Kippenvel – Ruud Heijjer

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Singer-songwriter Gretchen Peters kondigde al eerder de release aan van haar album vol covers van Mickey Newbury-covers. Die zou uitkomen op 15 mei a.s.

Hoewel ze nu overweegt die release uit te stellen vanwege het coronavirus, heeft ze inmiddels wel een single van ‘The night you wrote that song – the songs of Mickey Newbury’ uitgebracht.

Wij mogen onszelf toch overtuigde Gretchen Peters-fans noemen, maar snappen op basis van dit straighte, uptempo countrynummer haar fascinatie voor Newbury niet.

Wel horen we, dat ze muzikaal en tekstueel teruggrijpt op haar countrygetinte debuut ‘The secret of life’, precies het enige album dat wij niet goed vinden:

Neil Young heeft zijn tweede Fireside session online gezet.

Toch zit hij tijdens openingsnummer ‘Four strong winds’ niet lekker warm naast zijn open haard, maar staat hij in een sneeuwbui te spelen en te zingen met op de rug van zijn jas de erop genaaide leus ‘Water is life’.

Tijdens de in de sneeuw spartelende Darryl Hannah, die zo het silhouet van een engel creëert, zingt Young mijmerend ‘angel baby’, maar daarna verplaatst het beeld zich naar binnen, waar Young in t-shirt, maar nog steeds met pet, aan de piano ‘Birds’ inzet.

Bijkomend voordeel tijdens deze verstilde versie is dat we hem vanaf de zijkant zien spelen en zingen en niet op zijn rug, zoals in zijn Fireside session no. 1

Daarna geeft Young een lesje handen wassen, hoewel hij daarbij de twintig seconden bij lange na niet haalt.

Na een reclamespotje voor water en wat gruizige beelden waarin een op gitaar en mondharmonica improviserende Young te zien, is, speelt hij voor een gezellig brandende open haard een gedeelte van het nog altijd desolate ‘On the beach’.

Het nog altijd niet officieel uitgebrachte ‘Homefires’ is daarna wel heel toepasselijk en het in de originele versie zwaar elektrische ‘Words’(between the lines of age)’ blijkt akoestisch ook mooi met zijn koppige, hortende melodie.

Waar al die songs in kleur waren opgenomen, al moet je je van de stemmige bruintinten van Young’s interieur en het halfdonker niet te veel van voorstellen, is het afsluitende ‘Love and only love’ in zwartwit geschoten voor de voorraad hakhout.

In die sterke song slaagt Hannah er zo consequent in, Young’s hoofd maar voor de onderste helft in beeld te brengen, dat het leidt tot de conclusie die zij de nouvelle vague opnieuw definieert.

Toch staat als regisseur dhovelife (sic) vermeld:

Het door Elton John georganiseerde tv-concert dat zondagavond in de VS werd uitgezonden, heeft een miljoen dollar opgeleverd voor de strijd tegen het coronavirus.

Dat komt in eerste instantie door tv-zender Fox en door Proctor and Gamble. Beide bedrijven schonken 500.000 dollar (rond de 457.000 euro).

Ook kijkers konden overmaken, maar hoeveel dat opleverde, is niet bekend gemaakt.

Sterren van allerlei kaliber deden mee: Billie Eilish, Dave Grohl, Mariah Carey, Alicia Keys, Sam Smith en de Backstreet Boys waren erbij. Zij zongen allen vanaf een andere locatie.

Elton John deed dat ook: hij sloot of met ‘Don’t let the sun go down on me’.

Eerdere berichten over Elton John vind je in de categorie Nieuws.

Playlist 626 - 31 maart 2020

In De Rode Draad van vanavond eren we Joseph Lowery, een van de zwarte Amerikaanse burgerrechtenactivisten van het eerste uur en vriend van Martin Luther King, met uiteraard een song van de Staple Singers, maar ook met de titelsong van Carl Carlton’s debuut ‘Revolution Avenue’, New Orleans’ eigen Neville Brothers broederlijk vereend met Zeelands trosts Champagne Charlie en de ook wat dit onderwerp aangaat de onvermijdelijke Randall Bramblett. Dat is dus weer twee uur muziek voor wie wil luisteren!

tot vanavond om acht uur, tot Kippenvel!

Het verhaal van Joseph Lowerey vind je in de categorie Dossier: Ook al dood.

Bluesy singer-songwriter Jeroen Kant heeft als kleine zelfstandige net zo veel last van het coronavirus als zijn collega’s, maar zoekt naarstig naar alternatieve manieren van inkomsten.

Over zijn huidige situatie stond een interview met hem in het Brabants Dagblad:

John Prine is besmet met het coronavirus en ligt sinds donderdag 26 maart in kritieke toestand in het ziekenhuis.

Dat hebben familieleden van de 73-jarige singer-songwriter bekend gemaakt in een verklaring via Twitter:

two minds but a single thought.

On ‘7 deadly spins’ and ‘Uneven ground’, the two previous albums by Canadian singer-songwriter Lynne Hanson, the country influences of her four earlier discs had disappeared and rootsy guitars dominated in often evocative melodies that effectively underlined her ominous lyrics.

This was also caused by her somewhat hoarse voice and the phlegmatic way in which she sang the many ballads, creating a intriguing distance between content and form.

Because of that it is surprising that Hanson again combines

In Bob Dylan’s nieuwe ‘Murder most foul’ bezingt de bejaarde bard de moord op John F. Kennedy, al doet hij daar ruim zeventien minuten over.

Dat komt ook doordat hij in die voort meanderende ballade heel wat namen laat vallen die daarmee nu niet direct iets te maken hebben.

NPR’s Bob Boilen en Anne Powers hadden blijkbaar niets beters te doen en turfden niet alleen het aantal, maar zetten ze ook nog allemaal in een lijst.

Ze kwamen tot 74 en dat aantal zal vast kloppen, al schrijven ze open te staan voor aanvullingen.

Wij hebben geen greintje zin dat te controleren, maar constateren wel dat het nogal een bonte verzameling is, variërend van Charlie Caplin tot Charlie Parker, Little Richard tot Little Walker en van Billie Holiday via Billy Joe Royal tot Billy Joel:

Op vrijdag 27 maart is de zwarte Amerikaanse burgerrechtenactivist en dominee Joseph Lowery overleden. Hij was 98 jaar oud.

Lowery richtte met Martin Luther King Jr. in 1957 de burgerrechtenorganisatie Southern Christian Leadership Conference (SCLC) op, een organisatie die het destijds geïnstitutionaliseerde Amerikaanse racisme ter discussie stelde.

Lowery was het kind van een winkelier en een basisschoolleerkracht en groeide op in Huntsville, Alabama.

Nadat hij dominee werd was hij een van de organisatoren van de boycot van het openbaar vervoer in de stad Montgomery, waarvan Rosa Parks het symbool werd, doordat ze had geweigerd haar zitplaats in de bus af te staan aan een witte passagier, zoals de wet voorschreef.

Ook liep Lowery Met King en Jesse Jackson voorop  in protestmarsen voor gelijke burgerrechten, zoals die van Selma naar Montgomery in 1965.

Uiteindelijk leidde die maatschappelijke onrust in 1964 tot de Civil Rights Act of 1964.

Lowery bleef zijn hele leven actief in de burgerrechtenbeweging: zo was hij de leider van de SCLC van 1977 tot 1997 en kwam hij op tegen de Zuid-Afrikaanse apartheid en voor vrede in het Midden-Oosten, voor gelijke rechten voor lhtb’ers, voor de hervorming van het Amerikaanse kiesstelsel en tegen de doodstraf.

Ook sprak hij zich uit voor de kandidatuur van Barack Obama, terwijl veel andere zwarte kopstukken Hillary Clinton de betere keus vonden.

Na Obama’s eerste overwinning sprak hij tijdens diens beëdiging en later dat jaar kreeg hij van hem de Presidential Medal of Freedom, de hoogste burgerlijke onderscheidingen in de Verenigde Staten.

De NPR plaatste een uitgebreide necrologie: