Kippenvel – Ruud Heijjer

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

De Amerikaanse publieke omroep NPR heeft een bijna drie kwartier durend interview met Giles Martin op zijn site gezet.

Niet alleen is Giles de zoon van George Martin, hij is ook de man die alle releases van Beatles-albums gemasterd heeft, ook de nieuwe versies van de ‘dubbele witte’.

Daarvan maakt uiteraard niet alleen de dertig songs van het destijds uitgebrachte dubbelalbum deel van uit, maar ook een enorme lading demo’s gemaakt in het huis van George Harrrison én in de Abbey Road-studio’s.

NPR’s Bob Boilen interviewde Giles Martin over de opnamen van destijds en zijn werk eraan, maar ook over de gemengde gevoelens die George Martin had over de manier waarop de Beatles aan de ‘dubbele witte’ werkten.

Daaruit blijkt onder meer dat de Beatles nog steeds intensief samenwerkten, hoewel het verhaal ging dat de groep toen al uiteenviel:

Paul McCartney heeft een thuis opgenomen demo vrijgegeven van ‘Dear friend’, een song waarin hij zingt over John Lennon.

Het nummer staat in de definitieve versie op het Wings-album ‘Wild life’ uit 1971, maar van dat album komt niet helemaal toevallig een uitgebreide versie uit op 7 december a.s.

Daarop staan ruwe mixen, demo’s, b-kantjes en er zit een dvd bij met zeldzame beelden.

In ‘Dear friend’ kijkt McCartney terug op zijn vriendschap met Lennon na alle ruzies over het uiteengaan van de Beatles.

Misschien was hij emotioneel bij het opnemen, want zuiver zingt hij niet bepaald:

Voorlopig is het blijkbaar een exclusief Brits idee, maar het verdient zeker international navolging: de heruitgave van klassieke albums op blauw vinyl in een beperkte oplage van slechts vijftig stuks.

Een van elk van die albums wordt op een veiling aan de hoogste bieder verkocht, net als eens set van alle albums, en de andere 48 worden verloot onder de kopers van loten van vijf pond per stuk.

Op die manier kan zo’n oplage van vijftig nog aardig wat opbrengen voor UNICEF, de organisatie die zich voor de Verenigde Naties bezighoudt met het helpen van kinderen.

Dit zijn de albums die gaan verschijnen op dat blauwe vinyl en daar zitten inderdaad ook wel een paar klassiekers bij:

Fleetwood Mac heeft er nog maar een concert aan vastgeknoopt in het Wembley Stadion. Daarmee verlengt de groep dus de korte Europese tournee van de voorzomer van 2019 een heel klein beetje en wie weet wat er nog allemaal volgt.

Ook heeft het management bekend gemaakt dat andere oudgedienden The Pretenders het voorprogramma zullen zijn tijdens deze concerten. Dat is dus een thuiswedstrijd voor Chrissie Hynde en haar vazallen, al zijn onder hen inmiddels volgens ons helemaal geen oer-Pretenders mee. Die hadden nogal eens een voorkeur voor seks, drugs en rock ‘n’ roll, met noodlottige gevolgen….

Playlist 568 - 13 november 2018

In De Rode Daad zijn we vanavond na een pauze aan de Amerikaans-Mexicaanse grens maar weer eens onderweg naar nergens in de negende aflevering van the road met Chris Rea, StevieAnn, The Numbers Band en Frédérique Spigt samen met Roel Spanjers. Dat is dus zoals altijd twee uur muziek voor wie wil luisteren.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

Maria Muldaur heeft eind september ‘Don’t you geel my leg’ uitgebracht, haar eerbetoon aan Blue Lu Barker. Die zangeres was populair in de jaren en dertig en veertig en zong net als vrouwelijke tijdgenoten seksueel getinte teksten met een knipoog.

Muldaur zette in 1973 Barker’s gelijknamige nummer al op haar naamloze debuut op aanraden van Dr. John, maar kwam er bij het voorbereiden van een tribute-optreden in New Orleans in 2016 achter dat Barker nog veel meer van dat soort goede songs had.

Dat is een beetje vreemd, want in het persbericht wordt gesproken over het feit dat Muldaur en Barker bevriend waren, maar hoe het ook zij: de twaalf songs op Muldaur’s 41^ste (!) album swingen en spetteren, terwijl zij ze sensueel en ironisch zingt, geheel in de traditie van de originelen.

Dat is niet zo gek, want eerder maakte Muldaur al ‘Richland Woman Blues’ ‘Sweet Lovin’ Ol’ Soul’ en ‘Naughty, Bawdy & Blue’. Daarop zong ze al songs van andere vergeten zangeressen als Sippie Wallace, Victoria Spivey, Alberta Hunter, Ma Rainey en anderen.

Muldaur wordt bovendien begeleid door grote namen uit New Orleans: pianist DAvid Torkanowsky, bassist Roland Guerin en drummer Herlin Riley, plus een spetterende zes man sterke blazerssectie.

Zij namen hun mix van oude jazz, vaudeville en rhythm ‘n’ blues live op in de studio:

Donald Trump heeft weer eens een uitspraak gedaan die voor opgetrokken wenkbrauwen zorgt. Nu is dat op zich geen nieuws, maar dat hij uiteenlopende popgrootheden als Rod Steward, Katy Perry en Neil Young verenigt, is dat misschien wel. Tenslotte komen zij uit geheel verschillende popuniversums.

Oorzaak hiervan is de tweets die Trump op de wereld afvuurde vanwege de Califirnische bosbranden, Daarin zegt hij dat er geen reden is voor ‘deze enorme, dodelijke en kostbare bosbranden behalve dat het bosbeheer zo slecht is.’ Hij vervolgt zijn tweet met: ‘Ieder jaar worden miljarden dollars gegeven, terwijl er zoveel doden vallen, allemaal door het enorme wanbeheer van de bossen. Los het nu op, of geen overheidsgeld meer!’ en ‘Met het juiste bosbeleid kunnen we de voortdurende vernietiging in Californië stoppen. Wees slim!’

Red Steward, Katy Perry en Neil Young regaeerden daar alle drie op: Perry noemt het een harteloze reactie, terwijl het zelfs niet om politiek gaat, maar om ‘goede Amerikaanse gezinnen die hun huis verliezen terwijl u tweet en worden geëvacueerd naar opvanghuizen’.

Steward doet daar een schepje bovenop in een genuanceerde reactie, al doet hij daar door de laatste zin veel afbreuk aan: ‘Meneer de president, terwijl de huizen van mensen afbranden, terwijl levens verloren gaan en terwijl brandweermannen hun leven wagen, heeft Californië behoefte aan woorden van steun en bemoediging, niet aan bedreigingen of beschuldigingen. Waar is Winston Churchill als je hem nodig hebt?’

Neil Young legt van de drie de vinger het duidelijkst op de zere plek door de oorzaak bij klimaatverandering te leggen en de extreme weersomstandigheden en lange droogte als tekenen daarvan te noemen.

Verder schrijft hij dat het tijd is om af te rekenen met deze ‘ongeschikte leider’ en spreekt hij de hoop uit dat het nieuw gekozen Congres daarbij kan helpen.

Ook in de rest van zijn verklaring windt hij er geen doekjes om, misschien ook doordat hij voor de tweede keer een huis verloor door de bosbranden:

Maandelijks stuurt singer-songwriter Gretchen Peters haar nieuwsbrief naar iedereen die hem maar wil hebben.

Daarin schrijft zij uiteraard over de recensies van haar indrukwekkende album ‘Dancing with the beast’, haar optredens en wat haar verder bezighoudt.

Ook voegt ze daar elke maand een download aan toe.

Deze maand is dat een demo van het titelnummer van haar vorige album, ‘Blackbirds’, een song die ze samen schreef met Ben Glover.

Ze vond zijn gitaarpartij zo mooi, dat ze hem vroeg die nog een keer in zijn geheel te spelen, maar dan in haar toonsoort, zodat zij de tekst erbij kon zingen.

Nu staan er al twee prachtige versies van die song op haar album, maar deze is minstens net zo mooi:

Na een stilte van vijf jaar duikt singer-songwriter Marike Jager weer op.

Misschien is het woord comeback’ een beetje te sterk, maar de stilte na haar album ‘The silent  song’ was toch wel erg groot.

Nu is Jagers single ‘Wasted’ uitgebracht. Die nam ze op met producer Paul Willemsen (Michelle David and the Gospel Sessions), terwijl Tchad Blake (inderdaad: niemand minder dan…) de mix deed.

‘Wasted’ is inderdaad een nieuw begin, want Jager slaat een heel andere weg in: niet alleen is het nummer zeer geproduceerd, het heeft een dwingende beat en er zitten ‘synths, samples en snaren’, zoals het persbericht succesvol allitereert.

Alles bij elkaar doet het nummer een beetje denken aan de jonge Sheryl Crow, maar ook aan een aantal songs van haar eigen ‘Celia trigger’ uit 2008.