Kippenvel – Ruud Heijjer

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Playlist 657 - 24 november 2020

In De Rode Draad van Kippenvel 656 van verleden week gingen we voor de eerste keer met de trein, met de Staple Singers, de Eagles, John Findlay en Henk & Melle.

Vanavond knopen we daar nog een reisje aan vast met songs van Tom Waits, Ciara Sidine en Hans Theessink.

Dat is dus ook vanavond weer twee uur muziek voor wie wil luisteren tussen acht en tien.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

Vanavond geeft Tip Jar het 27^e livestreamconcert via de facebookpagina van toetsenist-zanger Bart de Win.

Uiteraard zijn zangeres Arianne Knegt en gitarist Harry Hendriks er ook weer bij

Het thema vanavond is ‘Like a child’.

Het concert is te zien en vooral te horen van 20:00 tot 21:00 uur:

Playlist 656 - 17 november 2020

In De Rode Draad van vanavond gaan voor de eerste keer met de trein, maar dan wel vier keer: met de Staple Singers, de Eagles, John Findlay en Henk & Melle. Bovendien is dat nog lang net de laatste keer, want de trein is een metafoor voor van alles en nog wat….

Dat is dus ook vanavond weer twee uur muziek voor wie wil luisteren tussen acht en tien.

Tot vanavond, tot Kippenvel!

Playlist 655 - 10 november 2020

In De Rode Draad van vanavond kijken we naar het werk aan de winkel dat Joe Biden wacht tijdens zijn presidentschap met songs van Lucinda Williams, The Weight Band, Neil Young, Stef Kamil Carlens en Janis Ian featuring Ani DiFranco. Dat is dus ook vanavond weer twee uur muziek voor wie wil luisteren tussen acht en tien.

tot vanavond, tot Kippenvel!

Vanavond spelen Bart de Win, Arianne Knegt en Ruud Hendriks weer een uur live via de facebookpagina van De Win.

Het is al de 26^e keer dat zij op zondagavond het uur tussen acht en negen vullen een uur met songs om de moed erin te houden, voor zichzelf ongetwijfeld, maar ook voor ons:

Ellen Shae – Caged bird

www.ellenshae.com

songbird

Voor de negen songs van haar derde album ging de Zeeuwse singer-songwriter Ellen Shae in zee met de Amerikaanse singer-songwriter Rich DePaolo. Hij produceerde veel lokale acts in Ithaca, New York en maakte in 2003 en 2018 ook twee even prachtig gelaagde als intense soloalbums.

Door hun samenwerking ontstaat de wrange tegenstelling tussen Shae’s introspectieve teksten en zijn rijke geluid: Shae is somberder dan ooit, terwijl DePaolo met zijn bassen, gitaren, mandoline, banjo en toetsen vooral diepte en sfeer inbrengt. Daaraan draagt zijn vaste drummer Bill King veel bij, terwijl DePaolo ook nieuwe gastmuzikanten als saxofonist Mark Karlsen, bassist Doug Robinson en violist Maz Buckholtz onderdeel maakte van het ruimtelijke, organische geluid, net als Shae’s oude vrienden: harmonicaspeler Gait Klein Kromhof en celliste Sera Smolen.

Dat geluid contrasteert met de

Bij de release van haar box ‘Archives volume 1: The early years (1963-1967)’ horen onvermijdelijk de berichten over Joni Mitchell, want veel interviews zal de altijd al teruggetrokken legende ook deze keer vermoedelijk niet geven. Het vraaggesprek dat recent in ‘The Guardian’ verscheen met haar vertrouweling Cameron Crowe kon weleens die spreekwoordelijke witte raaf zijn, hoewel het in Mitchell’s geval natuurlijk veel beter zou zijn dat als een zwarte kraai te betitelen.

Bij gebrek aan een gesprek met Mitchell zelf schrijft het Engelse ‘Uncut’ over Mitchell aan de hand van het huis waar zij nu al bijna vijftig jaar woont.

Daar schijnt het een dolle boel te zijn, met maandelijkse feestjes met overigens wel heel erg uiteenlopend goed volk als Chaka Khan, Eric Idle, Bonnie Raitt, Elton John, Brandi Carlile, Harry Styles en Sam Smith.

Daarbij schijnt Mitchell ook weer te zingen en dat is in ieder geval een hoopvol teken voor haar fans.

In dat licht is het ook bemoedigend of zelfs verbijsterend dat Mitchell ook regelmatig een avond schijnt te gaan dansen in zomaar een of andere kroeg langs de weg, maar voor details over dat laatste zou je ‘Uncut’ moeten kopen, want daarover is in dit fragment niets terug te vinden: