elke dinsdagavond van 20:00 - 22:00 op RTV Katwijk op 106.8FM en via deze site


Uitzending gemist

Category: recensies pop (Page 2 of 5)

Thomas Lina – The Late Night Show

0793611616264

het heilige moeten

Na drie albums gingen de Tilburgse Rosemary’s Sons uiteen, maar toetsenist Thomas Lina maakte na ‘The Painter’  zijn tweede ep met daarop vijf songs: zijn melodieën echoën soepel en melancholiek die van het moederschip én hebben die karakteristieke verschuivingen die ze een extra laag geven.

Lina speelde toetsen, bijna alle bassen en gitaren liet alleen de drums aan JJ Goossens. Dat levert een iets minder rijk geluid op dan destijds, maar gelukkig zijn de overeenkomsten veel groter dan de verschillen.

 

***1/2

geschreven voor Heaven 3 2019, mei-juni en gepubliceerd op de facebookpagina van Heaven

 

Cloudmacine – Back on land

Groot in geluid.

De vijf muzikanten van Cloudmachine zijn geroutineerde muzikanten. De band bracht de eerste cd al uit in 2003 en Hum Of Life in 2006. Ook schreven toetsenist Marco Kuypers en zanger/gitarist/componist Ruud Houweling muziek voor tv-series en documentaires.

Toch verrassen Houwelinks elf eigen songs op deze derde met sterke melodieën en het gelaagde, melancholieke geluid. Alleen Pirouettes …. is een kort klassiek solostuk voor piano.

In geïnspireerde ballads en een enkele mediumtempo rocksong overheerst de weemoed. Houweling, Kuypers, gitarist Richard Lagerweij, bassist Ray Edgar Duyns en drummer Michiel van Zundert opereren daarbij als hechte eenheid, hoewel ook de bas gelukkig prominent opgenomen én gemixt is door Oz Fritz (Tom Waits, Bill Laswell, etc.) Extra sfeermakers als goedgearrangeerde blazers en strijkers laten toch ruimte voor de hoge, effectief kwijnende zang van Houweling.

Cloudmachine kan zo de vergelijking met Coldplay en Muse zonder meer aan.

 

(drieënhalf)

Ruud Heijjer

geschreven voor Heaven 62/2009

Eric van Dijsseldonk – 45

0 680596 928522

voltreffer.

Na zeven jaar geen eigen muziek te hebben uitgebracht maakte zanger-gitarist Eric van Dijsseldonk een ep met vijf enigszins thematische songs over het geregelde leven van de man die hij zelf inmiddels is.

Na zijn drie prachtalbums ‘33 1/3’, ‘Bijna lente’ en ‘In mijn eigen koninkrijk’, speelde hij sinds 2010 bij onder anderen Erwin Nyhoff en Lea Kliphuis, in eigen projecten als theaterodes aan The Band en George Harrison en een rootstrio met toetsenist Roel Spanjers en gitarist Wouter Planteijdt: met een gezin moet de schoorsteen roken.

Schrijvend en opnemend werd hij 47, maar zijn nieuwe songs sluiten muzikaal en tekstueel naadloos aan bij zijn drie soloalbums, inclusief de hem kenmerkende, ingehouden melancholie.

Hopelijk is het even prachtige als stekelige Weg van haar niet autobiografisch. Het is de sombere pendant van Continue reading

Margriet Sjoerdsma – Drawing Circles

She’s OK.

In de opener van de derde cd van Margriet Sjoerdsma vallen achter haar zang haar soulvolle, ingedubde achtergrondzang aan het eind op en de bepalende rol van Dimitar Bodurov’s Hammondorgel. Daarnaast zijn Martijn van Agts gitaren belangrijk voor de sfeer, al leggen drummer Pim Dros en bassist Cord Heineking voor die twee steeds het fundament.

Daarmee plaatst Sjoerdsma zich middenin de roots: in veel van de volgende elf nummers strijden Continue reading

Please Be Frank – The ocean

Veelzijdige vrijheid.

Deze ep is het debuut van Please be Frank, maar zanger-gitarist Frank van den Ende toerde als lid van verschillende bands al door Europa. Vanaf februari 2012 concentreert hij zich echter op zijn eigen nummers, waarvan hij er elke week een ter beschikking stelde via zijn website.  In de finale van de Grote prijs werd hij met Door Raeymakers – drums en percussie, Marc Vlierman – bas, Daan van den Hurk – toetsen en Marnix Kuipers – gitaar plus Hannna Hoogland en Iris van Gogh – viool, Christel Selhorst – viola en Eva Firet – cello bovendien tweede in de publiekprijs in de categorie singer-songwriter. Zijn fans financierden vervolgens de opnames van deze zes songs, die hij in een dag live inspeelde met zijn live-band.

Ze blijken een hecht ingespeelde groep in songs die invloeden van singer-songwriter, pop en roots combineren. Van den Ende bezingt in de sfeervolle opener Copenhagen overtuigend over hoe hij in die verregende stad voor zichzelf koos.

Het is een ook muzikaal kenmerkend, want hij heeft een daarbij voorkeur voor nummers in mediumtempo met melodieën die zich even logisch ontrollen als ze onverwacht zijn. Achtergrondzang, refreinen en het in twee songs gebruikte strijkkwartet zorgen bovendien voor extra lagen achter Van den Endes weemoedige, nasale zang. Daarmee is zijn muziek eerder Engels of Europees van sfeer dan Amerikaans.

Het is dan ook goed nieuws, dat hij in 2013 met dezelfde band een complete cd gaat opnemen, nadat hij in april en mei een solotournee door de VS heeft gemaakt.

***1/2 Continue reading

Sierra West – Hold your fire

Overgave.

Op Sierra West’s derde ep staan slechts vijf nummers, maar daarin blijkt duidelijk het talent van deze singer-songwriter uit Connecticut.

Vanaf de eerste maten van de openingsballad maakt West’s schijnbaar nonchalant gezongen wanhoop indruk.

Gitaristen Kevin Barry (Ray LaMontagne e.a.) en Thomas Juliano, bassist Richard Gates (the Weepies e.a.), drummer/producer Lorne Entres (Kris Delmhorst e.a.) spelen Continue reading

Signs – Mietek Szcześniak

Verbluffende veteranen.

Het schijnt dat Mietek Szcześniak in zijn vaderland al zo’n 25 jaar een bekende zanger is met een verleden in een band, een stel solo-cd’s en talloze prijzen. Zijn platen waren tot nu toe alle in het Pools, net als zijn website overigens.

Ervaren co-componist en co-producer Waldman zat ooit met Karla Bonoff, Andrew Gold en Kenny Edwards in Bryndle en was daarna singer-songwriter, maar schreef en produceerde ook jarenlang voor anderen.

Hoe de twee elkaar ontmoetten en zij het onwaarschijnlijke plan opvatten samen geschreven songs op te bouwen in studio’s in Polen, Engeland en Amerika, vertelt deze plaat niet. Dat is ook niet nodig, want Continue reading

Niels van der Gulik – In Goed Gezelschap

www.nielsvandergulik.nl

Thuiskomst.

De dertien nummers plus hidden track van Niels van der Gulik zijn een fragmentarische autobiografie, want zeker in Amsterdam Ga Mee, Boerenjongen, Mijn Geluk, Volwassen en Wie Doet Mij Wat was zijn eigen leven uitgangspunt.

Van der Gulik gaf zijn baan namelijk op toen Ramses Shaffy hem een aantal jaren geleden toestemming gaf zijn nummers te zingen. Zo kreeg Van der Gulik naam, terwijl hij intussen eigen songs schreef en langzaam zijn focus verlegde. Alleen een bewerking van Stings Fields Of Gold herinnert aan die tijd.

Invloeden van Shaffy, Boudewijn de Groot en Bram Vermeulen, maar ook uit jazz en vooral rootsrock en pop versmelten in de handen van zijn klasseband: Continue reading

Talk Talk – Missing Pieces

Voor de èchte fans.

Talk Talk, ooit een typische jaren-tachtiggroep met bijbehorend synthetisch geluid, verliet via het atmosferische The Colour Of Spring de gebaande paden. Niet duidelijk is, of drummer Harris en toetsenman/producer Friese Greene net zo bepalend waren als Mark Hollis. Hij kon het op zijn solo-cd uit 1998 immers ook zonder hen.

Op deze cd wordt die vraag niet opgehelderd. De muzikanten Continue reading

Manu Chao – Proxima Estacion Esperanza

Feestelijke muzikale revolutie

Manu Chao’s vorige, Clandestino, leidde aanvankelijk een sluimerend bestaan en werd pas ontdekt door een groter publiek na het succes van het nummer Bongo bong, dat trouwens zo’n tien jaar eerder als King Of Bongo op de gelijknamige cd van de groep Mano Negra stond. De release van deze opvolger werd daarom een half jaar uitgesteld.

Chao blijft zijn principes op deze cd volkomen trouw: Continue reading

« Older posts Newer posts »