het stukje ‘De Dijk stopt ermee, verdomme!’

Daar heb ik weinig aan toe te voegen en ik neem er zeker geen woord van terug.

Waarom het einde van de Dijk zo te betreuren valt, bewijst ‘De rode draad’ van vanavond wel. Daarin draai ik bewust niet hun grote, vroege successen, maar ik concentreer me op de albums die de groep maakte sinds ze in persoon kennismaakten met Solomon Burke in de voorbereiding op hun concert in de Heineken Music Hall in 2007.

Eerst was er ‘Het moet en het zal (Enough Is Enough)’ dat tot stand kwam tijdens de opnamen van hun album ‘Brussel’ in 2008, maar daarna maakten ze het album ‘Hold On Tight’ samen met de man die behalve een soullegende ook dominee en een zich aanstellende egocentrist was.

De opspelende twijfels over het doorgaan of stoppen die Huub van der Lubbe ook al kwelden na de dood van Burke in een vliegtuig dat al op Schiphol was geland, leidden niet alleen tot heftige interne discussies en het besluit om door te gaan, maar ook tot albums die zowel tekstueel dieper groeven als muzikaal origineler waren: ‘Scherp de zeis, ‘Allemansplein’ en ‘Nu of nou’ stellen hun oude werk in de schaduw, al zong hun publiek liever mee met ‘Niemand in de stad’, ‘Dansen op de vulkaan’, ‘Bloedend hart’ of ‘Ik kan het niet alleen’.

Het was een lijn die ze tot in het oneindige hadden mogen doortrekken, maar de eeuwige twijfelaar Huub van der Lubbe besliste anders.

Daarom draai ik vanavond niet alleen in totaal zes nummers, ik koos ook songs die die twijfels al verwoordden, in ieder geval in retrospectief.

De poëtische kant van De Dijk komt deze keer dus minder aan bod, al heb ik daar wel een mooi voorbeeld van, net als van de maatschappelijke betrokkenheid die in veel van Huub van der Lubbes teksten zat.

tot vanavond dus om acht uur dus, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 718 van 17 mei: Robbie Robertson’s erfenis, of toch niet?

In De rode draad van vanavond buigen we ons op alternatieve manier over de vraag of Robbie Robertson de schatbewaarder van The Band is, zoals hij zelf suggereert, of  de schrijver van alternatieve geschiedenis van de groep die de americana uitvond voordat het woord bestond.

Dat vond althans Robertson’s wapenbroeder en The Band-drummer Levon Helm, die heftige ruzies met hem uitvocht zonder dat de twee een centimeter tot elkaar kwamen.

Dat laatste gebeurde misschien toen Robertson Helm bezocht vlak voor diens overlijden, maar  of het daarbij tot een verzoening kwam, is niet helemaal duidelijk.

We draaien verschillende en verrassende versies van The Band’s ‘The Shape I’m In’ én een nummer van zowel het eerste, tamelijk onsamenhangende soloalbum van Robertson als van zijn misschien muzikaal juist weer iets té samenhangende, die beide overigens weer verband houden met The Band: verBANDen genoeg dus!

Tot vanavond om acht uur, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 711 van 15 maart: vier keer leed…

Natuurlijk hebben we allerlei plannen voor Rode draden: Hollywood, downtown en Tennessee, om er maar een paar te noemen.

Die staan allemaal op ijs, want het leed dringt nog meer dan anders tot Kippenvel door. Daardoor vanavond songs waarin Joni Mitchell, David Sylvian’s Nine Horses, Alison Moorer en Amos Lee hun leed bezingen op een manier dat het schuurt…

Tot vanavond even na negenen dus, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 710 van 8 maart: een uur lang songs tegen de oorlog…

In De Rode draad van Kippenvel 710 van 8 maart keren we ons nog maar eens even naïef als idealistisch tegen oorlog met songs die even krachtig zijn als naïef, terwijl in de echte wereld met geweld en onder valse voorwendselen wordt geprobeerd de vrijheid te vertrappen.

Onder anderen David Crosby, Dire Straits, Bram Vermeulen, Tom Mank & Sera Smolen en VanWyck vinden daar het hunne van.

Dat is ondanks alles toch weer twee uur muziek voor wie wil luisteren…

Tot vanavond dus, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 709 van 1 maart

Vanavond is De rode draad een gedeeltelijke herhaling van die van Kippenvel 589 van 7 mei 2019 en van Kippenvel 631 van 5 mei 2020.

Die zonden we uit onder de titel ‘vrijheid’ en ‘vrijheid revisited’ en deze week is er alle reden voor de vrijheid alweer centraal te stellen, hoewel we voor vorige week woensdag nog heel andere plannen hadden.

Doordat vrijheid op die dag nog maar weer eens geen vanzelfsprekendheid bleek, draaien we vanavond songs over vrijheid van Lenny Kravitz, Solomon Burke, Kara Grainger, de Blind Boys of Alabama, de Sunshine Cleaners, Malford Milligan & the Southern Aces én Crosby, Stills, Nash & Young.

Het zal allemaal wel niets uitmaken en Kippenvel is ook geen actualiteitenprogramma, maar mij schoot het citaat van H.M. van Randwijk te binnen, zoals dat op het monument staat op het naar  hem genoemde plantsoen in Amsterdam: Een volk dat voor tirannen zwicht, zal meer dan lijf en goed verliezen, dan dooft het licht…

Tot vanavond om acht uur, tot Kippenvel!

De rode draad van Kippenvel 708: Prins, De Munnik & Den Tex – ‘De vertalingen, 11 iconische popsongs’.

Aanstaande vrijdag komt het nieuwe album van Prins, De Munnik & den Tex uit. Daarop zingen en spelen de drie door hen gemaakte vertalingen van een aantal van hun favoriete popsongs.

Dat zijn nummers van Bob Dylan, Lou Reed, Neil Young, Joni Mitchell, The Band en Tom Waits.

Wij draaien vanavond alvast drie van die songs en ook de originelen. Dan valt extra op met hoeveel liefde die Nederlandse versies zijn gespeeld en gezongen en hoe inventief die vertaalde teksten zijn: tenslotte moeten ze niet alleen rijmen, maar ook het metrum moet kloppen…

Het levert bezield vakwerk op en is een plezier om naar te luisteren.

Tot vanavond om acht uur dus, tot Kippenvel!


De recensie van ‘De vertalingen, 11 iconische popsongs’ zetten we vrijdag as. online.

« Older posts