Category: Recensies pop (Page 1 of 5)

www.esthergroenenberg.nl

8720844000326

bewijs

Op haar vierde album in twaalf jaar tijd etaleert zangeres Esther Groenenberg nog maar eens haar talent voor het componeren van verzorgde rootsy popsongs met persoonlijke maar universele teksten.

Ze krijgt erkenning door het meeschrijven aan haar twaalf nieuwe door Daniël Lohues, Stephanie Struijk en Bertolf Lentink, die ook meespeelt, net als onder anderen drummer Dave Menkenhorst.

Groenenberg verdient echter ook brede publieke erkenning voor deze opnieuw overtuigende, zorgvuldig geïnstrumenteerde en mooi gezongen songs.

***1/2

gepubliceerd in Heaven 142, januari-februari 2023

Cavalier Recordings CR255630

tweede jeugd.

In 2007 maakten Kees Prins, Paul de Munnik en JP den Tex ‘Op weg naar huis’, waarop zij hertalingen van een aantal van hun favoriete popklassiekers combineerden met eigen werk.

Dit live in een tot studio gepromoveerde Grand Café De Bolder op Vlieland opgenomen album is daarop een vervolg, maar ook van de thematische voorstellingen die Den Tex met gasten speelde over Robbie Robertson, Neil Young, Lou Reed, Bob Dylan, Tom Waits en Joni Mitchell.

De twaalf nummers op de cd-versie zijn namelijk vertalingen van ’11 iconische popsongs’ van deze groten en concentreren zich dus op hun oude werk: Waits’ ‘In The Neighborhood’ uit 1983 is het recentste nummer, al staat dat alleen op de cd.

Muzikaal én tekstueel blijven de drie dicht bij de originelen, wat de herkenning én het respect voor de hun inventiviteit vergroot:

melodieuze comeback.

Zanger-toetsenist Derrick van Schie schreef de twaalf songs voor Poor Man Richie’s debuut en werkte ze uit met bassist Niels Verweij. De nummers van deze Wealthy Beggar-veteranen combineren behendig pop, jazz, blue-eyed soul en singer-songwriter, een op papier wonderlijk mengsel. Op een stijlvaste maar eendimensionale rocker na resulteert die mix echter in rijke, vaak gelaagde melodieën en melancholieke zang, waarin Van Schie een persoonlijke balans opmaakt van de afgelopen tien jaar.

***1/2

Fragmenten van deze recensie werden gepubliceerd in Heaven 2, maart-april 2021.

Skipping Records SKIPCD 761

egodocument.

Rick Treffers’ eerste Engelstalige soloalbum is zijn elfde in totaal. De parttime in Spanje wonende zanger-gitarist zette er twaalf songs op, al telt de versie op de muziekstreamers er maar tien in een lovenswaardige poging álbums te verkopen.

Die nummers zijn in feite een logisch muzikaal vervolg op de songs die hij met zijn groep Mist opnam. Dat komt niet alleen door het meespelen van toetsenist-gitarist Ivar Vermeulen en bassist Jeroen Luttikhuis, maar ook door de manier waarop Treffers zijn songs opbouwt: hij stapelt lagen weemoedige toetsen op tokkelende gitaren en zingt daar melancholiek overheen.

Het geluid is daardoor ingetogen en verstild, terwijl hij bovendien Continue reading

www.jmfmusic.ml

eigen koers.

De Zeeuw Jan François was over zijn debuut ‘Walking on thin ice’ achteraf niet zo tevreden. Toch duurde het zo’n vijftien jaar voor hij zijn tweede opnam en uitbracht. De release viel samen met zijn afscheid van zijn werk in de haven, waar hij zo’n veertig jaar werkte, terwijl hij eigenlijk songschrijver wilde zijn.

In de jaren negentig had hij naast zijn werk dan ook Table For Two, een band met Jan Aartsen. Anne-Marie van der Vliet, Henriette Heyboer en Aagje Feldbrugge.  Die oude vrienden is hij niet vergeten, want Aartsen speelt in ‘Above the whisper’ een geïnspireerde mondharmonicasolo tegen de leadgitaar in, terwijl Van der Vliet en Heyboer in zes songs achtergrondkoortjes zingen.

Peter Wessel is behalve producer in veel van deze songs echter de belangrijkste muzikant: Continue reading

0793611616264

het heilige moeten

Na drie albums gingen de Tilburgse Rosemary’s Sons uiteen, maar toetsenist Thomas Lina maakte na ‘The Painter’  zijn tweede ep met daarop vijf songs: zijn melodieën echoën soepel en melancholiek die van het moederschip én hebben die karakteristieke verschuivingen die ze een extra laag geven.

Lina speelde toetsen, bijna alle bassen en gitaren liet alleen de drums aan JJ Goossens. Dat levert een iets minder rijk geluid op dan destijds, maar gelukkig zijn de overeenkomsten veel groter dan de verschillen.

***1/2

geschreven voor Heaven 3 2019, mei-juni en gepubliceerd op de facebookpagina van Heaven

Groot in geluid.

De vijf muzikanten van Cloudmachine zijn geroutineerde muzikanten. De band bracht de eerste cd al uit in 2003 en Hum Of Life in 2006. Ook schreven toetsenist Marco Kuypers en zanger/gitarist/componist Ruud Houweling muziek voor tv-series en documentaires.

Toch verrassen Houwelinks elf eigen songs op deze derde met sterke melodieën en het gelaagde, melancholieke geluid. Alleen Pirouettes …. is een kort klassiek solostuk voor piano.

In geïnspireerde ballads en een enkele mediumtempo rocksong overheerst de weemoed. Houweling, Kuypers, gitarist Richard Lagerweij, bassist Ray Edgar Duyns en drummer Michiel van Zundert opereren daarbij als hechte eenheid, hoewel ook de bas gelukkig prominent opgenomen én gemixt is door Oz Fritz (Tom Waits, Bill Laswell, etc.) Extra sfeermakers als goedgearrangeerde blazers en strijkers laten toch ruimte voor de hoge, effectief kwijnende zang van Houweling.

Cloudmachine kan zo de vergelijking met Coldplay en Muse zonder meer aan.

(drieënhalf)

Ruud Heijjer

geschreven voor Heaven 62/2009

0 680596 928522

voltreffer.

Na zeven jaar geen eigen muziek te hebben uitgebracht maakte zanger-gitarist Eric van Dijsseldonk een ep met vijf enigszins thematische songs over het geregelde leven van de man die hij zelf inmiddels is.

Na zijn drie prachtalbums ‘33 1/3’, ‘Bijna lente’ en ‘In mijn eigen koninkrijk’, speelde hij sinds 2010 bij onder anderen Erwin Nyhoff en Lea Kliphuis, in eigen projecten als theaterodes aan The Band en George Harrison en een rootstrio met toetsenist Roel Spanjers en gitarist Wouter Planteijdt: met een gezin moet de schoorsteen roken.

Schrijvend en opnemend werd hij 47, maar zijn nieuwe songs sluiten muzikaal en tekstueel naadloos aan bij zijn drie soloalbums, inclusief de hem kenmerkende, ingehouden melancholie.

Hopelijk is het even prachtige als stekelige Weg van haar niet autobiografisch. Het is de sombere pendant van Continue reading

She’s OK.

In de opener van de derde cd van Margriet Sjoerdsma vallen achter haar zang haar soulvolle, ingedubde achtergrondzang aan het eind op en de bepalende rol van Dimitar Bodurov’s Hammondorgel. Daarnaast zijn Martijn van Agts gitaren belangrijk voor de sfeer, al leggen drummer Pim Dros en bassist Cord Heineking voor die twee steeds het fundament.

Daarmee plaatst Sjoerdsma zich middenin de roots: in veel van de volgende elf nummers strijden Continue reading