Kippenvel – Ruud Heijjer

Misschien is het even wennen, want tenslotte hebben wij 594 afleveringen van Kippenvel gemaakt die om negen uur ’s avonds begonnen.

Vanaf 25 juni begint Kippenvel echter een uur eerder, al duurt het natuurlijk nog steeds twee uur.

Van acht tot negen was er ooit een echt programma, maar dat sinds dat verdween heerst in dat uur de nietsontziende muziekcomputer en wat die kan, kunnen wij beter: een afgewogen en toch divers uur radio samenstellen en dat dan ook nog twee keer.

Natuurlijk blijft de rest bij het oude: schetterende blazers en melancholieke ballads, felle gitaren en verleidelijke vrouwenstemmen, een enkele klassieke popsong naast gospel, veel rootsy, vaak onbekende maar zeer goede songs én de Rode Draad in het tweede uur!

Tot dinsdagavond 25 juni om acht uur, tot Kippenvel!

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Nadat David Crosby op 25 september j.l. al in Santa Barbara meezong met ‘Home at last’ en slaggitaar speelde tijdens ‘Reelin’in the years’ was hij er opnieuw bij tijdens het concert van Steely Dan in het Beacon Theatre in New York op dinsdag 15 oktober.

Daar speelden ze samen tegen het eind van de set  ‘Wooden ships’, een van Crosby’s klassiekers, al schreef hij het samen met Stephen Stills en Grateful Dead’s Paul Kantner.

Tijdens de toegift deed hij opnieuw mee in ‘Reelin’in the years’.

Van David Crosby was het al langer bekend dat Steely Dan een van zijn favoriete bands was, maar Donald Fagen heft zich in het verleden vaak laatdunkend uitgelaten over veel popacts, al heeft hij Crosby daarbij nooit bij naam genoemd.

Blijkbaar vindt Fagen dat Crosby genoeg jazzinvloeden in zijn songs stopt om serieus genomen te worden.

Ze hadden er dan ook werk van gemaakt, want voor de blazers was ook een arrangement geschreven.

Eerdere berichten over David Crosby en over Steely Dan vind je in de categorie Nieuws

Rolling Stone Ron Wood nam een bunsenbrander mee naar feestjes om daarmee cocaïne te kunnen freebasen.

Dat vertelt hij in de documentaire ‘Somebody up there likes me’, die gaat over zijn status van beroemdheid en in zijn geval dus ook over zijn verslavingen.

Die ging op 13 oktober in première op het 63rd BFI London Film Festival at the BFI Southbank.

In de film legt Wood uit hoe hij van het freebasen genoot, maar dat het hem de baas was in plaats van andersom en dat het he drie jaar kostte ervan af te komen.

Ook vertelt hij hoe het gevaar van terugvallen op de loer ligt:

Van het nieuwe album van De Dijk is de eerste single uit, het titelnummer ‘Nu of Nou’.

Tekstueel lijkt het een ode aan het alledaagse geluk én een liefdesverklaring aan een vrouw.

Op basis van een lang interview in NRC-Handelsblad van zaterdag 19 oktober j.l. ligt het voor de hand te concluderen dat de tekst van Huub van der Lubbe autobiografisch is.

Daarin praatte hij onder meer over het feit dat bij zijn vrouw drie keer borstkanker werd geconstateerd en dat zij dochter uit voorzorg haar borsten heeft laten amputeren, maar ook dat zij zwanger is. Dat leidde tot Van der Lubbes verzuchting dat hij weliswaar 66 is, maar dat hij helemaal niet weet hoe het verder gaat: ‘Je wordt grootvader, er komt nog van alles bij.’

Muzikaal is het nummer een goed voorbeeld van de combinatie van enthousiasme en muzikale intelligentie die De Dijk ook op albums als ‘Scherp de zeis’, ‘Allemansplein’ en ‘Groef’ kenmerkt: vanaf het begin swingt de band afgemeten in een aanstekelijk ritme, waarin alle instrumenten ritmische partijen in elkaar vlechten met hoofdrollen voor twee tegen elkaar in spelende gitaren, een gierend orgel en jubelende blazers.

Dat belooft veel voor de andere elf nummers van hun album, dat op 18 oktober verschijnt:

Op 22 november a.s. komt de box ‘The Singles Collection’ uit.

Dat is een box met 22 seven inch-singles van de Beatles: dat zijn alle singles die tijdens het bestaan van de groep uitkwamen plus ‘Free as a bird’/‘Real life’ uit de jaren negentig.

Van de 44 nummers kwamen er 29 niet voor op de albums van de groep.

Voor de nieuwe persing zijn de originele mastertapes gebruikt en voor de hoesjes zijn de originele hoezen uit diverse landen gebruikt.

Bovendien zit er in de box een veertig pagina’s tellend boekje met foto’s en essays van Beatles-historicus Kevin Howlett.

de tracklist:

Eric Clapton rganiseerde al een aantal malen het Crossroads Festival, een meerdaags festival waarop vooral gitaristen spelen en waarvan de opbrengst ten goede komt aan Clapton’s afkickkliniek Crossroads Centre.

In september vond dat festival opnieuw plaats, al was het de eerste keer in zes jaar tijd.

Op 6 september komt voor het een live-album uit met maar liefst veertig tracks van acts die er door de jaren heen optraden: er zitten artiesten tussen uit de edities van 2004, 2007, 2010 en 2013.

In de aankondiging is alleen sprake van een lp-set en worden cd en download niet genoemd.

Onder anderen Clapton zelf, Jeff Beck, Gary Clark jr. staan erop, maar ook John Mayer, CArlos Santana, ZZ Top, Joe Walsh, , Keith Urban, Buddy Guy en de Derek Trucks Band en nog ongeveer twintig andere gitaristen.

Sheryl Crow, James Taylor, Steve Windwood en Willie Nelson zijn de bekendste relatief vreemde eenden in deze bijt.

Dat het dringen was op het podium bewijst de tracklist wel want in sommige songs speelden drie tot vijf gitaristen mee. Of dat de kwaliteit van de muziek ten goede komt of dat hier sprake was van een uit de hand gelopen reünie, mag je zal bepalen:

De Rock & Rl Hall of Fame heeft de genomineerden voor 2020 bekend gemaakt.

Daarin zitten uiteraard veel grote namen, maar ook enkele wat mindere goden en helemaal niemand van onze favorieten:

Playlist 607 - 15 oktober 2019

In De Rode Draad van vanavond gaan we om voor de hand liggende redenen op zoek naar Amerika. We worden daarbij aan de hand genomen door de Simon and Garfunkel uit hun glorietijd, de zelf altijd al uitgesproken Janis Ian, die samen met Ani DiFranco de VS even fel als lang de maat neemt en de zwarte Amerikaanse Demi Evans, die nog altijd in Frankrijk woont en misschien daardoor heftig naar haar Amerika verlangt.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

Henk & Melle vieren hun nieuwe album ‘We are all rockstars’ met een korte serie optredens.

Voorlopig zijn dat er vier, al kunnen er natuurlijk altijd nog data bijkomen.

Aan een van die optredens zit een wel heel bijzonder tintje, want tijdens een optreden in het Paard in Den Haag laten de twee zich bewieroken door hun ‘Haagse vrienden’.

Tijdens de Haagse Popweek zingen op 22 oktober Pat Smith (Splendid), Camiel Meiresonne (Son Mieux), Remco Prins, Dyzack, Anna Lotte Peperkamp, Janneke Nijhuijs, Suzanne Ypma, Arie Spaans (Suburbs), Tino en Nicko Christansen (Livin’ Blues) de songs van het album, terwijl Henk & Melle daar het achtergrondkoortje vormen.

Ook van de partij zijn drummer Taco Gorter en bassist Carlos Lake, die op het album hebben meegespeeld, en Smutfish-gitarist Dick Zuilhof.

Tijdens het eerste optreden en het voorlopig laatste zijn Henk & Melle dan weer het voorprogramma van Tim Knol:

Van JMF’s ‘There are no angels here’ is een videoclip verschenen.

Het in zwart-wit geschoten, stemmige filmpje onderstreept Jean François’ melancholieke song perfect: