Kippenvel – Ruud Heijjer

Vanavond is er bij uitzondering geen aflevering van Kippenvel tussen acht en tien.

Het is een bijna jaarlijks terugkerende traditie dat wij moeten wijken voor RTV Sport en dat is ook vanavond zo: dan spelen Rijnsburgse Boys en Quick Boys tegen elkaar in de voorronde van de KNVB-beker en die derby wordt uitgezonden.

Wij troosten ons met de gedachte dat we er volgende week in ieder geval weer wél zijn met Kippenvel 690, met daarin in ieder geval nieuwe werk van de Sunshine Cleaners en Flip Noorman.

Als je vanavond een gat in je avond hebt, kun je natuurlijk altijd Kippenvel 689 nog terugluisteren. Die aflevering is nog online tot en met maandag 27 september a.s., dus dan is het gat naar volgende week dinsdag niet zo groot….

tot volgende week, tot Kippenvel!

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Op 24 september is saxofonist Pee Wee Ellis overleden. Ellis was tachtig jaar oud en stierf aan hartproblemen.

Als tiener begon hij als jazzmuzikant in bands waarin ook bassist Ron Carter en trompettist Chuck Mangione speelden. Daarna zat hij op de Manhattan School of Music, waar hij onder anderen les kreeg van saxofonist Sonny Rollins.

Ellis werd in 1965 lid van de band van soullegende James Brown en werd daarvan al snel de bandleider, terwijl hij ook meeschreef aan een aantal van diens songs. Zo werkte hij mee aan ‘Cold Sweat’ en ‘Say It Loud – I’m Black and I’m Proud’, ‘Mother Popcorn’, ‘Lickin’ Stick’ en ‘The Chicken’.

Ook verwerkte hij invloeden uit de jazz aan de rhythm ‘n’ blues van Brown.

In 1969 stapte hij uit de  Brown’s band en vanaf het eind van de jaren zeventig verleende hij zijn diensten langdurig aan Van Morrison.

Verder trad hij onder anderen op met Fred Wesley en Maceo Parker, al even fameuze namen uit de band van Brown en maakte hij aan groot aantal soloalbums. Ook werkte hij samen met drummer Ginger Baker en met Afrikaanse muzikanten als Ali Farka Touré.

Suburban BURBCD223

indrukwekkende balans.

Op zijn nieuwe solo-cd zette de zwarte Texaanse soulzanger Malford Milligan twaalf songs. Hij schreef er tien, vaak met hulp van gitarist-producer Jack Hustinx, sologitarist Eric van Dijsseldonk of toetsenist Roel Spanjers, allen Southern Aces, en een met songschrijver Christon Kloosterboer. Ook nam hij opnieuw een song op van de in 2009 overleden singer-songwriter Stephen Bruton, een goede vriend van hem, en staat op de cd-versie nog ‘Until The Rain’, een bonussong van JW Roy en Connor James Thuote.

De nummers hangen nauw samen: Milligan bezingt de door rassentegenstellingen verscheurde VS en zijn eigen positie daarin. Zijn intense teksten en zang werden veroorzaakt doordat hij vanuit

Het derde album van de Sunshine Cleaners wordt uitgebreid voorgesteld in PZC.

Dat doet de Marits Sep van de Provinciaalse Zeeuwse Courant door een uitgebreid interview met Sjef Hermans, de belangrijkste songschrijver van het trio.

Daarin blijkt Hermans een bewust en genuanceerd mens, die en passant ook de verbanden uitlegt tussen hun nieuwe album ‘7 Acts of Mercy’ en voorgangers ‘Silent voices – songs inspired by Bonhoeffer’s prison poems’ of en ‘Sad Songs for Us to Bear’.

Hij, Jacqueline Heijmans en Geert de Heer zingen op hun nieuwe niet alleen over de zeven werken van bermhartigheid, Hermans legt ook uit wat die voor hem niet-gelovig mens in de praktijk betekenen.

Bovendien staan onder het artikel nog twee optredens vermeld en de bestelinformatie voor ‘7 Acts of Mercy’ en dat maakt het artikel op drie manieren lezenswaardig:

Blijkbaar sloegen het Engelse popblad NME en Tori Amos de handen ineen voor een eerste publiciteitsoffensief rond Amos’ voor 29 oktober aangekondigde album ‘Ocean To Ocean’.

Op de dag van de aankondiging plaatste NME namelijk al een interview met de iconische singer-songwriter op de site, waarin ze praat over haar inspiratie: zo schreef ze voor een heel ander album, maar werd ze ingehaald door de onmogelijkheid nog te toeren en raakte ze daardoor in geestelijk zwaar weer.

Ze wilde daarover schrijven, maar kon dat aanvankelijk niet. Toen de songs eenmaal kwamen, bleken ze tegelijkertijd haar therapie.

Haar teksten uitleggen wil ze niet, maar wel waar haar inspiratie vandaan kwam:

Sarah Dash, lid van Labelle, is op 20 september overleden. Ze was 76 jaar oud. Een oorzaak voor haar dood is niet bekend gemaakt, al lijkt haar overlijden onverwacht, want op zaterdag 18 september had ze nog meegezongen tijdens Pati Lablle’s concert in New Jersey.

Dash was een van de leden van Labelle die er vanaf het begin bij waren:Dash zat al in 1961 met Patti Labelle en Nona Hendryx in The Ordettes. Kort daarna kwam Cindy Birdsong erbij en veranderde de naam van de groep in Patti Labelle and The Bluebells.

Toen Birdsong aan het eind van de jaren zestig een Supreme werd, veranderden Dash, Hendryx en Labelle de naam van hun groep in Labelle en introduceerden ze ook hun sexy science-fictionkleding.

Labelle ging in 1977 uiteen, maar toch namen ze tot en met 2008 gezamenlijk acht albums op, al was ‘Lady Marmalade (Voulez-vous coucher avec moi?)’ in 1974 hun grootste hit. Dat nummer stond op hun vierde album, ‘Nightbirds’, dat werd geproduceerd door Allen Toussaint en werd opgenomen in New Orleans, doordat de groep er ondanks drie eerdere albums niet in was geslaagd een hit te scoren.

Dash bracht tussen 1978 en 1988 ook nog vier solo-albums uit en zong zowel in de studio als op het podium mee met de Rolling Stones en met Keith Richards X-Pensive Winos.

In 2016 werd haar een Life Time Achievement toegekend door de Amerikaanse National R&B Music Society:

Tori Amos heeft een nieuw album aangekondigd: ‘Ocean To Ocean’. Dat zal verschijnen op 29 oktober as.

Ze schreef de songs ervoor tijdens de lockdown, toen zij in haar huis in Cornwall zat.

In het bijbehorende persbericht schrijft Amos:

‘This is a record about your losses, and how you cope with them. Thankfully when you’ve lived long enough, you can recognise you’re not feeling like the mom you want to be, the wife you want to be, the artist you want to be.

I realised that to shift this, you have to write from the place where you are. I was in my own private hell, so I told myself, then that’s where you write from – you’ve done it before…

Haar normale manier om problemen op te lossen ging niet op:

Ook van ‘Steely Dan – Northeast Corridor: Steely Dan live!’ zijn al songs te horen op het internet.

Daarbij zijn geen beelden te zien, net zo min als bij de drie songs van ‘The Nightfly Live’, maar dat kan onze pret in ieder geval niet drukken.

‘Hey Nineteen’ klinkt live minstens net zo strak als op ‘Gaucho’, al hoeft dat natuurlijk ook weer niet al te erg te verbazen. Donald Fagen selecteert zijn huurlingen onder meer op basis van die eigenschap en kent inmiddels zijn pappenheimers: hij maakt al jaren  gebruik van min of meer dezelfde muzikanten:

Jeffrey Halford and the Healers bereiden een nieuw album voor.

Een titel is er nog niet, net zo min als een definitieve releasedatum, maar dat die ergens in het voorjaar van volgend jaar ligt, lijkt wel zeker.

Intussen komt er af en toe al een nieuwe song uit die veel belooft. Dat geldt bijvoorbeeld voor ‘Walk tot he River’, waarin Halford de wereldwijde afkeer tegen immigratie hekelt met de nadruk op de VS, geïnspireerd door een noodlottig ongeluk die gebeurde bij de Rio Grande, de grensrivier tussen Mexico en Texas.

Die single komt op 24 september uit, maar staat gelukkig al sinds 9 september op YouTube.

In de statige ballad met een onafwendbaar ritme zit een forse portie gospelinvloeden, bijvoorbeeld in de zang van Halfords dochter Hannah:

Opnieuw zijn er songs van de jubileumeditie van het Beatles-album ‘Let it Be’ online gezet.

Het album komt als geheel pas op 15 oktober uit, maar dit is al de tweede keer dat er lokkertjes uitkomen.

In augustus kwamen al de songs ‘Let It Be (2021 stereo-remix)’, ‘Don’t Let Me down (first rooftop performance’ en ‘For You Blue (Get Back-lp-remix)’ uit.

Nu zij daar vier songs bijgekomen: ‘Get Back (Take 8)’, ‘One After 909 (Take 3)’, ‘I Me Mine (1970 Glyn Johns-mix)’ en ‘Across The Universe (2021 stereo-mix)’: