Kippenvel – Ruud Heijjer

….maar nog steeds alleen over muziek, uiteraard.

Het adres is het adres van deze website, maar dan zonder de punten, want die mogen niet bij Twitter: kippenvelnet.

Dat genereert een tweet op het moment dat we een bericht plaatsen op de website.

Mooier kan het niet, want dan blijf je van minuut tot minuut op de hoogte van wat wij het luisteren en lezen waard vinden….

Paul McCartney geeft zijn fans een kans op het bijwonen van een concert op een geheime locatie.

Hij heeft ze via Twitter uitgenodigd een korte video op te nemen met daarin de reden waarom zij een plaatsje in het publiek van dat concert verdienen. Om daarop kans te maken, moeten ze die sturen naar #UnderTheStaircase.

Nu heeft McCartney 3,8 miljoen volgers, dus dat wordt nog moeilijk kiezen. Misschien is zijn initiatief een gebaar om de Engelse fans tegemoet te komen, die massaal klaagden toen de kaarten voor zijn drie concerten in december in de verkoop gingen.

Het bleek voor velen onmogelijk aan kaartjes te komen, doordat die in enkele minuten al waren uitverkocht, maar vrijwel tegelijkertijd wel massaal voor veel hogere prijzen op sites van doorverkopers terecht kwamen.

Op woensdag 25 juli doet Paul McCartney op Facebook een sessie waarin hij vragen beantwoordt  van studenten van de Liverpool Institute For Performing Arts.

Dat is niet toevallig, want McCartney hoorde bij degenen die LIPA oprichtten en hij is nog steeds beschermheer van dat instituut.

Dat vraaggesprek begint om 2 uur ’s middags lokale tijd, dus om drie uur onze tijd en duurt een uur.

Ook anderen kunnen vragen insturen, maar dat moet vooraf. Enkele daarvan zal McCartney beantwoorden, want hij praat over zijn carrière en uiteraard over zijn nieuwe album ‘Egypt Station’.

Die vragen moeten dan naar:

De opnamen van het vierde soloalbum van Theo Sieben zijn al een tijdje geleden afgerond en op 22 juli a.s. presenteert hij ‘Market meat’ tijdens een optreden in Café De Oceaan in Amsterdam.

‘Market meat’ bevat ruwe opnames van eigen bewerkingen van oude bluesnummers van onder anderen Leadbelly en Skip James en even oude gospelsongs.

Sieben speelde ze solo in in zijn eigen studio op zijn National resonators, maar ook op een oude Oostblokgitaar, die pal na de opnames door Ry Cooder werd gekocht.

Als daar geen mooi verhaal inzit…..

Hopelijk vertelt hij het op

BJ Baartmans is een muzikale duizendpoot: songschrijver, zanger-gitarist en producer. In die rollen werkt hij samen met talloze anderen: hij speelt niet alleen solo en met zijn eigen Wild Verband, maar ook in die nieuwe bezetting van Matthews Southern Comfort hij toerde met allerlei vooral Amerikaanse artiesten als Jenee Halstead en Levi Parham en produceerde daarnaast allerlei Nederlandse rootsartiesten.

Inmiddels is hij al 35 jaar actief en daarom komt er dit najaar een overzichtsalbum uit: ‘Verzamelaar’.

Dat album bevat dertien songs die hij nog niet eerder uitbracht of die hij in opdracht schreef: ‘De Trein’ voor een liedproject over Kamp Vught, ‘Stroom’ en ‘Tiengemeten’ voor een album voor Natuurmonumenten, ‘Rondemiss’ voor een talkshow over wielrennen en ‘Stil geluk’ als soundtrack ‘Klaar’, een boek- en filmdocument over een aangekondigde zelfgekozen dood dat er overigens niet kwam.

Andere speelde Baartmans al wel heel lang live, maar dacht hij niet goed te kunnen opnemen en weer andere waren tot nu toe voor te intiem voor hem om ze op te nemen.

Hij noemt ‘Verzamelaar’  daarom een soort bonte verzameling zwerfkinderen, ‘die bij mij vanzelfsprekend een thuis hebben, waar ik dat net zo goed ook bij hen vind. Verhalen van alledag, van en voor iedereen. Soms prettig licht, soms intens zwaar. Niets uit de weg. Bij het samenstellen van dit album viel ineens zo veel op zijn plek dat het wel al in de lucht moet hebben gehangen in deze vorm, zo persoonlijk maar ook zo deelbaar.’

Bovendien gaat Baartmans op tournee om zijn jubileum kracht bij te zetten:

Sinds oktober vorig jaar treedt Bruce Springsteen op in het Walter Kerr Theater op Broadway.

Dat blijft hij doen tot en met 12 december a.s., waardoor hij er dan 236 soloshows in dat theater op heeft zitten. Op diezelfde dag gaat op Netflix de gefilmde versie van dat optreden in première.

Dat concert is op zich al interessant door het autobiografische en intieme karakter ervan, maar ook doordat Springsteen de politieke actualiteit er niet in schuwt én doordat hij er in juni j.l. een Tony Award voor heeft gekregen, doordat de jury van die toneelprijs het een ‘theaterervaring van buitengewone proporties’ noemde.

Dat doet verlangen naar de donkere dagen voor Kerstmis, want dat moet wel op de inhoud van Springsteen’s optreden slaan, want aan een man met een gitaar op een podium is niet veel af te zien.

David Bowie’s werk uit de jaren tachtig wordt verzameld op de boxset ‘Loving the alien (1983-1988)’. Die komt uit op 12 oktober a.s.

Daarin zullen niet alleen zijn studioalbums uit die jaren zitten, maar ook live-albums, herbewerkingen en compilaties.

Daardoor gaat de box in totaal elf cd’s bevatten of vijftien lp’s.

Natuurlijk maken ‘Let’s dance’ (1983), ‘Toninght’ (1984) en ‘Never let me down’ (1987) er deel van uit, maar ook ‘Serious moonlight (live 1983)’ en ‘Glass spider (Live Montreal 1987)’, maar ook een nieuwe compilatie. Die heet ‘Dance’ en bevat twaalf remixen van Bowie-nummers uit die tijd.

Dat laatste is al erg genoeg, maar ‘Never let me down’ zit er nog een keer in, voorzien van nieuwe muziek en een nieuwe productie.

Dat schijnt voort te komen uit het feit dat Bowie het album een ‘bittere teleurstelling’ vond.

In 2008 liet hij al ‘Time will crawl’ voorzien van een nieuwe drumpartij en van strijkers en nu volgt de rest alsnog.

Tenslotte zit er nog een compilatiealbum bij. Op Re:Call 4 staan singleversies en geremixte versies. Ook Bowie’s songs voor de films ‘Labyrinth’, ‘The falcon and the snowman’, ‘Absolute beginners’ en ‘When the wind blows’ staan erop.

In het bij dit soort releases gebruikelijke boekje staan uiteraard niet eerder gepubliceerde foto’s. Interviews uit die dagen en technische details van de diverse albums, geschreven door producers Nile Rodgers, Hugh Padgham, Mario McNulty en Justin Shirley-Smith.

Playlist 553 - 17 juli 2018

Zeker is het allemaal nog niet, maar waarschijnlijk komt YouTune Music dit jaar beschikbaar in Nederland en België.

YouTube Music werd in mei geïntroduceerd in de Verenigde Staten, Australië, Nieuw-Zeeland en Mexico en daarna nog in dertien andere landen.

Of de gratis versie interessant wordt, betwijfelen wij, want die kent wel advertenties, maar laat niet alle content zien.

Dat is voorbehouden aan het gebruikelijke betaalde abonnement van 9, 99 dollar: YouTube Music Premium. Daarbij kunnen abonnees naast muziek alle originele YouTube-content zien.

Uiteraard bevat YouTube Music behalve miljoenen tracks en afspeellijsten ook speciale remixen, covers, liveopnames en muziekvideo’s. Het aanbod wordt bovendien gepersonaliseerd op basis van locatie en luistergeschiedenis van de gebruiker.

Dat de snelweg verslavend is, blijkt wel uit onze Rode Draden van de afgelopen weken. Inmiddels hebben we namelijk al vier afleveringen van ‘The road’ achter de rug en we hebben er inclusief die van vanavond nog zeker twee klaar.

De Beatles, Sheryl Crow, Danni Nichols, Frédérique Spigt & Roel Spanjers. Crosby, Stills, Nash & Young, Malford Milligan, David Crosby solo, Rachel Garlin, Ray Charles, James Taylor, David Philips, Bonnie Raitt, Jackson Browne, Joni Mitchell en Kenny White namen ons tijdens die vier afleveringen bij de hand.

Dat is prachtig gezelschap en vanavond komen deze en volgende week nog wat klinkende namen hij.Vanavond laten wij ons namelijk leiden door Neil Young, De Dijk, Bonnie Raitt Ann en het duo Verbraak/Van Bijnen, dat een gloednieuwe duit in ons zakje doet van hun zojuist verschenen tweede album Endless road…. What’s in a name, inderdaad.

Tot vanavond dus, tot Kippenvel!

Bij Kippenvel draaien we regelmatig songs van de zanger-toetsenist-saxofonist Randall Bramblett, die zo’n twintig jaar geleden even aan bekendheid mocht ruiken toen Bonnie Raitt op haar album ‘Souls alike’ zijn ‘God was in the water’ coverde.

Verder dan dat kwam Bramblett niet, hoewel hij daarna dat sterke comeback-album ‘No more Mr. Lucky’ nog zes geïnspireerde, minstens even goede albums maakte.

In en rond Athens, Georgia is hij al jaren wereldberoemd, maar veel verder reikt die beroemdheid niet.

Dat maakt hem en zijn muzikanten echter niet veel uit, want zij spelen als de duivel hun op de hielen zit, inclusief lange jams.