Kippenvel – Ruud Heijjer

Tsja, voorlopig snappen wij er ook niets van, maar de webplayer waarmee je onze uitzendingen live kunt horen op dinsdagavond tussen 21:00 en 23:00 uur werkt niet in Firefox.

Hij doet het dan weer wel in Internet Explorer….

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Gisteravond draaiden we Call it what you will van Bob Bradshaw. Die song komt van zijn nieuwe album American echoes. Het is daarvan zelfs de single, al is het de vraag welke radiostations zo’n nummer nog draaien in het tot het uiterste gefragmenteerde radiolandschap, waarin doelgroepen heilig zijn verklaard.

Dat zo’n introspectief swingende song daardoor nooit kan worden gehoord, is treurig genoeg.

Nou ja …. nooit? Wél bij ons, dus.

Er is zelfs een video van gemaakt:

Playlist 518 - 17 oktober 2017

Jack Hustinx, Roel Spanjers en Roelof Klijn zijn drie gerenommeerde namen in de Nederlandse rootsscene.

Hustinx was immers een van de voormannen van de onvolprezen, na drie ongewoon sterke albums ter ziele gegane Shiner Twins, Spanjers maakte als Birdcatcher een soloalbum, maar verrijkte met zijn toetsen en productiekennis vooral de muziek van veel bands (Ja, inderdaad: ook die van de Shiner Twins) en Klijn was de stuwende bassist en veel bands, onder wie …. de Shiner Twins.

Zij kennen elkaar dus al jaren en hun nieuwe samenwerking is dan ook even verrassend als logisch: zij treden in ieder geval vier keer samen op in de Eindhovense kroeg De Rozenknop, maar misschien wel vaker.

Tijdens die avonden spelen zij eigen nummers, maar ook covers. Bovendien vertellen ze verhalen en anekdotes, zodat het een rijke avond wordt:

donderdag 19 oktober
dinsdag 12 december
dinsdag 23 januari 2018 (met special guest Eric van Dijsseldonk)
donderdag 8 maart 2018
theaterzaal De Rozenknop – Hoogstraat 59 – 5615 PA Eindhoven
aanvang 20.30 uur, toegang € 5,00

Dat Leonard Cohen al een succesvol en bekroond dichter was voordat hij zelfs maar zijn debuut-lp uitbracht, is zo langzamerhand een voetnoot in de popgeschiedenis.

Toch spreekt er uit die gedichten vaak een even grote desolate kracht als uit zijn songs.

Volgend jaar is er de kans (opnieuw) kennis te maken met die kant van die Canadese gigant, want in oktober 2018 komt The Flame uit, Cohen’s laatste dichtbundel.

Dat duurt dus nog wel even, maar Cohen selecteerde de gedichten nog zelf, terwijl de overgrote meerderheid ervan ook niet eerder gepubliceerd is. Ook nam hij gedeelten uit zijn dagboeken op en de teksten van zijn laatste drie albums.

Cohen besteedde de laatste maanden van zijn leven aan het samenstellen ervan en completeerde de bundel enkele dagen voor zijn toch nog onverwachte overlijden.

Op 17 november verschijnt Soul of a woman, het postume album van Sharon Jones & the Dapkings.
De soulzangeres overleden in november van 2016 aan pancreaskanker.
De opnames voor Soul of a woman vonden plaats tussen optredens en chemotherapie door, als ze zich althans goed genoeg voelde.
Het album bevat een combinatie van funk en georkestreerde ballads, wat vermoedelijk duidt op het gebruik van grote hoeveelheden violen.
Van Matter of time is al een video:

De publieke radio in de VS mag dan niet zo prominent aanwezig zijn, als over de samerikaanse omroepen gaat, de National Public Radio bestaat nog altijd en doet mooie dingen.
Zo is er nog altijd de Tiny desk-serie: een eindeloze serie korte live-concerten in de redactievertrekken van de NPR.
Daar komen allerlei artiesten akoestisch spelen, nieuwe acts net zo goed als gerenommeerde namen, omdat ze dat leuk vinden waarschijnlijk en misschien doordat ze zo toch hun doelgroep bereiken, al zal dat een minderheid zijn.
De NPR stelt namelijk de inhoud centraal, of het nu om muziek gaat of over politiek en schreeuwt daarbij niet van de daken.
Dat Randy Newman zich ook naar de burelen van NPR begaf, verbaast ons desondanks.
Newman heeft weliswaar zijn beste jaren achter zich, maar is een zo grote dinosaurus in de popwereld van gisteren, dat hij de status van monument allang heeft bereikt.
Newman zette zich desondanks achter de naar binnen gereden piano voor vier songs, die hij traditiegetrouw in zijn eentje deed. Waar hij dat bij concerten uit kostenoverwegingen doet, is er nu gewoonweg geen plaats voor begeleiders:

Playlist 517 - 10 oktober 2017

Vanavond gaan we in De Rode Draad op stedentrip, hoewel de vijf pleinen van vanavond in ieder geval niet in New Orleans liggen.

Daar bezoeken we twee keer Congo Square, het plein waar de zwarte slaven ooit op zondag muziek mochten maken van hun eigenaren in songs van de Neville Brothers, de supergroep die zijn belofte nooit inloste door broedertwisten en andere onderlinge spanningen, en de onbekend gebleven zanger-acteur Jesse Moore.

Van de twee drie andere pleinen zijn er twee in Amsterdam, al is Robert Longs melancholiek getinte Thorbeckeplein makkelijker te traceren dan het zowel muzikaal als tekstueel magistrale Allemansplein van De Dijk. Waar het Dageraadsplein van Spinvis is? Wie het weet, mag het zeggen……

Playlist 516 - 3 oktober 2017

Dat Joni Mitchell ooit een verhouding had met David Crosby, is inmiddels oude geschiedenis.

Dat hij haar carrière een zetje gaf door haar debuut te produceren is een aspect dat we ons wellicht nog veel minder herinneren.

Toch zorgde hij er zo in ieder geval indirect voor dat Judy Collins een grote hit had met ‘Both sides now’ (Wie herinnert zich trouwens de versie nog die Euson ervan maakte?), waardoor Mitchell de wind wat meer in de zeilen kreeg.

Toch is de directe reden voor De Rode Draad van vanavond de versie van Mitchell’s Amelia die Crosby op zijn nieuwe album Sky trails zette, een cd die wij overigens (nog) niet hebben.

Toch zijn er songs zat waarop de twee op een of andere manier samenwerkten: Laughing van Crosby’s If I could only remember my name, het door Crosby onder meer voor Mitchell geschreven Guinnevere, het door haar geschreven en door Crosby, Stills, Nash & Young opgenomen Carry on, Mitchell’s eigen versie van Amelia én een song van Crosby’s Croz om de brug alvast klaar te leggen voor zijn nieuwe.

Daarop verbindt hij Croz muzikaal met Lighthouse, wat leidt tot even vertrouwde als verrassende resultaten. Zo lijkt openere She’s got to be somewhere wel een nooit uitgebrachte outtake van Steely Dan ten tijde van Gaucho.

Dat is niet toevallig, want recent sprak hij zijn lof uit voor de songs van de onlangs overleden Walter Becker en Donald Fagen: