Kippenvel – Ruud Heijjer

Tsja, voorlopig snappen wij er ook niets van, maar de webplayer waarmee je onze uitzendingen live kunt horen op dinsdagavond tussen 21:00 en 23:00 uur werkt niet in Firefox.

Hij doet het dan weer wel in Internet Explorer….

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Vanavond is er helaas geen aflevering van Kippenvel tussen negen en elf uur.

Verplichtingen van dringende aard maken het alweer onmogelijk twee uur gevarieerde en mooie muziek te draaien, dus we zullen de alleswetende muziekcomputer zonder aanziens des persoons zijn werk moeten laten doen. Jullie weten inmiddels wat ik daarvan vind, maar het is niet anders…..

Volgende week zijn we weer present.

Tot volgende week dus, tot Kippenvel!

komt Gillian Welch’The harrow and the harvest uit op vinyl.

Ter ere daarvan toeren zij en haar onafscheidelijke David Rawlings door de VS.

Vanaf augustus gaat Dave Rawlings zlef op tournee met zijn eigen groep, de Dave Rawlings Machine. dat is dan weer ter gelegenheid van het uitkomen van Poor David’s Almanack, het derde album van die satellietgroep.

De songlist:

Playlist 509 - 11 juli 2017

Ooit zat de Amerikaan Eric Kerns in de Nederlandse rootsband Swamp Chicken, die vooral in en rond Utrecht bekend werd. Dat was geheel ten onrechte, want hun enige album, Chicken Madness uit 2011, was een kei van een plaat met invloeden van onder meer Little Feat.

Zelf kwamen we er ook pas een paar jaar later achter dat dat album er was, maar toen hebben we het alsnog met veel plezier gerecenseerd en er vanaf dat moment regelmatig een nummer van gedraaid.

De groep leek echter van de aardboden verdwenen, al traden de mannen heel incidenteel nog wel eens op in het Utrechtse ’t Oude Pothuys, maar dan als tributeband voor Little Feat en the Band.

Geen slechte keus als je op zoek band naar iconen, maar het zou toch mooi zijn als ze hun eigen muziek centraal zouden stellen.

Recent kwam vrij onverwacht het eerste soloalbum van Eric Kerns uit. Hoewel daarop ook regelmatig zachtjes wordt geswingd, is het een veel introspectievere plaat met invloeden uit folk en country.

Alle reden dus om deze veteraan centraal te stellen in De Rode Draad. Dan kunnen we behalve Swamp Chicken en een nieuwe song van Kerns tenslotte ook die twee invloeden weer eens draaien……

In 2018 is het vijftig jaar geleden dat de Beatles-film Yellow submarine uitkwam en ter gelegenheid daarvan (?) komt er een stripboek naar de film.

Ook komen er allerlei poppetjes uit die in de tekenfilm figureren, al vragen wij ons af wie zit te wachten op beeldjes van de onvertaalbare Blue Meanies, the Apple Bonker en de Four-Headed Bulldog.

Playlist 508 - 4 juli 2017

Ad van Meurs is niet alleen al heel lang bekend als The Watchman, hij is ook lid van de Arabicana-formatie No Blues. Daarnaast programmeert hij ook optredens bij Mr. Frits in Eindhoven, waarbij hij al doende americana op de Nederlandse kaart heeft helpen zetten.

Van Meurs werd vorig jaar getroffen door een ernstige ziekte die hij overwonnen leek te hebben, zodat hij ook weer kon gaan optreden. Recent werd opnieuw een vorm van dezelfde ziekte geconstateerd en helaas is daardoor een tweede ronde van heftige kuren noodzakelijk.

Een aantal van Ads vrienden heeft daarom besloten een benefiet te organiseren op 6 juli in café Wilhelmina,Wilhelminaplein in Eindhoven.

Drie bekende bands spelen daar om geld voor hem in te zamelen, omdat hij alweer een hele tijd uit de running zal zijn.

Het legendarische Bots, Betty Blue en de Nederlandse rootsveteranen van Hidden Agenda (Sjoerd van Bommel, Gerald van Beunigen, Sjoerd van Bommel en Eric de Vries) zullen die avond vanaf 20.30 een geweldige muzikale show opvoeren, terwijl ook alle Watchman-albums en andere die Ad gemaakt heeft te koop zullen zijn.

De entree voor de benefiet is tien euro. Er zijn tweehonderd kaarten in de voorverkoop en nog vijftig te koop aan de deur. De voorverkoop kan alleen online via www.cafewilhelmina.nl en dan naar Tickets om uit te komen bij www.ikbenaanwezig.nl

De opbrengst van de avond is in zijn geheel voor Van Meurs, maar wie niet kan komen, kan toch bijdragen via NL56INGB0654256349 ten name van S. van Bommel, onder vermelding van ‘de vrienden van Ad’.

Wie informatie wil, kan mailen naar: vanbom@tele2.nl.

Het nieuwe overviel ons afgelopen zondag een beetje, eerlijk gezegd: Canada vierde het honderdvijftigjarig bestaan.

Het bleek Canada Day te zijn en er was zelfs een optreden van U2 in Ottawa, waar het vuurwerk heel symbolisch twintig minuten en zeventien seconden duurde…

U2 spant zich zo langzamerhand in voor élk willekeurig goed doel of bijzondere gebeurtenis. Hoewel we veel respect hebben voor Bono’s niet-aflatende idealisme, snappen we niet wat het verband is tussen de Ierse band en de Canadese onafhankelijkheid, af het moet het ex-moederland zijn.

In 1867 vormden vier Engelse kolonies op 1 juli de Canadese Confederatie, maar daar zullen ze toch ook geen Ieren voor hebben uitgenodigd. Dat daargelaten verbaasde het ons ook dat er geen Canadese artiest of groep op het podium stond: het land heeft toch een aantal indrukwekkende pop- en rootsgrootheden voortgebracht.

Wij vullen daarom vanavond het tweede uur met artiesten van Canadese origine. Sommigen trokken er weg en werden door en door Amerikaans, anderen bleven er wonen, maar hun muziek trekt zich niets aan van de Canadees-Amerikaanse grens…..

Vanavond is er helaas geen aflevering van Kippenvel tussen negen en elf uur.

Verplichtingen van dringende aard maken het onmogelijk twee uur gevarieerde en mooie muziek te draaien, dus we zullen de nietsontziende muziekcomputer zonder aanziens des persoons zijn werk moeten laten doen. Jammer genoeg is dat ook zonder inhoudelijke selectiecriteria als smaak, zodat dat nog schrikken wordt vanavond…..

Volgende week zijn we weer present.

Tot volgende week dus, tot Kippenvel!

Ten tijde van een nieuw album worden artiesten nog al eens doorgezaagd over dat nieuwe album, dat onvermijdelijk beter blijkt te zijn dat alles wat ze ooit hebben opgenomen.

Dat bewijst in ieder geval hoe moeilijk het is kritisch te kijken naar eigen werk. Niet zo gek overigens, als je daar maanden aan hebt gewerkt en jezelf voortdurend hebt teruggehoord.

Aan de andere kant zijn muziekjournalisten vaak te veel fan om de geïnterviewde het vuur aan de schenen te leggen.

Het resultaat is dan ook nogal eens gezapig en voorspelbaar.

Toch is er voor fans dan nog wel hier een daar een spreekwoordelijke krent uit die pap te halen en dat geldt ook voor het zeer lange interview met Randall Bramblett, dat onder meer gat over zijn binnenkort verschijnende album Juke joint at the end of the world: