Category: Recensies soul (Page 1 of 2)

Wilbe Records

www.williambell.com

klassiek op meer dan een manier

Stax-soulveteraan William Bell nam twaalf songs op voor de opvolger van zijn goed ontvangen album ‘this is where i live’, dat in 2017 verrassend genoeg werd bekroond met de Grammy in het americanagenre.

Op dat album kreeg hij assistentie van Marc Cohn en John Leventhal, die zijn geluid respecteerden en versterkten, terwijl Bruce Spingsteen zijn ‘I Forgot To Be Your Lover’ opnam voor zijn recente coveralbum ‘Only The Strong Survive’.

Zijn nieuwe songs schreef Bell met wisselende anderen en hij produceerde ze met de hulp van Reginald ‘Wizard’ Jones. De laatste heeft een grote rol, want hij is drie keer de co-componist, in elf songs de toetsenist én samen met Bell opnametechnicus en producer. Ook gitarist Larry Campbell schreef echter een keer mee, net als Greg Humphries en Scott Bomar.

Bell nam bijna alle songs op met zijn livegroep, de Total Package Band. Die telt behalve

Vooruitlopend op de  release op 21 oktober is Aretha Franklin’s The great diva classics in zijn geheel te streamen.

Daar zijn de volgende door Andre 3000, Babyface, Harvey Mason en anderen geproduceerde tien songs te horen:

1. At last (Etta James)
2. Rolling in the deep (The Aretha Version) (Adele)
3. Midnight train to Georgia (Gladys Knight and the Pips)
4. I will survive (Gloria Gaynor)
5. People (Barbra Streisand)
6. No one (Alicia Keys)
7. I’m every woman/Respect (Chaka Khan/Aretha Franklin)
8. Teach me tonight (Dinah Washington)
9. You keep me hangin’ on ( The Supremes)
10. Nothing compares 2 U (The Family)

Het album blijkt door de vele verschillende producers op zijn minst een nogal gevarieerd geheel, waarbij Franklin c.s. de plank regelmatig mis slaan.

Dat ligt niet aan haar meer dan overtuigende zang, maar aan de soms wel erg modieus aandoende of extreem luchtige productie (I will survive en Midnight train to Georgia, No one, I’m every woman en You keep me hangin’ on). Die nummers maken de pretentieuze titel van het album niet waar,  terwijl andere songs weer topzwaar zijn van de strijkers (At last, People en Teach me tonight).

Alleen het onverwacht uptempo, jazzy gespeelde Nothing compares 2 onttrekt zich aan deze duidelijke, maar mislkte poging Franklin aansluiting te laten vinden bij de mainstream van vandaag.

Zo blijft Rolling in the deep een eenzaam hoogtepunt, waarbij een geëxalteerd zingende Franklin Adele’s versie verrassend genoeg met gemak in de schaduw stelt. Het nummer makt pijnlijk duidelijk wat voor Franklin vanuit een andere visie ook had kunnen maken: Continue reading

Sock it to me!

Deze naar Robert Johnson’s Malted Milk vernoemde  Franse formatie speelt soul en blues alsof de leden die genres uitvonden. In tien songs Continue reading

Swingende Nederlandse soul en funk.

Soul Snatchers-drummer Timothy van der Holst heet nu Phil Martin, maar met bassist Ton van der Kolk vormen deze bezige baasjes niet alleen de kern van Laura Vane & the Vipertones, maar ook van de Soul Snatchers. Gitarist Ron Smith, Dynamite Horns Tjeerd Brouwer – trombone, Ruud Kleiss – trompet en Thomas Streutgers – tenorsax plus zangers Curtis T. en Jimi Bell Martin completeren deze allround soulrevue net als op debuut Sniffin’ and Snatchin’ met nieuwe toetsenist Bas Uitdewilligen.

Zij spelen op hun tweede Continue reading

Klassieke soulpop van nu.

De dertien songs op de tweede cd van Laura Vane & the Vipertones ontstonden weer door de innige samenwerking van de Britse zangeres Vane met Jonathan Radford (Diesler), Phil Martin (Jazzinvaders) en Ton van der Kolk (Soul Snatchers).

Vanaf de energieke opener Capsize legt Vane haar swingende en zeer soulvolle zang over de enorm strak spelende band, waarin Continue reading

Moderne traditie.

De in Nederland én Tokio, Nieuw-Zeeland en Californië actieve Souldiers werden nationaal bekend toen ze in De Wereld Draait Door twee weken klassiekers in soulvolle maatkleding staken.

Toch verscheen hun slechts vijf nummers tellende debuut al daarvoor op Coolhouse Records, een initiatief waarvoor (Ricky) Koole en (Leo) Blokhuis niet genoeg kunnen worden geprezen.

Drums, bas, gitaar, toetsen, dubbele zang en twee blazers zijn een echte soulbezetting, maar Continue reading

The Method.

Sinds Burke in 2002 Don’t Give Up On Me uitbracht is deze grote soulman weer helemaal terug. Net als op die cd leverden allerlei popgroten songs voor deze tien songs. Producer en drummer Steve Jordan, bassist Larry Taylor, gitarist Danny Kotchmar en steelgitarist Dean Parks spelen rootsy blues, soul, country en gospel achter Burke’s rug.

Hij gaat bedachtzaam van start in Continue reading

The Method.

Sinds Burke in 2002 Don’t Give Up On Me uitbracht is deze grote soulman weer helemaal terug. Net als op die cd leverden allerlei popgroten songs voor deze tien songs. Producer en drummer Continue reading

Tijdloze retrosoul.

Sharon Jones & The Dap-Kings maakten indruk met voorganger 100 Day, 100 Nights. Het bleek de alweer derde cd van een zwarte zangeres op leeftijd die al jaren als cipier werkte, omdat ze merkwaardig genoeg van haar zingen niet kon leven. Jones bleek echter prachtig emotioneel te krijsen en kreunen, terwijl The Dap-Kings technisch vermogen hebben, smaak én heimwee naar de soul van de jaren zestig.

Die voorliefde botvieren ze weer in de twaalf songs van hun nieuwe cd. Continue reading

Sock it to me!

Op het debuut van de Nederlandse Soul Snatchers staan vijf instrumentals en zeven gezongen nummers. Steeds zijn Timothy van der Holst – drums, Ton van der Kolk – bas, Ron Smith – gitaar en Govert van der Kolm – Hammond orgel en Fender Rhodes bezeten door funk en soul van de jaren zestig en vroege jaren zeventig.

Zij vinden hun inspiratie vaak bij James Brown, maar ook bij the Meters. Continue reading