De Britse blues- en rootszangeres Elles Bailey is in het Verenigd Koninkrijk aardig bekend. Zo won zij in 2020 de Artist of the Year Award en de Album of the Year Award in 2020 voor ‘Road I Call Home’, haar tweede, terwijl haar single met Dan Auerbach geschreven  ‘Little Piece of Heaven’ toen Song of the Year was bij de U.K. Americana Awards.

Dit jaar was zij genomineerd voor een Americana UK Award, net als haar vierde album, ‘Beneath the Neon Glow’.

In Nederland is zij echter niet meer dan een goed bewaard geheim en dat is niet alleen jammer voor haar, maar ook voor liefhebbers voor muziek op de rand van blues, roots en pop.

Zij maakte namelijk eerst haar zeer goede derde , ‘Shining in the Half Light’ en ook ‘Beneath The Neon Glow’ is uitstekend.

Zowel die derde als die vierde kwamen inmiddels ook uit met extra songs, een ramp voor wie de albums onmiddellijk na het uitkomen kocht, maar een zegen voor wie haar nu pas ontdekt.

Daar is alle reden voor: voor Heaven 129/mei-juni 2019  schreef ik ooit een korte recensie voor de rubriek ‘Ook verschenen’ die door zijn gebrek aan lengte een beetje algemeen moest blijven, maar zelfs die verraadt haar kwaliteiten:

Ontroerende orkaan.

De elf songs op zangeres Elles Bailey’s tweede album zijn een aanstekelijke mix van rhythm ‘n’ blues, soul en rock.  De Engelse nam ze op in Nashville, net als haar debuut ‘Wildfire’. Bailey schreef sommige nieuwe songs met Roger Cooke, Bobby Wood en Dan Auerbach, maar had steeds hoorbaar het laatste woord in de klassiek gespeelde nummers, waarin ze gepassioneerd optornt tegen een Hammond B-3, een felle sologitaar of spetterde blazers.

****

Mijn recensie van ‘Beneath the Neon Glow’ mocht gelukkig langer zijn:

Recensie – Heaven magazine

Al luisterend naar dat album raakte ik onder de indruk van Bailey en dus kocht ik inmiddels zowel haar eerste als haar derde en draai ik van alle vier haar albums op dinsdagavond tussen acht en tien ook regelmatig songs.

Tel daarbij op, dat ik toen nog niet wist, dat je voor drie euro meer maar liefst zes extra nummers hebt en op ‘Shining in the Half Light’ zijn dat er maar liefst negen.

Op de door mij gekochte versie van ‘Wildfire’ staan naast elf reguliere songs trouwens ook nog zeven akoestische en als ‘unplugged’ aangeduide nummers.

van harte aanbevolen dus…