Category: onterecht onbekend (Page 1 of 2)

De Britse blues- en rootszangeres Elles Bailey is in het Verenigd Koninkrijk aardig bekend. Zo won zij in 2020 de Artist of the Year Award en de Album of the Year Award in 2020 voor ‘Road I Call Home’, haar tweede, terwijl haar single met Dan Auerbach geschreven  ‘Little Piece of Heaven’ toen Song of the Year was bij de U.K. Americana Awards.

Dit jaar was zij genomineerd voor een Americana UK Award, net als haar vierde album, ‘Beneath the Neon Glow’.

In Nederland is zij echter niet meer dan een goed bewaard geheim en dat is niet alleen jammer voor haar, maar ook voor liefhebbers voor muziek op de rand van blues, roots en pop.

Zij maakte namelijk eerst haar zeer goede derde , ‘Shining in the Half Light’ en ook ‘Beneath The Neon Glow’ is uitstekend.

Zowel die derde als die vierde kwamen inmiddels ook uit met extra songs, een ramp voor wie de albums onmiddellijk na het uitkomen kocht, maar een zegen voor wie haar nu pas ontdekt.

Daar is alle reden voor: voor Heaven 129/mei-juni 2019  schreef ik ooit een korte recensie voor de rubriek ‘Ook verschenen’ die door zijn gebrek aan lengte een beetje algemeen moest blijven, maar zelfs die verraadt haar kwaliteiten:

De Red Clay Strays brachten hun eerste album in 2022 uit in eigen beheer.

Het duurde dus even voordat ‘Moment of Truth’ aan deze kant van de Atlantische Oceaan werd ontdekt, maar goede muziek is tijdloos en dat geldt zeker ook voor  deze vijfmansgroep uit Alabama.

Pop-Eye’s Johan Dollekamp maakte er ex-Shiner Twin Jack Hustinx op attent en die tipte op zijn beurt mij weer. Er zijn dan ook overeenkomsten te horen in de muziek van de Red Clay Strays en die op de drie onvolprezen albums van de Shiner Twins, de beste americanagroep de Nederland ooit had.

De twaalf nummers op dat album zinderen door de emotionele zang van Brandon Coleman, terwijl hij net als Zach Rishel en Drew Nix gitaar speelt. Met drummer John Hall en bassist Andrew Bishop spelen zij songs die blues, soul en gospel combineren en waarin de vijf ruimte laten, zodat Coleman’s zang centraal kan staan, net als de even felle als sfeervolle gitaarpartijen van Rishel en Nix.

Het is een onwaarschijnlijke wending voor een groep die vanaf 2016 covers speelde en bestond uit Bishop, Nix en Coleman en het geld voor hun debuut bijeen bedelden via een crowdfundingsactie.

Pas een jaar na het uitkomen werd single ‘Wondering Why’ een hit via het vaak terecht verguisde TikTok en het nummer kwam terecht in de Billboard Hot 100.

Ik heb de cd dus inmiddels alsnog besteld…

Inmiddels hebben ze een contract met RCA Records en is hun tweede album klaar: ‘Made by these Moments’ komt uit op 26 juli, maar inmiddels zijn al twee singles verschenen.

Waar je van ‘Wanna Be Loved’ al een goede ballad is, voldoet die kwalificatie niet voor ‘Devil in my Ear’: daarin sluiten tekst en muziek op een beklemmende manier op elkaar aan dat Coleman een existentiële angst bezingt.

Dat komt door zijn wanhopige zang en de gitaren van Rishel en Nix, die laten horen wat Coleman zingt:

Wat gebeurt er eigenlijk met een album nadat het is gerecenseerd? Het is gehoord, misschien zelfs serieus beluisterd, en iemand heeft daarover zijn mening gegeven, hopelijk met argumenten, maar dat is het dan wel weer.

Het zou kunnen dat een lezer van plan is er nog eens naar te luisteren, maar in een tijd waarin muziekstreamers alle muziek reduceren tot achtergrondmuziek, zou het zo maar eens bij dat goede voornemen kunnen blijven.

De paradox is namelijk, dat hoe meer muziek er moeiteloos beschikbaar is, hoe minder er met aandacht naar geluisterd wordt: het verwordt tot geruis van de branding op een zomerse dag aan het strand.

Bespaar Rich DePaolo dat lot: Continue reading

Van singer-songwriter Victoria Blythe staatn niet veel filmpjes op YouTube.

Dat onderstreept nog maar eens dat zij en veel te goed bewaard geheim is, want verleden jaar kwam pas haar eerste soloalbum uit, terwijl haar groep Calaveras weliswaar in totaal vier albums maakte, maar de laatste daarvan verscheen in 2008.

Toch kun je via de video’s van Dancing with you all by myself en de James Brown-cover I got you (I feel good) een beeld krijgen van haar door jazz en folk beïnvloede stijl: Continue reading

Ondanks inmiddels vier constante cd’s en recente optredens in Paradiso en op het North Sea Jazz Festival zijn Sharon Jones & the Dap Kings nog onbekender dan zijn verdienen te zijn.

En dat terwijl er toch weer zo’n prachtig, onwaarschijnlijk verhaal achter deze zangers schuilgaat, net als trouwens achter haar band.

Via deze twee links krijg je een tamelijk compleet beeld van hoe Sharon Jones dan toch nog ontdekt werd.

http://www.nrc.nl/kunst/northseajazz2010/article2569210.ece/God_was_my_rehab_%0A

http://www.faceculture.nl/news_detail.php?id=672

Een recensie van I Learned The Hard Way vind je elders op deze site.

Het is zeer de vraag of Piet van den Heuvel ooit nog een tweede solo-cd maakt.

De Vlaamse muzikant speelt immers vooral in dienst van anderen: zo speelde hij in de tourband van de wel bekende Vlaming Bart Peters, is hij sessiemuzikant en componeert hij muziek en teksten voor andere artiesten, radio- en t.v.-programma’s, film en theater.

Toch maakte hij in 2007 een soloplaat, Meanwhile At The Moon Parlor. In veertien vaak prachtige songs schetst hij zijn muzikale smaak en droomlandschap. Zo laat de cd je niet meer los, als je hem eenmaal gehoord hebt. Continue reading

Jim White wordt geboren als Mike Pratt en hij groeit op aan de rand van de pinkstergemeente.

Het kleurt de teksten  op het in 1997 verschenen deduut The Mysterious Tale Of How I Shouted “Wrong-eyed Jesus!” By Jim White.

Dat debuut viel niet alleen op door een in het boekje afgedrukt lang, intrigerend en volgens White waargebeurd verhaal, maar ook door de mysterieuze liedjes. Een groot aantal ervan klonk dromerig door het gebruik van veelal akoestische instrumenten en Whites vaak hypnotiserende zang, maar de teksten waren grimmig en zorgen voor een overwachte draai: broeierige verhalen over rusteloosheid, de liefde en de gevolgen van geweld, vaak bijbels geïnspireerd. Continue reading